ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ဟိုတယ္ႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္ အခ်ိဳ႕၏   ညပိုင္းအ ခ်ိန္မ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာ ေရာက္လည္ပတ္ေသာ စိနတိုင္း သား (တ႐ုတ္)မ်ားျဖင့္ စည္ကား ေလ့ရွိတတ္ၿပီး အထူးခန္းဟုေခၚ ေသာ စားေသာက္ဆိုင္အတြင္း ဘက္ရွိ အခန္းငယ္ေလးမ်ားတြင္ အထူးဟင္းလ်ာနံ႔မ်ားႏွင့္ ထံုမြမ္း သင္းႀကိဳင္ေနေလ့ရွိသည္။

အထူးဟင္းလ်ာမ်ားကို ဆိုင္ မီႏူးစာအုပ္တြင္ ေတြ႕ရမည္မ ဟုတ္ဘဲ ဆိုင္တြင္ အၿမဲစားသံုး ေသာ စားသုံးသူ၏ ေထာက္ခံခ်က္ ျဖင့္သာ အာရွသားဧည့္သည္အ ခ်ိဳ႕အတြက္  ခ်က္ျပဳတ္ေပးထား ျခင္းျဖစ္သည္။

အဆိပ္ျပင္းလြန္းေသာ ေႁမြ ေဟာက္၊ ေႁမြေပြး၊ ေတာငွက္၊ လိပ္ဟင္းႏွင့္ အျခားေတာတြင္း တိရစၧာန္သားေကာင္ဟင္းလ်ာ မ်ားကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ဟိုတယ္ႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၌ သိုသိုသိပ္သိပ္ ေရာင္းခ်ေပးေနသည္။

ေႁမြ၊  ေတာငွက္၊  လိပ္၊ ေမ်ာက္၊ ၀က္၀ံ၊ သင္းေခြခ်ပ္ စ သည့္ တားျမစ္ထားေသာ ေတာ တြင္းတိရစၧာန္မ်ားကို စားသံုးလို သူက ႀကိဳတင္မွာယူရသည့္ စနစ္ ျဖင့္ ေရာင္းခ်ေနသည့္ စား ေသာက္ဆိုင္ေစ်းကြက္က ယေန႔ အခ်ိန္အထိ အားေကာင္းေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ လူစည္ကား ရာ သိမ္ႀကီးေစ်း(C) ႐ံုတြင္ ေႁမြ မ်ိဳးစံု၊ လိပ္၊ ဖြတ္၊ ေတာေၾကာင္၊ သင္းေခြခ်ပ္၊ ၀က္၀ံစသည့္ ေတာ တြင္းတိရစၧာန္အစံုကို သံေလွာင္ ခ်ိဳင့္မ်ားတြင္ ထည့္သြင္းျပသထား ကာ စားေသာက္လိုသူက လက္ ညိႇဳးထုိးမွာယူႏုိင္သည့္ စား ေသာက္ဆိုင္ႀကီးတစ္ခု ရွိခဲ့ဖူးၿပီး လြန္ခဲ့ေသာ ခုနစ္ႏွစ္ခန္႔က ပိတ္ သိမ္းခဲ့ရသည္။

စားေသာက္စားပဲြ၀ိုင္းအ လယ္တြင္ ေမ်ာက္အရွင္၏ ဦး ေခါင္းကို ေဖာ္ထားၿပီး စားေသာက္သူမ်ားက ေမ်ာက္ဦးေႏွာက္ကို ဇြန္းျဖင့္ ခပ္ယူစားေသာက္လို႔ရ ေအာင္ စီစဥ္ေပးႏိုင္မႈေၾကာင့္ ယင္းဆိုင္က နာမည္ႀကီးခဲ့သည္။

ယင္းဆိုင္တြင္ ေတာတြင္း တိရစၧာန္မ်ားကို ေရာင္းခ်ျခင္း မရွိ ေတာ့ေသာ္လည္း သိမ္ႀကီးေစ်း အနီးတစ္၀ိုက္ရွိ တ႐ုတ္စား ေသာက္ဆိုင္အခ်ိဳ႕မွာ ယေန႔အထိ   ေတာတြင္းတိရစၧာန္သားမ်ားကို ေရာင္းခ်ေနဆဲျဖစ္သည္ဟု  ဆို သည္။

လွည္းကူးၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေတာ တြင္းတိရစၧာန္မ်ားကို သံေလွာင္ ခ်ိဳင့္မ်ားျဖင့္ ေလွာင္ထားသည့္ အိမ္ႀကီးတစ္ခုရွိၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားက  သြားေရာက္၀ယ္ယူျခင္းမ်ား  ယခင္က ရွိခဲ့ေၾကာင္း သိမ္ႀကီးေစ်းတစ္၀ိုက္ ရွိ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားမွ စံုစမ္း သိရသည္။

‘‘သူေဌးက မန္ေနဂ်ာေတြနဲ႔ အေၾကာ္ဆရာနဲ႔သြားတာ။ အိမ္ ကအႀကီးႀကီးပဲ။ အေကာင္အရွင္ ဆိုအရွင္၊ အေသဆိုအေသေစ်း ရွိတယ္’’ ဟု အေၾကာ္ဆရာတစ္ ဦးက ဆုိသည္။

ေတာေကာင္သားေရာင္းခ် သည့္ဆိုင္မ်ားသည့္ တိရစၧာန္မ်ားကို သံေလွာင္ခ်ိဳင့္ျဖင့္ သိုေလွာင္ျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ စားေသာက္လိုသူက တယ္လီဖုန္းျဖင့္ ႀကိဳတင္မွာၾကားသည္ကို   စီစဥ္ေပးျခင္းျဖစ္ သည္။

ေႁမြဟင္းအပါအ၀င္ ေတာ တြင္းတိရစၧာန္မ်ားကို စားေသာက္ သူ ေအာ္ဒါရွိပါကေတာေကာင္ ပို႔ေဆာင္သူမ်ားက ဆိုင္သို႔ လာပို႔ ၿပီးေနာက္ စားဖိုမွဴးက လက္စ ေဖ်ာက္၍ သားေကာင္မ်ားကို ခ်က္ျပဳတ္ေရာင္း၀ယ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ဗီယက္နမ္ဟိုတယ္ဟု လူသိ မ်ားေသာ လမ္းမေတာ္ရွိ မစၥတာ လီဟိုတယ္တြင္ ၅၅ ေဒၚလာတန္ ေႁမြေဟာက္ဟင္းပဲြမ်ား ေရာင္းခ် ေနသည္ဟု လူမႈကြန္ရက္တြင္ ဓာတ္ပံုႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ဆိုင္ ရွင္က ေႁမြဟင္းမေရာင္းခ်ေၾကာင္း ျငင္းဆိုခဲ့သည္။

ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရွိ ဗီ ယက္နမ္စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခု တြင္လည္း ေႁမြေဟာက္၊ လိပ္၊ ေတာငွက္မ်ား စားေသာက္လိုပါ က ႀကိဳတင္မွာယူႏိုင္ေၾကာင္း၊ မွာယူလိုပါက ႏုိင္ငံျခား ဧည့္သည္ ၁၅ ေယာက္စာထိ စီစဥ္ေပးႏိုင္ သည္ဟု ဆုိသည္။

တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေႁမြ ေပြးဟင္းကို ကင္ဆာေရာဂါအ တြက္ ေကာင္းသည္ဟုဆိုကာ စားေသာက္ၾကၿပီး ေသြးကင္ဆာ လူနာကို ေႁမြေပြးဟင္း ၁၀ ပဲြေကြၽး လွ်င္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းသည္ဟု တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားက ယံုၾကည္ၾက ကာ ဗီယက္နမ္လူမ်ိဳးမ်ားက ေႁမြ ေဟာက္ဟင္းကို ပိုမိုႏွစ္သက္ၾက သည္။

သဘာ၀၀န္းက်င္ႏွင့္ သား ငွက္တိရစၧာန္ထိန္းသိမ္းေရးဌာန တာ၀န္ရွိသူတစ္ဦးက ‘‘ေတာ ေကာင္သားေတြေရာင္းတာက သတၱ၀ါအမ်ိဳးအစားေပၚမူတည္ ၿပီး ျပစ္ဒဏ္ကြာသြားတယ္။ ေတာ႐ိုင္းတိရစၧာန္ေတြကို လံုး၀ကာ ကြယ္တာရယ္၊ ရာသီအလိုက္ ကာကြယ္တာရယ္၊ သာမန္အ လိုက္ ကာကြယ္တာရယ္ ရွိတယ္။ ဒါက ၿမိဳ႕မွာ စည္ပင္တို႔၊ ေထြအုပ္ တို႔က မေရာင္းဖို႔ တားျမစ္ေပးရ မယ္။ ေတာ႐ိုင္းတိရစၧာန္ကို တ ႐ုတ္ဆိုင္ေတြက ေရာင္းတာမ်ား တယ္။ သူတို႔ပဲ စားတယ္။ ဒါေတြ ေရာင္းခ်ျခင္းက တရားမ၀င္ဘူး’’ ဟု ဆိုသည္။ ‘‘ေတာက လူေတြက ေတာ့ ပိုက္ဆံရေတာ့ ေရာင္းတာ ေပါ့။ တကယ္လည္း ဖမ္းေရာ သူ ပဲ အဖမ္းခံရတယ္။ အမ်ားျပည္ သူေတြနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးေရာင္းခ်ရင္ သတင္းေပး သင့္တယ္။ သားငွက္ထိန္းသိမ္း ေရးဌာနကလည္း ေနရာတိုင္းမွာ  ဌာနမရွိဘူးဆိုေတာ့ လုိက္မစစ္ ႏိုင္ဘူး။ သတင္းရလို႔ သြားစစ္ ေတာ့ ပိတ္တာ၊ ေရွာင္ေနတာ ေတြျဖစ္ေနတယ္’’ ဟု ၎က ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က   လသာ လမ္းရွိ တုိက္အေပၚထပ္တြင္ ဖြင့္ လွစ္ထားေသာ ေတာတြင္းတိ ရစၧာန္သားဟင္းလ်ာမ်ား ေရာင္းခ်သည့္ ဆိုင္သို႔ တ႐ုတ္ျပည္မမွ လာေရာက္ေသာ   တ႐ုတ္လူမ်ိဳး မ်ားကို ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ရေၾကာင္း တ႐ုတ္ဧည့္လမ္းၫႊန္တစ္ဦးက ဆုိသည္။

ယင္းဆိုင္ရွိသည့္ေနရာ သည္ လသာရဲစခန္းႏွင့္နီးၿပီး လ သာၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေတာတြင္းတိ ရစၧာန္ေရာင္းခ်မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရာင္းသည့္ဆိုင္ မရွိသလို ဖမ္း ဆီးအေရးယူမႈ မရွိခဲ့ေၾကာင္း လ သာၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္းမွ တာ၀န္က် ဒုရဲအုပ္တစ္ဦးက ေျပာသည္။

‘‘လသာမွာ စားေသာက္ဆိုင္ ေလးဆိုင္ေလာက္ ေရာင္းတယ္။ လသာလမ္းေထာင့္က ဆိုင္က ပိတ္သြားၿပီ။ ဟိုတုန္းက အႀကီးအ က်ယ္ ေတာေကာင္ေတြ၀ယ္ တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ပိတ္လိုက္ တာ။ ဖြင့္တဲ့ တ႐ုတ္က ျပည္မျပန္ သြားၿပီ’’ ဟု လသာလမ္းေနသူ တစ္ဦးက ဆုိသည္။

လမ္းမေတာ္ႏွင့္ လသာၿမိဳ႕ နယ္မ်ားရွိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ဖြင့္ လွစ္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား မွာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုေက်ာ္ၾကာ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ ဆိုင္မ်ားျဖစ္ၿပီး ေတာတြင္းတိရစၧာန္မ်ားကို ဆက္ လက္ေရာင္း၀ယ္ေနျခင္းျဖစ္ သည္။

ရန္ကုန္တြင္ ေဆာက္လုပ္ ေရးလုပ္ငန္း ကြၽမ္းက်င္ေသာ ဗီ ယက္နမ္လူမ်ိဳးမ်ားမွာ ဟိုတယ္ ႏွင့္ ကြန္ဒိုမ်ားေဆာက္လုပ္ရန္ ေရာက္ရွိေနသည့္အတြက္ ေႁမြ ေစ်းကြက္မွာ စိနတိုင္းသားမ်ား ႏွင့္ အၿပိဳင္စားေသာက္သူမ်ား ထပ္မံေပၚေပါက္ေနျခင္းျဖစ္ သည္။

ေႁမြေဟာက္ဟင္းေစ်းႏႈန္း မွာ က်ပ္ႏွစ္ေသာင္းခဲြမွ က်ပ္ငါး ေသာင္းအထိ ေစ်းကြက္ရွိေနကာ ေႁမြအသုပ္၊ ေႁမြစြပ္၊ ေႁမြဟင္းအ စရွိသျဖင့္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သလို မွာယူရာကို စားဖိုမွဴးက လုပ္ေပး ၿပီး သင္းေခြခ်ပ္အရွင္ တစ္ေကာင္ လွ်င္ က်ပ္တစ္သိန္းခဲြထိ ေစ်းေပါက္ေၾကာင္း စံုစမ္းသိရသည္။

ပဲခူး၊ စစ္ကိုင္း၊ ကရင္၊ ရွမ္းႏွင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္တို႔တြင္ လိပ္ခံြ၊ ဆင္စြယ္၊ ေခ်သားေရ၊ ႏြား ေနာက္ခ်ိဳ၊ ေမ်ာက္ခႏၶာကိုယ္ အ ပိုင္းအစႏွင့္ ေတာင္ဆိတ္ခ်ိဳမ်ား၊ ေႁမြအေရခံြမ်ား၊ သမင္ခ်ိဳမ်ား၊ ေတာ၀က္အစြယ္မ်ား၊ တန္ဖိုးႀကီး လိပ္မ်ား၊ ၀က္၀ံအေမြးမ်ား၊ တိ ရစၧာန္အ႐ိုးေပါင္းစံုႏွင့္ က်ားသား ေရမ်ားကို မၾကာခဏ ဖမ္းဆီးရ မိေလ့ရွိေၾကာင္း သက္ဆုိင္ရာ ရဲ စခန္းမ်ားထံမွ သိရသည္။

ကုန္သည္အခ်ိဳ႕မွာ ေတာ ႐ိုင္းတိရစၧာန္ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္ အပိုင္းမ်ားကို ေမွာင္ခိုကူးသန္း ေရာင္းခ်ရန္ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ ေစ်း ေကာင္းေပး၀ယ္ယူမႈမ်ားေၾကာင့္ မုဆိုးမ်ားမွာ ေတာေတာင္မ်ားတြင္ တရားမ၀င္အမဲလိုက္သတ္ျဖတ္ ဖမ္းဆီးမႈ မ်ားျပားေနျခင္းျဖစ္ သည္။

‘‘ဘာေတာေကာင္မွ ေရာင္း ခြင့္မရွိဘူး။ ေရာင္းခ်င္ရင္ ကိုယ့္ ဟာကိုယ္ေမြးၿပီး တတိယမ်ိဳး ဆက္မွ ေရာင္းခ်ခြင့္ ရွိမယ္။ အခု ေရာင္းေနတာေတြက ေတာထဲက ေကာင္ေတြကို ေရာင္းခ်တာ’’ ဟု သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္း ေရး ပညာရွင္ ဦးသိန္းေအာင္က ဆိုသည္။

ေတာ႐ိုင္းတိရစၧာန္ကို ခြင့္ ျပဳခ်က္မရွိဘဲ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ အ မဲလိုက္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) အနာတ ရျဖစ္ေစျခင္း၊ ယင္းေတာ႐ိုင္း တိ ရစၧာန္ကိုျဖစ္ေစ၊ ယင္း၏ အစိတ္ အပိုင္းကိုျဖစ္ေစ၊ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိ ဘဲ လက္၀ယ္ထားရွိျခင္း၊ ေရာင္း ခ်ျခင္း၊ သယ္ေဆာင္ျခင္း (သို႔မ ဟုတ္) လဲႊေျပာင္းျခင္း ျပဳလုပ္ပါ က ေတာ႐ိုင္းတိရစၧာန္ႏွင့္ သဘာ ၀အပင္မ်ား ကာကြယ္ေရးႏွင့္ သ ဘာ၀နယ္ေျမမ်ား ထိန္းသိမ္းေရး ဥပေဒပုဒ္မ ၃၇ (က) အရ အေရး ယူႏိုင္ၿပီး ျပစ္မႈထင္ရွားစီရင္ခံရ လွ်င္ ထုိသူကို ေငြဒဏ္က်ပ္ငါး ေသာင္းအထိျဖစ္ေစ၊ ေထာင္ ဒဏ္ခုနစ္ႏွစ္အထိျဖစ္ေစ၊ ဒဏ္ ႏွစ္ရပ္လံုးကိုျဖစ္ေစ ခ်မွတ္ႏိုင္ သည္။

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္ ေႁမြသား ကို အလြန္အကြၽံစားသံုးၾကသူ မ်ားျပားျခင္းေၾကာင့္ ေႁမြေမြးျမဴ ေရးသည္ အေရးပါေသာ စီးပြား ေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုျဖစ္လာ ေၾကာင္း ဆင္ဟြာသတင္းဌာနက ထုတ္လႊင့္ဖူးသည္။

‘‘ေတာေကာင္ေတြကိုင္တာ သတိထား။ အရမ္းကို ေလာဘ ႀကီးၿပီးမလုပ္နဲ႔။ ေတာေကာင္ေတြ က ဘုန္းအရမ္းႀကီးတယ္။ ငါ့ဆီ မွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေတာက မုဆိုးေတြ အကုန္လံုး ဒုက​ၡေရာက္ကုန္တယ္။ ခု ေတာေကာင္ေတြ မလုပ္ေတာ့ ဘဲ ႐ိုး႐ိုးစားေသာက္ဆိုင္ပဲ ဖြင့္ ေတာ့မယ္’’ ဟု ေတာတြင္း တိရစၧာန္သားေကာင္မ်ားကို သံေလွာင္ ခ်ိဳင့္မ်ားျဖင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့ဖူးသည့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးတစ္ဦးက ေျပာ သည္။

7day daily အျပည့္အစုံသုိ႔ »

သမီးေတာ္ေတြဟာ သြားေလရာမွာ ေျပာစမွတ္တြင္ေအာင္ကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾက၊ ေတာ္ၾကပါေပတယ္။ ခက္တာက အာဏာရွင္ၾကီးေရာ သူ႕ဇနီးကေရာ ဒီသမီးေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဒီလိုေတာ့မလုပ္နဲ႔၊ ဟိုလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ဆိုျပီး ဆံုးမပဲ့ျပင္ျခင္း လံုး၀မရွိတာပဲ။ သားသမီးေတြအေပၚ အလြန္တစ္ရာမွ သည္းခံ အလိုလိုက္တဲ့ မိဘေတြျဖစ္တယ္။ မိဘေတြ အလိုလိုက္ေလေလ သမီးေတာ္ေတြက ဆိုးေလေလ ျဖစ္တယ္။ သမီးေတာ္ေတြကလည္း တစ္ပါးနဲ႔ တစ္ပါးက မတည့္ၾကေလေတာ့ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္ သမီးေတာ္ တစ္ပါးစီအတြက္ ကားဆိုလဲ သီးသန္႔ တစ္စီးစီ၊ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြလည္း သီးသန္႔စီ လုပ္ေပးရတယ္။ ခက္တာက သမီးေတာ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဘယ္သူမွ မ်က္ႏွာမရပဲ ျပႆနာေတြခ်ည္း ရေနတာပဲ။ သမီးေတာ္ေတြ လာေတာ့မယ္ ဆိုတာနဲ႕ လာမဲ့ေဒသက တပ္မွဴးေတြေရာ တပ္မွဴးကေတာ္ေတြေရာ သမီးေတာ္မ်ားကို ျပဳစုဆက္ဆံနည္းဆိုတဲ့ အေရးေပၚ အလုပ္ရံု ေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ရတယ္။ သမီးေတာ္ေတြကို ဘာမွျပန္မေျပာရ၊ ဘာအၾကံမွ မေပးရဆိုတာက အေရးအၾကီးဆံုး ျဖစ္တယ္။ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ လုပ္ျပီး အၾကံတစ္ခုခု သြားေပးလို႔ကေတာ့ ေသမယ္သာ ၾကံေပေတာ့။ အဲဒီအၾကံနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဖက္ ေထာ္ေလာ္ကန္႕လန္႕ေတြ လုပ္ျပီး ဒုကၡေပး ျပပါလိမ့္မယ္။

၂၀၀၃ခုႏွစ္ သၾကၤန္ ကာလမွာေတာ့ လားရွိဳးကို သမီးေတာ္ေတြက ခ်ဥ္ျခင္းတပ္ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း မိသားစုလိုက္ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ကို လားရွိဳးမွာ ဆင္ႏႊဲရင္း ညဖက္မွာ ေစ်း၀ယ္ခ်င္တဲ့ ခ်ဥ္ျခင္းက ထပ္တက္လာျပန္ေရာ။ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးက စေနျပီဆိုေတာ့ အရင္ကလို လားရွိဳးက ေမွာင္ခိုေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘာပစၥည္းမဆို ရန္ကုန္မွာ ေစ်းအေပါဆံုးနဲ႔ ၀ယ္လို႔ရေနခ်ိန္ ျဖစ္ေပမယ့္ သမီးေတာ္ေတြကို ဘယ္သူက ဘာေျပာရဲမွာလဲ။ ဒီလိုနဲ႕ ညခုနစ္နာရီမွာ သမီးေတာ္ တစ္သိုက္ကို လားရွိဳးက တရုတ္ကုန္စံုဆိုင္ တစ္ခုကို ပို႔ေပးရတာေပါ့။ သမီးေတာ္ေတြက ဆိုင္ထဲပစၥည္း တစ္ခုကို ဆြဲလိုက္၊ ေဘးက ရံေရြေတာ္ေတြက ကားေတြေပၚ သြားတင္ေပးလိုက္နဲ႔ ညကိုးနာရီေက်ာ္တဲ့အထိ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူး၀င္သလို ပစၥည္းေတြ ကားေပၚတင္လိုက္ၾကတာ ဆိုင္ရွင္ တရုတ္ဆို စာရင္းေတာင္ မွတ္လို႔ မႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားတယ္။ သမီးေတာ္ေတြလဲ ျပန္သြားေရာ ဆိုင္ရွင္က ယူသြားတဲ့ စာရင္းကို အေရွ႕ေျမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္က ေစ်း၀ယ္ တာ၀န္ခံကိုျပေတာ့ အဲဒီအရာရွိခမ်ာ ဘာလုပ္ရ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာ ပါလာတာက က်ပ္ငါးသိန္း။ သမီးေတာ္ေတြ ၀ယ္သြားတာက ၆၈သိန္း။ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ့္တစ္ႏွစ္က ေစ်းေနာ္။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ တိုင္းမွဴးကို ေျပးေျပာရေတာ့တာေပါ့။ တိုင္းမွဴးမွာလည္း အဲဒီေလာက္ ပိုက္ဆံက မရွိေလေတာ့ ၾကံရာမရေတြျဖစ္၊ ေခါင္းကို တြင္တြင္ကုတ္ရင္း လားရွိဳးမွာရွိတဲ့ ေလးေကာင္ ဂ်င္၀ိုင္းေတြကို ညတြင္းခ်င္း ဖမ္းေစဆိုျပီး အၾကံကုန္ ဂဠဳန္ဆားခ်က္ အမိန္႔ထုတ္ရေတာ့တယ္။

ဒါနဲ႔ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္က အရာရွိေတြက ရဲကိုေမးျပီး အၾကီးဆံုး ေလးေကာင္ဂ်င္၀ိုင္း လုပ္ေနတဲ့ အိမ္ကို၀ိုင္းေတာ့ ထိုသားေတြ အကုန္ ထြက္ေျပးၾကတာေပါ့။ အမွန္က စကတည္းက လူကိုဖမ္းခ်င္တာမွ မဟုတ္တာ။ လူကိုဖမ္းမိရင္ တရားရံုး တင္ရမွာေလ။ ဖမ္းမိတာေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ ဘ႑ာျဖစ္သြားမွာ။ အခုက ေငြအေရးတစ္ၾကီး လိုေနတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဖမ္းမယ္ လုပ္ျပေတာ့ အကုန္လံုး ထြက္ေျပးၾကတာ ၀ိုင္းထဲမွာ ေလာင္းေၾကးက ဆယ့္ငါးသိန္းေက်ာ္ မိလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕လဲ စတိုးဆိုင္မွာ ရွင္းရမဲ့ေငြက မေလာက္ေသးေတာ့ ထိုးသားေတြ ထားပစ္ခဲ့တဲ့ ကားႏွစ္စီးကို သိမ္းလာခဲ့ရျပန္ေရာ။ ေနာက္ေန႔မွ အဲဒီကားႏွစ္စီးကို ေရာင္းလိုက္သလား၊ မူလပိုင္ရွင္ေတြကို လည္ပင္းညွစ္ျပီး ျပန္ေရြးခိုင္းသလားေတာ့ မသိဘူး။ သိန္းငါးဆယ္ ထပ္ရလာလို႔ အဲဒီေငြေတြနဲ႔ စတိုးဆိုင္ကို ရွင္းလိုက္ရေတာ့တယ္။ သမီးေတာ္ေတြ ေစ်း၀ယ္ေကာင္းလို႔ သူ႕ဟာသူ လိုင္းေၾကးေပးျပီး ဖြင့္ေနတဲ့ ေလးေကာင္ဂ်င္၀ိုင္းေတာင္ မေနရဘူးဆိုျပီး လားရွိဳးက ေလာင္းကစားသမားေတြ ေလာကမွာလည္း တစ္ခါတည္း နာမည္ၾကီးသြားတာေပါ့။ သမီးေတာ္ေတြ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒါကို သိမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါကေတာ့ ေညာင္ဦးကမ္းပါး ျပိဳတာနဲ႔ စမၸာနဂိုရ္က ႏြားမၾကီး ေပါင္က်ိဳးတဲ့ ဇာတ္လမ္းေပါ့ဗ်ာ။

