ကခ်င္စစ္ပြဲ သံုးႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္ ...
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
6/06/2014 07:43:00 AM
 |
| မန္႔၀ိန္းႀကီး ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ လာေရာက္ ခိုလံႈ ေနထိုင္ေနရသည့္ ေဒသခံ အမ်ိဳးသမီးႀကီး တစ္ဦးကို ေမလ ေနာက္ဆံုးပတ္က ေတြ႕ရစဥ္။ ၀လံုး/ျမန္မာတိုင္း(မ္) |
ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ ဆိုးေနတဲ့ ကခ်င္အဘိုးအို တစ္ဦးဟာ မႊန္ထူေနတဲ့မီးခိုးေတြကို ယပ္ခတ္ရင္း
ဆန္ၾကမ္းအနည္းငယ္ ေရအနည္းငယ္ထည့္ထားတဲ့ ဒန္ထမင္းအိုးကို မီးဖိုေပၚတင္လိုက္ပါတယ္။
ႏွစ္ရွည္လမ်ား အိပ္ခန္းနဲ႔ကပ္လ်က္ မီးဖိုမွာပဲ ခ်က္ျပဳတ္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ အလင္းေရာင္
ေကာင္းေကာင္းမရွိတဲ့ အခန္းတစ္ခုလုံး က်ပ္ခိုး မိႈင္းမည္းညစ္ညစ္ေတြက အျပည့္ေနရာယူထားပါ
တယ္။
ဒီညေနအတြက္ သူခ်က္ျပဳတ္ရမယ့္ စာရင္းက ဆန္ၾကမ္းထမင္းတစ္မ်ဳိးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကခ်င္အေခၚ က်ိန္ေတာ့ (Chaing Daw)လို႔ ေခၚတဲ့ ေတာင္ေပၚေတြမွာ ေပါက္ေလ့ရွိတဲ့
အရြက္ခပ္ေျခာက္ေျခာက္ တစ္စည္းႏွစ္စည္းက လြဲလို႔သူ႔တို႔မိသားစု သံုးေယာက္အတြက္
ညေနစာဟင္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ အသက္ ၇၀အရြယ္ ဦးဘရန္ေအာင္ ေျပာပါတယ္။
သူတို႔မိသားစုဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ အတြင္း တို႔က္ပြဲေတြ ျဖစ္ခ်ိန္ကစလို႔ေျခဦးတည့္ရာ
ေနရာေတာ္မ်ားမ်ားဆီကို ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြတ္ခိုင္ၿမိဳ႕ေပၚက KBC ႏွစ္ျခင္း
အသင္းေတာ္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ စခန္းကို ေရာက္လာတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ႏွစ္ နီးပါးရွိခဲ့ၿပီျဖစ္ပါ
တယ္။
"အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ မျပန္ရဲေသးဘူး"လို႔ ဦးဘရန္ေအာင္က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္အမူအရာနဲ႔
ေျပာပါတယ္။ က်ဳံလွီလွတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ အ၀ါ ေရာင္သမ္းၿပီး ခပ္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာက
ကိုယ္ခံအားနည္းၿပီး ရက္ေပါင္းအေတာ္ၾကာ မမာမက်န္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အထင္သား ေပၚလြင္
ေနပါတယ္။
မေသခင္အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ေတာင္ယာကိုလုပ္ၿပီး ေတာေတာင္မွာ ကိုယ္၀မ္းစာကိုယ္ရွာစားတဲ့
ဘ၀မ်ဳိးျပန္ေရာက္ခ်င္တယ္လို႔လည္း သူက မပြင့္တပြင့္နဲ႔ ေျပာပါေသးတယ္။
ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္(ေကအုိင္ေအ)နဲ႔ အစိုးရစစ္တပ္တို႔ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္
ဟာ ဇြန္လ ၉ ရက္ေနဆိုရင္ သံုးႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိ ႏွစ္ဖက္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရႏိုင္ေသးတဲ့ အေျခအေနေတြက စစ္ေဘးသင့္ျပည္သူ
ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္စတစ္စ ေမွးမွိန္လာေနသလို ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့တဲ့
နာက်ည္းမႈ အမုန္းတရားေတြ သူတို႔လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ တစ္စတစ္စ ၀င္ေရာက္လာေနၿပီ
ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ၾကပါဘူး။
လက္ရွိခန္႔မွန္းေျခစာရင္းေတြအရ ေကအိုင္အို ထိန္းခ်ဳပ္ရာနယ္ေျမ တ႐ုတ္နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္ရွိ
ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားမွာ ခိုလႈံေနရသူ ရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရွိၿပီး အစိုးရ ထိန္းခ်ဳပ္ရာ ျမစ္ႀကီးနား၊
