ေျပာင္းလဲၿပီးရင္း ေျပာင္းလဲေနေသာ ျမန္မာ့ပညာေရးေလာက
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
8/16/2013 09:54:00 AM
ပညာေရးေလာကထဲတြင္ က်င္လည္ က်က္စားေနတဲ့ ကြၽန္မအတြက္ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ၊ သတင္းစကားေတြကုိေတာ့ မက္မက္ေမာေမာကုိ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္လုိက္တုိင္းလည္း ရင္ေတြေမာရပါတယ္။ ပညာေရးကုိ စမ္းသပ္လုိက္တာျဖင့္ ကြၽန္မတုိ႕ ေက်ာင္းသူသက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္၊ အခု ကြၽန္မတုိ႔ ဆရာမ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္လုံးပါပဲ။ အခုလည္း တကၠသုိလ္ဝင္တန္း (ဆယ္တန္း) အျပင္ တစ္ဆယ့္တစ္တန္း၊ တစ္ဆယ့္ႏွစ္တန္း ထားၾကမယ္ ဆုိတဲ့သတင္းေတြ ၾကားရသလုိ သင္ၾကားနည္းစနစ္နဲ႕ပတ္သက္လုိ႕လည္း CCA ဆုိတာ စလာလုိ႔နဲ႔ တူပါတယ္။ သူငယ္တန္းနဲ႔ ပထမတန္းမွာ စာေမးပြဲ မစစ္ေတာ့ဘူးလုိ႔လည္း ၾကားသိရျပန္ပါတယ္။ တတ္ေျမာက္မႈ စစ္ေဆးျခင္းဆုိတာပဲ လုပ္မယ္လုိ႔ ၾကားသိရပါတယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အလြတ္က်က္စရာ မလုိတာကုိ အလြတ္မက်က္မွတ္ေစဘဲ သင္ၾကားလုိက္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ တတ္သိသြားၿပီလဲဆုိတာ စစ္ေဆးျခင္း ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။
တကၠသုိလ္ဝင္တန္း ေမးခြန္းကုိလည္း တစ္စုံတည္း ထုတ္ေတာ့မယ္ ဆုိတာလည္း သိရျပန္ပါတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔ ဘယ္လုိဘယ္ပုံ သင္ၾကားစနစ္ေတြ၊ သင္႐ုိးေတြ၊ စာေမးပြဲပုံစံေတြ ေျပာင္းေျပာင္း တကယ္ေတာ့ ကြၽန္မတုိ႕ရဲ႕ ပညာေရးဟာ စိတ္ကူးယဥ္ပညာေရး မျဖစ္သင့္ေတာ့တာပါပဲ။ The Voice မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမည့္ ေခတ္မီပညာေရးစနစ္ႏွင့္ က်ဴရွင္က႑ ေဆာင္းပါးမွာ ေဆာင္းပါးရွင္က ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးစနစ္က မွတ္ဉာဏ္ကုိ ဦးစားေပး စစ္ေဆးတဲ့ ပညာေရးစနစ္လုိ႕ဆုိပါတယ္။ အင္မတန္မွန္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလုိစနစ္မ်ဳိး ျဖစ္သြားပါသလဲ။
အခုလက္ရွိ တကၠသုိလ္ေတြမွာ ပါေမာကၡႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြဟာ ကြၽန္မလုိပဲ ငါးတန္းေရာက္မွ ေအ၊ ဘီ၊ စီ၊ ဒီ သင္ခဲ့ရတဲ့ မ်ဳိးဆက္ပါ။ ကြၽန္မတုိ႔နဲ႔ တစ္ေခတ္တည္း ဘြဲ႕ရခဲ့တဲ့သူေတြဟာ မိမိတုိ႔ သင္ယူအထူးျပဳတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြ အားလုံးကုိ ျမန္မာလုိခ်ည္း သင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔ ဆရာျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ နဝမတန္းကစလုိ႔ အားလုံးအဂၤလိပ္လုိ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘာသာရပ္ကုိသာ ကြၽမ္းက်င္ၿပီး အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကုိ မကြၽမ္းက်င္တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြဟာ အင္မတန္ကုိ အခက္အခဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတြအားလုံးဟာ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ခဲ့ရပါတယ္။ ကေလးေတြကလည္း အ႒မတန္းထိ အားလုံးျမန္မာလုိ သင္ၾကားရာကေန ကိုးတန္းလည္း ေရာက္သြားေရာ အဂၤလိပ္လုိ သင္ယူရတဲ့အတြက္ သူတုိ႔မွာ ဘာသာရပ္ကုိ နားလည္ရင္ေတာင္ ကုိယ္နားလည္တာကုိ နားလည္သလုိ ျပန္လည္ေရးသားႏုိင္တဲ့ အဂၤလိပ္စာစြမ္းရည္ မရွိရွာပါဘူး။ ကေလးေတြရဲ႕ အေျဖလႊာကုိ စစ္ေဆးတဲ့ ဆရာမကေရာ ကေလးက သူနားလည္တာကုိ သူ႕ဟာသူ အဂၤလိပ္လုိ ျပန္ေရးထားတာကုိ မွန္၊ မမွန္ တကယ့္ကုိ အရည္အခ်င္း အျပည့္နဲ႔ ျပန္စစ္ေဆးေပးႏုိင္သလား ဆုိေတာ့လည္း မစစ္ေဆးႏုိင္ပါဘူး။
ဒီေတာ့ ကေလးေတြဟာ ဘာသာရပ္ေတြကုိ နားလည္ေပမယ့္ ဘာသာစကား အခက္အခဲေၾကာင့္ အလြတ္က်က္မွတ္ ေျဖဆုိရတဲ့ဘဝကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဆရာ၊ ဆရာမကလည္း သူေပးထားတဲ့အတုိင္း က်က္မွတ္ေျဖဆုိတဲ့သူကုိပဲ အမွတ္အျပည့္ ေပးရဲတဲ့အတြက္ အလြတ္က်က္မွတ္ ေျဖဆုိမႈကုိပဲ ကေလးေတြခမ်ာမွာ အားထားရတာမွ ၏၊ သည္၊ ၍ မလြဲ က်က္မွတ္ႏုိင္ေအာင္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္လာတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား အခက္အခဲ၊ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားကုိယ္တုိင္ရဲ႕ အဂၤလိပ္ဘာသာ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ အလြတ္က်က္မွတ္ေပးတဲ့ က်ဴရွင္ေတြကုိ တက္ရပါတယ္။ က်ဴရွင္ေတြမွာ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက စာကုိရွင္းျပၿပီးရင္ သံခ်ပ္တုိင္သလုိ တုိင္ေပးၿပီး စာက်က္ေပးရရွာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆရာေတြမ်ားဆုိရင္ ကေလးစာက်က္ရ လြယ္ေအာင္ ဇီဝေဗဒ ဘာသာရပ္ထဲက စာေတြကုိ သီခ်င္းအလုိက္ ကေလးေတြ ထည့္ေပးၿပီး သင္ေပးတဲ့အခါ စာကုိက်က္တာမ်ဳိးထက္ ျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ရသြားတာကုိ ေတြ႕ရလုိ႔ ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဲဒီက်ဴရွင္ကုိ တက္ၾကတာ ကြၽန္မေတြ႕ဖူးပါတယ္။
ဘာသာရပ္အလုိက္ ဆရာေတြဟာ ကုိယ့္ဟာကိုယ္ က်ဴရွင္ခန္းေတြ ဖြင့္ရင္းက ဘာသာစုံကုိ တစ္ေနရာတည္း တက္လုိ႔ရေအာင္ ဘာသာစုံေတြ ဖြင့္လာၾကတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ တကၠသုိလ္က ဆရာ၊ ဆရာမေတြကုိ အိမ္မွာ ေခၚသင္လာၾကတယ္။ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ စာကူက်က္ေပးမယ့္ Guide ေတြ ေပၚလာတယ္။ Guide ေခၚတဲ့အခါမွာလည္း တကယ္ကုိ ထူးထူးခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ ေအာင္ခဲ့တဲ့သူေတြကုိ ေခၚၾကတာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ Guide ဆုိတာ စာကူက်က္ေပးတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ Guide လုပ္သက္ ရင့္လာေတာ့လည္း အေတြ႕အႀကံဳအရ သူကုိယ္တုိင္လည္း ဆရာတစ္ဦးလုိ သင္ႏုိင္ပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဆရာဝန္ေတြ ဦးစီးဖြင့္လွစ္တဲ့ တကၠသုိလ္ဝင္တန္း ေဘာ္ဒါေတြ၊ က်ဴရွင္ေက်ာင္းေတြ ေပၚထြက္လာခဲ့တာေပါ့။ သူတုိ႔ေတြဟာ ပညာေရးဘြဲ႕ရေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
ႏုိင္ငံျခားမွာ ပညာေရးဘဲြ႕မရရင္ ပညာသင္ၾကားခြင့္မရတာ မွန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတုိ႕ စဥ္းစားရမွာက ႏုိင္ငံျခားမွာ ပညာေရးဘဲြ႕အတြက္ ဘယ္လုိစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႔ ဖြင့္လွစ္ထားတာလဲ။ ကြၽန္မတုိ႔ တုိင္းျပည္လုိ ဝန္ထမ္းပဲတက္ေရာက္ခြင့္ရွိတယ္ ဆုိတာမ်ဳိး၊ တကၠသုိလ္ဝင္တန္း ေအာင္ၿပီးရင္ ေလွ်ာက္ရတာမ်ဳိးလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဝိဇၨာ၊ သိပၸံ ဘြဲ႕တစ္ခုရၿပီးတာနဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈ အေပၚ မူတည္ၿပီး တက္ေရာက္ခြင့္ ရွိတာမ်ဳိးလား။ စသျဖင့္ ေလ့လာၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ႏုိင္ငံန႔ဲ တစ္ႏုိင္ငံ စနစ္ေတြက မတူေတာ့ ႏုိင္ငံျခားမွာ လုပ္တုိင္းလည္း လုိက္လုပ္မရတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ေခတ္စနစ္က ခ်ေပးလုိက္တဲ့ ပညာေရးစနစ္ဟာ ႏုိင္ငံေတာ္မွာ ဘယ္လုိဘယ္ပုံနဲ႕ အသုံးခ်ဖုိ႔လဲဆုိတာ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ပါ။ ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံ ပညာေရးမွာ အေျခခံပညာအဆင့္မွာ GCE အဆင့္ကုိ N level, O level, A level ဆုိၿပီး ၈ တန္းအဆင့္၊ ၁၀ တန္း အဆင့္၊ ၁၂ တန္း အဆင့္ဆုိၿပီး ခြဲျခားထားပါတယ္။ N level အဆင့္ကုိ ေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့သူ ေတြဟာ သူ႕အဆင့္နဲ႕လုိက္မီတဲ့ အသက္ေမြးမႈေက်ာင္းကုိ တက္လုိ႔ရပါတယ္။ အရင္တုန္းက ကြၽန္မတုိ႔ ဆီမွာရွိခဲ့တဲ့ စက္မႈလက္မႈ အထက္တန္းေက်ာင္းလုိဟာမ်ဳိး ျဖစ္မွာပါ။ ဒီလုိအဆင့္ဆင့္ သြားၾကတာပါ။ စင္ကာပူမွာလည္း N level ေအာင္ၿပီးတဲ့လူဟာ ITE ကုိဆက္တက္လုိ႔ရသလုိ O level ၿပီးတဲ့လူကလည္း Poly tech ကိုတက္ၾကၿပီး၊ A level ၿပီးတဲ့သူကေတာ့ တကၠသုိလ္ကုိတန္းၿပီး တက္ခြင့္ရပါတယ္။ ထူးျခားတာက သူ႔အဆင့္နဲ႔ သူဆည္းပူးတဲ့ ပညာရပ္အလုိက္၊ အဆင့္အလုိက္ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ခြင့္ရေအာင္ ဖန္တီးထားတာပါပဲ။ လုပ္သားအစားထုိးမႈလုိ႔ ေခၚမယ္ထင္ပါတယ္။
