အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ မသန္စြမ္း ဟစ္ေဟာ့အကပညာရွင္
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
3/12/2014 08:45:00 PM
ဗီႏြတ္ တာကြတ္ဟာ ေမြးလာကတည္းက ေျခေထာက္မပါပဲ ေမြးလာတဲ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ ဟစ္ေဟာ့အကပညာရွင္ ျဖစ္ပါတယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံက နာမည္ေက်ာ္ “India’s Got Talent” အိႏၵိယရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈမ်ား ဆိုတဲ့ စြမ္းရည္ျပ ႐ုပ္သံလိုင္းတခုမွာ ပါ၀င္ခြင့္ရခဲ့ၿပီး အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ တဟုန္ထိုး နာမည္ေက်ာ္ လူသိ မ်ားလာခဲ့ပါတယ္။
India_Limbless_Dancer_web_140308_672မသန္စြမ္းလူငယ္ေတြအတြက္ အဓိကရည္ရြယ္ၿပီး ဖြင့္တဲ့ အကသင္တန္းေက်ာင္း တခုကိုလည္း သူကိုယ္တိုင္ ဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္။
မဟာ၀ိဒရာလာယာအကနဲ႔ ဂီတသင္တန္းေက်ာင္းဟာ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ပတ္ အျမန္ရထား ဘူတာရံုတခုနားမွာ ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕ကို သင္တန္းေၾကး မယူဘူးလို႔ ေက်ာင္းကို ပူးတဲြထူေထာင္သူ တဦးျဖစ္တဲ့ ခရစ္နာ ဘတ္႐ႈမာတာရီ ကဆိုပါတယ္။
“မသန္စြမ္းကေလးေတြနဲ႔ ဆင္းရဲတဲ့မိသားစုက လာတဲ့ကေလးေတြဆို ဒီေက်ာင္းက သင္တန္းေၾကး မယူပါဘူး။ ပိုက္ဆံေပးႏိုင္တဲ့သူေတြကိုပဲ သင္တန္းေၾကး ေကာက္ခံပါတယ္။”
အသက္ ၂၁ ႏွစ္ အရြယ္ လူငယ္ ပရာမြတ္ဟာ ကေလးဘ၀မွာ ပိုလီယိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ပိုလီယိုေရာဂါ ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ပံုစံနဲ႔ ဘယ္လိုကရမလဲဆိုတာ ဒီသင္တန္းမွာ လာသင္တာျဖစ္ပါတယ္။
“လူေတြကထင္ၾကတယ္။ က်ေနာ္က မသန္စြမ္းဆိုေတာ့ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ က်ေနာ္ လုပ္ႏိုင္တာ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြက အေကာင္းမျမင္တာပါ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုယ္လက္အဂၤါ မသန္စြမ္းေပမယ့္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ က်ေနာ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကေန အားသာခ်က္ကို ေျပာင္းယူတယ္။ တကယ္ ကခ်င္ရင္၊ တကယ္ ကခ်င္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိဖို႔ပဲ အရင္လိုပါတယ္။ ေျခေထာက္ဆိုတာ ေနာက္မွပါ။ ဗီႏြတ္က သူ႔ရဲ႕ သန္စြမ္းတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ ကပံုကနည္းေတြကို ျပသပါတယ္။”
ဒီအကသင္တန္းေက်ာင္းကို ထူေထာင္ခဲ့သူ အသက္ ၂၆ ႏွစ္အရြယ္ ဗီႏြတ္က “က်ေနာ္ဟာ ေမြးကတည္းက ေျခေထာက္ မပါခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ မိသားစုေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ အေတာ္ကို ပူပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘုရားက အကုန္လံုး အဆင္ေျပေအာင္ မေပးေပမယ့္ ေပးတဲ့အရာက်ေတာ့လည္း တကယ္ကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ေပးပါတယ္။ တခုပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ဘုရားေပးတဲ့အရာကို ေတြ႔ေအာင္ရွာႏိုင္ဖို႔ပဲ” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ဗီႏြတ္ဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အက၀ါသနာပါခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အရင္က မိုဘိုင္းဖုန္းျပင္သူ တေယာက္လည္း လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက စြမ္းရည္ျပ တီဗြီရိႈးမွာ ၀င္ပါ ၾကည့္ပါလားလို႔ တိုက္တြန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီကစၿပီး သူ႔ဘ၀ ေျပာင္းလဲေတာ့တာပါပဲ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္က ထုတ္လႊင့္ခဲ့တဲ့ အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ စြမ္းရည္ျပၿပိဳင္ပဲြမွာ အႀကိဳဗိုလ္လုပဲြအဆင့္ထိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကတည္းကစၿပီး ေျခေထာက္မဲ့ ဘရိတ္အကသမားဆိုၿပီး လူသိမ်ားလာခဲ့ပါတယ္။