လာရွိဳးမွာ ကဲျပီးေတာ့ သမီးေတာ္ေတြက ျပင္ဦးလြင္ကို ဆက္ဆင္းၾကတယ္။ ျပင္ဦးလြင္မွာေတာ့ သမီးေတာ္ တစ္ပါးက ညဖက္ဆီးေဆာ စီးခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲက ဆီးေဆာရွိရာကို အခ်ိန္မေတာ္ လိုက္ပို႕ၾကရတယ္။ အဲဒီမွာ သူက တစ္ဖက္က ထိုင္လိုက္ရင္ တစ္ဖက္က ထိုင္ေနတဲ့ ပိန္ပိန္ေသးေသး ရံေရြေတာ္ တပ္မွဴးကေတာ္ေတြက ေလထဲကို ေျမာက္ေျမာက္ျပီး တက္သြားတာကို သေဘာက် အရသာခံျပီးမွ ျပန္ျပီး စက္ေတာ္ ေခၚေတာ္မူတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ မႏၱေလးကို အားလံုးကရ ဟတ္ယာဥ္နဲ႔ ဆင္းၾကေပမဲ့ သမီးေတာ္ တစ္ပါးကေတာ့ ေလယာဥ္မစီးခ်င္ဘူး။ ကားနဲ႕ပဲ မႏၱေလးကို ဆင္းမယ္လို႔ အမိန္႕ေတာ္ ခ်ျပန္ေရာ။ ဒီေတာ့ ကဗ်ာကရာ ကားေတြ စီစဥ္ရျပန္တာေပါ့။ အဲဒီ သမီးေတာ္က ကားနဲ႔အဆင္း ျပင္ဦးလြင္ နာရီစင္ၾကီးေရွ႕က တြန္းလွည္းနဲ႔ ေရာင္းေနတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ကို ျမင္ေတာ့ ကားရပ္ျပီး မုန္႕ဟင္းခါး ႏွစ္ပြဲကားေပၚမွာ ထိုင္ျပီး ဆြဲလိုက္ေသးတယ္။

စားေသာက္လဲျပီးေရာ သမီးေတာ္ေတြ လာတိုင္း ကားေမာင္း ပို႕ရေလ့ရွိတဲ့ ကားဆရာက သမီးေတာ္ အၾကိဳက္ အလိုက္တသိ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ႕ ေရာ့အင္ရိုး သီခ်င္းေတြ အသံအက်ယ္ၾကီး ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာ သမီးေတာ္က မ်က္စိကိုမွိတ္၊ ေခါင္းတစ္ျငိမ့္ျငိမ့္ လုပ္ျပီး လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ ပုတီးၾကီးကို တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္နဲ႔ စိပ္ရင္း မႏၱလာျမိဳ႕ကို ၾကြခ်ီသြားေလပါေရာဗ်ား။

လက္ေစာင္းထက္

tomorrow
အျပည့္အစုံသုိ႔ »

ဘီလ်ံနာတဲ့လား

အခုတေလာ ထြက္ေပၚေနတဲ့ သတင္းကလည္း အံ့ၾသစရာပါပဲ။

ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္က်ၿပီး ျပန္ လြတ္လာတဲ့ အာဏာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ ေျမး က ဘဏ္တစ္ခုထဲက ရွယ္ယာအမ်ားဆံုး ကို ဝယ္ယူလုိက္တယ္ ဆုိတာပါပဲ။

ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာစီးပြားေရး ေတြ လုပ္ၿပီး ဘာေတြ ဘယ္လိုပိုင္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာေနတယ္ဆုိတာ  ကေတာ့ စဥ္းစားစရာပါပဲ။

ေထာင္က ျပန္ထြက္လာၿပီး ဘယ္ ေလာက္မွ မၾကာခင္မွာ ေဒၚလာ ဘီလ်ံ နဲ႔ခ်ီၿပီး ဘဏ္လုပ္ငန္းကို ထည့္ဝင္တယ္ ဆုိတာ ကေတာ့ ဘယ္လိုနားလည္ရ မွန္းကို မသိေ လာက္ေအာင္ပါပဲ။ မ်ဳိး႐ိုး စဥ္ဆက္ကပဲ ပိုခ်မ္းသာလို႔လား။ ဒါမွ မဟုတ္ ေရႊအိုးႀကီးပဲတူးမိတာလား ဆုိ တာ ေျပာမျပတတ္ေတာ့ေအာင္ပါပဲ။

ကြၽန္ေတာ္ ေရးဖူးပါတယ္။ သူတို႔ ေတြဟာ မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္ ခ်မ္းသာတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ရတနာသိုက္ တူးမိတာမွ မဟုတ္ရင္ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ေငြေၾကးဆုိ တာ ဘယ္လို နည္းနဲ႔မွကုိ မရႏုိင္ပါဘူး။

ဆုိပါေတာ့ဗ်ာ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕လစာ က ဘယ္ေလာက္မ်ား ရိွတာတုန္း။ ရတဲ့ လခကို ဘာမွမစားမသံုးနဲ႔ဦး။ တစ္သက္ တာလံုးစု၊ ၿပီးရင္ သားသမီးေတြကုိ အဲဒီ အေမြေပး ဦး၊ အဲဒီအေမြအားလံုးနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ႀကီးႀကီး တစ္ဆိုင္ ေတာင္ ဖြင့္ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

အဲဒီ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတာင္  ေကာင္းေကာင္း မဖြင့္ႏုိင္တဲ့သူရဲ႕ သား သမီးတစ္ေလွႀကီးကုိ အေမြျပန္ခဲြရင္၊ ကြမ္းယာဆုိင္ ဖြင့္ရင္ေတာင္ ပစၥည္းစံု ေအာင္ တင္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြမ္း ယာဆုိင္ဖြင့္႐ုံမွ်နဲ႔ေတာ့ ေဒၚလာဘီလ်ံခ်ီ ခ်မ္းသာလာမွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။

အခုဟာက အလုပ္ဆုိလို႔ ကြမ္း ယာဆုိင္ေတာင္ ဖြင့္သံ မၾကားဖူးတဲ့ သူ ေတြက ဘဏ္ဖြင့္မယ္ဆုိေတာ့ စဥ္းစား သာၾကည့္။ ဘယ္ကရခဲ့တဲ့ ေငြေၾကး ေတြလဲ။ ဒါဟာ   ေထာင္ႏွစ္ရွည္က်ၿပီး ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္နီးပါးကအာဏာရိွခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျမး ပိုင္ဆုိင္မႈ တစ္ခုပါပဲ။

ကဲ..ဒါဆို ေထာင္မက်ေသးတဲ့ အာဏာရိွ လူအမ်ားရဲ႕ သားေတြ ေျမး ေတြပါ ေပါင္းလိုက္ရင္ သူတုိ႔ေတြ လက္ ထဲက ပိုင္ဆုိင္မႈက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနမလဲ။

ဒါေတြ ဘယ္ကရထားၾကတာလဲ။

ျမန္မာျပည္ႀကီး ဆင္းရဲမဲြေတၿပီး ဟိုလူ႔ဆီက ပိုက္ဆံေခ်း၊ ဒီလူ႔ဆီက ပိုက္ ဆံေခ်းနဲ႔ လုပ္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြက္ၿပီး ခ်မ္းသာေနတဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္ ေတာင္မ်ားေန သလဲ။

ေတြးလိုက္မိတုိင္း မမွ်တမႈေတြကို  နာၾကည္းေန႐ုံမွတစ္ပါး ဘာမ်ား တတ္ ႏုိင္ၾကမွာလဲ။

သိပ္လည္း မေျပာရဲပါဘူး။ ႏုိင္ငံ ေတာ္လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ ေပါက္ၾကားလို႔ဆုိ ၿပီး လာဖမ္းေနရင္ ဒုကၡ။

မမွ်တမႈေတြ

ရဲတစ္ေယာက္က မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို မုဒိမ္းက်င့္မႈနဲ႔ေထာင္ဒဏ္ ေလးႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္း ကိုလည္း ၾကားရျပန္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ျပည္သူေတြကုိ အကာ အကြယ္ျပဳဖို႔ တာဝန္ယူထား ဥပေဒေတြ သင္ထားၿပီး ျပည္သူေတြက လစာေပး ထားရတဲ့ ျပည္သူ႔ရဲတစ္ေယာက္က ဒီလို ျပစ္မႈမ်ဳိး က်ဴးလြန္တာ လြန္လြန္းလွပါ တယ္။ ျပစ္ဒဏ္လည္း က်ထိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္ေၾကာင့္ ေထာင္ ဒဏ္ဆယ္ႏွစ္က်ခံရတဲ့ မီဒီယာသမား နဲ႔စာရင္ နည္း နည္းေလးပါ။

ဒီထက္ပိုဆုိးတာက မုဒိမ္းမႈ က်ဴး လြန္တာကို ဝင္ကယ္ခဲ့တဲ့သူေတြကို ရဲ က တရားျပန္စဲြၿပီး ေထာင္ထဲမွာ ဆယ္ လေက်ာ္ေနၿပီးမွ အျပစ္မရိွေၾကာင္း အမိန္႔ခ်ၿပီး ျပန္ လႊတ္ေပးလိုက္သတဲ့။

ကဲဗ်ာ။ အျပစ္ရိွသူကို ေလးႏွစ္၊ အျပစ္မရွိသူက ဆယ္လဗ်ာ။ ဒါ့အျပင္ အဓမၼျပဳက်င့္စဥ္ ရိွေနတယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ အျခားရဲဝန္ထမ္းႏွစ္ဦးကို ေထာင္ဒဏ္ ေျခာက္လစီခ် မွတ္သတဲ့။ ကဲ ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ပါဗ်ာ။ ဝင္ကယ္သူက ဆယ္လ၊ အလိုတူ အလိုပါက ေျခာက္လဗ်ာ။

ဘယ္လိုမွကို စဥ္းစားလို႔ မရေတာ့ ပါဘူးဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ရိွတဲ့ တရားဥပေဒဆုိတာ ဘာလဲဗ်ာ။ ကဲ.. သိရင္ ေျပာၾကပါဦး။

ဘယ္သူက ဒီလိုထင္သလို ဥပေဒ ခ်မွတ္ရေအာင္ တရားဥပေဒ ဘယ္သူ ကမ်ား စိုးမိုးထားတာလဲ ခင္ဗ်ာ။

ဆက္စပ္ၿပီး ေျပာပါရေစ…

ဒီၾကားထဲ လႊတ္ေတာ္ နာယက ကေနၿပီး မီဒီယာကိစၥကို သမၼတ႐ုံးကို တင္သြင္းရာမွာ ဒီကိစၥေတြဟာ တရား ေရးမ႑ိဳင္နဲ႔ပဲဆုိင္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမ႑ိဳင္ နဲ႔ မသက္ဆုိင္ဘူး ဆိုတာေၾကာင့္လည္း ဘယ္လို စဥ္းစားရမွန္းမသိ ျဖစ္ရျပန္ပါ တယ္။

အစက ေျပာခဲ့တာက မ႑ိဳင္ႀကီး ေလးရပ္ ေဒါက္တိုင္သဖြယ္ အမွီသဟဲ ျပဳရမယ္လို႔ဆုိခဲ့ၿပီး အခုက်မွ ဒီေဒါက္ တုိင္ေတြ တို႔နဲ႔မဆုိင္ဘူး ဆုိလာျပန္ေတာ့ ေနတတ္ လိုက္၊ ေျပာတတ္လိုက္တာလို႔ပဲ ဆုိရမလားပဲ ခင္ဗ်ာ။

ဒီေဒါက္တုိင္ေတြ အခ်င္းခ်င္း ညီ ညြတ္မွ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ တုိးတက္မယ္လု႔ိ  တရားဝင္ဆုိခဲ့ၿပီး အခုလိုျဖစ္မွ ခ်က္ခ်င္း သူစိမ္းဆန္လိုက္တာကေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ ထဲမွာလို အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ၿပီး ေခါင္းကို ထိ၊ ခ်က္ခ်င္းမ်ား အတိတ္ေမ့သြား တာလားလို႔ေတာင္ထင္လိုက္မိပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ စဥ္းစားမိတာက ဒီေဒါက္ တုိင္ေတြကမွ မညီညြတ္ ရင္က်န္တာေတြ ညီညြတ္ဖို႔ဆိုတာ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ ဗ်ာ။

ဒီထက္ ေျပာစရာကေတာ့

ဒီလို ေထာင့္ေလးေထာင့္က ေျပာ စရာ ရိွေနရတဲ့ၾကားထဲ အသိရခက္ လွတဲ့ တရားစီရင္ေရး မ႑ိဳင္က လုပ္ သမွ်ကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ သိခြင့္မေပးတာ လည္း အံ့ၾသစရာပါပဲ။

တစ္ႏုိင္ငံလံုး စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ တရားစီရင္မႈေတြမွာ တရား႐ုံးေတြက သတင္းေထာက္ေတြ၊ စတုတၴမ႑ိဳင္ ေတြ ဝင္ၿပီး သတင္းယူဖို႔ မေျပာပါနဲ႔။ တရားခံရဲ႕ မိသားစုေတြ ကိုေတာင္ ေပး မေတြ႕ဘူးဆုိတာေၾကာင့္ တရားကို တံ ခါးပိတ္ၿပီး စီရင္တာလားလို႔ေတာင္ ေျပာရမလိုပါပဲ။

အမ်ားေျပာ၊ အၿမဲေျပာေနၾကတဲ့ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈဆိုတာ တရားစီရင္ ေရးမ႑ိဳင္မွာ မရိွဘူးလားလို႔ စဥ္းစားမိ ျပန္ပါတယ္။

တရားစီရင္တာဗ်ာ။ ဘယ္သူမဆို ၾကားခ်င္နာခ်င္ၾကမွာပဲ။ ဒါကို မိဘ အသုိင္းအဝုိင္းကေတာင္ နားမေထာင္ ရဘူးဆုိေတာ့ အမွန္တရားဆုိတာ ဘယ္ သူေတြက သိႏုိင္ေ တာ့မွာလဲ။

ဒါကို ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ဆုိရင္ ဘယ္လုိ စကားမ်ဳိးနဲ႔ ေျပာရမွာလဲ။ အံ့ ၾသစရာေတာ့ အေကာင္းသား။

ဒီၾကားထဲ မိုးသည္းထန္ေနမွ ဓာတ္ႀကိဳးေတြလည္း အေတာ္ျပတ္က်ၿပီး မွ ဓာတ္တုိင္ေတြ ဓာတ္ႀကိဳးေတြကုိ ျပင္ ဆင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၿပီ ဆုိတာေၾကာင့္ လည္း ရယ္စရာမ်ား လုပ္ေနတာလား လို႔ပဲ ေမးခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ေပါ့ေလ။ ဒီ ႏွစ္ျပင္ရင္ ေနာင္ႏွစ္ၿပီးႏုိင္တာမို႔ ေနာက္ႏွစ္မုိးတြင္းမွာ စိတ္ခ်မ္းသာရ မယ္ ဆုိတာေလာက္ပဲ ေတြးၿပီး ၾကည္ႏူး ရပါတယ္။ ဒါေတာင္ အျပည့္အဝ ၾကည္ႏူးရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟိုႏုိင္ငံ ဒီႏုိင္ငံက ဒီအတြက္ကို ေငြလွည့္ေခ်း ရဦးမယ္ဆုိတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွကို မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ပါပဲ။ ခုနက အေပၚမွာ ေရးခဲ့သလို ေထာင္ကထြက္ လာတဲ့ လူေဟာင္းႀကီးရဲ႕ ေျမးက ေတာင္ ဘီလ်ံခ်ီၿပီး ခ်မ္းသာေနတာကို တို႔အစိုးရက သူတုိ႔ေလာက္ေတာင္ မခ်မ္းသာ ဘူးလားလို႔ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါ တယ္။ မၾကာေသးခင္ကလည္း ဝန္ႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ မိသားစုေတြထဲက တစ္ ေယာက္ ႏုိင္ငံျခားမွာ အဲဒီလိုပဲ ဘီလ်ံ ခ်ီၿပီး ေငြစုထားတယ္ လို႔လည္း သိထားရ တာေၾကာင့္ အစိုးရထက္ စာရင္ေတာင္ အစိုးရသားသမီးေတြက ပိုၿပီးမ်ား ခ်မ္း သာေနသလားလို႔ပဲ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါ တယ္ဗ်ာ။

ေက်းဇူးပါ။

အၾကည္ေတာ္

Popular journal အျပည့္အစုံသုိ႔ »

တစ္ေလာက ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ လက္ေဆာင္ရလို႔ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ တစ္ေနရာမွာ ေတြ႕လိုက္ရတာက ဘယ္မင္းသမီးေလးရဲ႕ ဘယ္ပြဲတက္တဲ့ဝတ္စံုက သိန္း ဘယ္ႏွစ္ဆယ္၊ ဘယ္ မင္းသမီးရဲ႕ ပြဲတက္ဝတ္စံုက ဘယ္ႏွစ္သိန္းဆိုတာ ဖတ္လိုက္ရေတာ့။ ေၾသာ္ သူတို႔ ေတြ ႐ုပ္ရည္ကလည္းလွ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာကလည္း ေပါ ၾကြယ္ဝလို႔ ေရာက္ေလရာေနရာမွာ အျခံအရံကလည္း ေပါမ်ား လွပါလားဆိုတာေလး ေတြးမိလိုက္ပါတယ္။

သူတို႔ရဲ႕ဘဝျပည့္စံုၾကြယ္ဝမွာေပါ့၊ ဒီလိုျပည့္စံု ၾကြယ္ဝေစတဲ့ အက်ဳိးေတြကို ခံစားရဖို႔ အေၾကာင္း ေတြက ပါလာတာကိုး။ သူတို႔ရဲ႕ ေရတြက္လို႔ရေနေသး တဲ့ ျပည့္စံုခ်မ္းသာမႈေလးကို ခဏထားလိုက္ပါဦး။

ဘုရားလက္ထက္ေတာ္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက သာဝတၱိ ၿမိဳ႕မွာ ထီးနန္းအုပ္စိုးတဲ့ ေကာသလမင္းႀကီးရဲ႕ မိဖုရားႀကီး မလႅိကာဆိုရင္ အင္မတန္မွ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝၿပီး ဘုန္းကံကလည္း အလြန္ႀကီးမားသလို အျခံအရံလည္း ေပါမ်ားလွပါတယ္။ မိဖုရားႀကီးဟာ အသဒိသဒါနရွင္ ႀကီးတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အသဒိသ ဒါနရွင္ဆိုတာကလည္း ဘုရားတစ္ဆူ ပြင့္မွ တစ္ေယာက္သာေပၚတာပါ။ တစ္တိုင္းျပည္လံုး မွာရွိတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြနဲ႔ ၿပိဳင္လွဴတာ မိဖုရား ႀကီးက ႏိုင္ပါသတဲ့။ ေကာသလဘုရင္ႀကီးရဲ႕ မိဖုရား ေခါင္ႀကီးလည္း ျဖစ္ျပန္ေတာ့ အစစအရာရာ ျပည့္စံုၾကြယ္ဝလွပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ အတိတ္ကံ၊ ပစၥဳပၸန္ကံ ေတြက အက်ဳိးေပးလို႔ ခ်မ္းသာျပည့္စံုေေပမယ့္ မိဖုရားႀကီးဟာ ခႏၶာကိုယ္အခ်ဳိးအစားက သိပ္မလွ တဲ့အျပင္ မ်က္ႏွာကလည္း ၾကည့္ေပ်ာ္႐ႈေပ်ာ္ေလာက္ ပဲရွိပါတယ္။

အဲဒါကို သူက စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်ျဖစ္ေနတာ ပါ။ သူဒီေလာက္ျပည့္စံုၾကြယ္ဝခ်မ္းသာေနၿပီးမွ ႐ုပ္ရည္က်ေတာ့ဘာေၾကာင့္ လွပေခ်ာေမာမႈ မရွိတာ လဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို သူသိပ္သိခ်င္ေနပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲမွာ သိပ္သိခ်င္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ျမတ္စြာဘုရားကို ေမး ေလွ်ာက္ဖို႔အတြက္ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးေနတဲ့ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ကို ေရာက္လာပါတယ္။  ေ

ဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ကို ေရာက္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ဆီခ်ဥ္းကပ္လို႔ အလြန္႐ိုေသအေလးအျမတ္ျပဳ တဲ့ အမူအရာနဲ႔ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ တစ္ေနရာမွာထိုင္လို႔ သူသိခ်င္တာေလး ကို ေမးျမန္းခြင့္ျပဳဖို႔ ျမတ္စြာဘုရားဆီမွာ ခြင့္ေတာင္း ၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာ သိပ္သိခ်င္ေနတာေတြကို ေမးပါ ေတာ့တယ္။

သူေမးတဲ့ေမးခြန္းက ေလးခုပါ။ မိဖုရားႀကီးက ”အရွင္ဘုရား ေလာကမွာ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ႐ုပ္ဆင္းကလည္းမလွ ပစၥည္းဥစၥာကလည္း ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးပါတယ္။ အျခံအရံတန္ခိုးအရွိန္အဝါကလည္း နည္းပါးလွပါတယ္ဘုရား။ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီးေတြက အဆင္းမလွေပမယ့္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝပါတယ္။ အျခံ အရံေပါမ်ားၿပီး တန္ခိုးရွိန္ဝါလည္း ႀကီးမားလွပါတယ္။

တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီးေတြမွာေတာ့ ႐ုပ္ဆင္းလွေပမယ့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါၿပီး အျခံအရံလည္းမရွိ၊ တန္ခိုးအရွိန္ အဝါလည္း နည္းလွပါတယ္ဘုရား။ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီး ေတြ က်ျပန္ေတာ့ ႐ုပ္ဆင္းလည္း လွပေခ်ာေမာလို႔ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသလို အျခံအရံေတြေပါမ်ားၿပီး တန္ခိုး အရွိန္အဝါကလည္း ႀကီးမားလွပါတယ္ဘုရား။ ဒီလိုမ်ဳိး အက်ဳိးေပးေတြ မတူညီတာဘယ္လို အေၾကာင္း ေၾကာင့္ပါလဲဘုရား” လို႔ ေမးေလွ်ာက္ ပါတယ္။

အဲ ဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ”ခ်စ္သမီး မလႅိကာ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ အမ်က္ေဒါသႀကီးမားလွပါ တယ္။ ရဟန္း သံဃာတို႔ကို ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းဆို တဲ့ ဒါနကိုလည္း မျပဳပါဘူး။ သူတစ္ပါးေတြရဲ႕ ျပည့္စံု ၾကြယ္ဝမႈေတြ၊ လာဘ္လာဘရရွိမႈေတြ အေပၚမွာ လည္း မနာလိုဝန္တို ျငဴစူ ေစာင္းေျမာင္းမႈေတြ ျဖစ္ေပၚ ပါတယ္။ အဲဒီလို အမ်ဳိးသမီးမ်ဳိးဟာ ဒီဘဝကေန ေနာင္တစ္ခ်ိန္ လူျပန္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႐ုပ္ဆင္း ကလည္းမလွ၊ ခႏၶာကုိယ္ ပံုသ႑ာန္အခ်ဳိးအစား လည္းမက် ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး အျခံအရံ တန္ခိုးအရွိန္ အဝါ နည္းပါးပါလိမ့္မယ္။”

”ခ်စ္သမီး မလႅိကာ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီးေတြက အမ်က္ေဒါသႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္းဆိုတဲ့ ဒါနမွဴကို ျပဳလုပ္ပါတယ္။ သူတစ္ပါး ေတြရဲ႕ ျပည့္စံုမႈအေပၚမွာလည္း မနာလိုဝန္တိုမႈ စတာ ေတြလည္း မျဖစ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုအမ်ဳိးသမီးမ်ဳိးက ျဖစ္ေလရာဘဝမွာ အဆင္းမလွေပမယ့္ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝၿပီး အျခံအရံေပါ မ်ားလို႔ တန္ခိုးရွိန္ဝါလည္း ႀကီးမားပါလိမ့္မယ္။”

”ခ်စ္သမီး မလႅိကာ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီးေတြက အမ်က္ေဒါသနည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္းသံဃာ တို႔ကို ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းဆိုတဲ့ ဒါနမႈလည္းမရွိ သူတစ္ပါးေတြရဲ႕ အေပၚမွာလည္း မနာလို ဝန္တိုမႈ ေတြ ျဖစ္ေပၚပါတယ္။ အဲဒီလို အမ်ဳိးသမီးက ျဖစ္ေလ ရာဘဝမွာ အဆင္းလွေပမယ့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး အျခံအရံလည္းမရွိဘဲ တန္ခိုးရွိန္ဝါ နည္းသူျဖစ္ရပါ လိမ့္မယ္။”

”ခ်စ္သမီး မလႅိကာ တခ်ဳိ႕အမ်ဳိးသမီးေတြက်ေတာ့ အမ်က္ေဒါသနည္းပါတယ္။ ရဟန္း၊ သံဃာစတဲ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုလည္း ေပးကမ္းလွဴဒါန္းမႈဆိုတဲ့ ဒါနေတြကို ျပဳလုပ္ပါတယ္။ သူတစ္ပါးေတြရဲ႕ ျပည့္စံု ၾကြယ္ဝမႈ လာဘ္လာဘရရွိမႈေတြအေပၚမွာလည္း မနာလိုဝန္တိုျငဴစူေစာင္းေျမာင္း တဲ့စိတ္လည္း မရွိပါ ဘူး။ ဒီလို အမ်ဳိးသမီးက်ေတာ့ ျဖစ္ေလရာဘဝတိုင္း မွာ ႐ုပ္ဆင္းလွပ ခႏၶာကိုယ္အခ်ဳိးအစား ေျပျပစ္ၿပီး တန္ခိုးရွိန္ဝါႀကီးမားလို႔ အျခံအရံေတြ ေပါမ်ားပါ လိမ့္မယ္”

”ခ်စ္သမီးမလႅိကာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ႐ုပ္ဆင္းလွသူ မလွသူ စတာေတြ ျဖစ္ေပၚလာရတာ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေၾကာင့္ပါပဲ” လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေျဖၾကားေပးေတာ္ မူခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အေျဖစကားကို ၾကား လိုက္ရေတာ့ မိလႅိကာ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ အသိညာဏ္မွာ ကိုယ္ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ခိုင္မာတဲ့ ကံအေၾကာင္းတရားေတြ ေၾကာင့္ မေျပာင္းလဲတဲ့ ကံကံရဲ႕အက်ဳိးေတြကို ျပန္ၿပီး သိနားလည္လိုက္ပါၿပီ။

ဒါေၾကာင့္ မိဖုရားႀကီးက ျမတ္စြာဘုရားကို ”အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ဒီေန႔ကစၿပီး အမ်က္ ေဒါသမႀကီးသူ ျဖစ္ေစရပါမယ္ဘုရား။ ရဟန္းသံဃာ စေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔ကို ေပးလွဴသူျဖစ္ေစရပါ မယ္ဘုရား။ သူတစ္ပါးေတြရဲ႕ ျပည့္စံုၾကြယ္ဝမႈေတြ အေပၚမွာလည္း မနာလိုဝန္တိုစိတ္မရွိသူ ျဖစ္ေစရ ပါမယ္ဘုရား”လို႔ ျမတ္စြာဘုရားကို ကတိေပး ေလွ်ာက္ ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။