ကြၽန္မတ႔ုိ တုိင္းျပည္မွာ အဲဒီလုိအဆင့္ဆင့္ေတြ လုပ္ခ်င္ရင္ အလုပ္အကုိင္ အခြင့္အလမ္းကလည္း အဆင့္ဆင့္ ဖန္တီးေပးရမွာပါ။ ႏုိင္ငံျခားက စနစ္ေကာင္းေတြကုိ အတုခုိးတဲ့အခါလည္း တုိက္႐ုိက္ယူသုံးလုိ႔ မရေသးတာေတြကုိလည္း သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔အားလုံးက တုိင္းျပည္ကုိ တုိးတက္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ မတုိးတက္ေသး တဲ့အတြက္ မခ်င့္မရဲျဖစ္တဲ့ အခါလည္း ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မွာပါ။ ပညာေရးကုိ တုိးတက္ေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ မတုိးတက္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိတာကုိ စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးေတြ စာကုိ အလြတ္က်က္မွတ္ေနတာဟာ ဘာေၾကာင့္ အလြတ္က်က္မွတ္ ေနရသလဲ ဆုိတာကုိ အေျဖရွာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔ေရာ၊ ညပါ က်ဴရွင္ေတြနဲ႔ ပိေနရင္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိပိကုန္တာလဲဆုိတာ အေျဖရွာရမွာပါ။ သူငယ္တန္းကေလးကုိ က်ဴရွင္ထားတယ္ဆုိတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ မိဘက အိမ္စာေလး ကူလုပ္ေပးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကုိ အခ်ိန္မေပးခ်င္လုိ႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ေတာ့လုိ႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ မတတ္ကြၽမ္းလုိ႔လား ...စသျဖင့္ စဥ္းစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လုိစနစ္ေတြကုိပဲ ခ်မွတ္ခ်မွတ္၊ ဘယ္လုိသင္႐ုိးေတြကုိပဲ သင္သင္၊ အခု ပညာသင္ယူေနတဲ့ ကေလးေတြဟာ တစ္ေန႔က်ရင္ ကြၽန္မတုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ လုပ္ငန္းခြင္ဝင္မယ့္ ကေလးေတြဆုိတာကုိ ဦးတည္ရမယ္လုိ႔ ကြၽန္မ ျမင္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေရးဆုိတာ တုိးတက္ၿပီ ဆုိတဲ့ ကန္႔သတ္ခ်က္တစ္ခု ရွိပါသလား။ တုိးတက္ၿပီဆုိတဲ့ ေနရာေရာက္ရင္ ရပ္ပစ္လုိက္ရမွာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ တုိးတက္မႈဟာ ေရစီးေၾကာင္းလုိပဲ စီးၿပီးရင္း စီးေနရမွာပါ။ အခုေတာ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဟာ စီးလ်က္စ ပုပ္အဲ့ေနတဲ့ ေရစီးေၾကာင္းထဲ စၿပီးပါလာေနပါၿပီ။ အရင္ဆုံး ပုပ္အဲ့ေနတဲ့ ေရစီးေၾကာင္းေလး သန္႔ေအာင္ လုပ္ရပါဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေန႔က်ရင္ သူတုိ႔ေလးေတြဟာ ေရစီးေၾကာင္းထဲက ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္တန္းေတြကုိ ရင္နဲ႔ ဆီးခံေပးရမယ့္ လူႀကီးေတြ ျဖစ္လာရဦးမယ္ မဟုတ္ပါလား။
ဘာရာဒြါဂ်ာ (ျမန္မာျပည္)
The Voice Weekly