ဗန္းေမာ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း နမ့္ဆန္၊ ကြတ္ခိုင္နဲ႔ မူဆယ္စတဲ့ ေဒသတစ္ေလွ်ာက္ ဒုကၡသည္
ဦးေရ သံုးေသာင္းေက်ာ္ ရွိေနေၾကာင္း ေကအိုင္အိုဒုကၡသည္မ်ား ကူညီကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ ဥကၠ႒
ဦးဒြဲပီဆက ေျပာပါတယ္။
"ဒုကၡသည္စာရင္းက အတိအက်လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ခက္ပါတယ္၊ တခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာကုိပစ္ၿပီးေတာ့
တ႐ုတ္ျပည္ဘက္မွာ သြားေနရတာေတြ ရွိတယ္၊ တခ်ဳိ႕လည္း နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္နဲ႔
ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္းပိုင္းေတြမွာ ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စုနဲ႔ ပုန္းေအာင္းၿပီးေတာ့ေနေနရတဲ့ ဒုကၡသည္
ေတြကလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္" လို႔ ၎က ေျပာပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလအတြင္းက ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း မန္စီၿမိဳ႕နယ္အတြင္း
ေကအိုင္ေအ တပ္မဟာ ၃ နဲ႔ အစိုးရတပ္မ ၈၈ လက္ေအာက္ခံ ခလရ ၈၃ တပ္မ်ားအၾကား
ထပ္မံျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ေထာင္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ မန္႔၀ိန္းႀကီး ေဒသထဲ
ခိုလႈံခဲ့ရသလို တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ကုိလည္း တိမ္းေရွာင္ထြက္ေျပးခဲ့ၾကရပါတယ္။
ေကအိုင္ေအနဲ႔ အစိုးရအၾကား တိုက္ပြဲေတြ ထပ္မံမျဖစ္ပြားေစေရးအတြက္ တစ္ဖက္ အဖြဲ႕၀င္ ငါးဦးစီ
ပါ၀င္တဲ့ ႏွစ္ဖက္ပဋိပကၡမ်ားညိႇႏႈိင္းေရးအဖြဲ႕ တစ္ခုကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ပါတယ္။
ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္းပိုင္းမွာ တိုက္ပြဲေတြ ေလ်ာ့က်ႏိုင္ေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း
ရွမ္းေျမာက္နဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ တိုက္ပြဲေတြ ထပ္မံျဖစ္ပြားႏိုင္ ေျခရွိေနေသး
တယ္လို႔ ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရးစင္တာက အႀကီးတန္းအႀကံေပး ဦးလွေမာင္ေရႊက သုံးသပ္ပါတယ္။
တပ္မေတာ္ရဲ႕ ကြတ္ခိုင္ဗ်ဴဟာမႉး ဗိုလ္မႉးႀကီး သန္းဦးကလည္း ေကအိုင္ေအနဲ႔ ပေလာင္တပ္ဖြဲ႕မ်ား
(TNLA) တပ္ေပါင္းစုအသြင္ျဖင့္ ရွမ္းေျမာက္နဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္ နယ္စပ္ေဒသတစ္ေလွ်ာက္
ျပည္ေထာင္စုလမ္းမႀကီး အေနာက္ဘက္ျခမ္းေဒသေတြမွာ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား ရွိလာျခင္းေၾကာင့္
တပ္မေတာ္စစ္ေၾကာင္းမ်ား ေစလႊတ္ထားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
"ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားသာေျပာေနၾကတယ္။ ေရွ႕တန္းကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ေနာက္ထပ္ရိကၡာ
ေတြထပ္ပို႔ေနတာ၊ ေနာက္ထပ္လက္နက္ေတြ ပို႔ေနတာကိုသာ ေတြ႕ရတယ္။ စစ္ပြဲေတြထပ္ျဖစ္မွာ
ကို ကြ်န္မတို႔ အရမ္းကို စိတ္ပူပါတယ္"လို႔ ကခ်င္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ရက္မွ မေခါန္ဂ်ာက
ေျပာပါတယ္။
အစိုးရနဲ႔ ေကအိုင္ေအတို႔ေထာင္ထားခဲ့တဲ့ ေျမျမႇဳပ္မိုင္းေတြက ရြာပတ္၀န္းက်င္ ေတာေျခ၊
လယ္ကြင္းေတြထဲအထိ ေနရာအႏွံ႕မွာ ျပန္႔က်ဲရွိေနဆဲအခ်က္က ဒုကၡသည္ေတြ ေနရပ္ျပန္ႏိုင္ျခင္း
မရွိေသးတဲ့ ေနာက္ထပ္ အေၾကာင္းရင္း တစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။
"အခု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရလို႔ ျပန္ဆိုရင္ေတာင္ မျပန္ရဲဘူး။ ရြာနားပတ္ပတ္လည္မွာ မိုင္းေတြက ရွိေန
တယ္။ ကြ်န္မ ကြ်ဲႏြားေတြဆို မိုင္းထိလို႔ ေသကုန္ၿပီ"လို႔ မန္႔၀ိန္းႀကီး ဒုကၡသည္စခန္းမွ ေဒၚေကာ့ဖန္
က ေျပာပါတယ္။
ေျမျမႇဳပ္မုိင္းရွင္းလင္းေရး ကိစၥေတြ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေကအိုင္ေအေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ အစိုးရ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက ကတိအမ်ဳိးမ်ဳိးေပးခဲ့ၾကေပမယ့္ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ တစ္စုံတစ္ရာ
အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးပါဘူး။
သံုးႏွစ္တာကာလအတြင္း စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ မူလေနထိုင္ရာ ရြာေတြထဲက ေနအိမ္ေတြ
ကေတာ့ လူသူေနထိုင္ျခင္း မရွိတာမို႔ တစ္စတစ္စ ေဆြးေျမ့ ၿပိဳေနၿပီျဖစ္သလို သူတို႔ လက္ရွိ
ေနေနတဲ့စခန္းက အိမ္ေတြကလည္း ပ်က္စီးလာေနပါၿပီ။
"အခုဆိုရင္ မိုးကဆက္တိုက္ရြာတယ္။ ငလ်င္လည္းလႈပ္တယ္။ အားလုံးက မိုးမလုံတာနဲ႔၊
ေဆြးေနတာနဲ႔ဆိုေတာ့ ဒီမွာ အေရးေပၚ လိုအပ္ခ်က္ကေတာ့ အမိုးအကာ ေကာင္းေကာင္း
လိုေနပါတယ္။ ကူညီေရးအဖြဲ႕ေတြဆီကရမယ့္ အကူညီေတြက နည္းနည္းေစာင့္ရဦးမယ္လို႔
သိရတယ္" လို႔ ေကအိုင္အို ဒုကၡသည္ေတြ ကူညီကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ ဥကၠ႒ ဦးဒြဲပီဆက
ေျပာပါတယ္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ေတြအတြင္း ကခ်င္စစ္ေဘး ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို ရန္ပုံေငြေတြေပးဖုိ႔ အေမရိကန္ -
ၿဗိတိန္စတဲ့ ႏိုင္ငံျခားအစိုးရေတြဆီက ကတိေတြရခဲ့တာေၾကာင္ လိုအပ္ခ်က္ရဲ႕ ၅၂ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္
အေထာက္အပ့ံေတြ ရခဲ့ေပမယ့္ အခု ဒီဘက္ႏွစ္မွာေတာ့ အဲဒီလိုအေျခအေနေတြ မရွိေတာ့ဘူးလို႔
ကခ်င္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ရက္မွ ေဒၚခြန္ဂ်ာက ဆိုပါတယ္။
"အစားအစာဆိုရင္လည္း လုံေလာက္ေအာင္ မေထာက္ပံ့ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ WFP (ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာ
အဖြဲ႔)ကလည္း ဒုကၡသည္စခန္းထဲက အဆင္းရဲဆုံးကိုပဲေရြးၿပီး ေထာက္ပံ့မယ္လို႔ ေျပာလာတာေတြ
ရွိတယ္"လို႔သူက ေျပာပါတယ္။
ၿမိဳ႕ျပနဲ႔အလွမ္းေ၀းတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အစားအစာ၊ ေသာက္သုံးေရနဲ႔
အ၀တ္အထည္ေတြ လုံေလာက္စြာ အေထာက္အပံမရရွိသလို မိခင္နဲ႔ ကေလးေတြအတြက္
အခုလိုမိုးရာသီ၀င္လာခ်ိန္မွာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ေဆး၀ါးေတြ ပိုၿပီးလိုအပ္ေနၿပီ
ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ဒုကၡသည္စခန္းပီသစြာ ဒုကၡသုကၡေတြကို ခါးစည္းခံရင္း တစ္ေန႔
အိမ္ျပန္ရမယ့္အခ်ိန္ကို မေရမရာ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကဆဲျဖစ္ပါတယ္။
အိမ္ျပန္ဖို႔ဆိုတာ ဒုကၡ သည္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ဆုံးျဖတ္ ႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခု
မဟုတ္တာေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
"ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရးျပႆနာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာဆိုေတာ့ ဒုကၡသည္ေတြ အိမ္ျပန္ဖို႔ဆိုတာ
ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနပါတယ္"လို႔ ဦးဒြဲပီဆက ေျပာပါတယ္။
ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနတဲ့ ကခ်င္အဘိုးအို ဦးဘရန္ေအာင္ဟာ တစ္ခန္းလုံးမႊန္ ထူေနတဲ့
မီးခိုးေတြကို ယပ္ခတ္ရင္း ဖိုခံုေလာက္ ထင္းမီးဖိုေပၚတင္ထားတဲ့ ဒန္ထမင္းအိုးထဲကို
ညစ္ေထးေနတဲ့ သစ္သားေယာက္မနဲ႔ အသာ ေမႊလိုက္ပါတယ္။
ဒီညေနအတြက္ စားစရာက ဒီဆန္ၾကမ္းထမင္းပဲ ရွိတယ္ဆိုတာ သူ႔အတြက္ေတာ့ ပံုမွန္ၾကဳံေနက်
ေန႔တစ္ေန႔ ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။
၀လံုး / ျမန္မာတိုင္း(မ္)