ဒီဇာတ္ေၾကာင္းထဲက မလႅိကာ မိဖုရားႀကီးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို အခုေခတ္အမ်ဳိးသမီးေတြ အတုယူ သင့္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြဆိုေပမယ့္ အမ်ဳိးသားေတြ ကလည္း လွခ်င္ပခ်င္ ၾကြယ္ဝခ်င္တာပဲဆိုေတာ့ အမ်ဳိးသားေတြနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္တာပါပဲ။ ဒီဘဝမွာ သာမက ဘဝဆက္တိုင္း အစစအရာရာ ျပည့္စံုလွပ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာ ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘဝဆက္တိုင္း မေျပာင္းလဲတဲ့ ေကာင္းမႈကံ အက်ဳိးတရားေတြ ျပည့္စံု ခိုင္ခန္႔ေအာင္ ဒီဘဝမွာ ျပည့္စံုခိုင္ခန္႔တဲ့ ေကာင္းမႈကံ အေၾကာင္းတရားေတြကို ထူေထာင္သြားရမွာပါ။

ဒီဘဝမွာ ရတနာသံုးပါး၊ မိဘ ဆရာသမားေတြနဲ႔ ပူေဇာ္သင့္ ပူေဇာ္ထိုက္သူေတြ အေပၚမွာ လွဴဒါန္းပူ ေဇာ္မႈေတြ ျပဳလုပ္လို႔ ေဒါသေတြ နည္းႏိုင္သမွ် နည္း ေအာင္ထိန္းလို႔ မနာလိုဝန္တို ျငဴစူေစာင္းေျမာင္း အတင္း ေျပာမႈေတြကို ေရွာင္ရွားလို႔ သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ ေလရာ ဘဝမွာခုိင္ခန္႔တဲ့၊ မေျပာင္းလဲတဲ့ျပည့္စံု ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈ အက်ဳိးတရားေတြကို ရရွိခံစားသြား ရမွာ မလြဲဧကန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဂၢပေတၱာ ပေမာဒတိ။

Credit: သာသနာႏြယ္ (ေရႊျမန္မာဂ်ာနယ္) အျပည့္အစုံသုိ႔ »

မၾကာေသးမီ ရက္မ်ားအတြင္းကမၻာ့ဖလားေဘာလုံးပဲြႏွင့္ အၿပိဳင္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏အာ႐ုံကို ဖမ္းစားလႈပ္ခတ္ေစေသာ ပဲြတစ္ခုရွိခဲ့ပါသည္။ အျခားမဟုတ္ပါ။ အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံ၏ ေရြးေကာက္ပဲြ ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာ့ဖလားေဘာလုံးပဲြမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားေပးသည့္ အသင္းေတြက မွန္းသည့္အတိုင္းျဖစ္မလာသျဖင့္ စိတ္ပ်က္ရသည့္တုိင္ အဆိုပါ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ လူထုေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး အႏုိင္ရရွိခဲ့သည့္အတြက္မူ အားတက္ေပ်ာ္ရႊင္ရပါသည္။

အာဏာရွင္ ဆူဟာတို ျပဳတ္က်အၿပီး ၁၆ ႏွစ္အၾကာမွာ က်င္းပသည့္ အဆုိပါ သမၼတေရြး ေကာက္ပဲြကလည္း ကမၻာ့ဖလား ေဘာလုံးပဲြလုိပင္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ ျပင္း ထန္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဒီမုိကေရစီ စံႏႈန္းေတြေအာက္မွာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈ၊ ျငင္းခုံမႈေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖစ္ ေပၚေနျခင္းမွ်သာ။ ယခုႏွစ္ ေရြး ေကာက္ပဲြတြင္ သမၼတေလာင္း မ်ားအျဖစ္ ဂ်ကာတာၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ဂ်ဴကို၀ီဒိုဒိုႏွင့္ အာဏာရွင္ ဆူဟာတို၏ သားမက္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေဟာင္း ပရာဘို၀ုိ ဆူဘီယန္တိုတို႔အၿပိဳင္ အေရြးခံၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ဂ်ကာတာၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ ၀ီဒိုဒိုသည္ သူ၏႐ိုးရွင္းေသာ ေနမႈ ထုိင္မႈဘ၀၊ ျပည္သူ၏ အက်ဳိးအ တြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ ေဆာင္ရြက္ တတ္မႈ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကင္းမႈစေသာ ပုဂၢိဳလ္ေရးသန္႔စင္ မႈမ်ားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္အ နည္းငယ္မွစ၍ စာနယ္ဇင္းမ်ား တြင္ ထင္ရွားခဲ့သည္။ လူခ်စ္လူ ခင္လည္း မ်ားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ လူထုက သူ႔ အား အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပား ျဖင့္ အနာဂတ္အင္ဒိုနီးရွား၏ သမၼတအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပဲြ ေကာ္မ ရွင္ကလည္း ၀ီဒိုဒုိအႏုိင္ရေၾကာင္း အတည္ျပဳေၾကညာသည္။

သို႔ေသာ္ ၿပိဳင္ဘက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေဟာင္း ပရာဘို၀ီက ၀ီဒိုဒို၏ လူမ်ားက ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ မသမာမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟူ ေသာ စြပ္စဲြခ်က္ေပၚလာသည္။ ထုိသို႔ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ၏ စြပ္စဲြမႈမ်ားေၾကာင့္ အင္ဒိုနီးရွား ေရြးေကာက္ပဲြမွာ လႈပ္ခတ္သြားရ ျခင္း ျဖစ္သည္။ လက္ရွိသမၼတ ယူ႐ိုယူႏုိကမူ သမၼတေလာင္းႏွစ္ ဦးအေနျဖင့္ ေရြးေကာက္ပဲြ ေကာ္ မရွင္၏ တရား၀င္ မဲရလဒ္ကို အ သိအမွတ္ျပဳလက္ခံရန္ ေၾကညာ ထားေသာ္လည္း ဖဲြ႕စည္းပုံတရား ႐ုံးတြင္ အမႈရင္ဆုိင္ခဲ့ရေသးသည္။ သို႔ေသာ္ အေျဖမွာ ထင္ရွားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ၀ီဒိုဒုိသည္ အင္ဒိုနီးရွား၏ ပထမဆုံးအရပ္သားစစ္စစ္ သမၼတျဖစ္လာမည္။

ျပည္သူသန္းေပါင္း ၁၃၀ က မဲေပးခဲ့ၾကေသာ အင္ဒိုနီးရွား၏ ေရြးေကာက္ပဲြျမင္ကြင္းႏွင့္ အရပ္ သားစစ္စစ္တစ္ေယာက္ သမၼတ အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခံရျခင္းက ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး ေရွ႕ မတိုး ေနာက္မဆုတ္ ျဖစ္ေနသည့္ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕မွ ျပည္သူမ်ား အတြက္ အားတက္ေစသည့္ ပုံရိပ္တစ္ခု ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ကေကာ ဘယ္လိုလဲ။

ႏုိင္ငံေရးေလ့လာသူ အမ်ား အျပားကပင္ ျမန္မာ၏ ႏုိင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမွာ အင္ဒိုနီးရွား ပုံစံကို နမူနာယူထားသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ေလ့ရွိသည္။ အမွန္လည္း ျမန္မာႏွင့္ အင္ဒိုနီး ရွားတို႔မွာ သမုိင္းကံၾကမၼာခ်င္း ဆင္တူၾကသည္။ ႏွစ္ႏုိင္ငံလုံးက ကိုလုိနီျဖစ္ဖူးသည္။ ျမန္မာက အဂၤလိပ္ကိုလိုနီ၊ အင္ဒိုနီးရွားက ဒတ္ခ်္(နယ္သာလန္)၏ ကိုလုိနီ၊ ၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံတြင္း တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြ မ်ားျပားတာခ်င္းမွာ လည္း တူသည္။ အင္ဒိုနီးရွားတြင္ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္း ၃၀၀ နီးပါးရွိသည္။ ကိုလိုနီ လက္ ေအာက္ခံဘ၀မွ လြတ္လပ္ေရးရ သည့္ ႏွစ္ခ်င္းကလည္း သိပ္မကြာ၊ ျမန္မာက ၁၉၄၈၊ အင္ဒိုနီးရွားက ၁၉၄၉ တြင္ လြတ္လပ္ေသာ အ ခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ လာသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အ တြင္း ျမန္မာ၏ လြတ္လပ္ေရးအ တြက္ သခင္ေအာင္ဆန္းက ဂ်ပန္ ႏွင့္ ပူးေပါင္းခဲ့ဖူးသလို လြတ္လပ္ ေသာ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံ၏ ပထမ ဆုံးသမၼတျဖစ္လာမည့္ ဆူကာႏုိ ကလည္း သူ၏အမိႏုိင္ငံလြတ္ လပ္ေရးအတြက္ ဂ်ပန္ႏွင့္လက္ တဲြခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္တြင္လည္း ဆင္ တူသည္။

အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ ျမန္မာတုိ႔၏ သမုိင္းျဖတ္သန္းမႈ တူညီျခင္းမွာသည္ေလာက္ႏွင့္ မရပ္တန္႔ေသး ပါ။ လြတ္လပ္ၿပီးစ ျပည္တြင္းေရး႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ားကို ရင္ဆုိင္ရပုံခ်င္း မွာလည္း တူၾကသည္။ အဆုိပါ ျပည္တြင္းေရးအ႐ႈပ္အရွင္းမ်ားကို အေၾကာင္းျပ၍ အရပ္သား အစိုးရ ထံမွ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းယူ ပုံခ်င္းမွာလည္း သိပ္မကြာ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္သည့္ စစ္တပ္က ၂ မတ္ ၁၉၆၂ မွာ အာဏာသိမ္းသလို အင္ဒိုနီးရွားတြင္ တပ္မေတာ္အရာရွိအခ်ဳိ႕က အာဏာကို သိမ္းယူၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆူဟာတိုက သမၼတဆူကာႏုိ၏ လက္ထဲမွ အာဏာကိုရယူဆုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေတာ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ အာဏာရွင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးမ်ား အစိုးရကို ဆန္႔က်င္သည့္ လူထု အေရးေတာ္ပုံ ျဖစ္ပြား သည္။ သို႔ေသာ္ အာဏာရွင္စနစ္ ၏ အေပၚယံအေဆာက္အအုံျဖစ္ သည့္ အစိုးရအဖဲြ႕ကိုသာ ျဖဳတ္ခ် ႏုိင္ခဲ့ၿပီး မ်ဳိးဆက္သစ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ ခါးသီးမႈကို ဆက္ လက္ခံစားခဲ့ရသည္။ အင္ဒိုနီးရွား မွာ အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္သည့္ လူထုအုံႂကြမႈက ျမန္မာထက္ ဆယ္ႏွစ္တိတိ ေနာက္က်ၿပီး ၁၉၉၈ ခုတြင္မွ ေပၚေပါက္သည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏွင့္ ျခားနားသည္ မွာ အင္ဒုိနီးရွားက ဆူဟာတုိကို ျဖဳတ္ခ်အၿပီး ဒီမုိကေရစီသို႔ ေစာ စီးစြာ တစ္ရစ္ခ်င္းျပန္လည္လွမ္း တက္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖင့္ အာဏာရွင္ ဆူဟာ တိုျပဳတ္က်အၿပီး ၁၃ ႏွစ္နီးပါး အ ၾကာမွာ အင္ဒိုနီးရွားတြင္ စစ္တပ္ ထဲကလည္း မဟုတ္၊ ႏုိင္ငံေရးမ်ဳိး႐ိုး အဆက္အႏႊယ္ထဲကလည္း မဟုတ္သည့္ သာမန္အရပ္သား တစ္ေယာက္ကို လူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ႏုိင္သြားၿပီ။ ျမန္မာကေတာ့ ဒီေနရာမွာ အင္ဒိုနီးရွားထက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေနာက္ က်ေနၿပီး အခုမွ ဒီမုိကေရစီသို႔ သြားမည္ဟု ေျပာေနတုန္း။ ထုိသို႔သြားရာတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၃ ႏွစ္၊ ဆူဟာတိုအလြန္ အင္ဒိုနီးရွားမွာ က်င့္သုံးခဲ့ဖူးသည့္ လႊတ္ေတာ္တြင္း တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းကို အလိုအေလ်ာက္ ပါ၀င္ႏုိင္ခြင့္ နမူနာယူကာ ၂၀၀၈ ဖဲြ႕စည္းပုံထဲမွာ ထည့္ထားသည္။

ၿပီးေတာ့ အင္ဒိုနီးရွား၏ ဒီမုိ ကေရစီသို႔ ခ်ီတက္စ ကနဦးႏွစ္ မ်ားကအတုိင္း အာဏာရွင္စနစ္ ၏ ေလာင္းရိပ္မ်ားကိုလည္း သိ သိသာသာ ဖန္တီးထားသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ လက္ရွိျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၏ ဒီမုိကေရစီအသြင္ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္စဥ္အတြင္း တပ္မေတာ္ႏွင့္ တပ္မေတာ္သားေဟာင္းမ်ား၏ စြက္ဖက္ဖန္တီးမႈမ်ားႏွင့္ လုံးလား ေထြးလားျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၃ ႏွစ္ က အင္ဒိုနီးရွား၏ ဒီမုိကေရစီျပဳ ျပင္ေရးေန႔ရက္မ်ားႏွင့္ သိပ္မကြာ ေပ။ သို႔ေသာ္ အင္ဒိုနီးရွားက အဆုိပါ ႏုိင္ငံေရး ႐ႈပ္ေထြးမႈ၊ စနစ္ ေဟာင္းႏွင့္ စနစ္သစ္အားၿပိဳင္မႈ ကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ တေရြ႕ ေရြ႕ ေက်ာ္လႊားသြားႏုိင္ျခင္းျဖစ္ ၿပီး လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံေရးက ေတာ့ ၀ကၤပါထဲမွာ တ၀ဲလည္ လည္ ျဖစ္ေနဆဲ။

ဆူဟာတုိအလြန္ အင္ဒိုနီး ရွား၏ သမၼတအျဖစ္ ႏွစ္မ်ားစြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ဆူစီလိုဘန္ ဘန္း ယူ႐ိုယူႏုိမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေဟာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိျမန္မာ၏ ဒီမုိကေရစီအစိုးရႏွင့္ ကြာျခား ခ်က္မွာ ယူ႐ိုယူႏုိက အမွန္တ ကယ္ ဒီမုိကေရစီသို႔ အင္ဒိုနီးရွား ကို ခ်ီတက္ေစခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ယခင္ စစ္အာဏာရွင္ အမူအက်င့္မ်ား ႏွင့္ လမ္းခဲြထြက္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္ သည္။ ၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ထည့္ထားသည့္ တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း၏ အခန္းက႑ကို လည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သိသိ သာသာ ေလွ်ာ့ေပါ့ဖယ္ရွားပစ္ႏုိင္ ခဲ့သည္။ အင္ဒိုနီးရွားဖဲြ႕စည္းအုပ္ ခ်ဳပ္ပုံမွာ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က ႏုိင္ငံေတာ္အာ ဏာကို အခ်ိန္မေရြး သိမ္းယူႏုိင္ ျခင္းလည္း မပါပါ။ အရပ္သား တစ္ေယာက္ကို သမၼတမျဖစ္ေစ ႏုိင္ရန္ ရည္ရြယ္ကန္႔သတ္ခ်က္ မ်ဳိးလည္း မရွိ။ သမၼတက စစ္ေရး အျမင္ရွိစရာလည္း မလို။

ဒီေန႔ ျမန္မာကို ဒီမုိကေရစီ အသြင္ေျပာင္းေနသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးေဟာင္းမ်ား၏ အစိုးရအဖဲြ႕က ေကာ ထုိသို႔ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။ ဖဲြ႕ စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို သူတုိ႔ စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆဲြ ျပ႒ာန္းခဲ့သည္။

ႏုိင္ငံေရးစင္ျမင့္တြင္ ယခင္ကလို စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္မ်ား မျမင္ရ ေတာ့ေသာ္လည္း အရပ္သား တစ္ျဖစ္လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားက ျမန္မာႏုိင္ငံေရးတြင္ လႊမ္းမိုးေနဆဲ ရွိေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ စြာ ေျပာဆိုေရးသားခြင့္၊ စီတန္း လွည့္လည္ခြင့္စေသာ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို ကန္႔သတ္ထားၿပီး အတုိက္အခံ၏ ႏုိင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ခြင့္ေဘာင္ကိုလည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။ ဒီမုိကေရစီသို႔ေရြ႕လ်ားေစရန္ ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒပါ ဥပေဒအခ်ဳိ႕ကို ျပင္
ဆင္ႏုိင္ေရးအတြက္ လူထုႏွင့္အတုိက္အခံက အင္တုိက္အားတုိက္ ေတာင္းဆိုေနသည့္တုိင္ အစိုးရဘက္က လုိလားသည့္ စိတ္ဆႏၵ မျပေသးပါ။

အေပၚယံအားျဖင့္ ျမန္မာ ႏွင့္ အင္ဒိုနီးရွားမွာ စစ္တပ္က ႏုိင္ငံေရးမွာ လႊမ္းမိုးပုံခ်င္း၊ ဒီမုိက ေရစီသို႔ သြားပုံခ်င္းမွာ ကြၽမ္းက်င္ သူမ်ား အကဲျဖတ္သလို တူညီမႈ ရွိသေယာင္ ထင္ရေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရးတြင္ ပါ၀င္ဦးေဆာင္သူ မ်ား ေစတနာႏွင့္ ပန္းတုိင္သို႔ ခ်ီ တက္ပုံျခင္းမွာ ကဲြျပားပါသည္။ ဆုိခဲ့သည့္အတုိင္း အင္ဒိုနီးရွား က ဒီမုိကေရစီကို တစ္ေန႔တျခား ရင့္က်က္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ ခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာက ဒီမုိက ေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္အၿပီး ငါးႏွစ္ နီးပါး ၾကာလာသည့္ ယခုအခါမွာ သိပ္ၿပီး မေရရာပါ။ အမ်ားစိုးရိမ္ သလို ေနာက္ေၾကာင္းမျပန္ေသာ္ လည္း ေရွ႕သို႔ တုိးတက္ျခင္း မရွိ ပါေခ်။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒီမုိကေရစီ ေရး ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္အတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကဲ့သို႔ ေသာ အရပ္သားတစ္ေယာက္ ကို သမၼတမျဖစ္ႏုိင္ေအာင္ ကန္႔ သတ္ထားျခင္း၊ စစ္တပ္က ႏုိင္ငံ ေရးတြင္ နက္႐ႈိင္းစြာ ပါ၀င္ပတ္ သက္ေနဦးမည့္ လကၡဏာရွိျခင္း၊ ေရြးေကာက္ပဲြမဲေပးစနစ္ကို ႏုိင္ သူအကုန္ယူစနစ္မွ အခ်ဳိးက် ကိုယ္စားျပဳစနစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲရန္ စိုင္းျပင္းေနျခင္း၊ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးရရွိရန္ မေရရာေသးျခင္း၊ လူထု၏ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵထုတ္ ေဖာ္ခြင့္အပါအ၀င္ စာနယ္ဇင္း မ်ား၏ လြတ္လပ္ေသာ အေရး အသားမ်ားအေပၚ တည္ဆဲဥပေဒ ေတြႏွင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရျခင္း စသည္တို႔ရွိေနပါသည္။

မည္သို႔ျဖစ္ေစ ‘‘ဒီမုိကေရစီ ဘာမွားေနသလဲ’’ဟု အီေကာ္ ေနာမစ္ မဂၢဇင္းက ေမးခြန္းထုတ္ ေရးသားရသည္အထိ အာရပ္ေႏြ ဦးႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ဒီမုိကေရစီထူ ေထာင္ေရး မေအာင္မျမင္ျဖစ္ေန ခ်ိန္၊ အခ်ဳိ႕တုိင္းျပည္မ်ားတြင္ စစ္
တပ္က အာဏာသိမ္းမႈ လႈိင္း ဂယက္မ်ား ရွိေနခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ အင္ ဒိုနီးရွားေရြးေကာက္ပဲြရလဒ္က ကမၻာႀကီးအတြက္ အားတက္စ ရာ ျဖစ္ရသည္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ေအာက္တြင္ ျပည္သူလူထုအေန ျဖင့္ သူတုိ႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္မည့္ ေခါင္း ေဆာင္အား သူတုိ႔ကိုယ္ပုိင္ဆႏၵ ျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိ ေၾကာင္း၊ လူထုေထာက္ခံပါက ႏုိင္ငံသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ မည္ သူမဆို သမၼတျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း အာဏာႏွင့္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအ တြက္ ဒီမုိကေရစီ ပုံဖ်က္ေနၾက သူမ်ားရွိေနေသာ ကမၻာႀကီးကုိ အင္ဒိုနီးရွားက သက္ေသျပလုိက္ ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

7daydaily အျပည့္အစုံသုိ႔ »

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ဘုရင္တစ္ပါးမွာ သမီးေတာ္ (၇)ေယာက္ရွိတယ္။ သမီးေတာ္ေတြဟာ ေခ်ာေမာလွပၾကၿပီး ရွည္လ်ားနက္ေမွာင္တဲ့ဆံပင္ကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္က သမီးေတာ္တိုင္းကို လွပတဲ့ဆံညႇပ္အခု(၁ဝဝ)ဆီ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မနက္မွာ ပထမသမီးေတာ္ဟာ အိပ္ရာကထၿပီး ခါတိုင္းလိုပဲ ဆံပင္ေတြကို ၿဖီးသင္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုၿဖီးသင္ေနတုန္း သူ႔ရဲ႕ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္ေနတာကို သူသတိထားမိလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဒုတိယသမီးေတာ္ဆီကေန ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း သူတိတ္တိတ္ေလးခိုးယူလိုက္တယ္။

ဒုတိယသမီးေတာ္ကလည္း သူ႔ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းေပ်ာက္ေနတာကို သတိထားမိေတာ့ တတိယသမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ခိုးယူလိုက္တယ္။ တတိယသမီးေတာ္ကလည္း သူ႔ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းေပ်ာက္ေနတာကို သတိထားမိေတာ့ စတုတၳသမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ခိုးယူလိုက္တယ္။ စတုတၳသမီးေတာ္က ပဉၥမသမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္ကိုခိုးယူတယ္။ ပဉၥမသမီးေတာ္က ဆဠမသမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္ကိုခိုးယူတယ္။ ဆဠမသမီးေတာ္က သတၱမသမီးေတာ္ရဲ႕ဆံညႇပ္ကို ခိုးယူတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ သမီးေတာ္အငယ္ဆံုးရဲ႕ဆံညႇပ္က ၉၉ခုပဲရွိေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မွာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံက မင္းသားတစ္ပါးဟာ ဘုရင္ႀကီးဆီ ရုတ္တရက္ အလည္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ မင္းသားက “မေန႔က ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးေမြးထားတဲ့ ခိုတစ္ေကာင္ဟာ ဆံညႇပ္တစ္ခုကို ကိုက္ခ်ီလာခဲ့တယ္။ အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ သမီးေတာ္ေတြရဲ႕ဆံညႇပ္ျဖစ္မယ္ထင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးလာေရာက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္ေပ်ာက္သြားသလဲ ဘုရား” လို႔ ဘုရင္ႀကီးကို ေလွ်ာက္တင္တယ္။

သမီးေတာ္ေတြက မင္းသားရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ သူေပ်ာက္ပါတယ္၊ ငါေပ်ာက္ပါတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူတို႔ဆီမွာက ဆံညႇပ္အခုတစ္ရာဆီရွိေနေတာ့ မေျပာႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ အဲဒီမွာ သမီးေတာ္ေလးက “သမီးေတာ္ရဲ႕ ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ စကားေျပာေျပာၿပီးခ်င္း ဆံညႇပ္တစ္ေခ်ာင္းေလ်ာ့ေနတဲ့ သမီးေတာ္ရဲ႕ဆံႏြယ္ေတြဟာ ျဖည္ေလ်ာက်လာခဲ့တယ္။ ဆံႏြယ္ေတြနဲ႔ လွပေနတဲ့ သမီးေတာ္ရဲ႕အလွကို မင္းသားရင္သပ္ရႈေမာသြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပံုျပင္ရဲ႕အဆံုးက မင္းသားနဲ႔မင္းသမီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ညားၾကေလသတည္းေပါ့…..

ဆံညႇပ္အခုတစ္ရာဟာ လံုးဝၿပီးျပည့္စံုတဲ့ လူ႔ဘဝလို႔ဆိုရင္ ဆံညႇပ္တစ္ခုေလ်ာ့ေနတဲ့ ဘဝက မၿပီးျပည့္စံုတဲ့ဘဝလို႔ ဆိုရပါမယ္။ မၿပီးျပည့္စံုတဲ့ဘဝဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေျပာင္းလဲခြင့္ရွိတဲ့ အခြင့္အေရးကို ရပါလိမ့္မယ္။ အဆံုးမရွိတဲ့ ေျပာင္းလဲခြင့္နဲ႔ႀကံဳႏိုင္ပါတယ္။
ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ရွိတာနဲ႔ စိတ္ညစ္မႈိင္ေတြေနေတာ့မလား…
လူ႔ဘဝရဲ႕ မျပည့္စံုျခင္းကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲ….