ဗီႏြတ္က “က်ေနာ္ကိုယ္က်ေနာ္ ေျခေထာက္ မပါသူတေယာက္လို႔ တခါမွ မယူဆပါဘူး။ က်ေနာ္မွာ ေျခေထာက္ မရွိေပမယ့္ က်ေနာ့္လက္ေတြ ရွိတာပဲ။ အရင္က က်ေနာ္ အားကစားေတြမွာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အကဘက္ကို စိတ္ပါလာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တီဗြီကပဲြမွာ ဟစ္ေဟာ့ အကသမားအျဖစ္ ၀င္ၿပိဳင္ျဖစ္တာပါ။ ေနာက္ က်ေနာ္ ေတာင္ကိုရီးယားနဲ႔ ထိုင္၀မ္တို႔လိုေနရာေတြက တကယ့္ရိႈးပြဲေတြမွာလည္း ပါခဲ့ပါတယ္” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
သူဟာ ေတာင္ကိုရီးယားတို႔၊ ထိုင္၀မ္တို႔လို ႏိုင္ငံေတြက တီဗြီရိႈးေတြမွာလည္း သြားေရာက္ ျပသခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူေက်ာ္ၾကားလာၿပီး ဒီႏိုင္ငံက သတင္းစာတို႔၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားတို႔မွာ ထိပ္တန္းက ပါေတာ့တာပါပဲ။
၂၀၁၃ မွာ တျခား မသန္စြမ္းကေလးေတြကို အကသင္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သင္တန္း ေက်ာင္းတခုကို ထူေထာင္ ဖြင့္လွစ္ခ့ဲပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ အက ၀ါသနာပါသူတေယာက္ျဖစ္တဲ့ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူ ရတ္ကရွာနဲ႔ စၿပီး ဆံုေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။
ရတ္ကရွာက “က်မတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလး ဘယ္လိုစခဲ့လဲေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေက်ာင္းမွာပဲ ပထမဆံုး သူနဲ႔ ဆံုေတြ႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက သူ တီဗြီမွာ ေတာ္ေတာ္ နာမည္ႀကီးေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကတည္းက က်မလည္း သူ႔ရဲ႕ပရိသတ္တဦးပါ။ အဲဒါနဲ႔ က်မလည္း သူ႔ရဲ႕သင္တန္းေက်ာင္းမွာ လာတက္ျဖစ္ပါတယ္။ သင္တန္းေက်ာင္းမွာ သူဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားမကိုးတာ ေတြ႔ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သင္တန္းသားေတြကို ကူညီတယ္။ အဲဒီလို တဖက္သားကိုကူညီတဲ့ သူ႔ရဲ႕ သေဘာထားကို က်မ ခ်စ္တာ” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
အိႏၵိယ ပုဂၢလိက႐ုပ္ျမင္သံၾကားလိုင္းတလိုင္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို သိသြားၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ လက္ထပ္ပဲြကို တိုက္႐ိုက္ထုတ္လြင့္ဖို႔ စီစဥ္ပါေတာ့တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစု အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြအားလံုး သူတို႔ရဲ႕လက္ထပ္ပဲြကို တက္ေရာက္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ၾကတာ သူတို႔ေတာင္ အံ့ၾသခဲ့ၾကတယ္။ ပထမေတာ့ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြက သူတို႔လက္ထပ္ဖို႔ကို သေဘာမတူခဲ့ၾကပါဘူး။
“သူဘယ္သြားသြား၊ က်မအၿမဲလိုက္တယ္။ က်မ မပါပဲနဲ႔ သူ႔ကို ဘယ္မွ သြားခြင့္ မျပဳပါဘူး” လုိ႔ ရတ္ကရွာက ေျပာပါတယ္။
ဗီႏြတ္က “ဒါမွ အခ်စ္စစ္လို႔ ေခၚတာ၊ အိမ္သာ သြားရင္ေတာင္ တေယာက္တည္း သြားခြင့္မျပဳဘူး” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အခုေတာ့ အကတီဗြီလိုင္းမွာ သူတို႔စံုတဲြႏွစ္ဦး အတူပါ၀င္ေနၾကပါၿပီ။
သူ႔အကသင္တန္းေက်ာင္းမွာ ဆိုရင္ ေက်ာင္းသား ၈၀ မွာ ၂၀ ၀န္းက်င္ဟာ မသန္စြမ္းေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ ဗြီႏြတ္က ေျပာပါတယ္။
“မသန္စြမ္းကေလးေတြကို စြမ္းသေလာက္ကူညီေပးႏိုင္ဖို႔ အိႏၵိယမသန္စြမ္းသူမ်ားရဲ႕ စြမ္းရည္ရွာေဖြေရး ရန္ပံုေငြအဖဲြ႔ကို ထူေထာင္ထားပါတယ္။ သူတို႔ကို မသန္စြမ္းသူေတြလို႔ က်ေနာ္ မေခၚပါဘူး။ သူတို႔ကို ထူးျခားစြမ္းရည္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ကေလးေတြလို႔ပဲ ေခၚပါတယ္။”
ဒီေက်ာင္းမွာ ဟစ္ေဟာ့အက နဲ႔ အေနာက္တိုင္းအက သင္ခ်င္လို႔ လာတက္တဲ့ ေက်ာင္းသားသစ္ ေန႔တိုင္း ရွိပါတယ္။
တေန႔မွာ အကပညာရွင္ တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ရည္မွန္းထားတဲ့ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ေခ်တညာကလည္း “သူတို႔ကတာကို ၾကည့္ဖူးပါတယ္။ သူတို႔ ကတဲ့ပံုစံကို ႀကိဳက္လို႔ သူတို႔ဆီမွာ လာသင္တာပါ” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ဂ်စဗင္းဒါ ဆီးဟဂလ္က အာရွေဒသသတင္းအတြက္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ကေန သတင္းေပးပို႔ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
DVB
