ခ်က္ခ်င္းျပင္ဖို႔နဲ႔ ေနာက္မွျပင္ဖို႔ ခြဲျခားသိေစလို
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
1/08/2014 09:20:00 PM
၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ေက်ာ္လြန္၍ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ထဲသို႔ ခ်င္းနင္း ဝင္ေရာက္လာေသာ အခါသမယတြင္ လူေျပာသူေျပာ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနဆဲကိစၥမွာ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရာတြင္ မျဖစ္မေန ျပင္ဆင္ရမည့္ အခ်က္မ်ား အေၾကာင္းကို စာေရးသူ ေရွးမဆြကပင္ ေရးသားခဲ့ဖူးၿပီ ျဖစ္သည္။
မၾကာမီ အခ်ိန္အတြင္းတြင္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္က ဖြဲ႔စည္းေပးထားေသာ အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသံုးသပ္ေရး ေကာ္မတီမွ အစီရင္ခံစာ တင္သြင္းေတာ့မည္ ျဖစ္ရာ ၂၀၁၅ မတိုင္မီႏွင့္ ၂၀၁၅ ေနာက္ပိုင္း ခြဲျခားသတ္မွတ္၍ ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ အတြက္ စဥ္းစားခ်က္ မ်ားကို ေဆြးေႏြး တင္ျပလိုပါသည္။
အေျခခံဥပေဒ တစ္ခုကို ပညာရပ္႐ႈေထာင့္မွ ေလ့လာ သံုးသပ္ၾကည့္ပါက အပိုင္းသံုးပိုင္း ပါဝင္သည္ကို ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ တည္ေဆာက္ပံုအပိုင္း (Structure)၊ အာဏာခြဲေဝမႈအပိုင္း (Power) ႏွင့္ အေျခခံ အခြင့္အေရးမ်ား (Right) ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသံုးပိုင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အဓိက ျပင္ဆင္ရန္ လိုအပ္ခ်က္မွာ အာဏာခြဲေဝမႈအပိုင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီတြင္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ အေၾကာင္းမ်ား ရွိေနသည္ျဖစ္ရာ ယင္းသံုးပိုင္း တစ္ပိုင္းစီကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေလ့လာၾကည့္ရမည္ ျဖစ္သည္။
တည္ေဆာက္ပံုအပိုင္း
အေျခခံ တည္ေဆာက္ပံုအရ စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လက္ရွိ အေျခခံဥပေဒမွာ Quasi-Federal (တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ဖက္ဒရယ္) စနစ္ က်င့္သံုးထားသည္ကို ျမင္ေတြ႕ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အဓိက ဒီဘိတ္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ဖက္ဒရယ္ စစ္၊ မစစ္ဟူေသာ အျငင္းအခုံ၏ အေျခခံမူ တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ဖက္ဒရယ္စနစ္ဟု ဆိုရျခင္းမွာ ဖက္ဒရယ္စနစ္၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ အေျခခံဥပေဒအရ အနည္းဆံုး အစိုးရႏွစ္ရပ္ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ ေပးထားျခင္း (ျပည္ေထာင္စုအစိုးရႏွင့္ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရမ်ား)၊ ယင္းအစိုးရ ႏွစ္ရပ္အတြက္ အေျခခံ ဥပေဒအရ အာဏာခြဲေဝထားျခင္း (ဇယား (၁) ျပည္ေထာင္စု ဥပေဒျပဳစာရင္း၊ (၂) ျပည္နယ္ သို႔မဟုတ္ တိုင္းေဒသႀကီး ဥပေဒျပဳစာရင္း၊ (၅) တိုင္းေဒသႀကီး သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္မ်ားက ေကာက္ခံရမည့္ အခြန္အခမ်ား)၊ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားကို ေျဖရွင္းရန္အတြက္ သီးျခား လြတ္လပ္ေသာ၊ အမွီအခိုကင္းေသာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု ထားရွိျခင္း (အေျခခံဥပေဒ ခံု႐ံုး) ဟူသည့္ အခ်က္သံုးခ်က္ႏွင့္ ျပည့္စံုေန၍ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရမ်ားကို သမၼတက ခန္႔အပ္ တာဝန္ေပးရျခင္း၊ အေျခခံဥပေဒ ခံုရံုး၏ တာဝန္ ဝတၱရားမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ေနျခင္း၊ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရမ်ား၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာကို ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕မွ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္မ်ား ရွိေနျခင္းတို႔ကမူ ဖက္ဒရယ္စနစ္မဆန္ ျဖစ္ေနေသးေသာေၾကာင့္ ဖက္ဒရယ္ဟု ဆိုေသာ္လည္း တစ္စိတ္္တစ္ပိုင္း ဖက္ဒရယ္သာ ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