မ်က္ကြယ္ျပဳတယ္ဆိုတိုင္း ၿပီးဆံုးသြားမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ရင္ဆိုင္ရတယ္ဆိုတိုင္း ခက္ခဲတာမဟုတ္ပါဘူး။
အထီးက်န္တယ္ဆိုတိုင္း မေပ်ာ္ရႊင္တာမဟုတ္ပါဘူး။
ရယူပိုင္ဆိုင္ၿပီဆိုတိုင္း ထာဝရတည္ၿမဲတာမဟုတ္ပါဘူး။
ရႈံးဆံုးၿပီဆိုတိုင္း ေနာက္တစ္ဖန္မပိုင္ရေတာ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။
လွည့္ထြက္ခဲ့တယ္ဆိုတိုင္း စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့လို႔ မဟုတ္ပါဘူး။

ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိေတာ့ဘူးလို႔ အလ်င္စလို မေျပာလိုက္ပါနဲ႔။
ေလာကမွာ အမွားနဲ႔အမွန္ပဲရွိတယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။
ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕အေျဖဟာ တစ္ခုတည္းရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္မတို႔မွာေလွ်ာက္ဖို႔လမ္းေတြ အၿမဲရွိေနပါေသးတယ္။
လက္လႊတ္တတ္ဖို႔ သိနားလည္သူဟာ ေပါ့ပါးတယ္။
ေမ့တတ္ဖို႔ သိနားလည္သူဟာ လြတ္လပ္တယ္။
စိတ္ညစ္ဖို႔ သင္ဆင္ျခင္ေပးႏိုင္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔အတြက္ကိုလည္း သင္ဆင္ျခင္ရွာႏိုင္ပါတယ္။

မူရင္းလင့္ – http://www.christianstudy.com/data/illu/sic0104.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Monday, December 12, 2011) အျပည့္အစုံသုိ႔ »

ပါဠိတြင္ ” အဒိဌ သဟာယ ” ဟူေသာ စကားတစ္ရပ္ ရွိသည္ ။
မျမင္ရေသာ မိတ္ေဆြ ၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မျမင္ဖူးေသးဘဲ ႏွင့္ စာျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သတင္းစကားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
ခင္မင္ရင္းႏီွးေသာ မိတ္ေဆြကုိ ဆုိလုိသည္ ။

သူသူငါငါတုိ႔တြင္ ယင္းသုိ႔ေသာ မိတ္ေဆြမ်ား ရွိၾကသည္ ။ ထိုမိတ္ေဆြစာရင္းတြင္ ဘုရားရွင္သည္ ထိပ္ဆုံးမွ ျဖစ္ေပသည္ ။ ဘုရားရွင္ဟူသည္
သူသူငါငါတုိ႔ဧ။္ အသည္းႏွလုံးတြင္ မျမင္ဖူး မေတြ႕ဖူးပါဘဲ ႏွင့္ စြဲစြဲထင္ထင္ တည္ရွိေနေသာ မိတ္ေဆြႀကီးပင္ျဖစ္သည္ ။

အဒိဌ သဟာယ မိတ္ေဆြမ်ားသည္ ခင္မင္ခ်စ္ၾကည္မႈ ပုိ၍သန္႔ရွင္းၾကည္လင္တတ္သည္ ။ အေၾကာင္းမူကား အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ဆုံ ဆက္ဆံရေသာ
မိတ္ေဆြမ်ားအဖုိ႔ ရႈပ္ေထြးေပြလီေသာ ေလာကီကိစၥမ်ားျဖင့္ ၊ တစ္ေၾကာင္းမဟုတ္ တစ္ေၾကာင္း ၊ တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္း ၿငိစြန္းအျပစ္ျမင္၍
လာတတ္ၾကေပရာ ၊ ခ်စ္ၾကည္မႈတြင္ အဖုအထစ္ကေလးမ်ား အစြန္းကေလးမ်ား ရွိတတ္ေသာေၾကာင့္ မသန္႔ရွင္း မၾကည္လင္ ျဖစ္တတ္ၾကသည္ ။
မျမင္ဖူး မေတြ႕ဖူးေသာ မိတ္ေဆြတြင္မူကား ယင္းအၿငိအစြန္း မရွိဘဲ ေမတၲာစင္စင္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ျဖင့္သာ ခင္မင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။

သုိ႔အတြက္ ဤအေျခအေနကုိ ဆက္လက္ထိန္သိမ္းထားရန္ လုိအပ္ပါသည္ ။ လူ႔သဘာဝ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အျမင္ခ်င္း သေဘာထားခ်င္း ထပ္တူက်ဖုိ႔
ဆုိသည္မွာ ရွားရွားပါးပါးပင္ျဖစ္သည္ ။ တစ္ေယာက္ဧ။္ ခံယူထင္ျမင္ခ်က္ကုိ ေဖၚျပထားရာတြင္ အျခားတစ္ေယာက္က ၾကဳိက္ႏွစ္သက္ျခင္း၊ ေထာက္ခံအားေပးျခင္း
မျပဳခဲ့လွ်င္ သိတ္ၿပီး ဘဝင္မက် ျဖစ္တတ္သည္ ။ အမွန္အားျဖင့္ မိမိဧ။္ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္သည္ တစ္စုံတစ္ေယာက္အတြက္ ရည္႐ြယ္ရင္း မျဖစ္ဖုိ႔လုိသည္ ။
ဓမၼ ဟူသည့္ သဘာဝတရားကုိ အရင္းတည္ၿပီး ျဖစ္တတ္ပ်က္တတ္ေသာ သေဘာအျမင္ကုိ ရည္ညႊန္းလ်က္ ၊ အတုယူရန္, ဆင္ျခင္တတ္ရန္, သင္ခန္းစာရေစရန္
အတြက္ လူ႔အသုိင္းအဝုိင္း( ဘာသာဝါဒ တူသည္ျဖစ္ေစ မတူသည္ျဖစ္ေစ) အတြင္း၌ စိတ္ရင္း ေစတနာမွန္ျဖင့္ တင္ျပေဆြးေႏြးႏုိင္ဖုိ႔ လုိအပ္ေပသည္ ။

” အဒိဌ သဟာယ ” မျမင္ဖူးေသာ မိတ္ေဆြစစ္ျဖစ္ေသာ ဘုရားရွင္ဧ။္ တရားေတာ္မ်ားသည္ လူသားတုိင္းအတြက္ လုိက္နာက်င့္ႀကံသင့္ေသာ အမွန္ကန္ဆုံး
အယူအဆ မူဝါဒမ်ား ျဖစ္သည္ ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကုိ အေျခခံ၍ ေရးသား ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းၾကရင္းျဖင့္ ၾကည္လင္သန္႔စင္ေသာ ခင္မင္မႈကုိ
မပ်က္ျပယ္ရန္ ထိန္သိမ္းထားသင့္ေပသည္ ။

ေဂါတမ ဘုရားရွင္ မပြင့္ေပၚမီ အခ်ိန္ေလးမွာ ဗိမၺိသာရ ဘုရင္ႏွင့္ ပကၠဳသာတိ ဘုရင္တုိ႔သည္ တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္နားျဖင့္ သေဘာထားေမးျမန္းေဆြးေႏြးၾကရင္းျဖင့္
‘ အဒိဌ သဟာယ ‘ မျမင္ဖူးေသာမိတ္ေဆြမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္ ။ ဘုရားရွင္ပြင့္ေတာ္မူၿပီး ဗိမၺိသာရ ဘုရင္သည္ ဘုရားရွင္ဧ။္ တရားေတာ္ကုိ ၾကားနာရ၍ ဘုရားဒါယကာ,
ေက်ာင္းဒါယကာႀကီး ျဖစ္လာေသာအခါ ၊ ပကၠဳသာတိ ဘုရင္ထံသုိ႔ အမြန္ျမတ္ဆုံးျဖစ္ေသာ ရတနာသုံးပါးဂုဏ္ရည္တုိ႔ကုိ အနက္အဓိပၸာယ္ႏွင့္အတူ ရတနာေရႊၾကဳတ္ႏွင့္ထည့္၍
ပုိ႔ေပးလုိက္ေသာ္ ၊ ရတနာလက္ေဆာင္ရသည္ႏွင့္ မျမင္ဖူးေသာ မိတ္ေဆြႀကီးကုိ ျမင္ဖူးေသာမိတ္ေဆြႀကီးအျဖစ္ ေတြ႕ဆုံရန္လည္းေကာင္း၊ ရတနာသုံးပါးကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္ၾကပ္
ေတြ႕ဆုံဖူးေမွ်ာ္ရန္လည္းေကာင္း ၊ ေန႔မဆုိင္း ညမဆုိင္း ရာဇျဂဳိဟ္ျပည္သုိ႔ ႂကြခ်ီလာသည္ ။ ယင္းသည့္ေနာက္ အလြန္ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအျဖစ္ သက္ဆုံးတုိင္
ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနထုိင္သြားၾကရေလသည္ ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မျမင္ဖူးေသာ မိတ္ေဆြစစ္ႀကီးျဖစ္သည့္ ဘုရားရွင္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆက္သြယ္ေမးျမန္း ေရးသားေဆြးေႏြးၾကမည္ဆုိလွ်င္
အခ်င္းခ်င္းသည္လည္း မိတ္ေဆြစစ္မ်ားအျဖစ္ ေရာက္ရွိၾကကာ ႏွစ္ဦးနွစ္ဖက္ အက်ဳိးမ်ားၾကရေပလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္ ။

ယဥ္ေက်းေသာ လူ႔ေလာက စတင္သည္မွ အစျပဳ၍ ငယ္စဥ္တြင္ ပညာရွာျခင္း၊ ႀကီးလာလွ်င္ ဥစၥာရွာျခင္းတုိ႔မွာ အစဥ္အလာ သိမွတ္လုိက္နာခ်က္မ်ားျဖစ္သည္ ။ သုိ႔ရာတြင္ အတတ္ပညာႏွင့္
ဥစၥာအျပင္၊ တရားရွာ အသိရွာျခင္းမွာကား အၾကင္သူတစ္ဦးဧ။္ အသိပညာႀကီးမွ ျဖစ္ႏုိင္သည္ ။ အသိပညာ အေျခခံ မႀကီးလွ်င္ ရအပ္ေသာ စီးပြားဥစၥာ၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္တုိ႔တြင္သာ ေသသည္အထိ
သာယာနစ္ေျမာ ေမြ႕ထုံေနသြားတတ္သည္ ။ ရာထူးဂုဏ္သိန္ႏွင့္ ျပည့္စုံေနေသးသမွ် တရားရွာ အသိရွာဖုိ႔ကုိ သတိမရေပ၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္ ေလ်ာက်သည့္အခါမ်ဳိးမွာသာ တရားစာေပဘက္ ,
တရားအလုပ္ဘက္ကုိ ေရာက္လာတတ္သည္ ။ ထုိအခါမ်ဳိးတြင္ ထင္သေလာက္ ခရီးမတြင္ႏုိင္ ျဖစ္ရတတ္သည္ ။

သုိ႔ရာတြင္ အၾကင္သူတစ္ဦး၌ ဆႏၵတစ္ရပ္ထက္သန္လာၿပီဆုိလွ်င္ ယင္းဆႏၵကုိ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ရန္ ႏႈိးဆြ ပင့္ေျမႇာက္ေပးေသာ အေၾကာင္းအခ်က္တစ္ရပ္ရပ္သည္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ
တစ္ေနရာရာမွ ေပၚေပါက္လာတတ္သည္ ။ ဤသည္တုိ႔ကုိ အဒိဌ သဟာယ မိတ္ေဆြတုိ႔မွ ရရွိႏုိင္သလုိ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း စာေပက်မ္းဂန္တုိ႔ကုိ ဆည္းပူးေလ့လာျခင္းျဖင့္ရရွိႏုိင္ေပသည္ ။
တရားဆႏၵ တရားအေျခခံ ရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားတြင္ ေယဘူယ်အားျဖင့္ ဤေလာကဧ။္ ဆင္းရဲမႈ၊ မၿမဲမႈ၊ ဤခႏၶာကုိယ္ဧ။္ အႏွစ္သာရမရွိမႈ စေသာ အေျခခံ အေတြးအသိမ်ား ရွိေနၾကေပသည္ ။
ယင္းအေျခခံ အသိတရားတို႔ကုိ ဥစၥာဓန ပ်က္ျပားမွ ၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္ ေလ်ာက်မွ ၊ သက္ႀကီး႐ြယ္အုိ ဘဝ ေရာက္မွ ရရွိလာပါက အလြန္ေနာက္က်ေနေပလိမ့္မည္ ။ ပညာရွာစဥ္ , ဥစၥာရွာစဥ္မွာပင္
တရားသဘာဝ အယူအဆတုိ႔ကုိ လုံ႔လျပဳ အခ်ိန္ေပး၍ ရွာေဖြေလ့လာ မွတ္သားထားၾကရေပလိမ့္မည္ ။ သူ႔အသိ သူ႔ဆႏၵကုိ ႏႈိးဆြေပးေသာ အေၾကာင္းအခ်က္ကေလးမ်ားက လႈံ႕ေဆာ္ေပးလုိက္သည့္
အခါတြင္ တရားသံေဝဂဘက္သုိ႔ ရုတ္ျခည္း ကူးေျပာင္းလာတတ္သည္ ။ တရားဧ။္ အက်ဳိးအျမတ္သည္ ေဆြးေႏြးရုံမွ် ၊ ဖတ္ရႈၾကားနာရုံမွ် ျဖင့္ မသိႏုိင္ မရႏုိင္ ၊ က်င့္သုံးေဆာက္တည္ပါမွ သိႏုိင္ ရနိင္
မည္ဆုိသည္ကုိ ေကာင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္ ထားရန္လည္း လုိအပ္လွေပသည္ ။

တရားသမားတုိ႔ဧ။္ ဘဝ၌ ေနႏုိင္ခဲ့ပါေသာ္ ဧကစာ တစ္ေယာက္တည္းသာေနျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ဧ။္ ၊ သုိ႔ေသာ္ အေဖၚျဖစ္လာခဲ့လွ်င္လည္း မိမိထက္သာေသာအေဖၚ၊ မိမိႏွင့္ရည္တူေသာအေဖၚကုိ
ရႏုိင္ေသာ္ ေကာင္းဧ။္ ။ ယုတ္ညံ့ေသာအေဖၚကုိကား အေဖၚလုိသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုမွ်ျဖင့္ မေပါင္းေလႏွင့္ ၊ တစ္ေယာက္တည္းေနသည္က အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္ ဟူ၍ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူဧ။္ ။

သိဒၶတၲ မင္သားသည္ တစ္ပါးတည္းေတာထြက္ေတာ္မူသည္ ။ ဖဝါးေျခထပ္ ကပ္၍ လို္က္ပါလုိေသာ ငယ္ေဖၚေမာင္ဆန္ကုိ လက္မခံခဲ့ေပ၊ အေၾကာင္းကား ေမာင္ဆန္သည္ က်ဳိးႏြံေသာ္လည္း တရားအေဖၚ
ဓမၼအေဖၚမိတ္ေဆြ မျဖစ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ တရားအက်ဳိး တုိးတုိးေဖၚမွ် မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေရွးမဆြကပင္ ျမင္သိခဲ့ဧ။္ ။ မွန္ပါသည္ ၊ ခက္ထန္ မာန္ႀကီးေသာ ေမာင္ဆန္ေခၚ အရွင္ဆႏၵသည္ ဘုရားရွင္
ပရိနိဗၺာန္ စံယူေတာ္မူၿပီးသည့္ေနာက္မွသာ အကြၽတ္တရားရခဲ့သူျဖစ္သည္ ။ သုိ႔ေသာ္ အရည္တူ ပဥၥဝဂၢီ တုိ႔ေရာက္လာေသာအခါတြင္မူ အေဖၚအျဖစ္ လက္ခံေတာ္မူခဲ့သည္ ။

ယင္းသုိ႔ျဖင့္ ေတာထြက္သည္ဆုိေသာ္လည္း ဧကစာ တစ္ပါးတည္း လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ မဟုတ္ဘဲ သေဘာတူရာတူရာ ဓမၼမိတ္ေဆြအျဖစ္ပူးေပါင္း၍ ႏွစ္ပါးစု၊ သုံးပါးစု၊ ငါးပါးစု(ပဥၥဝဂၢီ) အစ၊ ေလးငါးရာထိ
စုေပါင္းေတာထြက္ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ဖူးသည္ ။ သုိ႔ေသာ္ လက္ေကာက္ ႏွစ္ရံ ဆင့္ထားလွ်င္ ထိခုိက္တတ္သည္ကုိ မဟာဇနက ဇာတ္ေတာ္လာ စကားကဲ့သုိ႔ အေဖၚေၾကာင့္ အက်ဳိးထြက္သကဲ့သုိ႔ အေဖၚေၾကာင့္
အက်ဳိးပ်က္ ျပႆနာတက္ ရသည္မ်ားလည္း ရွိလာတတ္ေလသည္ ။

မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းဟူ၍ ျဖစ္လာခဲ့ေသာ္ ၊ ေဝဖန္ ျပစ္တင္ , ဆုိဆုံးမမႈတုိ႔ကုိ စိတ္ရင္းေစတနာျဖင့္ ျပဳမူတတ္ၾကသည္ ။ လူသည္ ယဥ္ေက်းမႈအရ သာမန္အားျဖင့္ ႀကီးသူက ငယ္သူအား ဆုိဆုံးမခြင့္၊ အျပစ္နွင့္
ၾကဳံလာလွ်င္ ျပစ္တင္ေဝဖန္ႏုိင္ခြင့္ ရွိသေယာင္ ယူဆၾကရဧ။္ ။ ငယ္သူက ႀကီးသူဧ။္ အဆုံးအမကုိ ေလးစားနာယူရမေယာင္ ရွိတတ္ဧ။္ ။ သုိ႔ေသာ္ သိမွတ္ ခံယူၿပီးေသာ ဆရာႏွင့္တပည့္၊ မိဘႏွင့္သားသမီးမဟုတ္ခဲ့ေသာ္
က်ဳိးႏြံနာခံဖုိ႔ရာမွာ လြယ္မေယာင္ႏွင့္ ခက္သည္ ။ ယခုေခတ္၌ ဆရာ,မိဘ စကားကုိပင္ ေလေလးစားစား နာယူတတ္ေသာအက်င့္တုိ႔ နည္ပါးလ်က္ရွိေခ်ၿပီ ။ အေၾကာင္းမူကား ေဝဖန္ဆုံးမမႈဟူသည္ အေၾကာင္းပင္
မွန္ေစဦးေတာ့ , အၾကင္သူတစ္ဦးဧ။္ မာန ႏွင့္ အတၲ ကုိ ထိခုိက္လာတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္ ။ ဆုံးမေဝဖန္ခံရေသာအခါ အေၾကာင္းသင့္ေသာ ဆုံးမမႈပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း အတၲမာနအခံေၾကာင့္ ေၾကာင္းက်ဳိးကုိ
မဆင္ျခင္ႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ျပန္လွန္ တုန္႔ျပန္တတ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ ။

ဆုံးမခံယူမည့္သူကုိ သူ႔အားတုိက္ရုိက္ မရည္ညႊန္းဘဲ နီတိက်မ္းဂန္မ်ားျဖင့္ ဥပမာျပ ဆုံးမခဲ့ေသာ္ နားဝင္ႏုိင္ေလာက္ေပသည္ ။ သုိ႔ရာတြင္ နာယူသူမွ စိတ္ဝင္တစားျဖင့္ အာရုံစုိက္ ၾကားနာရန္ လုိအပ္ေပသည္ ။
အျပစ္ၾကဳံလာသျဖင့္ မိမိဧ။္ ကုိယ္ပုိင္အသိ ကုိယ္တုိင္စကားတု႔ိျဖင့္ ဆုံးမေဝဖန္ခဲ့ေသာ္ ေလွ်ာေလွ်ာလ်ဴလ်ဴ နာခံဖုိ႔မွာ ယခုေခတ္၌ မရွိသေလာက္ ရွားလွေပေတာ့သည္ ။

အရွင္သာရိပုတၲရာသည္လည္းေကာင္း၊ အရွင္ရာဟုလာသည္လည္းေကာင္း၊ ဆုံးမလုိသူတုိ႔ဧ။္ အဆုံးအမစကားကုိ မျပတ္ခံယူလုိပါသည္ ဆုိျခင္းမွာ ထုိအရွင္တို႔သည္ အတၲ မာန ကင္းျပတ္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာအရွင္တုိ႔
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္ ။ ပုထုဇဥ္တုိ႔ နယ္ပယ္တြင္မူကား ဆုံးမေဝဖန္မႈကုိ ထားပါဦး အလြန္ခ်စ္ပါသည္ဆုိေသာ မိတ္ေဆြခ်င္းပင္လွ်င္ စကားအယူအဆ အဆင္မေျပလွ်င္ အဖုအထစ္ ကေတာက္ကဆျဖစ္တတ္သည္။
သုိ႔အတြက္ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း သေဘာထား၊ အယူအဆ၊ အေတြးအျမင္ တုိ႔ကုိ ေရးသားေဆြးေႏြးရသည္ရွိေသာ္ ဓမၼဓိဌာန္ က်က် ရႈျမင္သုံးသပ္တတ္ဖုိ႔လုိသည္ ၊ အတၲ မာန ကင္းဖုိ႔လုိသည္ ၊ ေမတၲာအေစး မျပယ္ရန္
အၿမဲသတိျဖင့္ ႏွလုံးသြင္း ဆင္ျခင္တတ္ဖုိ႔လုိေပသည္ ။

ဘုရားေလာင္းႏွင့္ အရွင္အာနႏၵာေလာင္းတုိ႔သည္ တစ္ခ်ိန္တုန္းအခါက ‘ အဒိဌ သဟာယ ‘ မျမင္ဖူးေသာ မိတ္ေဆြ ဘုရင္ ႏွစ္ပါး ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ ။ ေနာက္တြင္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ နန္းစြန္႔ကာ ရေသ့ျပဳလ်က္ ေတာတြင္
အတူတကြ တရားအားထုတ္ၾကသည္ ။ တစ္ေန႔ ဆြမ္းခံျပန္လာၿပီး ဆြမ္းဝုိင္းတြင္ ဆားထုပ္ကုိ ေတြ႕ရေသာအခါ ဘုရားေလာင္းရေသ့(ဂႏၶာရ ရေသ့)က အရွင္အာနႏၵာေလာင္းရေသ့(ေဝေဒဟ ရေသ့)ကုိ စကားဆုိလုိက္သည္ ။

” အရွင္ဘုရား , ဆားရလာသကုိး ”
” မရခဲ့ပါ ၊ မေန႔ကရေသာဆားကုိ သိမ္းထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္ဘုရား ”
” အလုိ အံ့ဖြယ္ရာပါတကား ”
” အဘယ္ပုံ အံ့ဖြယ္ျဖစ္ပါသနည္း အရွင္ ”
” အရွင္ဘုရားသည္ သုံး၍ပင္မကုန္ႏုိင္ေသာ ေရႊေငြ ရတနာ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ႏွင့္အတူ တုိင္းျပည္ႀကီး တစ္ခုလုံးကုိ စြန္႔လႊတ္ခဲ့သူျဖစ္ပါလွ်က္
ယခုေတာ့ ဆားကေလးအေပၚ၌ သံေယာဇဥ္ထားေနသည္မွာ အံ့ဖြယ္ရာဟု ဆုိရေပသည္ ”
” အရွင္ဘုရားက တယ္ၿပီး ဆရာလုပ္ခ်င္သူပါတကား ၊ ဆရာလုပ္ခ်င္လွ်င္ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္လုပ္ေပါ့၊ ဆရာမလုပ္ခ်င္လုိ႔ ေတာထြက္လာခဲ့ၾကတာမဟုတ္လား ၊
သုိ႔ပါလ်က္ တပည့္ေတာ္အေပၚမွာ ဆရာလုပ္ခ်င္ေသးသကုိး ”

ေဝေဒဟ ရေသ့သည္လည္း ပုထုဇဥ္မွ်သာျဖစ္ၿပီး ဘုရင္ဘဝက လာခဲ့သူ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ မွန္ကန္သည့္ ဆုံးမစကားပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း မနာယူႏုိင္ဘဲ ႏႈတ္လွန္ ျပန္ထုိးမိျခင္းျဖစ္သည္ ။
( သူေတာ္ေကာင္း ရေသ့ ရဟန္း ဟူသည္ ရသတဏွာျဖင့္ အစာအာဟာရကုိ မသိမ္းဆည္းေကာင္း၊ ေနာင္အခါ သာသနာေတာ္၌ ရဟန္းမ်ားအဖုိ႔ မသိမ္းဆည္းေကာင္းေသာ အာဟာရမ်ားကုိ သိကၡာပုဒ္ ပညတ္ထားသည္ )။

” ငါ့ရွင္ ေဝေဒဟ , ဆုံးမဖြယ္ရာၾကဳံလာ၍ ဆုံးမစကားေျပာၾကားျခင္းသည္ကား ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒါၶ၊ အရိယာတုိ႔ဧ။္ အစဥ္အလာေပတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ငါသည္ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းအတုိင္းသာ ေျပာဆုိျခင္းျဖစ္ဧ။္။
သုိ႔ရာတြင္ တရားစကားပင္ျဖစ္ေစကာမူ လူမုိက္တုိ႔သည္ကား မခံယူႏုိင္ၾကေပကုန္ ”
” အရွင္ဘုရား , ဆုိဆုံးမသင့္သည္ မွန္ပါဧ။္။ တရားႏွင့္လည္းေလ်ာ္ပါဧ။္။ သုိ႔ရာတြင္ အရွင္ဧ။္ ဆုံးမစကားသည္ သူတစ္ပါးကုိ ထိပါးပုတ္ခတ္ေသာ ဆုံးမခ်က္ျဖစ္ေနသည္။ ပညာရွိဟူသည္ သူတစ္ပါးကုိ မထိခုိက္ေစအပ္၊
ယခုမူကား အရွင္ဧ။္ ဆုံးမစကားမွာ ဓားတုံးႀကီးျဖင့္ ေခါင္းရိတ္ေပးသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနေတာ့သည္ ”
” ငါ့ရွင္ေဝေဒဟ , အဆုံးအမတရားစကားဟူသည္ ဆုံးမခြင့္ၾကဳံ၍ ဆုံးမေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ ခံယူေသာသူအား နာလုိခံခက္ အမ်က္ထြက္သည္မူလည္းျဖစ္ေစ၊ ေက်ေက်နပ္နပ္ ႏွစ္သက္အပ္သည္မူလည္းျဖစ္ေစ ၊
မခံလုိေသာေၾကာင့္ ဖြဲျပာအလား လြင့္စင္သြားမူလည္းျဖစ္ေစ ၊ ဆုံးမအပ္သည္သာတည္း ”

ေဝေဒဟ ရေသ့ၿငိမ္သြားသည္ ၊ ခံပက္ဖုိ႔အကြက္မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ တစ္ေၾကာင္းမွာလည္း ေမတၲာဓာတ္အျပည့္ပါေသာ ဂႏၶာရ ရေသ့ဧ။္ စကားသံ တရားသံမွာ သူ႔ေဒါသကုိ ေျပေလွ်ာကြယ္ေပ်ာက္ေစသည္ ။
ယင္းသုိ႔ျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္း ဓာတ္ခံ ရွိၿပီးေသာ ေဝေဒဟ ရေသ့သည္ ကုိယ္ဟန္ပါ ေျပေလ်ာ့သြားသည္ ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဂႏၶာရ ရေသ့က ဆက္၍ တရားေဟာေလသည္ ။

” ငါ့ရွင္ေဝေဒဟ , အဆုံးအမကုိ ခံယူႏုိင္ျခင္းသည္ ေသာဝစၥႆတာ မဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စုံသည္မည္ဧ။္။ ဆရာသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ဧ။္ အဆုံးအမဟူသည္ ခံယူရခဲဘိသည္။ အဆုံးအမကုိ ခံယူႏုိင္ေအာင္ပင္ ၾကဳိးစားယူရသည္။
အဆုံးအမကုိ ခံယူျခင္းျဖင့္ ပညာရွာရသည္ ”
” ငါ့ရွင္ေဝေဒဟ , အၾကင္သူသည္ ပညာလည္းမရွိ၊ အဆုံးအမကုိလည္းမခံယူ၊ ထုိသူသည္ မာနတည္းဟူေသာ ဦးခ်ဳိသာရွိ၍၊ ပညာတည္းဟူေသာ မ်က္စိမရွိေသာ ကြၽဲကန္းႀကီးျဖင့္ တူလွစြာဧ။္ ။ အေၾကာင္းမူကား
ကြၽဲကန္းႀကီးသည္ အေၾကာင္းၾကဳံလာလွ်င္ မဆင္ျခင္ မႏႈိင္းဆႏုိင္ဘဲ မာနတည္းဟူေသာ ဦးခ်ဳိျဖင့္သာ ယမ္း၍ ခတ္ေတာ့သည္ ”
” ငါ့ရွင္ေဝေဒဟ , အၾကင္သူတုိ႔သည္ကား ဆရာသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ဧ။္ အဆုံးအမကုိ နာခံကုန္ဧ။္ ။ ထုိသူတုိ႔သည္ မတိမ္းမေစာင္း ေကာင္းစြာ က်င့္ႀကံႏုိင္ၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ နိဗၺန္သုိ႔တုိင္ သြားေရာက္ႏုိင္ၾကကုန္ဧ။္ ”
” တပည့္ေတာ္ဧ။္ အျပစ္ကုိ သည္းခံေတာ္မူပါဘုရား၊ ယေန႔မွစ၍ အရွင္ဧ။္ အဆုံးအမကုိ ဦးလည္မသုံ နာခံပါေတာ့မည္ဘုရား၊ ဆုံးမဖြယ္ ေတြ႕ျမင္တုိင္း ဆုံးမေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား ”

ဤသုိ႔ ပါရမီရွင္ႀကီးမ်ားပင္ ႏုစဥ္အခါက တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မိတ္ေဆြခ်င္း အေခ်အတင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးရာ ပါရမီျဖည့္ဖက္ခ်င္း ျဖစ္၍သာ စည္းေႏွာင္လာခဲ့ေသာ ေမတၲာေႏွာင္ၾကဳိး ေျမာက္ျမားစြာရွိေနေသာေၾကာင့္ ေျပလည္သြားရဧ။္။
ယေန႔ေခတ္၌ တရားဓမၼမ်ားျဖင့္ ေဝးကြာေနသူတုိ႔အဖုိ႔မူ အၿမဲပင္ သတိျဖင့္ ဆင္ျခင္ကာ စိတ္လုိက္မာန္ပါ မျပဳမူ မေျပာဆုိ မေရးသားၾကရန္ ႏွင့္ မိမိအျပစ္ႏွင့္ တုိက္ဆုိင္ခဲ့လွ်င္လည္း အတၲမာန ကင္းစြာျဖင့္ လက္ခံျပဳျပင္
ၾကမည္ဆုိလွ်င္ အမ်ားသူငါ အခ်င္းခ်င္း မိတ္မပ်က္ ေမတၲာမျပယ္ဘဲ ေအးခ်မ္းသာယာေသာ ဘဝအေျခမ်ားရရွိကာ လူျဖစ္လာရက်ဳိးနပ္ၾကမည္ ဟူလုိ ။ ။

Credit: & Thanks : Wara DarYee

အျပည့္အစုံသုိ႔ »

သမီးေတာ္ေတြဟာ သူတုိ႔ကလဲြရင္ တျခားဘယ္သူမွ ေပ်ာ္ေနတာကုိ မျမင္ခ်င္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေရာက္ေလရာ ေနရာတုိင္းက လူေတြကုိ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ဒုကၡေပးေလ့ရွိတယ္။ တပ္မွဴးကေတာ္ေတြကုိ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ေလွ်ာ္ခုိင္းတာ၊ စစ္ဦးစီးမွဴး ပထမတန္း ဇနီးကုိ အိမ္သာေဆးခုိင္းတာက အစ သူတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္သမွ် လူေတြကုိ ဘယ္လုိစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ရမလဲဆုိတာ ေခါင္းထဲက အၿမဲထြက္ေနသူေတြ ျဖစ္တယ္။

ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ သမီးေတာ္တုိ႔က ကာခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔အတူ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပုိင္းရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ လား႐ႈိးကုိ ေရာက္လုိ႔ လာပါၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လား႐ႈိး အေရွ႕ေျမာက္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တုိင္းမွဴးကလည္း နာမည္ေက်ာ္ ရွစ္လံုးႀကီးေပါ့။ ေအာက္က ဗ်ဴဟာမွဴးေတြ၊ တပ္မမွဴးေတြ၊ တပ္ရင္းမွဴးေတြ အေပၚသာ ေမာက္မာခ်င္တုိင္း ေမာက္မာ၊ ႏုိင္ခ်င္တုိင္း ႏုိင္လုိ႔ရမယ္။ သမီးေတာ္ေတြ ေရာက္လာေတာ့ တိုင္းမွဴးလည္း ေျခသုတ္ပုဆုိး ေႁမြစြယ္က်ဳိးကုိ ျဖစ္လို႔။

ခ်မ္းေအးတဲ့ လား႐ႈိးရဲ႕ ညခ်မ္းမွာ သမီးေတာ္ တစ္ပါးက ညစာသံုးေဆာင္အၿပီး သူ႔အခန္းတြင္း ၀င္ကာနီးမွာ လုိက္ၿပီး ဂြတ္ႏုိက္လုပ္တဲ့ တုိင္းမွဴးႀကီးကုိ “မနက္ဖန္ မနက္ ေျခာက္နာရီမွာ သမီးယၾတာ ေခ်ဖို႔ရွိတယ္။ အဲဒါ မန္က်ည္း ကုိးၫြန္႔နဲ႔ ထန္းကုိးၫြန္႔ အသင့္ လုပ္ထားေပးပါ အန္ကယ္”တဲ့။ အဲဒီ့စကားၾကားလုိက္ရတဲ့ ရွစ္လံုးႀကီး ေခါင္းကုိ ဆင္နင္းသလို ျဖစ္သြားတယ္။ ကမၻာေပၚမွာ အေျမာ္အျမင္ အရွိဆံုးနဲ႔ အေတာ္ဆံုး ေခါင္းေဆာင္ႀကီးပါရယ္လို႔ ၀န္ႀကီးတစ္ဦးက ထုိင္ရွိခိုးျခင္းကုိ ခံယူဖူးတဲ့ ကာခ်ဳပ္ႀကီးက ရွမ္းျပည္မွာ တပ္တုိင္း မန္က်ည္းတစ္ေထာင္၊ ထန္းတစ္ေထာင္ စုိက္ရမယ္လို႔ အရင္က ဗ်ာဒိတ္ေပးခဲ့ဖူးေပမယ့္ ရွမ္းျပည္ရဲ႕ ေအးျမတဲ့ ရာသီဥတုေအာက္မွာ ဒီအပင္ေတြက ဘယ္လိုလုပ္ ေပါက္ႏုိင္မွာလဲ။ အခုေတာ့ သမီးေတာ္က အမိန္႔ေတာ္မွတ္လိုက္ ေခ်ၿပီ။ တုိင္းမွဴးကေတာ့ ရာသီဥတုကုိပဲ အျပစ္ဖို႔ရမလား။ ဒီကုိမွ တုိင္းမွဴးလာျဖစ္တဲ့ သူ႔ဘ၀ကုိပဲ စိတ္နာရမလား ေ၀ခဲြမရေပမယ့္ အမိန္႔ကုိ နာခံရမယ္ဆုိတဲ့ စစ္သားတုိ႔ထံုး ႏွလံုးမူၿပီး မနက္၆နာရီမွာ မန္က်ည္းကုိးၫြန္႔နဲ႔ ထန္းကုိးၫြန္႔ အဆင္သင့္ လုပ္ထားပါမယ္ဆုိၿပီး ရဲရဲႀကီး အာမခံလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မေတာ့ တုိင္းမွဴးရဲ႕ အေရးေပၚ အစည္းအေ၀း ေခၚလုိက္ပါေတာ့တယ္။ တပ္မွဴးေတြကေတာ့ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေပါ့။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာမွားလို႔ ဘယ္သူအထုိး ခံရမလဲဆုိတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြနဲ႔ အစည္းအေ၀းခန္းထဲကုိ အားလံုးေရာက္လာၾကပါေတာ့တယ္။ လူစံုတာနဲ႔ တုိင္းမွဴးႀကီးက ယာယီ တပ္ရင္းမွဴးေတြ၊ ယာယီ တပ္မွဴးေတြကုိ ဆင့္ကမ္း အမိန္႔ေတာ္ ေႁခြပါေတာ့တယ္။ မင္းတုိ႔ပုခံုးေပၚမွာ အပြင့္တင္ခ်င္ရင္ မနက္ဖန္ မနက္ ၄နာရီမွာ ငါ့လက္ထဲကုိ မန္က်ည္း ကုိးၫြန္႔နဲ႔ ထန္း ကုိးၫြန္႔ (အဲမဟုတ္ေသးဘူး) လုိရမယ္ရ မန္က်ည္းကုိင္းလုိက္ ခ်ဳိင္လာခဲ့၊ ထန္းရြက္ အကုိင္းလုိက္ ခ်ဳိင္လာခဲ့။ ဒါဆုိ မင္းတုိ႔ဘာအျပစ္ရွိရွိ အပြင့္ တင္ရမယ္ဆုိၿပီး တိုတုိတုတ္တုတ္နဲ႔ အစည္းအေ၀းကုိ ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

ဒီတစ္ခါ စိတ္ဆင္းရဲဖို႔ အလွည့္က်သူေတြကေတာ့ ယာယီ တပ္ရင္းမွဴးေတြနဲ႔ ယာယီ တပ္မွဴးေတြေပါ့။ ဒီလုိညႀကီး မင္းႀကီးမွာ လား႐ႈိးမွာ မရွိတဲ့ မန္က်ည္းနဲ႔ ထန္းၫြန္႔ေတြ ဘယ္လိုလုပ္ရွာမလဲ။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္ေလ သိတယ္မဟုတ္လား။ ေရဘူးေပါက္တာ မလိုခ်င္ဘူး။ ေရပါတာပဲ လိုခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ ဆုိ႐ုိးႀကီးကလည္း အ႐ုိးစဲြေနေလေတာ့ ႀကံၾကရၿပီေပါ့။

တစ္ေယာက္က မႏၲေလးမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္လင့္ေနၿပီ။ ဘယ္ႏွယ့္ လုပ္ၾကမလဲတဲ့။ တစ္ေယာက္က ကာခ်ဳပ္ႀကီး သမီးေတာ္ေတြကလည္း မႏၲေလး လွမ္းမွာၿပီး ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ လာပုိ႔ခုိင္းလဲရတာကုိ ငါတုိ႔ကုိ သက္သက္ ဒုကၡေပးေနတယ္တဲ့။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေလေၾကာရွည္မေနနဲ႔။ နာရီၾကည့္ၾကဦး။ မနက္က်မွ မ်က္ႏွာကုိ လက္သီးနဲ႔ အထုိးခံၿပီး ေျခနဲ႔လိွမ့္ကန္တာ ခံေနရဦးမယ္တ့ဲ။ ဒီေတာ့မွ မန္က်ည္းနဲ႔ ထန္းစစ္ဆင္ေရး အတြက္ ယာယီတပ္မွဴးေတြ စစ္ေရး သံုးသပ္ခ်က္ေတြ လုပ္ၿပီး စစ္ဆင္ေရး စီမံခ်က္ကုိ ဆဲြၾကပါေတာ့တယ္။

သူတုိ႔စီမံခ်က္ကေတာ့ တင္း ၊ ရည္၊ လုပ္၊ အုပ္၊ ဆက္ဆုိတဲ့ သတင္း၊ ရည္မွန္းခ်က္၊ လုပ္နည္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ၊ ဆက္သြယ္မႈဆုိတဲ့ အခ်က္ေတြ အားလံုး ျပည့္စံုပါေပတယ္။ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ ရန္သူကုိ တုိက္ဖို႔မဟုတ္ဘဲ သမီးေတာ္ေတြရဲ႕ လိုလားခ်က္ကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးရမွာေလ။ မႏၲေလးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိတဲ့ တပ္မွဴး တစ္ေယာက္က မႏၲေလးကုိ လွမ္းဖုန္းဆက္တယ္။ မန္က်ည္းကုိင္းေတြနဲ႔ ထန္းလက္ေတြ ရသေလာက္ ခုတ္ၿပီး ကားနဲ႔တက္လာခဲ့ပါ။ ဒီကလည္း ကားနဲ႔ဆင္းလာၿပီး ကားႏွစ္စီးဆုံတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကားေပၚကုိ ပစၥည္းေတြ ေရႊ႕တင္ပါ့မယ္ေပါ့။ မႏၲေလးဘက္က ဒီလို ညႀကီးမင္းႀကီး ဘယ္သူက ထန္းပင္တက္မွာ လဲေပါ့။ ထန္းၫြန္႔ပဲဆုိရင္ ဘုရားတစ္ဆူဆူက ပန္းဆုိင္က ၀ယ္လို႔ရေသးတယ္။ အခုဟာက ထန္းလက္လိုက္ႀကီး ယူလာရမွာဆုိေတာ့ ခက္တယ္ေပါ့။ ဒီဘက္ကလည္း ဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္ပါ။ ထန္းပင္ေပါက္ေလးေတြရွာၿပီး ထန္းလက္ကုိင္းလုိက္သာ ခုတ္ၿပီး ကားေပၚတင္ခဲ့ပါေပါ့။

လိုရင္း ဇာတ္ေပါင္းရရင္ မန္က်ည္းကုိင္းေတြနဲ႔ ထန္းလက္ေတြတင္ၿပီး မႏၲေလးက တက္လာတဲ့ကားနဲ႔ လား႐ႈိးက ဆင္းယူတဲ့ကားက သီေပါမွာ ေတြ႕ၿပီး ပစၥည္းေတြေျပာင္းတင္။ လား႐ႈိးကုိ အျမန္ျပန္ေမာင္း။ လား႐ႈိးေရာက္ေတာ့ အျပစ္ အနာအဆာ မပါတဲ့ ပုိးကုိက္ရာ၊ ေနေလာင္ရာ မပါတဲ့ မန္က်ည္း ကုိးၫြန္႔နဲ႔ ထန္းၫြန္႔ ကုိးၫြန္႔ကုိ ေရြးလို႔ တုိင္းမွဴးႀကီး လက္အပ္လုိက္ခ်ိန္မွာ မနက္ ၃နာရီထုိးေနပါၿပီ။ ထုိင္ရမလုိ ထရမလုိ ျဖစ္ေနတဲ့ တုိင္းမွဴးႀကီးလည္း တပည့္ တပ္မွဴးေတြကုိ ရွဲရွဲနီေပါ့ေလ။ တုိင္းမွဴးႀကီးခမ်ာ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ၿပီး ညမအိပ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီ့ ယၾတာေခ်မယ့္ အၫြန္႔ေတြကုိ ေငြဖလားႀကီးထဲ ထည့္၊ ဖလားႀကီးကုိ ရင္၀ယ္သားသဖြယ္ ကုိင္ၿပီး မနက္ ၄နာရီေလာက္ ကတည္းက သမီးေတာ္ေတြ အခန္း၀ သြားေစာင့္ေနေတာ့တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မနက္၆နာရီ ဘုရားသြား ယၾတာေခ်မယ္ ေျပာထားေပမယ့္ မနက္ ၅နာရီမွာလည္း အခန္းတံခါးက မဖြင့္။ ၆နာရီမွာလည္း တံခါးက မဖြင့္။ ဘယ္သူမွလည္း အခန္းတံခါး ေခါက္ၿပီး မႏႈိးရဲ။ ႏႈိးစက္ပဲ မမည္တာလား။ ရိပ္သာ တာ၀န္က်ေတြ ကုိေရာ မနက္ႏႈိးဖို႔ မေျပာထားဘူးလားဆုိၿပီး တုိင္းမွဴးႀကီး ဗ်ာမ်ားေနရပါၿပီ။ လုိက္ေမးေတာ့ ဘယ္အခန္းကမွ မနက္ႏႈိးဖုိ႔မွာ မထားဘူးတဲ့။

မနက္ ၇ နာရီလည္း ဘယ္အခန္းတံခါးမွ မပြင့္လာ။ မနက္၈နာရီလည္း တံခါးေတြ ပိတ္ထားဆဲ။ ပြင့္မယ့္ပြင့္ေတာ့ မနက္၉နာရီမွ အခန္းတံခါး ပြင့္လာလို႔ ကဗ်ာကယာ အခန္း၀သြားၿပီး သမီးေတာ္ ယၾတာေခ်ဖုိ႔ မွာထားတာေတြ ေလဆုိၿပီး လက္ထဲမွာ တေပြ႕ေပြ႕ကုိင္ထားရတဲ့ ေငြဖလားႀကီးထဲက မန္က်ည္းၫြန္႔ေတြ၊ ထန္းၫြန္႔ေတြျပေတာ့ သမီးေတာ္က ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔။ အဲဒါဘာေတြလဲတဲ့။ ညတုန္းက သမီးေတာ္ မွာထားတာေတြေလ။ ယၾတာေခ်ဖို႔ မန္က်ည္းၫြန္႔ေတြနဲ႔ ထန္းၫြန္႔ေတြေလလုိ႔လည္း ေျပာေရာ “ေအာ္ ဟုတ္လား။ ညကေျပာမိလား။ မေခ်ေတာ့ပါဘူး” ဆုိၿပီး အခန္းထဲ ျပန္၀င္သြားေတာ့တယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေနမယ့္ တုိင္းမွဴးမ်က္ႏွာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ျမင္ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ”လို႔ ေျပာၿပီး စကားကုိ လက္စသတ္ လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္ ျပည္တြင္းမွာ သာမက ျပည္ပမွာပါ သမီးေတာ္ေတြ ဘယ္လို ေမႊသလဲဆုိတာေတြ ေျပာျပဦးမယ္လုိ႔ စကားလက္ေဆာင္ပါး သြားေလရဲ႕။

လက္ေစာင္းထက္

Tomorrow Journal အျပည့္အစုံသုိ႔ »

အခု ကြ်န္မတို႔ မိုးရာသီကို ျဖတ္သန္းေနၾက ရၿပီဆိုေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ကရိကထမ်ားစရာေတြ
ၾကံဳေနရၿပီေပါ့ရွင္။

ဒါေပမဲ့ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔။ မိုးရာသီကို စိတ္သက္ေသာင့္သက္သာနဲ႔ ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမလဲဆိုတဲ့
အၾကံေကာင္းေလးေတြကုိ ကြ်န္မတို႔ ျမန္မာတုိင္း(မ္)က ဒီတစ္ပတ္ တင္ဆက္ေပးသြားပါ့မယ္။

လူအမ်ားၾကား အဆင္ေျပေစမယ့္ ထီးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ သတိထားလိုက္နာစရာ
အခ်က္ေတြ

ထီးဆိုတာကေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ မိုးရာသီမွာ ေရမစိုေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္တဲ့ လက္နက္တစ္ခုပါ။

ေရွးေခတ္က သူရဲေကာင္း ႀကီးေတြက သူတို႔ဓားေတြကို အမည္ေပးထားသလိုမ်ဳိး ရွင္တုိ႔လည္း
ရွင္တို႔ရဲ႕ ထီးေတြကို ကိုယ္တိုင္အမည္ေပးထားလို႔ ရပါတယ္။

မိုးခြင္းလက္နက္ ဒါမွမဟုတ္ မိုးႏိုင္ဒိုင္းဆိုတာ မ်ဳိးေပါ့။

ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ဒီလို အက်ဳိးရွိတဲ့ ကာကြယ္ေရးလက္နက္ႀကီးဟာ မိုးရြာေနလို႔ ကိုယ္စီ
ထီးေဆာင္းထားတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိမထားတတ္သူေတြက လိပ္ထားတဲ့ ထီးကို
ကိုင္ထားတဲ့အခ်ိန္ဆို မ်က္လံုးေကာ္ကိရိယာတို႔၊ ႏွာေခါင္းလမ္းေၾကာင္းျပကိရိယာတို႔
ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

ထီးကိုခပ္ နိမ့္နိမ့္ကိုင္ထားတဲ့ သူေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ ပိုဆိုးေသး။

စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္စရာ ကိုယ္ေနာက္ပိုင္းကို လာၿပီးထိုးေနတဲ့ကိရိယာေတာင္
ျဖစ္သြားပါတယ္။

ဒီလိုမ်ဳိး အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ့ လူသြားလူလာမ်ားေနတဲ့ လမ္းမွာ ထီးကုိယ္စီနဲ႔ ကတ္သီး
ကတ္သတ္ ေလွ်ာက္ၾကရတဲ့ အခ်ိန္မွာဆို ၾကံဳေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒါကို ဘယ္လိုေရွာင္ရမလဲဆိုေတာ့ ‘သတိထားၿပီးေတာ့သာ’ ဦးေအာင္ေရွာင္ထားလို႔
အၾကံျပဳရမယ့္အျပင္ တျခားေကာင္းတဲ့အၾကံေတာ့ မရွိဘူးရွင့္။

ထီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုေျပာခ်င္တာကေတာ့ မိုးဘယ္ ေလာက္ပဲရြာေနပါေစ၊
သူမ်ားထီးေတြကိုေတာ့ ယူသြားတာမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္မိပါေစနဲ႔။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က က်ဥ္းက်ဥ္းေလးပါ။

မိုးရာသီနဲ႔ ဆံပင္စတိုင္

ဆံပင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ ငါးလေလာက္ေတာ့ အလွအပေတြအတြက္
ခဏေမ့ထားလိုက္ပါလုိ႔ ေျပာပါရေစ။

ဒီရာသီမွာေတာ့ ဆံပင္ေရစိုတာက ေရွာင္မရတဲ့ ေလာကဓံတစ္ရပ္ပါပဲ။

ဆံပင္ပံု မပ်က္ေအာင္ ေကာ္ရည္ေတြဘယ္ေလာက္ ဖ်န္းဖ်န္း၊ ဆံပင္ေပ်ာ့ေဆးေတြ
ဘယ္ေလာက္ပဲသံုးသံုး မိုးစိုသြားရင္ေတာ့ ဘာမွအရာမထင္ပါဘူး။

ဆံပင္အလွျပင္ဆိုင္ကေန ခုပဲ ထြက္လာတဲ့ပံုစံမ်ဳိး အျမဲေၾကာ့ရွင္းသပ္ရပ္ ေနဖို႔ဆိုတာကိုေတာ့
ေမ့ထားလိုက္ပါ။

တကယ္ေတာ့ မိုးရာသီက သီလရွင္၀တ္ၿပီး လူျပန္ထြက္လာခါစ ေခါင္းတံုးဆံေတာက္နဲ႔ သူေတြ
အတြက္ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္လုိ႔ ေျပာရမွာပါ။

စိုေနတဲ့ဆံပင္ေတြကို မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါေလးနဲ႔ သုတ္လိုက္တာနဲ႔ ေျခာက္သြားႏုိင္တာကိုးရွင့္။

အေျပာင္းအလဲျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ပံုမက်ပန္းမက် ျဖစ္ေနတဲ့ဆံပင္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ေခါင္းစည္း
ပ၀ါေလးသာ ေဆာင္းထားလိုက္ေပါ့ရွင္။

စီးပြားေရးလုပ္ေနတဲ့သူ ဆိုရင္ေတာ့ ေဖာက္သည္ေလ်ာ့ေကာင္း ေလ်ာ့သြားမွာပါ။

ဒါေပမဲ့ ဖက္ရွင္လိုက္စားတဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ဘာကိုမ်ား စဥ္းစားေနရဦးမွာလဲ။

မိုးရာသီမွာ တကၠစီ စီးရတဲ့ ဒုကၡ

မိုးေတြ တအားရြာခ်ၿပီဆိုရင္ လမ္းေပၚမွာလည္း လူလြတ္ေနတဲ့ တကၠစီေတြ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ
ေပ်ာက္သြားတတ္ပါတယ္။

တကၠစီတစ္စီးေလာက္ လမ္းေဘးခ်ရပ္ေပးတာမ်ဳိးမ်ား ရွိလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကားထဲက
ၾကမ္းျပင္မွာ ေရ ေလးလက္မေလာက္ ေဘာင္ဘင္ခတ္ေနတာကို သတိမထားမိေအာင္ပဲ
ေက်းဇူးအလြန္တင္ၿပီး တက္စီးျဖစ္သြားပါတယ္။

ကိုယ့္အ၀တ္အစားေတြမွာ ေအာက္သိုးသိုးအနံ႔ေတြ ပ်ံ႕ေနတဲ့အခါမွပဲ ဒီအနံ႔က ေရစိုေနတဲ့ခံုက
ထြက္ေနတာကို သတိထားမိပါေတာ့တယ္။ (ေရစိုၿပီး ေဟာင္နံ႔ ထြက္ေနတဲ့ ကားကို စီးမိမွပဲ
ရန္ကုန္မွာ ဒီလိုမ်ဳိး ေအာက္သိုးသိုးနံ႔ ထြက္ေနတဲ့ တကၠစီ ဘယ္ ႏွစီးေလာက္ရွိမလဲ သိခ်င္ေနမိပါ
ေသးတယ္။)

ဒီလို အနံ႔ဆိုးကိုလည္း ဆယ္မိနစ္ေလာက္ စီးရမယ့္ ခရီးမွာ ေရေတြႀကီးၿပီး လမ္းေတြ
ပိတ္ေနတာေၾကာင့္ ဟြန္းသံတညံညံနဲ႔ ရပ္ေနရတဲ့အတြက္ နာရီ၀က္ေလာက္ ခံစားရပါတယ္။

စိတ္႐ႈပ္႐ႈပ္နဲ႔ ေျခေထာက္ကုိ လႈပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တင္ပါးမွာ ေအးခနဲ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။

ေသခ်ာပါၿပီ၊ ခံုစိုစိုမွာထိုင္မိလို႔ ကိုယ့္အ၀တ္အစားေတြလည္း စိုကုန္ၿပီဆိုတာ။

ၿပီးေတာ့ သြားစရာရွိတဲ့ေနရာကုိ ေရာက္ရင္ ငါေတာ့ ေနာက္မွာ ေရစိုကြက္ႀကီးေတာ့
ျဖစ္ေနေတာ့မွာပဲဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာ မသက္မသာျဖစ္ေနမိမွာပါ။

အေရာင္ႏုတဲ့ အ၀တ္အစားေတြကုိ မိုး မကုန္မခ်င္း အ၀တ္ဗီ႐ိုေနာက္ပိုင္း ပို႔ပစ္သင့္တယ္ဆိုတာ
ကိုေတာ့ အထူးေျပာေနဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။

အခုလို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေရကြက္ႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ အေရးေပၚအေနနဲ႔ လက္အေျခာက္ခံ
စက္ရွိတဲ့ ေရအိမ္ထဲကို အလ်င္စလိုေျပး၀င္၊ စက္အေရွ႕မွာရပ္ၿပီး လူမျမင္ခင္ စိုေနတဲ့အပိုင္းကို
ေျခာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရေတာ့မွာပါ။

မိုးရာသီက ဂုဏ္သိကၡာတက္ေစတယ္လို႔ ဘယ္သူမွေတာ့ မေျပာၾကပါဘူး။



မိုးရာသီရဲ႕ နည္းပညာပိုင္းဆက္သြယ္ေရး အေျခအေန

မိုးေတြႀကီးၿပီဆိုရင္ အင္တာနက္လည္း ရပ္၊ မိုဘိုင္းဖုန္းကြန္နက္ရွင္ကလည္း ဆက္သြယ္လို႔မရ
ျဖစ္ရပါၿပီ။

ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ မက္ေဆ့ခ်္ေပါင္းမ်ားစြာကို မျပန္ျဖစ္ရျခင္းအတြက္
ဆင္ေျခေပးဖို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ ရသြားပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ရွန္ဂရီလာ ေရာက္ေနသလုိပဲ။ မက္ေဆ့ခ်္ေတြလည္း ေရာက္မလာႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

မိုးရာသီ ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ အင္တာနက္နဲ႔ ဖုန္းလိုင္း အဆက္ျပတ္သြားတာေတြေၾကာင့္ စာရွည္ႀကီး
ေတြနဲ႔လည္း ေ၀းသြားရပါတယ္။

မိုးရာသီမွာ ခ်စ္သူနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ စီစဥ္ျခင္း

တကယ္ပဲ မိုးရာသီမွာ ရွင္တုိ႔ ခ်စ္သူနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ စဥ္းစားေနၾကတာမ်ားလားရွင္။

သဲႀကီးမဲႀကီးရြာေနတဲ့ ရန္ကုန္မိုးကို ျဖတ္သန္းၿပီးေတာ့မွ ခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႕တာဟာ ခ်စ္စိတ္ေတြ
တိုးလာႏုိင္ေစဖြယ္ရာ မရွိဘူးလို႔ ကဗ်ာအဆန္ဆံုး ကြ်န္မတို႔ေတာင္ လက္ခံထားပါတယ္။
(ရွင့္ရဲ႕ ခ်စ္သူက သဘာ၀ေဘးက လြတ္လာပံုရတဲ့ တစ္ဦးဦးနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါမွာ အကူအညီ
ေပးတတ္တဲ့ အုိင္အင္န္ဂ်ီအို ၀န္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ တစ္မ်ဳိးေပါ့။ အဲဒီလုိမွ
မဟုတ္ရင္ေတာ့ မိုးသည္းတဲ့ေန႔ဆို အိမ္မွာေနတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။)

မိုးရာသီအတြင္းမွာ အခ်စ္ကိုရွာဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့သူဆိုရင္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္စရာနည္းလမ္း
တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။

ရွင့္ကို မိုးနည္းနည္းေလးမွ မစိုေအာင္ ကားနဲ႔ အႀကိဳအပို႔ လုပ္ေပးႏုိင္သလို ရွင္ကားထဲက
အထြက္မွာလည္း ကားဒ႐ိုင္ဘာက ထီးမိုးေပးရင္း၊ ဗြက္အိုင္ေတြထဲ ေခ်ာ္မလဲေအာင္လည္း
ထိန္းေပးရင္း အိမ္အ၀အေရာက္ ပို႔ေပးႏိုင္တဲ့ ခ်စ္သူမ်ဳိးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တာမ်ဳိးပါ။

မသြားမျဖစ္သြားရမယ့္ပြဲေတြ တက္ရတဲ့အခါ

မိုးသည္းတဲ့ေန႔ေတြမွာ အိမ္တြင္းေအာင္း ေနရတာက တစ္မ်ဳိးေတာ့ ေကာင္းခ်င္ေကာင္းမွာပါ။

ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတေလေတာ့ မသြားမျဖစ္သြားရမယ့္ အေျခအေနမ်ဳိးေတြ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။

မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါအေသးေလးေတြကို ခပ္မ်ားမ်ားေဆာင္သြားၿပီး သြားရမယ့္ေနရာကို
ေစာေစာေရာက္ေအာင္လည္း သြားပါ။

သာမန္အခ်ိန္ေတြမွာဆို ပြဲတစ္ပြဲကို ခပ္ေစာေစာေရာက္သြားရင္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရၿပီး
ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိတ္ေစာလြန္းတယ္လို႔ ထင္စရာပါ။

မိုးတြင္းမွာဆိုရင္ေတာ့ ဒီအေတြးကို ေမ့ထားလိုက္ပါ။

လမ္းေပၚကေရေတြကို ျဖတ္ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ေရမစိုေအာင္ စကတ္တိုတို ၀တ္ရင္၀တ္၊ မ၀တ္ရင္
လံုခ်ည္ကိုမၿပီး ေလွ်ာက္ပါ။

အေနာက္ႏိုင္ငံ သားေတြအတြက္ကေတာ့ လံုခ်ည္ကိုမၿပီး ေလွ်ာက္ဖုိ႔ဆိုတာ ခဲရာခဲဆစ္ႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒီလိုလူေတြကေတာ့ ဒူးဆစ္အထိေလာက္ပဲရွိတဲ့ စေကာ့တလန္အမ်ဳိးသားေတြ ၀တ္တဲ့
အ၀တ္မ်ဳိးကိုသာ ၀တ္ဆင္လိုက္ပါေတာ့။

လဲစရာဖိနပ္အပိုနဲ႔ ဆံပင္မိတ္ကပ္ျပင္စရာေတြလည္း ေဆာင္သြားပါ။

ၿပီးေတာ့ အလွျပင္ဖို႔အတြက္ အလင္းေကာင္းေကာင္းရတဲ့ ေရအိမ္ကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာေရြးပါ။

မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါ အေသးေလးေတြ ယူသြားဖို႔ကိုေတာ့ လံုး၀မေမ့ပါနဲ႔။

ဒါဆို တျခားသူေတြ ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သင့္ပံုစံဟာ ၾကည့္ေကာင္းေနမွာပါ။

(မွတ္ခ်က္ – စာေရးသူဟာ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါအေသးေလးေတြကို ရန္ကုန္ မွာရွိတဲ့ စတိုးဆိုင္ေလး
ေတြမွာ အလြယ္တကူရွာ၀ယ္လုိ႔ မရပါဘူးတဲ့။ သူေျပာသလိုမ်ဳိး မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ျမန္မာတိုင္း(မ္)
ကို တုိက္႐ိုက္ ဆက္သြယ္ေျပာၾကားႏိုင္ပါတယ္။)

က်န္းမာေရးနဲ႔ အိမ္မႈကိစၥ ထိန္းသိမ္းမႈ ဖုန္ေတြ၊ ျပာေတြဆိုတာ ေရထိရင္ ဗြက္ထ တတ္ပါတယ္။

မုိးရာသီကေတာ့ အိမ္ကို သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေနေစခ်င္တဲ့သူအတြက္ စိတ္ပ်က္စရာကာလပါ။

ဗြက္ေတြကို နင္းလာတဲ့ ေျခရာေတြေတာ့ အိမ္မွာတင္က်န္ေတာ့မွာပါ။

လမ္းသြားရင္လည္း လမ္းကဗြက္ေတြ စဥ္ၿပီး အေျခာက္ေလွ်ာ္မွရတဲ့ အ၀တ္အစားေတြမွာ
အစက္အစက္ေတြ စြန္းထင္းက်န္ခဲ့ေစပါတယ္။

လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းေတြလည္း ေရေငြ႕ ေတြျပန္ၿပီး ဓာတ္လုိက္တတ္လို႔ အသက္အႏၲရာယ္အတြက္
စိုးရိမ္စရာျဖစ္ရပါေသးတယ္။

မိုးရာသီနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး နားမႈိစြဲတာမ်ဳိး ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ နားသန္႔ရွင္းေရးကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္သင့္
ပါတယ္။

နားထဲမွာ အစိုေငြ႕မ်ားလြန္းရင္ အၾကားအား႐ံုကို ထိခိုက္ႏုိင္တဲ့ေရာဂါေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ျခင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ေရာဂါဆိုရင္ ေသြးလြန္တုပ္ေကြး ေပါ့ရွင္။

အၾကံေပးစရာစကားလည္း မ်ားမ်ားစားစား မရွိေတာ့ပါဘူး။

တုိတုိေျပာရရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ေကာင္းေကာင္း အနားယူပါ။

ဆိုးရြားတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဆက္မေနပါနဲ႔။

ဒါေပမဲ့ အေပါင္းအေဖာ္ေတြကိုေတာ့ မေမ့ပါနဲ႔

မိုးရာသီမွာ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေနရၿပီဆိုရင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးလို႔
အားတင္းလိုက္ပါ။

မိုးရာသီေၾကာင့္ အေနခက္ရတာ လူသားေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူး။

ေရထဲမွာ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ အနီးအနားက အမႈိက္ပံုကို တစ္ခ်က္ေလာက္ၾကည့္လုိက္ပါ။

သနားစရာႂကြက္ေတြနဲ႔ ပိုးဟပ္ေလးေတြ ေရကူးေနၾကရတာကို ေတြ႕ရမွာပါ။

သူတို႔ နဲ႔ ေရထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေရာဂါေတြအေၾကာင္း စဥ္းစားတာကို ခ်က္ခ်င္းရပ္လုိက္ၿပီး
ေရ ေအာက္မွာရွိေနတဲ့ ခ်ဳိင့္ခြက္ထဲ လဲက်သြားရတာမ်ဳိးမျဖစ္ဘဲ သြားလိုရာခရီးကို ေခ်ာေခ်ာ
ေမာေမာေရာက္သြားေအာင္ သတိနဲ႔ အာ႐ံု စိုက္သြားပါ။

ေနာက္တစ္ခု သတိထားရမွာကေတာ့ ေနာက္ဘ၀ကို ေျပာင္းသြားေစႏိုင္တဲ့ ေရထဲက်ေနတဲ့
မီးႀကိဳးေတြေပါ့ရွင္။

မိုးရာသီေၾကာင့္ အခက္အခဲေတြ ရွိ ေကာင္းရွိမွာပါ။

ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔ေခါင္းေပၚမွာ အမိုးရွိေနေသးသေရြ႕၊ ဒါမွမဟုတ္ ထီးေတြေၾကာင့္ ၾကံဳရတဲ့
အျဖစ္အပ်က္ကို ရယ္စရာအျဖစ္ သေဘာထားႏိုင္သေရြ႕ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ေတြ စိတ္ပ်က္လွခ်ည္ရဲ႕လို႔
ညည္းညဴရေလာက္တာမ်ဳိးေတြ မေတြ႕ၾကံဳေလာက္ၾကပါဘူး။

အဂၤလိပ္စာေရးဆရာ ဂ်ီေကခ်က္စ္တာတြန္ကေတာ့ “လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေနတဲ့အခ်ိန္ မိုးရြာရင္
လမ္းကို ၾကည့္ေလွ်ာက္တာထက္ မိုးေပၚကို ၾကည့္ေလွ်ာက္လိုက္ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့
မိုးမရြာဘဲနဲ႔ သက္တံ့ဆိုတာ ျဖစ္မလာႏိုင္လုိ႔ပါ” တဲ့။

ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မ အတြက္ကေတာ့ ေရာက္ပါေလဦးေတာ့ ႏို၀င္ဘာရယ္။

သီရိမင္းထြန္း ဘာသာျပန္သည္။

mmtimes အျပည့္အစုံသုိ႔ »

ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ေတြတုန္းကေတာ့ လမ္းေရေက်ာ္တာ၊ ေမာ္ေတာ္ကား ေမွာက္တာေတြ၊ လူေျပာမ်ားခဲ့ေပမယ့္ ဒီတစ္ပတ္မွာေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ဓာတ္ႀကိဳးေတြျပတ္ က်တဲ့ သတင္းေတြ က ေခတ္စားေနဆဲပါပဲ။

ဒီႏွစ္အတြင္းမွာမွ ဓာတ္ႀကိဳးျပတ္ က်ၿပီး ဓာတ္လိုက္ေသဆံုးသူ စံခ်ိန္ တင္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။

ဓာတ္ႀကိဳးျပတ္တယ္ဆိုတာ သိပ္ ေတာ့လည္း မဆန္းပါဘူး။ အရင္က စကားပံုရွိပါတယ္။

”စိတ္ညစ္လို႔ ျမစ္ကမ္းေဘးထိုင္ ေနတာ သပြတ္အူေမ်ာလာတာနဲ႔ လာ ႀကံဳေနတယ္” ဆိုတာမ်ိဳးပါ။ သပြတ္အူ ဆိုတာ ေလာကမွာ အ႐ႈပ္ဆံုးအရာတစ္ ခုလို႔ လူေတြက သတ္မွတ္ထားၾကပါ တယ္။ အခုအဲဒီလိုမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

”စိတ္ညစ္လို႔ ပလက္ေဖာင္းထိုင္ ေနတာ မီးျပင္တာနဲ႔ လာေတြ႕ေနတယ္” ဆိုတာမ်ိဳးေျပာရမွာပါ။ ၿမိဳ႕ထဲဓာတ္တိုင္ ေတြကိုၾကည့္ပါ။ တကယ့္ကို သပြတ္အူ ထက္ကို ႐ႈပ္ေနတာမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ရမွာ ပါ။ ေနာက္ၿပီး ဒီဓာတ္ႀကိဳး၊ ဒီဓာတ္တိုင္ ေတြဟာတခ်ိဳ႕ဟာေတြဆို အဂၤလိပ္ ေခတ္ လက္က်န္ေတြလည္းရွိေနေသး တာမို႔ လံုၿခံဳေရးအရ ဘယ္လိုမွ စိတ္မ ခ်ရပါဘူး။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီက ထံုးစံအတိုင္း ”ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်း”ဆိုတာမ်ိဳး သာလက္ခံထားၿပီး  ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရ ေကာင္းမွန္း လံုးဝမသိသူေတြေၾကာင့္ ဒီ လိုျပႆနာမ်ိဳးေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတာ ပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ဆိုေတာ့ အခုဆိုရင္ အျပင္ထြက္ၿပီး အလုပ္မသြားမျဖစ္ သြား ေနရသူမ်ားရဲ႕ ႏႈတ္ကိုက ”မိုးရြာတုန္း အျပင္ထြက္ရင္ EPC က မီးျဖတ္ထားပါ ေစ” ဆိုၿပီး ဆုေတာင္းရတဲ့အထိ ျဖစ္ေန ရပါၿပီ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့ သလိုေပါ့။

”ဒီမီးရဖို႔ ျပည္သူက အခြန္ေဆာင္ ထားရပါတယ္။ ကိုယ္ပိုက္ဆံေပးဝယ္ ထားရတာနဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူကမွအသက္ အႏၲရာယ္ မႀကံဳခ်င္ဘူးေလ” စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္ရတုန္း တကယ္ကို ရင္ထဲ မွာ တႏုံ႕ႏုံ႕နဲ႔ျဖစ္ေနရတုန္း ကိစၥေလး တစ္ခုပါပဲ။ ဒါကေတာ့ယူနတီဂ်ာနယ္က သတင္းေထာက္နဲ႔ အယ္ဒီတာရဲ႕ ႏွစ္ ရွည္ေထာင္ဒဏ္က်ခံရတဲ့ကိစၥပါပဲ။

တကယ္ျဖစ္လာေတာ့ ဘယ္သူမွ ဘာမွမတတ္ႏိုင္တာ တုန္လႈပ္စြာေတြ႕ ရပါတယ္။ ဒါဟာ မီဒီယာ သမားေတြ အတြက္ စံခ်ိန္တင္ ျပစ္ဒဏ္လည္းျဖစ္ ေနမွာပါ။ စတုတၴ မ႑ိဳင္လို႔ေျပာတဲ့ သတင္းမီဒီယာကို ငါတို႔လုပ္လို႔ ရတယ္ ေတြ႕လားဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔တရားဝင္ ေၾကညာလိုက္သလိုပါပဲ။

ဒီထက္ပိုဆိုးတာက အဲဒီလို မီဒီ ယာကို တရားလြန္ဖိႏွိပ္တာကို မေက် နပ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေအးခ်မ္းစြာ ဆႏၵထုတ္ ေဖာ္သူေတြကို တဖန္ဖမ္းဆီးအေရးယူ ျပန္ ပါေသးတယ္။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက မီဒီယာစာတမ္းပါတဲ့ အက်ႌဝတ္ထား ရင္ကိုဖမ္းဆီးအေရးယူေနတယ္ဆို ေတာ့ မီဒီယာေတြမွာ လုပ္စရာတစ္ခုပဲ ရွိေတာ့တယ္။

”သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့သတင္း ဘာမွ မေဖာ္ျပနဲ႔ေတာ့ေပါ့။ ေဖာ္ျပရင္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္ေလ။ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ရပ္တည္ၿပီး မွန္ကန္တဲ့သတင္း လြတ္လပ္တဲ့သတင္း အမွန္ေတြသာ ေဖာ္ျပေတာ့႐ံုေပါ့”

အြန္လိုင္းမီဒီယာ

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းထြက္ရွိေနတာ ကေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚမွာ သတင္းမီဒီ ယာေတြ ျပည္သူေတြကို အေကာင့္အတု ေတြနဲ႔ ဝင္ေရာက္ဆဲဆိုကန္႔ကြက္ေအာ္ ဟစ္ေနၾက တာကလည္း ရယ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြက ဓာတ္ပံုလည္း တင္မထားပါဘူး။ နာ မည္ေတြကလည္း ေပါက္ကရနာမည္ မ်ိဳးေတြပါ။ ေဆြႀကီး၊ မ်ိဳးႀကီး နာမည္ လိုလို၊ ရဲရင့္သူေတြ လိုလို၊ လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားသူ လိုလိုနာမည္မ်ိဳးေတြပါ။(သ ေဘာေပါက္ၾကမွာပါ။)

အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြက အလကားရ တဲ့ အြန္လိုင္းမီဒီယာမွာ အသားလြတ္ ဝင္ဆဲေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ျပည္သူ ေတြက မဆဲနဲ႔ဆိုတာကို ”ဘာလို႔မဆဲ ရမွာလဲ”ဆိုၿပီး အသားလြတ္ဝင္ဆဲေန ေတာ့တာပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ၾကားသိရတာကေတာ့ အဲဒီလူေတြဟာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုခု က ဖြဲ႕စည္းထားေပးၿပီး(ေျပာရရင္ ျမင္ သမွ် ဝင္ဆဲဖို႔ ဖြဲ႕စည္းေပးထားတဲ့ အဖြဲ႕အစည္း)တစ္ဖက္ သတ္ဝင္ေျပာဖို႔၊ ဆဲဖို႔ လုပ္ထားတာဆိုတာေၾကာင့္ အံ့အား သင့္ရပါတယ္။အင္မတန္ေအာက္တန္း က်လွတဲ့ အျပဳအမူမို႔လည္း ရယ္စရာ လည္းေကာင္း၊ သနားစရာလည္း   ေကာင္းေနျပန္ပါတယ္။ အရည္မရ၊ အဖတ္မရ၊ ကိုယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳး မရွိ၊ ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္လည္း အက်ိဳး မရွိ၊ တိုင္းျပည္အတြက္လည္း အက်ိဳး မရွိတဲ့ လုပ္ရပ္ ကို လုပ္ေနႏိုင္တဲ့ လူ ေတြအတြက္လည္း အလြန္သနားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။

ဒီၾကားထဲ မႏၲေလး ပဋိပကၡမွာ အြန္လိုင္းက တစ္ဆင့္ ဘယ္သူဘယ္လို စလိုက္လဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ဘယ္က ဘယ္လိုမွန္းလည္းမသိ ေရာက္လာၾက တဲ့ သူေတြက ဟိုဘက္ဒီဘက္ အုပ္စုဖြဲ႕ ေသာင္းက်န္းေနတာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ခံလူ ေတြေတာင္ အံ့အားသင့္ခဲ့ရပါတယ္။

ၿမိဳ႕ခံလူေတြလည္း မဟုတ္။ ဘယ္ ကဘယ္လို ေရာက္လာမွန္း မသိသူေတြ က အုပ္စုဖြဲ႕ ေသာင္းက်န္းေနတယ္ဆို တာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ခံလူေတြပါ နားမလည္ ႏုိင္ေအာင္   ျဖစ္ရပါတယ္။

စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ အြန္လိုင္းေပၚက ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အျပင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ပဲရရ၊ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း ကလက္မခံႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ရတာ ဘယ္ ေလာက္ဝမ္းနည္း စရာေကာင္းပါသလဲ။ ေတြ႕သမွ်လူတိုင္းက ကိုယ့္ကို ရြံရွာတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ အၾကည့္ခံရတာဘယ္ ေလာက္ ရွက္စရာ ေကာင္းပါသလဲ။ ကိုယ္က မရွက္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္မိသား စုကို အားနာတတ္ ရွက္တတ္ဖို႔ေကာင္း ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အျပဳအမူတစ္ခုအတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သူမ်ားအထင္ေသးတဲ့ မ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ အၾကည့္ခံေနရတဲ့ကိုယ့္ရဲ႕ သားသမီးကိုေတာ့ ကိုယ္ျပန္ၿပီးရွက္တတ္ ရမွာပါ။ ဒါမွ မရွက္တတ္ေသးရင္လည္း ေျပာစရာစကား သိပ္ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေလာကမွာ ရွက္တတ္တာ လူတစ္မ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။

ျမန္မာေတြ ႏႈတ္လံုၾကသလား

အခုတေလာ လႊတ္ေတာ္အေၾကာင္း ၾကားေနရတာေတြက ရယ္စရာမ်ားျဖစ္ ေအာင္လုပ္ေနၾကလားလို႔ ထင္ရပါ တယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာ ေခါင္းေပါင္းခြၽတ္ ခြင့္ ရွိ မရွိ၊ အိမ္ႏွစ္အိမ္က ၾကက္ၿခံ သံုးၿခံကို ဖယ္ရွားခြင့္၊ ေခြးေတြကို ႏွိမ္နင္း ျခင္း ရွိ၊ မရွိ စသည္ စသည္ရယ္စရာ ေကာင္းေသာ တင္ျပမႈေတြကို အတည္ လို ၾကားေနရပါတယ္။

ဒီၾကားထဲ အဲဒီထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ သံုးပံုႏွစ္ပုံဟာ ဘာအဆိုမွ မတင္ျပဘူး ဆိုတာေၾကာင့္လည္း သူတို႔ဘာလို႔ အဲဒီ အခန္းႀကီးထဲ ဝင္ထုိင္ေနၾကတာလဲလို႔ သိခ်င္ မိၾကျပန္ပါတယ္။

စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကိုယ့္ရပ္ရြာေလး တိုးတက္လာေလမလားရယ္လို႔ ဆႏၵမဲ ေပးသြင္းၿပီး တင္ေျမႇာက္ခဲ့တဲ့သူ၊ အဲဒီ လူက အခုက်ေတာ့ ဘာစကားတစ္ခြန္း မွ မေျပာဘဲနဲ႔ အဲဒီအခန္းထဲမွာ ဝင္အိပ္ ေနတယ္ဆိုတာေၾကာင့္လည္း အံ့ၾသမိ ျပန္ပါတယ္။

ခါတိုင္းရပ္ကြက္ထဲ၊ ေက်းရြာထဲ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာလုပ္ေနတဲ့ သူေတြ အဲဒီအခန္းထဲေရာက္မွ တစ္ခြန္းမွ မ ထြက္ေတာ့တာလည္း အံ့အားသင့္စရာ ပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ ဘာမွ မေျပာၾကေတာ့ တာလဲ။

သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြ ႏႈတ္လံုလွ ခ်ည္းလားလို႔လဲ ေတြးမိပါေတာ့တယ္။

အၾကည္ေတာ္

Popular Journal အျပည့္အစုံသုိ႔ »

ကေလးကို စေနာက္တယ္ဆိုတာ လူႀကီးေတြက ကေလးရဲ႕ရိုးသားျခင္းကို အသံုးျပဳကို ကေလးေၾကာက္ေအာင္၊ အမွားလုပ္ေအာင္၊ ငိုယိုေအာင္ တမင္လုပ္တာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုျပဳလုပ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က လူႀကီးကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစေပမယ့္ ကေလးေတြအတြက္ ရွက္ေၾကာက္ျခင္း၊ ေၾကာင့္ၾကျခင္း၊ စိတ္က်ျခင္းေတြကို ျဖစ္ေစပါတယ္။