အထက္ပါ အခ်က္မ်ားကို ျပန္ၾကည့္ပါက ၂၀၁၅ မတိုင္ခင္ ျပင္ဆင္သင့္သည့္ တည္ေဆာက္ပံု အပိုင္းမွာ မည္သည့္အပိုင္း ျဖစ္သည္ကို ျမင္ေတြ႕ႏိုင္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းမွသည္ အျပည့္ဖက္ဒရယ္ဆီသို႔ ပိုမိုနီးစပ္ လာေစရန္ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရမ်ားကို ယင္းေဒသရွိ ျပည္သူလူထုက တင္ေျမႇာက္ထားေသာ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္၏ သေဘာဆႏၵျဖင့္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခြင့္ ရရွိလွ်င္ ယင္းျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရမ်ားမွ မိမိေဒသကို ယခုထက္ပို၍ လြတ္လပ္စြာ စီမံခန္႔ခြဲမႈျပဳခြင့္ ရရွိမည္ ျဖစ္သည္။ သူ႔ေဒသတြင္ သူေရြးခ်ယ္ ခန္႔အပ္ထားေသာ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ဝန္ႀကီးမ်ားက သူ႔ေဒသ တိုးတက္ေရးအတြက္ သူ႔အစြမ္း ရွိသေလာက္ မည္သည့္ ပေယာဂမွ်မပါဘဲ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကား ဖက္ဒရယ္၏ အႏွစ္သာရတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။
အာဏာခြဲေဝမႈ
ဤအပိုင္းမွာ ႐ႈပ္ေထြး နက္နဲသေလာက္ အခ်ိန္ယူရမည့္အပိုင္း ျဖစ္သည္။ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚ တိုးတက္ေနေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္မ်ားႏွင့္လည္း ဆက္စပ္ေနသကဲ့သို႔ တိုင္းရင္းသား အေရးကိစၥမ်ားႏွင့္ တိုက္ရိုက္ ပတ္သက္ေနသည့္ သယံဇာတ ခြဲေဝေရးပါ ပူးတြဲ ပါရွိသည့္အတြက္ တစ္ႀကိမ္တည္းႏွင့္ ကိစၥၿပီးႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါေခ်။ လက္ရွိ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒပါ အာဏာခြဲေဝေရး ဇယားမ်ားျဖစ္ေသာ ဇယား ၁၊၂၊ ၅ တို႔တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည့္ စာရင္းမ်ားမွာ ေယဘုယ်သေဘာ ေဆာင္ေနသလို သယံဇာတ ခြဲေဝျခင္းအပိုင္း ျပ႒ာန္းထားသည္ကို စိုးစဥ္းမွ် မေတြ႕ရပါ။ အခ်ဳိ႕ကလည္း ဇယား ၂ ပါ အခ်က္မ်ားမွာ ဇယား ၁ ႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ အလြန္မမွ်တဟု ဆိုၾကသည္။
အခ်ဳိ႕လည္း ေပးထားေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ားကိုပင္ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္မ်ားက ဥပေဒ မျပဳႏိုင္ေသး၊ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ေသးဟု ဆိုၾကသည္။ တစ္ဖန္ ထိုသို႔ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ေသးျခင္းမွာ ျပည္နယ္/တိုင္းေဒသႀကီး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္မ်ား၊ ဝန္ႀကီးမ်ား၏ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအေပၚ မွီခိုေနရမႈေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကျပန္သည္။
ထို႔ျပင္ ယင္းအာဏာ ခြဲေဝမႈမ်ားမွ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ ေရးထိုးအၿပီး ေပၚေပါက္လာမည့္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား အေပၚတြင္လည္း မူတည္မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာဏာခြဲေဝမႈ ဆိုင္ရာ ဇယား ၁၊ ၂၊ ၅ တို႔ပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္မွာ သက္ဆိုင္ရာ Stakeholders အသီးသီး၏ ညႇိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ အေျဖရွာမႈ အေပၚတြင္ အေျချပဳမည္ ျဖစ္သည္။
အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ား
လတ္တေလာ လူေျပာအမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနေသာ ပုဒ္မ ၅၉ (စ) မွာ ဤအပိုင္းတြင္ ပါဝင္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ အခြင့္အေရးမ်ားမွာ ထူးေျပာစရာ မလိုေအာင္ သင့္တင့္သျဖင့္ ယေန႔ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင့္၊ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ရရွိေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရသည္။ သို႔ေသာ္ သမၼတျဖစ္ခြင့္ အရည္အခ်င္း တစ္ခုျဖစ္ေသာ အေျခခံဥပေဒပါ ပုဒ္မ ၅၉ (စ) မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အခြင့္အေရးကို ကန္႔သတ္ထားသည္ဟု အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပါတီဝင္မ်ား အပါအဝင္ တညီတညြတ္တည္း ဆိုၾကသည္။ ဤပုဒ္မကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္မွာလည္း လႊတ္ေတာ္တြင္း ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္၏ ေထာက္ခံမႈအျပင္ ျပည္လံုးကြၽတ္ ဆႏၵခံယူပြဲအထိ ျပဳလုပ္ရမည္ျဖစ္ရာ ခက္ခဲမႈမ်ား ရွိေနသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနႏွင့္လည္း အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရမည္ဟု တစ္ေခ်ာင္းတည္းေသာ စိတ္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေနသည္မွာ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ မ်က္ျမင္ထင္ရွားပင္ ျဖစ္သည္။ ဤပုဒ္မမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ခြင့္ ရရွိရန္အတြက္ ၂၀၁၅ မတိုင္မီ ျပင္ဆင္ႏိုင္ရမည့္ ပုဒ္မျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အကယ္၍ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤပုဒ္မကို မျပင္ဆင္ ႏိုင္ပါကလည္း ၂၀၁၅ ႏိုင္ငံေရး တည္ၿငိမ္မႈအတြက္ ရင့္က်က္၍ သေဘာထားႀကီးေသာ ျပင္ဆင္မႈ တစ္စုံတစ္ရာ ရွိေနရမည္ ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးခင္ကပင္ လႊတ္ေတာ္တြင္ အင္အားအမ်ားဆံုး ေနရာယူထားသည့္ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီက ယင္းပုဒ္မ ျပင္ဆင္ရန္ သေဘာတူေၾကာင္း ၎တုိ႔၏ ပါတီ ညီလာခံတြင္ ဆံုးျဖတ္လုိက္ရာ အားလံုးအတြက္ သားေရႊအုိးထမ္း အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္လာႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။
၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒက ေပးထားေသာ အေျခခံ အခြင့္အေရးမ်ားအနက္ လိုေနသည္ မဟုတ္ဘဲ ပိုေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ တပ္မေတာ္သားမ်ားအတြက္ အခြင့္အေရးမ်ား လြန္ကဲစြာ ေပးအပ္ထားသည္။ အေၾကာင္းျပခ်က္မွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး တပ္မေတာ္၏ ပါဝင္ခဲ့မႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ေနသည္။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကတည္းက ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တပ္မေတာ္၏ အခန္းက႑ အေရးပါ အရာေရာက္လြန္း ေနသည္မွာ မျဖစ္သင့္သည့္ ကိစၥတစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း စစ္မွန္ေသာ ဒီမိုကေရစီဟု ဟစ္ေႂကြးသံမ်ား ညံစီလာေသာ ယေန႔ေခတ္ အခ်ိန္တြင္မူ ႏိုင္ငံေရးတြင္ တပ္မေတာ္ ပါဝင္ ပတ္သက္ေနမႈမွာ မ်က္စိစပါးေမႊး စူးစရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ထို႔အတြက္ အေျခခံဥပေဒပါ တပ္မေတာ္သားမ်ား၏ အခြင့္ထူးမ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္ရမည္ဟု ဒီမိုကေရစီ ဝိုင္းေတာ္သားမ်ားက ေတာင္းဆိုၾကသည္။ တပ္မေတာ္သည္ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ဆန္ရမည္။ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါဝင္ရန္ အေၾကာင္းမရွိ။ သို႔ေသာ္လည္း ေမးခြန္းတစ္ခုမွာ ဤကိစၥကို ၂၀၁၅ မတိုင္ခင္ အၿပီးအျပတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရန္ လိုအပ္ပါသေလာ။ လိုအပ္သည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္နည္း။ ၂၀၁၅ မွာ နီးကပ္လြန္းေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မလိုအပ္ေသး ဆိုပါကလည္း ၂၀၁၅ မွ ၂၀၂၀ အတြင္း ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးၾကလွ်င္ေကာ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိ မရွိ ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကဖို႔ လိုေပမည္။
နိဂံုးေကာက္ခ်က္
စာေရးသူသည္ ၂၀၁၅ အလြန္ႏိုင္ငံေရးကို ယခုအခ်ိန္ခါ ကဲ့သို႔ပင္ ဒီမိုကေရစီဆန္ေသာ အျငင္းအခုံမ်ားျဖင့္ ျမင္ေတြ႕ခ်င္ပါသည္။ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ ေရးသားၾကသည္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆို ျငင္းခုံၾကသည္။
ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္မ်ား ေရွ႕သို႔ ဦးတည္ ေရြ႕လ်ားေနသည္။ ယခု ၂၀၁၄ သို႔ ခ်င္းနင္း ဝင္ေရာက္လာပါၿပီ။ မၾကာေတာ့ေသာ ကာလမ်ားတြင္ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားထက္ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္မႈမ်ားက ပိုေနရာယူ လာပါေတာ့မည္။ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေလသံမ်ား ပိုမိုျပင္း ထန္လာပါေတာ့မည္။ ေလသံတြင္ ျပင္းထန္သည္က ကိစၥမရွိပါ။ ျပႆနာ မ်ားေျမာင္လွစြာေသာ စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေလသံမွသည္ ဂိုဏ္းဂဏစြဲ အကြဲအၿပဲမ်ားအထိ ျဖစ္ေပၚကာ ႏိုင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္မႈမ်ား ေပၚထြန္းလာမည္ကို လြန္စြာ စိုးရိမ္ပါသည္။ သတၱိနည္းသည္ဟု ဆိုလွ်င္လည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။ စာေရးသူတို႔ မ်က္စိေရွ႕တြင္ပင္ အာရပ္ေႏြဦး၏ အီဂ်စ္ သင္ခန္းစာ ရွိသည္။ ဂိုဏ္းဂဏစြဲ ျပင္းထန္မႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ထိုင္းသင္ခန္းစာ ရွိသည္။
စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၂၀၁၅ မတိုင္မီ အခင္းအက်င္းကို ထိုသို႔ မျဖစ္လိုပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း ျပင္လို႔ရသည့္၊ ျပင္လည္း ျပင္ရမည့္ ကိစၥမ်ားကို ျပင္ဆင္ပါ။ ေလာေလာဆယ္ မျပင္ဆင္ႏိုင္သည့္ ကိစၥမ်ားကို မျပင္ဆင္ႏိုင္ေၾကာင္း အက်ဳိးအေၾကာင္း ခိုင္လံုစြာ ျပည္သူကို ခ်ျပပါ။ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ကဖြဲ႕စည္းထားသည့္အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေလ့လာသံုးသပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည့္
ေကာ္မတီကို ေတာင္းဆို လိုပါသည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္းတြင္ ျငင္းခုံၾကပါ။ လက္ေတြ႕က်၊ ေရရာေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျပည္သူမ်ားကို ထုတ္ျပပါ။ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးတြင္ လႊတ္ေတာ္မွာ အခရာအက်ဆံုး အခန္းက႑တြင္ ရွိေနသည့္ မ႑ိဳင္တစ္ရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳေစ လိုပါသည္။
The Voice Weekly Myanmar