ကစ္ကစ္ မူႀကိဳတက္စအခ်ိန္က ကၽြန္မအလုပ္မ်ားတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းပို႔၊ ေက်ာင္းႀကဳိတဲ့ကိစၥကို ကစ္ကစ္ေဖေဖက တာဝန္ယူခဲ့တယ္။ ကစ္ကစ္ေဖေဖအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာက မူႀကိဳေက်ာင္းနဲ႔နီးတယ္။ ကစ္ကစ္မူႀကိဳေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ သူ႔ေဖေဖရဲ႕ရံုးက မဆင္းေသးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကစ္ကစ္ကို သူ႔ေဖေဖက မူႀကိဳမွာအရင္သြားႀကိဳၿပီး ရံုးမွာလာထားတယ္။ ၿပီးမွ အတူအိမ္ျပန္တယ္။ သူ႔ရံုးမွာ အသက္(၃ဝ)ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိတဲ့ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သံုး၊ ေလးေယာက္ရွိတယ္။ အားလံုးက ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔ထဲကႏွစ္ေယာက္က ကစ္ကစ္နဲ႔စကားေျပာရတာကုိ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ကေလးကို ရိုးရိုးတန္းတန္း စကားေျပာတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ တိရစာၦန္ေလးတစ္ေကာင္ကို ေဆာ့ကစားသလိုမ်ဳိး ဆက္ဆံတယ္။ ဥပမာ- အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ရုပ္မ်ဳိးလုပ္ၿပီး ကေလးကိုေျပးေပြ႔ေတာ့မယ္ပံုမ်ဳိးလုပ္တယ္။ ကေလးကလန္႔ၿပီး ေျပးပုန္းေတာ့ သူတို႔က တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ေမာၾကတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ကို “ဘိုးဘိုး”လို႔ ကစ္ကစ္ကိုအေခၚခိုင္းတယ္။ ကစ္ကစ္က ဘာမွနားမလည္ဘဲ သူတို႔ကို“ဘိုးဘိုး”လို႔ေခၚေတာ့ တဝါးဝါးနဲ႔ေအာ္ရယ္ၾကတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ကစ္ကစ္က သူတို႔အားလံုးရဲ႕အျပဳအမူကိုၾကည့္ၿပီး တစ္ခုခုမွားေနၿပီလို႔ ခံစားမိမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေနရာမွားေနမွန္း သူ မသိသလို စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေတြျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မခန္႔မွန္းမိတယ္။ ကစ္ကစ္ကို သူတို႔က “ဘိုးဘိုး”လို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေခၚခိုင္းတယ္။ ကစ္ကစ္ကမေခၚေတာ့ သူတို႔ကစိတ္ဆိုးဟန္ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကစ္ကစ္ကို မယဥ္ေက်းဘူးလို႔ဆိုတယ္။ ကစ္ကစ္ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေအာင္ သူတို႔စေနာက္တယ္။ ကစ္ကစ္ကို စေနာက္ၾကတာကို သူ႔ေဖေဖလည္း မႏွစ္သက္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ကလည္းျဖစ္ျပန္၊ ဒါဟာ အေပ်ာ္သက္သက္လုပ္တယ္လို႔ထင္ၿပီး သူလည္း သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို မတားျမစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဒီကိစၥကို စစခ်င္းမွာ ကၽြန္မ မသိခဲ့ဘူး။ ကစ္ကစ္ကလည္းငယ္ေသးေတာ့ ကၽြန္မကို သူခံခဲ့ရတာေတြ ေျပာမျပႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကာလအတန္ၾကာမွ ကစ္ကစ္ဟာ အျပင္လူေတြနဲ႔ေျပာဆိုဆက္ဆံတဲ့အခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္မႈမဲ့တာ၊ စကားေျပာရာမွာ အရင္လို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမရွိတာ၊ စကားကို ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေရေရရာရာမေျပာႏိုင္တာ၊ မ်က္လံုးအၾကည့္ေတြက ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္ၿပီး ေရွာင္လဲြတာမ်ဳိးကို ကၽြန္မသတိထားလိုက္မိတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူစိမ္းေတြနဲ႔စကားေျပာတဲ့အခါ ပိုသိသာပါတယ္။ ကစ္ကစ္အတြက္ ကၽြန္မအရမ္းစိုးရိမ္ခဲ့မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုဘယ္လိုေျဖရွင္းကုသေပးရမွန္း ကၽြန္မခ်က္ခ်င္းအေျဖရွာမရျဖစ္ခဲ့လို႔ ကေလးအေပၚ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕သြန္သင္ဆံုးမမႈကို ကၽြန္မတို႔ျပန္ဆန္းစစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ သူ႔ကို တျခားလူေတြနဲ႔ ပိုဆက္ဆံေျပာဆိုေစခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္စိတ္ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ေဖေဖနဲ႔အတူ ကစ္ကစ္အိမ္ျပန္လာတယ္။ ကစ္ကစ္ရဲ႕ပံုစံက ငိုထားပံုရလို႔ ဘာျဖစ္လာတာလဲလို႔ ကၽြန္မေမးေတာ့ “ေဖေဖ့ရံုးက ဦးေလးမိုးကေျပာတယ္။ ေဖေဖက သမီးကိုမယူေတာ့ဘူးတဲ့” ေျပာရင္း ကစ္ကစ္ငိုျပန္တယ္။ ကစ္ကစ္ရဲ႕ေဖေဖက သူရံုးမဆင္းခင္ အစည္းအေဝးတစ္ခုတက္ခဲ့ရတယ္။ အစည္းအေဝးက သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ေနာက္က်မွၿပီးခဲ့လို႔ ရံုးဆင္းခ်ိန္ေက်ာ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္က ကစ္ကစ္ကို “သမီးရဲ႕ ေဖေဖနဲ႔ေမေမက သမီးကို မယူေတာ့ဘူး။ သမီးကို ဦးေမြးစားဖို႔အတြက္ေပးလိုက္ၿပီ။ ဦးမွာ သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သမီးမရွိတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ။ လာ… ဦးနဲ႔ အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ” လို႔ ေနာက္ၿပီး ကစ္ကစ္လက္ကိုဆဲြေခၚသြားမယ့္ပံုစံနဲ႔ ေနာက္တယ္။ အဲဒီမွာ ကစ္ကစ္က ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေအာ္ငိုေတာ့တယ္။ ဒီအျဖစ္ကိုသိမွ သူတို႔ရံုးကလူေတြ ကစ္ကစ္ကို အၿမဲစေနာက္တတ္မွန္း ကၽြန္မသိရေတာ့တယ္။

သိသိခ်င္း ကၽြန္မအရမ္းစိတ္တိုမိတယ္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူကိုလည္း ကေလးကို မေစာင့္ေရွာက္၊ မကာကြယ္တတ္သူဆိုၿပီး အျပစ္ေျပာမိတယ္။ စိတ္တိုတိုနဲ႔ ကေလးကိုအႀကိဳအပို႔ကိစၥ ဆက္မလုပ္ဖုိ႔ ေျပာမိတယ္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူကလည္း သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြရဲ႕ ျပဳမူပံုကို မႏွစ္သက္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုစေနာက္တာေတြက ကစ္ကစ္ကို ဘာမွအက်ဳိးသက္ေရာက္ေစမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့လို႔ ဒီကိစၥကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ထားခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူနဲ႔ ကၽြန္မအႀကိမ္ႀကိမ္ေဆြးေႏြးခဲ့သလို ကေလးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေရးရာကို သူနဲ႔အတူ စိတ္ျဖာေလ့လာခဲ့တယ္။ အက်ဳိးမသက္ေရာက္ႏိုင္ဘူးလို႔ သူထင္ထားတာေတြဟာ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာျဖစ္လာတာကို သူေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ကစ္ကစ္ဟာ မၾကာခဏ အိပ္ေနရာကေန ငိုရင္း လန္႔ႏိုးလာတတ္တယ္။ ဘာအိပ္မက္မ်ားမက္လို႔ ငိုရတာလဲလို႔ ကစ္ကစ္ကို ကၽြန္မတို႔ေမးေတာ့ ကစ္ကစ္က အိပ္မက္ထဲမွာ ေဖေဖဟာ သူ႔ကိုေက်ာင္းမွာလာႀကိဳၿပီး သူ႔ကိုမေခၚဘဲ တစ္ေယာက္တည္းထားၿပီး ထြက္သြားေၾကာင္းေျပာတယ္။ လူႀကီးရဲ႕ အမွတ္တမဲ့ေနာက္ေျပာင္မႈတစ္ခုက ကေလးငယ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ နက္နဲေၾကာက္ရြံ႔ထိတ္လန္႔ေစခဲ့ၿပီလဲ။
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္လို႔ အမွတ္တမဲ့ေနာက္ေျပာင္တဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုက ကစ္ကစ္ကို ဘယ္ေလာက္ထိ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစခဲ့ေၾကာင္းကို ေတြ႔ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကစ္ကစ္ရဲ႕ေဖေဖ အရမ္းေနာင္တရခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မကပဲ ကစ္ကစ္ကို ႀကိဳပို႔လုပ္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူကို မႀကိဳမပို႔ေစေတာ့တာကလည္း အဲဒီသူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ႏွစ္ေယာက္ကို ကစ္ကစ္နဲ႔ ေပးမဆံု၊ ေပးမေတြ႔ခ်င္ေတာ့လုိ႔ျဖစ္တယ္။ ကစ္ကစ္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္မွာ စိုးလို႔ျဖစ္တယ္။ ကစ္ကစ္ရဲ႕ေဖေဖကလည္း ဒီကိစၥကို အေလးအနက္ထားလာခဲ့တယ္။ တစ္ခါတေလ ကၽြန္မအလုပ္အရမ္းမ်ားလို႔ ကစ္ကစ္ကို သြားမႀကိဳႏိုင္တဲ့အခါ သူ႔ေဖေဖကသြားႀကိဳၿပီး ရံုးမွာခဏထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကစ္ကစ္ကို သူ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ စေနာက္တာကို လံုးဝခြင့္မျပဳခဲ့ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မလည္း ကၽြန္မေယာက္်ားနဲ႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူညီမႈတစ္ခု ယူခဲ့တယ္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြအေပၚ အမွားလုပ္မိခ်င္လုပ္မိပါေစ.. ကေလးအေပၚေတာ့ “အမွား”မလုပ္မိဖို႔ျဖစ္တယ္။ လူႀကီးေတြက ကေလးကို မလိုမုန္းထားလို႔ စေနာက္တာမဟုတ္မွန္းသိေပမယ့္ ဒီလိုစေနာက္တာကို အုပ္ထိန္းသူသေဘာမတူေတာ့ သူတို႔လည္း မစေနာက္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ “အမွား”လုပ္မိတဲ့အရာလည္း မရွိခဲ့ေတာ့ဘူး။

ကေလးေတြနဲ႔ “ကစား”တာနဲ႔ ကေလးေတြကို “ေနာက္ေျပာင္”တာက လံုးဝမတူတဲ့အရာႏွစ္ခုျဖစ္တယ္။ “ကစား”တာက ကေလးရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဦးစားေပးတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ကေလးရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈ၊ ႏွစ္လိုမႈထဲ လူႀကီးရဲ႕စိတ္ကို နိမ့္ခ်ၿပီး ကေလးနားလည္ႏိုင္တဲ့၊ လက္ခံႏိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ ကေလးေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာေအာင္ ျပဳလုပ္တာပဲျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုကစားရမွာ ကေလးစိတ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္၊ ရယ္ေမာစိတ္နဲ႔ အသိဉာဏ္ေတြပါဝင္ရပါတယ္။

တစ္ခါက မိခင္တစ္ဦးဟာ ေလွ်ာ္ၿပီးသားအိပ္ရာခင္းကို လွန္းၿပီးေနာက္ သူ႔ရဲ႕၂ႏွစ္သမီးေလးနဲ႔အတူ တူတူပုန္းတမ္းေဆာ့ကစားတာကို ကၽြန္မေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ မိခင္ဟာ ကေလးငယ္နဲ႔ လွန္းထားတဲ့အိပ္ရာခင္းရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ကြယ္ၿပီး ရပ္လိုက္ၾကတယ္။ တူတူေရဝါးလို႔ ေအာ္လိုက္တာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက အိပ္ရာခင္းရဲ႕ဘယ္ဘက္ ဒါမွမဟုတ္ ညာဘက္ကေနေခါင္းျပဴၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၾကည့္ၾကတယ္။ ကေလးရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က ေခါင္းျပဴထြက္လိုက္တိုင္း ေမေမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုဖို႔ျဖစ္တယ္။ မိခင္ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က ေခါင္းျပဴထြက္လိုက္တိုင္း ကေလးနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္း မဆံုမိဖို႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ မိခင္ျဖစ္သူက ဘယ္ဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွာလည္း ဘယ္ဘက္ကေနပဲ ေခါင္းျပဴထြက္တယ္။ ကေလးက ဒီတစ္ႀကိမ္မွာ ေမေမဘယ္ဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္ရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွာ ညာဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္လိမ့္မယ္လို႔ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး ညာဘက္ကုိေျပးၾကည့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမေမကို မေတြ႔လိုက္ရဘူး။ အဲဒီလို အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ ေမေမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုလိုက္ရခ်ိန္ ကေလးက အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီး ေအာ္ရယ္ေတာ့တယ္။ ေမေမက ပထမတစ္ႀကိမ္မွာ ဘယ္ဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္တယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွာလဲ ဘယ္ဘက္ကေန ေခါင္းျပဴထြက္တာကို ကေလးကလည္း ခန္႔မွန္းတတ္သြားတယ္၊ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူလည္း ေမေမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုႏိုင္ဖို႔ ဘယ္ဘက္ကေနပဲ ေခါင္းျပဴထြက္ခဲ့တယ္။ ေမေမနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆံုမိေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ သူေပ်ာ္ရႊင္မိေတာ့တယ္။

ကေလးကုိေနာက္ေျပာင္တယ္ဆိုတာ လူႀကီးေတြက ကေလးရဲ႕မသိတတ္ျခင္းကိုအသံုးျပဳၿပီး ကေလးအမွားလုပ္ေအာင္၊ ငိုယိုေအာင္၊ ေၾကာက္ရြံ႕ေအာင္ တမင္လုပ္တာပဲျဖစ္တယ္။ ဒီလိုရည္ရြယ္ခ်က္က လူႀကီးေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး ကေလးက အရွက္ရ၊ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က်မႈရနဲ႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့မႈရတာမ်ဳိး ျဖစ္ေစပါတယ္။
လူႀကီးတစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕လက္ထဲမွာ ကေလးကိုေပးမယ့္ ပစၥည္းတစ္ခုခုကိုင္ထားတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒါေပမယ့္ လူႀကီးက ကေလးကို စိတ္လိုလက္ရမေပးဘဲ ကေလးဆီကေန သတ္မွတ္ခ်က္ေတြယူေနခဲ့ေသးတယ္။ ကေလးကို ႏွစ္လိုတဲ့စကားေတြ ေျပာခိုင္းတယ္။ တကယ္လို႔ ကေလးကမေျပာရင္ ေပးမယ့္ပစၥည္းကို ျပန္ယူသြားမယ့္ပံုစံမ်ဳိးလုပ္တယ္။ ကေလးေျပာမွ စိတ္ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေပးလိုက္တယ္။

တခ်ဳိ႕လူႀကီးေတြက ကေလးကိုေျခာက္လွန္႔ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုယူတယ္။ ကေလးက ေယာက္်ားေလးျဖစ္ရင္ ကေလးငယ္ရဲ႕အဂၤါကို ျဖတ္ထုတ္လိုက္မယ့္ပံုစံမ်ဳိးလုပ္ၿပီး ေျခာက္လွန္႔တယ္။ တကယ္လို႔ မိန္းကေလးျဖစ္ရင္ သူႏွစ္သက္တဲ့ ကစားစရာအရုပ္ကို ယူသြားမယ့္ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ စေနာက္တယ္။ အရုပ္ကိုဖြက္ထားၿပီး ပစ္ထုတ္လိုက္ၿပီ ဒါမွမဟုတ္ တျခားလူကို ေပးပစ္လိုက္ၿပီဆိုတာမ်ဳိးနဲ႔ ေနာက္တယ္။ ကေလးက စိတ္လႈပ္ရွားပူပန္ၿပီးငိုမွ အရုပ္ကိုထုတ္ေပးေတာ့တယ္။ လူႀကီးေတြက ဒါကို ေပ်ာ္စရာလိုမွတ္တယ္။ ကေလးေတြက ခဏေလာက္ပဲစိုးရိမ္ပူပန္တာ၊ ငိုတစ္ခ်က္၊ ရယ္တစ္ခ်က္နဲ႔ ၿပီးသြားတာပဲလို႔ ထင္မွတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလိုအျပဳအမူေတြက ကေလးရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေရးရာကို ထိခိုက္နာက်င္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုျပဳမူပံုေတြက ကေလးေတြအတြက္ ဘာေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊ စိတ္ဝင္စားစရာမွ မေကာင္းတဲ့အျပင္ ကေလးေတြကို လံုၿခံဳစိတ္ကင္းမဲ့ေအာင္၊ မေလးစားရာေရာက္ေအာင္ ခံစားေစပါတယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ မိမိကိုယ္ကိုယ္ေလးစားစိတ္ကို ထိခိုက္ေစၿပီး လူေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ့အခါ အေၾကာက္တရားကို ပိုတိုးေအာင္၊ တျခားလူအေပၚ မယံုၾကည္ရဲေအာင္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္လာတဲ့အခါ အုပ္ထိန္းသူက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ တားျမစ္ရပါတယ္။ ဒါဟာ ကိစၥအေသးအမႊားမဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးငယ္ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရာမွာ ကိစၥအေသးအမႊားဆိုတာ မရွိပါဘူး။ လူႀကီးေတြရဲ႕အၾကည့္ထဲက ကိစၥအေသးအမႊားဟာ ကေလးငယ္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ ကိစၥႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

*** ျပန္တင္ေပးပါဆိုလို႔... စာ႐ွည္လို႔ ႏွစ္ခါခဲြတင္ပါမယ္.. က်န္တဲ့အပိုင္းကို ေနာက္ရက္မွ ထပ္တင္ပါမယ္..

ပညာေရးပါရဂူ၊ ပညာေရးအရာရွိ၊ အခုလက္ရွိ မိသားစုပညာေရးေလ့လာဆန္းစစ္သူ၊ ေမးျမန္းသူအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသူ ဆရာမ “Yin Jian Li” ရဲ႕ “မိခင္ေကာင္းက ဆရာသမားေကာင္းထက္သာလြန္တယ္”ဆိုတဲ့စာအုပ္ကို ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ပါတယ္။

Nine Nine Sanay အျပည့္အစုံသုိ႔ »

 “ေနကေဖး ဆန္းကေဖးပုိင္ရွင္ ေနဝင္း(ခ)ပူလူး၊ ဆန္းေမာင္(ခ)အြတ္စမန္းတုိ႔ 28.6.2014 ရက္ေန႔ ညဥ့္နက္သန္း ေခါင္အကာလ အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး၌ မစုိးစုိးအား အဓမၼျပဳက်င့္ျခင္းသည္ သာမန္ရာဇဝတ္မႈမဟုတ္ အဓိကရုဏ္း ေပၚေပါက္လာေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ လုပ္ႀကံဖန္တီး က်ဴးလြန္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ” ဦး၀ီရသူ
မဇၥ်ိမ သတင္းစာ၊

ဇူလိုင္ လဆန္းက ျဖစ္ပြားခဲ့ျပီး ခုခ်ိန္ထိ ည မထြက္ရ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ထားရဆဲ မႏၱေလး အၾကမ္းဖက္မွဳၾကီးကို စတင္ေစခဲ့တဲ့ မုဒိန္းမွဳဆိုတာဟာ လီဆယ္ တိုင္တန္းမွဳ တစ္ခုပဲ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အစိုးရက သတင္းထုတ္ျပန္လိုက္ပါျပီ။ လီဆယ္တိုင္တန္း မွဳ တစ္ခုေတာင္ ခုလို အၾကမ္းဖက္မွဳၾကီး ျဖစ္ရတယ္ ဆိုရင္ တကယ့္မွဳခင္းေတြဆို ဒီထက္မက ျဖစ္ႏုိင္ေျခ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္ဆိုတာ အလြယ္တကူ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါတင္မက ဒီႏုိင္ငံမွာ အၾကမ္းဖက္မွဳေတြ ျဖစ္ပြားေအာင္ ဖန္တီးရ၊ လွံဳ႕ေဆာ္ရ အလြန္လြယ္ကူ၊ အဲလို လုပ္လို႔လဲ ဘာမွ အေရးယူ မခံရဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္လည္း ထြက္ပါတယ္။ အခု ျဖစ္စဥ္နဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္တဲ့သူေတြဘက္က ဘာမွ သံုးသပ္တာ၊ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္တာ မလုပ္ေတာ့ဘူးလားလို႔ ေမးစရာ ေမးခြန္း ရွိလာပါတယ္။ ဒီကေန႔ ဒီအေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပသြားပါ့မယ္။

ပထမ တစ္ခ်က္ကေတာ့ မုဒိန္းက်င့္ခံရပါတယ္ ဆိုတဲ့ တုိင္တန္းခ်က္တစ္ခုကို ဘယ္မီဒီယာေတြက ဘယ္လို ေဖာ္ျပခဲ့့သလဲ ဆိုတာပါ။ “ တိုင္ၾကားထားခ်က္ ” ကို “ တိုင္ၾကားထားခ်က္” ေလာက္ မေဖာ္ျပပဲ တကယ္ပဲ ျဖစ္ခဲ့သေယာင္၊ စြတ္စဲြခံရသူေတြက တကယ္ပဲ က်ဴးလြန္ခဲ့သေယာင္ ေရးသားမွဳက ပထမ ဦးဆံုး တာ၀န္ရွိပါတယ္။ ဒုတိယ တစ္ခ်က္ကေတာ့ “ တုိင္ၾကားထားဆဲ ” အဆင့္ေလာက္ပဲ ရွိေနေသးတဲ့ မွဳခင္းတစ္ခုခုကို စြတ္စဲြခံရသူဟာ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း အခ်က္တစ္ခုထဲနဲ႔ အသည္းအသန္ လိုက္လံ စံုစမ္း၊ သတင္းျဖန္႔ျဖဴး လုပ္ခဲ့ၾကသူေတြလည္း တာ၀န္ရွိပါတယ္။ အခုျဖစ္စဥ္မွာ အရွင္၀ီရသူဟာ အဲဒီ ကိစၥ တိုင္ခ်က္ “ပ ” နံပါတ္ရဖို႔ မဘသ အဖဲြ႕၀င္ေတြကို ပ်ဥ္းမနားရဲစခန္းအထိ သြားျပီး ေမးျမန္း ခိုင္းခဲ့တာပါ။ တစ္ႏွစ္ကို မုဒိန္းမွဳေပါင္း ၇၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ပြားေနတဲ့၊ သက္ငယ္မုဒိန္းမွဳေတြ အလြန္ေပါမ်ား အရုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ ခုလို အဓမၼျပဳက်င့္တယ္ ဆိုျပီး ဘာသာျခားကို စြတ္စဲြတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြကိုမွ ေရြးျပီး ဘာေၾကာင့္ စံုစမ္းခိုင္းရတာလဲ။ ဒါဟာ ဘုရားသားေတာ္ သံဃာေတြ လုပ္ရမယ့္ လုပ္အပ္တဲ့ အလုပ္ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။ စသျဖင့္ ေမးစရာရွိလာပါတယ္။

တဆက္တည္း ဒီ ကိစၥကုိ ဦး၀ီရသူနဲ႔ မတူကဲြျပားပါတီ ေခါင္းေဆာင္ ေနမ်ိဳးေ၀တို႔ သူတို႔ပိုင္ ေဖ့ဘုတ္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးၾကသားၾကပါေတာ့တယ္။ ဦး၀ီရသူဆိုရင္ ဇူလိုင္ ၃ ရက္ေန႔မွာ ခုလို ေရးခဲ့ပါတယ္။ “ေနကေဖး ဆန္းကေဖးပုိင္ရွင္ ေနဝင္း(ခ)ပူလူး၊ ဆန္းေမာင္(ခ)အြတ္စမန္းတုိ႔ 28.6.2014 ရက္ေန႔ ညဥ့္နက္သန္း ေခါင္အကာလ အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး၌ မစုိးစုိးအား အဓမၼျပဳက်င့္ျခင္းသည္ သာမန္ရာဇဝတ္မႈမဟုတ္ အဓိကရုဏ္း ေပၚေပါက္လာေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိျဖင့္ လုပ္ႀကံဖန္တီး က်ဴးလြန္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ” ဒီထက္ ဆိုးတာေတြေတာင္ အမ်ားၾကီး ရွိပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ အမုန္းတရား ျဖစ္ေပၚဖို႔ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ၾကံ လွံဳ႕ေဆာ္မွဳ တစ္မ်ိဳးလို႔ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ ေနမ်ိဳးေ၀ကေတာ့ အမုန္းတရား ျဖစ္ဖို႔ လွံဳ႕ေဆာ္ရံုမက အၾကမ္းဖက္ဖို႔ေတာင္ လွံဳ႕ေဆာ္ခဲ့ပါတယ္။

ဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား ဆိုေတာ့ မက ေသးပါဘူး။ မႏၱေလးမွာ ဆူပူမွဳ စျဖစ္ေတာ့ မႏၱေလး မဘသ အဖဲြ႕ၾကီးဟာ တစ္ဖက္က ဒီဆူပူမွဳေတြဟာ သူတို႔ေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး လို႔ ေျပာျပီး အျခားတစ္ဖက္က အဲဒီ တုိင္ၾကားထားဆဲ မုဒိန္းမွဳ ကို အမွဳမွန္ အျမန္ဆံုး ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႔ ဆိုျပီး တရား၀င္ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ ေတာင္းဆိုတာမ်ိဳးေတာင္ လုပ္လိုက္ပါေသးတယ္။ ေျပာရရင္ မႏၱေလးမွာ အၾကမ္းဖက္မွဳၾကီး ျဖစ္ပြားေအာင္ အဦးအစ လွံဳ႕ေဆာ္သူေတြဟာ အဲဒီ သံဃာ၊ အဲဒီ လူပုဂိဳလ္နဲ႔ အဲဒီ အဖဲြ႕အစည္းေတြ ပါ၀င္တယ္ဆိုတာ အလြန္ထင္ရွားပါတယ္။ တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လံုးလဲ သိၾကပါတယ္။

တတိယ တစ္ခ်က္ကေတာ့ တုိင္ၾကားထားဆဲ အမွဳတစ္ခုက တုိင္ၾကားခံလူေတြကို ထုတ္ေပးဖို႔ လူစုလူေ၀းနဲ႔ ေတာင္းဆိုတာပါ။ တကယ္ေတာ့ လူေတြ ဒီလို စုရံုးျပီး စြတ္စဲြခံရသူေတြကို ထုတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုမွဳ လုပ္လာေအာင္ ကနဦး လွံဳ႕ေဆာ္ေပးခဲ့သူေတြဟာ အဲဒီ လီဆယ္ တိုင္တန္းထားတဲ့ မုဒိန္းမွဳကို တကယ့္ျဖစ္ရပ္ၾကီးသဖြယ္ မီးေမာင္းထိုး လွံဳ႕ေဆာ္ ေရးသားခဲ့ၾကသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ မုဒိန္းမွဳ အစစ္အမွန္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ဒီလို လူစုလူေ၀း လူအုပ္၀ါဒနဲ႔ ရိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္း တဲ့သူေတြလို ဥပေဒ အျပင္ဘက္က ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ အပစ္ေပးခ်င္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး လုပ္ဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး။ တရားဥပေဒ အတိုင္း စီရင္ေစရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စတုတၱ တစ္ခ်က္ကေတာ့ အၾကမ္းဖက္မွဳေတြ ျဖစ္လာခ်ိန္ ဒုတ္ဒါးကိုင္ေဆာင္ လွည့္လည္ သြားလာသူေတြကို တားဆီးဖို႔ မၾကိဳးစားတဲ့ ရဲတပ္ဖဲြ႕နဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ ျပသနာပါ။ အဲလို အၾကမ္းဖက္မွဳကို တစ္ျပိဳင္နက္တည္း မႏွိမ္နင္းတဲ့အခါ အၾကမ္းဖက္သူေတြ ပို အတင့္ရဲလာပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ ဖမ္းမယ္ ဆိုတဲ့အခါ လိုရင္ လိုသလို မလိုရင္ မလိုသလို၊ အေရးယူတာေတြ၊ အေရးမယူပဲ လ်စ္လ်ဴရွဳေပးထားလိုက္တာေတြ အားလံုး လုပ္ခြင့္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားေစပါတယ္။ ခုဆိုရင္ အာဏာပိုင္ေတြဟာ လူသတ္မွဳ ႏွစ္မွဳရဲ႕ လက္သည္တရားခံ ေဖာ္ထုတ္ျပီး ျပည္သူေတြကို ရွင္းျပႏုိင္ျခင္း မရွိေသးပါဘူး။

တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မွာ အမုန္းတရား ေပါက္ဖြားႏုိင္ပါတယ္။ ဆူပူဖို႔ လွံဳ႕ေဆာ္မွဳသူေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အၾကမ္းဖက္မွဳေတြ ျဖစ္ပြားႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အစိုးရ တစ္ရပ္ရဲ႕ တာ၀န္ဟာ ေနာက္ေနာင္ အဲလို ထပ္မျဖစ္ေစဖို႔ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ အေရးယူတားဆီးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လိုအပ္ရင္ ျပည္သူေတြကို ပညာေပးတာမ်ိဳး လုပ္ရပါမယ္။ အခုကေတာ့ ေျဗာင္းျပန္ပါပဲ။ အမုန္းတရား ျဖန္႔ျဖဴးသူေတြ အရွိန္အဟုန္ မပ်က္ ဆက္ျပီး ျဖန္႔ျဖဴးေနႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဆူပူဖို႔ လွံဳ႕ေဆာ္သူေတြ ဆက္ျပီး လွံဳ႕ေဆာ္ၾကပါဦးမယ္။ အၾကမ္းဖက္ သမားေတြကလည္း အခြင့္ေပၚလာတုိင္း အၾကမ္းဖက္ၾကပါဦးမယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အာဏာပိုင္ အဖဲြ႕အစည္းက ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူမွဳ မရွိတာ၊ တမင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လ်စ္လ်ဴရွဳထားတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္က စ လိုက္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မီး မိတၱီလာ၊ ပဲခူးတုိင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ရန္ကုန္တိုင္း၊ မေကြးတိုင္းနဲ႔ အခုေနာက္ဆံုး မႏၱေလး ေရႊျမိဳ႕ေတာ္အထိ မရပ္မနား ကူးစက္ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အခု မႏၱေလး ဇတ္လမ္းအစ အျဖစ္မွန္ေပၚလာပါျပီ။ အာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ႔ ဒီလို ျပသနာမ်ိဳး ေနာက္ထပ္ ျဖစ္ေပၚမလာရေလေအာင္ ကာကြယ္တားဆီးရမယ့္ အျပင္ လီဆယ္ တိုင္တန္းသူကို ဥပေဒ အရပဲ အေရးယူရပါမယ္။ သူ႕ေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္မွဳေတြ ျဖစ္ပြားတယ္လို႔ ၀ါဒျဖန္႔ျပီး တရားလြန္ အပစ္ေပးတာမ်ိဳး ခုတ္ရာတျခား၊ ရွရာတလဲြ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ပံုမွန္ တရားဥပေဒအတိုင္း စီရင္ရပါမယ္။ အလားတူ စြတ္စဲြခံရတဲ့၊ နစ္နာသြားတဲ့ လဖက္ရည္ဆုိင္ပိုင္ရွင္ေတြ သူတို႔ အလုပ္ သူတို႔ ဆက္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ အာဏာပိုင္ေတြက အျပည့္အ၀ အကာအကြယ္ေပး တာ၀န္ယူရပါမယ္။ အျပစ္မရွိတဲ့ ႏုိင္ငံသားေတြကို အစိုးရက အကာအကြယ္ေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေတာ္က ဦးေဆာင္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မွဳလို႔ ဆိုႏုိင္တဲ့ ဒီပဲရင္း လို အၾကမ္းဖက္မွဳမ်ိဳး က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမဲစက္ စြန္းထင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ လက္ရွိ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကေတာ့ အဲလို အေျခအေနမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ရွားလိုတယ္ဆိုရင္ အမုန္းတရား ျဖန္႔ျဖဴးေနတဲ့ ကိစၥေတြ စျပီး ကိုင္တြယ္ပါ၊ အၾကမ္းဖက္ဖို႔ လွံဳ႕ေဆာ္သူေတြ၊ အၾကမ္းဖက္သူေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူပါ၊ ေနာက္ေနာင္ မျဖစ္ပြားေအာင္ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ကာကြယ္ဖို႔ စျပီး ျပင္ဆင္ပါ၊ စာနယ္ဇင္း သတင္းသမားေတြကို တကယ့္ တုိင္းျပည္ဖ်က္မယ့္ ရန္သူၾကီးေတြ သဖြယ္ ဖိႏွိပ္ရန္ရွာေနတာေတြကို ရပ္ပါေတာ့လို႔သာ ေမတၱေရွ႕ထား၊ တိုက္တြန္း ေျပာၾကားလိုက္ရပါတယ္။
စည္သူေအာင္ျမင့္။
Dawnmanhon အျပည့္အစုံသုိ႔ »

ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ တ႐ုတ္ခရိုနီတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ေျပာျပမယ္။ သူကေတာ့ အေရး အခင္း မတိုင္ခင္ကာလမွာ တ႐ုတ္တန္းမွာ သံုးဘီးေမာင္းရာက စစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာ ကုေဋႂကြယ္ သူေဌးႀကီး ျဖစ္လာတဲ့သူပဲ။ တျခား တ႐ုတ္ခ႐ိုနီေတြလို သူလည္းမူးယစ္ေဆးနဲ႔ မကင္းဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရး ၫႊန္မွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ အလြန္ပလဲနာမသင့္ၿပီး အင္းလ်ားကန္ေရွ႕က ျမကန္သာအိမ္ရာ၊ တာေမြက ေမတၱာၫြန္႔အိမ္ရာ၊ ဗဟန္း ဗိုလ္ခ်ိဳအိမ္ရာ၊ အလံု အမိႈက္ပံုက ျမစ္ကမ္းသာ အိမ္ရာ စီမံကိန္းေတြ တည္ေဆာက္ခြင့္ ရခဲ့႐ံုမက အခု အစိုးရ လက္ထက္မွာလည္း ေလဟာျပင္ ေစ်းႀကီးကို စည္ပင္နဲ႔ အက်ိဳးတူ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရခဲ့သူေပါ့။

သူ႕ေနာက္မွာ ျမန္မာစကား မေျပာတတ္တဲ့ မႏၲေလးက တ႐ုတ္ သူေဌးႀကီး တစ္ဦးရွိတယ္။ အဲဒီလူ ကေနာက္မွာေနၿပီး သူကေရွ႕ထြက္ လူလံုးျပရင္း ခ်မ္းသာလာတာ ျဖစ္တယ္။ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုတာကလည္း အဲဒီေခတ္က တန္ခိုး အလြန္ထြားသမို႔ ထင္ေပၚလို႔ ေထာက္လွမ္းေရးက ေကာက္လိုက္ရင္ တစ္ခါတည္း စင္ေပၚေရာက္လာတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီလူက ဘဏ္ေထာင္ေတာ့ အလုပ္ေခၚရာမွာ မတတ္တာကို တတ္ေအာင္ သင္ေပးလို႔ရတယ္၊ မလွတာကို လွေအာင္ျပင္ေပးလို႔ မရဘူးဆိုတဲ့ မူနဲ႔ ၀န္ထမ္းမေလးေတြ ခန္႔ခဲ့တာေပါ့။ သူ႕ရဲ႕ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီထဲမွာလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီက ေကာ္မတီ၀င္ တခ်ိဳ႕ကို အစုရွယ္ယာ ထည့္ေပးထားေတာ့ စည္ပင္က အလုပ္မွန္သမွ် သူခ်ည္းရေနတဲ့သူလည္း ျဖစ္တယ္။

သူက ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္ေျပာခဲ့တဲ့ ဘိန္းတ႐ုတ္ခ႐ိုနီလိုပဲ ေရအား လွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းေတြကို ကုမၸဏီ နာမည္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ရလည္းရထားတယ္။ အထင္ရွားဆံုး ေျပာျပရရင္ ရဲရြာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းေပါ့။ ဘိန္းတ႐ုတ္ ခ႐ိုနီက လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ထြဋ္ လက္ထက္မွာ စီမံကိန္းေတြ ရခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဒီတ႐ုတ္ ခ႐ိုနီကေတာ့ လွ်ပ္စစ္ေတြ ပိုေနလို႔ ႏိုင္ငံျခားေတာင္ ေရာင္းစားေနရတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဇာ္မင္း လက္ထက္မွာ စီမံကိန္း ေတြရခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ အာဏာရွင္ရဲ႕ မိသားစုနဲ႔ ေရႊလမ္း၊ေငြလမ္း ေပါက္ေအာင္လည္း အဲဒီ လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မင္းကပဲ ေဖာက္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

ဒီတ႐ုတ္ခ႐ိုနီက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေလာဘၾကီးခဲ့ သလဲဆိုရင္ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္သံုးရတဲ့ ၀န္ႀကီးဌာနေတြ ျဖစ္တဲ့ ပို႔ေဆာင္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန၊ ရထားပို႔ေဆာင္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန၊ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား ၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ စြမ္းအင္ ၀န္ႀကီးဌာန ေလးခုကိုေပါင္းၿပီး Ministy of Energy စြမ္းအင္၀န္ႀကီး ဌာနတစ္ခု အျဖစ္ ေပါင္းပစ္ဖို႔ေတာင္ စီမံခ်က္တစ္ခုဆြဲၿပီး ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က တင္ခဲ့ေသးတာ။ အဲဒီစီမံခ်က္ကို ေရးေပးတဲ့သူက တေလာကပဲ သမၼတရဲ႕ ႏိုင္ငံ့စြမ္းေဆာင္ရည္ဆု ရသြားတဲ့သူရဲ႕ သားဗ်။ ဌာနေလးခုေပါင္းရဲ႕ ၀န္ႀကီးအျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မင္းက လုပ္မယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ အဲဒါကို အာဏာရွင္ သာဂိႀကီးဆီ အထိ တင္ခဲ့ေသးတယ္။ ဟိုကလည္း သူ႕အက်ိဳးစီးပြားပါလို႔ အတည္ျပဳခါနီးမွာ က်န္တဲ့ ထိုင္ခံုေပ်ာက္မယ့္ ၀န္ႀကီးေတြက ၀ိုင္းကန္႔ကြက္လို႔ ပ်က္သြားတာ။

တစ္ခ်ိန္တုန္းက လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ခဲ့တဲ့ သူ႕ရဲ႕ဘဏ္ကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ စီးပြားေရး တိုးတက္ဖို႕ ေထာင္တာမဟုတ္ဘဲ ေျမေစ်း၊ ေရႊ ေစ်း၊ အိမ္ေစ်းနဲ႔ အဲဒီေခတ္က ကားေစ်းကြက္ကို ကစားဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေထာင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သူ႕ဆီက ေငြထုတ္ေခ်းတဲ့ သူေတြဟာ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း လုပ္တဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘဲ လက္ထဲ ေငြရတာနဲ႔ ျမန္မာ့စီးပြားေရးကို သြက္သြက္ခါေအာင္ ကိုင္ကိုင္လႈပ္ခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္ေတြခ်ည္းပဲ။ အဲဒီကေနလည္း သူ႕အတြက္ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့တယ္။ သူက အငွားကားေမာင္းသမား ဘ၀ကေန ဒီလိုသူေဌးႀကီး ျဖစ္လာတာကို လူငယ္ေတြ အတုယူ သင့္ေၾကာင္း အဲဒီေခတ္က အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ ေျဖေလ့ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာနယ္ဇင္းသမား တစ္ေယာက္က အငွားကားေမာင္းရာကေန ႏွစ္ ၂၀အတြင္းမွာ ဒီလိုသူေဌးႀကီး ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္ကေငြေတြ ရခဲ့ပါသလဲ ေမးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႕ရဲ႕အင္တာဗ်ဴးေတြကို မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။

သူ႕ဘဏ္လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေနခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္အစိုးရက ဒီဘဏ္ဟာ မူးယစ္ေဆး၊ ေငြေၾကး ခ၀ါခ်မႈေတြနဲ႔ ပတ္သက္ေနလု႔ိ ပိတ္ပစ္ဖို႔ စစ္အစိုးရကို ဖိအားေပးခဲ့တယ္။ တ႐ုတ္ကလည္း အလကား ပိတ္ခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီဘဏ္နဲ႔ ခ်ိတ္ထားတဲ့ တ႐ုတ္ဘဏ္ေတြက နာမည္ပ်က္ စာရင္း၀င္ေနတဲ့ ဘဏ္ေတြျဖစ္လို႔ ၾကာရင္ ဒီေငြမည္းေတြနဲ႔ သူခံရေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလို႔ ပိတ္ခိုင္းတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီခ႐ိုနီကလည္း ေျပာရရင္ ကူမင္တန္ အႂကြင္းအက်န္ေတြ ျမန္မာျပည္ထဲ က်ဴးေက်ာ္၀င္လာရာက ေပါက္ဖြား လာတဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရကလည္း အာဏာတည္ၿမဲဖို႔ တ႐ုတ္ ေတာင္းဆိုသမွ်ကို လိုက္ေလ်ာ ေနရတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ေလေတာ့ သူ႕ကိုခ်စ္ေသာ္လည္း တ႐ုတ္ႀကီး စိတ္မၿငိဳျငင္ရေအာင္ ဘဏ္ကို ပိတ္ပစ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ထူးဆန္းတာက ဘဏ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရရန္၊ ေပးရန္ေတြကို အဲဒီေခတ္က အတြင္းေရးမွဴး(၁)က ဦးေဆာင္ၿပီး ဘယ္သူမွ မနစ္နာရေလေအာင္ စာရင္း ရွင္းလင္းေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဒီတစ္ကြက္တည္း ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စစ္အစိုးရဟာ အလြန္မွ ျပည္သူ ျပည္သားေတြကို ငဲ့ညႇာ သနားတတ္တဲ့ အသြင္ေတာင္ ေဆာင္ေနေသးတယ္။ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္ ဆိုတာ တျခား ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ရဘူး။ ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္စိတ္ခ်လို႔ လာအပ္ သူေတြရဲ႕ ေငြကို လက္ခံ၊ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းနဲ႔ အညီ ေငြလိုတဲ့ သူေတြကို အတိုးနဲ႔ေခ်း။ ၿပီးရင္ ေခ်းေငြနဲ႔ အပ္ေငြၾကားက အတိုးကိုပဲ သူက စားရမွာ။ အခုေတာ့ ဘဏ္တစ္ခု ေထာင္ၿပီးတာနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရးေတြ တြဲလုပ္လိုလုပ္၊ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ ေထာင္လိုေထာင္နဲ႕။ဘာလို႔ ဒီေလာက္ အစိုးရက သေဘာေကာင္း ေပးရသလဲဆိုရင္ ေအာင္ထြန္းေလးလို႔ ေခၚတဲ့ သာဂိႀကီးရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေတြေၾကာင့္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း မူးယစ္ေဆးနဲ႔၊ ေငြမည္းေတြနဲ႔ ဘယ္လို ပတ္သက္ ပတ္သက္၊ ဒီတ႐ုတ္ ခ႐ိုနီက သာဂိႀကီး အိမ္ကို အ၀င္အထြက္ မပ်က္တာေပါ့။ ဒါေတာင္ သာဂိႀကီးက ဘဏ္ကိစၥမွာ စိတ္ဆိုး ဟန္ေဆာင္လိုက္လို႔ တ႐ုတ္ခ႐ိုနီက သူ႕သားအႀကီးဆံုးကို လႊတ္ၿပီး စိန္လမ္းေရႊလမ္း အေတာ္ျပန္ေဖာက္ လိုက္ရေသးတယ္တဲ့။ ဖိုးသူေတာ္ မ်က္စိလည္ဆန္ရ၊ သာဂိႀကီး စိတ္ဆိုးရင္ စိန္ေတြ ရသေပါ့ဗ်ာ။

အဲဒီလိုနဲ႔ သာဂိႀကီးက တိုင္းျပည္ကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ေလာက္ အုပ္ခ်ဳပ္လိုက္ရာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဓနဥစၥာေတြဟာ သာဂိႀကီးတို႔ မိသားစုနဲ႔ တ႐ုတ္ခ႐ိုနီေတြ လက္ထဲကို လံုးလံုးကို က်ေရာက္သြားေတာ့တာပါပဲ။ အခု ျပည္သူျပည္သားေတြ ေက်ာေကာ့ေနေအာင္ စခံေနရၿပီျဖစ္တဲ့ လွ်ပ္စစ္မီတာခေတြ တိုးေကာက္ဖို႔ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားကို ပုဂၢလိက ေပးခြင့္ျပဳဖို႔ ဆိုတာေတြဟာ အရင္ လွ်ပ္စစ္၀န္ႀကီးေတြနဲ႔ ဒီတ႐ုတ္ခ႐ိုနီေတြ ေပါင္းႀကံသြားတဲ့ ကိစၥသက္သက္ပဲဗ်။ ဒီအစိုးရနဲ႔ ဒီခ႐ိုနီေတြကေတာ့ ဟုတ္ေနေတာ့တာပဲ၊ ခ႐ိုနီေတြက သူတို႔ ေမြးထားတဲ့ လူႀကီးေတြ အိမ္ကိုသြား၊ ဒူးကေလး ေထာက္ၿပီး အဘြအဘြနဲ႔ ဟိုစီမံခ်က္ တင္ျပ၊ ဒီစီမံခ်က္ ခ်ျပနဲ႔။ လူႀကီးဆိုတဲ့ စားဖားေတြ ကလည္း အဲဒီစီမံခ်က္ေတြ ေပၚမွာ သူတို႔အိတ္ထဲ ဘယ္ေလာက္ ေရာက္မလဲ ျမင္တာနဲ႔ ျပည္သူေတြ လစဥ္၊ ႏွစ္စဥ္ သားစဥ္ေျမးဆက္ ခံရေတာ့မွာကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ခြင့္ျပဳေပးနဲ႔။ ဒါလားဗ် မ်ိဳးခ်စ္စိတ္၊ ဒါလားဗ် တိုင္းျပည္ကို တိုးတက္ေအာင္ လုပ္တာလို႔ေျပာရင္း သူ႕စကားကို အဆံုးသတ္ သြားပါေတာ့တယ္။

လက္ေစာင္းထက္

Tomorrow Journal အျပည့္အစုံသုိ႔ »

                     သူ႔နာမည္ အရင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေျမလတ္ၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕နားမွာ ျမင္းလွည္းေမာင္းေနရင္းက မေလးရွား အလုပ္ပဲြစား တစ္ေယာက္နဲ႔ ခိ်တ္ဆက္မိ၍ ထြက္လာခဲ့သည္ကိုေတာ့ ေျပာျပဖူးသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း မေလးရွားမွာ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း၊ ကိုယ့္ေဒသသားအခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ သူ႔ကို ခင္မင္မိေလသည္။

ထိုစဥ္ Joho ျပည္နယ္တစ္ေနရာက စက္မႈဇုန္ တစ္ခုအတြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္သည္။ သူနွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က Block တစ္ခုျခားေနေသာ္လည္း ညပိုင္းတြင္ တီဗီြနွင့္ ျမန္မာဗီြစီတီ ဇာတ္ကားမ်ား ၾကည့္ရႈရန္ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းသို႔ လာေရာက္ေလ့ ရိွသည္။ သူ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္လာကာ ခုတင္ေဘးမွ စာအုပ္မ်ားကို ေ၀့ၾကည့္ရင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ ဇတ္ခနဲ ေကာက္ကိုင္၍ ”ဒီေကာင္ စာေရး ေကာင္းတယ္”ဟု ရုတ္တရက္ ဆိုသည္။

သူ ေကာက္ကိုင္လိုက္သည့္ စာအုပ္က ဆရာ ျမသန္းတင့္၏ လူမ်ား၊ သကၠရာဇ္မ်ား၊ ဘ၀မ်ား။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အံ့ၾသလြန္း၍ ၾကက္ေသ ေသကာ နႈတ္ဆံြ႔ ေနခဲ့ မိေတာ့သည္။ ျမသန္းတင့္ကို ဒီေကာင္ စာေရး ေကာင္းတယ္ဟု ဆိုေလေသာ ကြ်န္ေတာ့္ ေျမလတ္သားႀကီးမွာ အတန္းပညာ ရွစ္တန္း ေအာင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ သူ မေလးရွား ေရာက္လာ ကတည္းက အဂၤလိပ္ေရာ မေလးလိုပါ ေျပာနိုင္ရန္ အထူးႀကိဳးစား အားထုတ္ ေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမင္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း အားေပး ကူညီ ခဲ့ၾကပါသည္။ သူက အမွတ္အသားေတာ့ ေကာင္းသည္။ တစ္ေန႔ သူနွင့္ ကြ်န္ေတာ္ အတူလမ္းေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းေဘး စက္ရံုတစ္ခုမွ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ကို သူဖတ္သည္။ ေရးထားသည္ကေတာ့ မေလးလို Jawatan Kosong နွင့္  Workers Wanted ၊ အေပၚ ေအာက္ နွစ္ေၾကာင္းတည္း ျဖစ္၏။

”ကို၀င္း  Workers Wanted ဆိုတာ အလုပ္သမား အလိုရိွသည္လားဗ်”

”ဟုတ္တယ္ဗ်”

ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ရွင္းမျပ ျဖစ္ခဲ့။

မၾကာခင္မွာ သူ႔အစြမ္းကို ျမင္ရေလသည္။ တစ္ညေန ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘီယာ၀ိုင္းဖဲြ႔ ေနၾကရင္း မီးဖိုေခ်ာင္မွ ဟင္းအျမည္း လုပ္ေနေသာ ေကာင္က Gas ကုန္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းပို႔ေလရာ သူက ”ေန ေန ကြ်န္ေတာ္ လွမ္းမွာ လိုက္မယ္”ဟု ဆိုသည္။ ၿပီးေနာက္  Gas Company ၏  Hot Line နံပါတ္ကို ေကာက္နိွပ္၍ အမ်ားၾကားေစရန္ ဖုန္းကို စပီကာ ဖြင့္လိုက္ေခ်ေသးသည္။

”ဟယ္လို”

သူ႔ ဟယ္လို အဆံုးမွာ တစ္ဖက္မွ ထူးသံ ထြက္ေပၚ လာသည္။

”ဟယ္လို”

”ဟယ္လို ဟယ္လို ဂက္စ္ ၀မ့္တက္”

”နိုးဆာ၊ ၀ီအာ အယ္လ္ ပီ ဂီ်”

”အာ ဂက္စ္ ၀မ့္တက္ အိုင္ ဂက္စ္ ၀မ့္တက္”

”ဟိုင္းဆာ၊ ၀ီအာ ေနာ့သ္ ဂက္စ္ ၀မ့္တက္၊ အာ၀ါ့စ္ အစ္စ္ အယ္လ္ ပီ ဂီ်၊ ယူ၀မ့္တူ ေအာ္ဒါ ဂက္စ္”

”ယာ့ ယာ့ ဂက္စ္၀မ့္တက္”

”ဆိုး ယူ၀မ့္ ဒဂက္စ္”

”နိုး၊ နိုး ဂက္စ္ ၀မ့္တက္”

ေရွ႕ဆက္ လႊတ္ေပးထားလွ်င္ ပိုဆိုးေတာ့မွာမို႔ တစ္ေယာက္က ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ကာ ရွင္းျပ၍   ေအာ္ဒါဇာတ္လမ္းကို သိမ္းလိုက္ရေလေတာ့သည္။ သို႔ိုင္ေအာင္ သူက ”ကို၀င္းေျပာေတာ့   Workers Wanted က အလုပ္သမား အလိုရိွသည္ဆို”လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို အထြန္႔ တက္လိုက္ေသးသည္။ သို႔ျဖင့္ မေလးရွားတြင္ ေနစဥ္ နွစ္နွစ္တာ ကာလအတြင္း သူ႔ကို ၀မ့္တက္ဟုသာ ေခၚျဖစ္ၾကေတာ့သည္။ သူကား အျပံဳး မပ်က္ပင္။ ကြ်န္ေတာ့္ထံမွ စာအုပ္မ်ား မၾကာမၾကာ ငွားရမ္းၿပီး ျပန္လာေပးတိုင္းလည္း ဓမၼကထိက၏ ေလသံဟန္ပန္မိ်ဳးျဖင့္ ေဆြးေႏြးေလ့ ရိွသည္။ ခက္သည္က သူသည္ ဘယ္စာကိုမွ ေျခေျချမစ္ျမစ္ မဖတ္။ အမည္၊ ေခါင္းစဥ္ နွင့္  High Light ေလာက္ဖတ္ၿပီး သူ႔ေလာက္ သိသူ နွစ္ေယာက္မရိွေတာ့ ေလဟန္ တကယ့္ ေ၀ဖန္ေရးဆရာပမာ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နွင့္ ေ၀ဖန္ တတ္ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း သူ႔ကို လူျပက္ပမာမွ်သာ သေဘာထား၍ စိတ္လုပ္ မေနအားၾက၊ ၿပီးၿပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္သာ သေဘာထား ခဲ့ၾကသည္။

သူမေလးရွားမွ သူ႔ဇာတိသို႔  ျပန္သြားၿပီးကတည္းက မေတြ႔ရေတာ့သည္မွာ ေျခာက္နွစ္ခန္႔ပင္ ရိွေရာ့မည္။ သတင္း အစအနလည္း မၾကားရ။ Online မွာလည္း အဆက္အသြယ္ မရိွ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စင္ကာပူသို႔ ေျပာင္းေရႊႊ႕ အေျခခ် ျဖစ္ခဲ့သည္။ တေလာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစု Peninsular Plaza သို႔ အသြား MRT မွ အထြက္ ရုတ္တရက္ လူတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္လက္ကို ဆဲြယမ္း ကိုင္လႈပ္၍ နႈတ္ဆက္စကား ဆိုလာသည္။

”ဟယ္လို ကို၀င္း”

”ဟား ခင္ဗ်ား စင္ကာပူ ေရာက္ေနသကိုး။ ၾကာျပီ လား”

ၾသ၊ မစၥတာ၀မ့္တက္၊ အမွန္ တကယ္ပင္။ သူ႔နာမည္အရင္းကို ကြ်န္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ သူ႔စရိုက္ သူ႔ဟန္ မေပ်ာက္ေသးေၾကာင္း သူ႔အေျဖက သက္ေသခံလ်က္ ရိွသည္။

”ကြ်န္ေတာ္ သရီးယီးယားေလာက္ ရိွၿပီ”

”အဆင္ေျပရဲ႕လား”

”ဒီလိုပဲဗ်ာ.. So So။ Not too Bad ဆိုပါေတာ့”

ကြ်န္ေတာ့္ဆရာ မစၥတာ၀မ့္တက္ ဘိုစကား အေတာ္ပင္ တိုးတက္ေနေလၿပီ။

”ဒါ ကို၀င္း ဖယ္မလီလား”

”ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ”

ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို ဇနီးသည္နွင့္ မိတ္ဆက္ေပးၿပီးေနာက္ လမ္းခဲြ နႈတ္ဆက္ လိုက္သည္။

”သြားဦးမယ္ဗ်ာ”

”ဟုတ္ၿပီေလ ကို၀င္း။ ေတြ႔ၾက.. အဲ.. အဲ.. Facebook ေပၚမွာ ေတြ႔ၾကတာေပါ့။ ကို၀င္း ဘာနာမည္ နဲ႔ သံုးသလဲ”

”၀င္းနိုင္ဦးေပါ့ဗ်ာ။ ပရိုဖိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ့္ပံုနဲ႔ပဲ”

”ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ နာမည္္အရင္းနဲ႔ မရွာနဲ႔ဗ်ာ။ ‘အညာေႏြ တမာေျမက တာေတ စေနသား’ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ပဲ။ အက္ဒ္လိုက္ေလေနာ္”

အင္မတန္ ဘိုဆန္ခ်င္လွေသာ ကြ်န္ေတာ့္ေျမလတ္သားႀကီးသည္  Facebook ေပၚမွာျဖင့္ ဇာတိေျမ ခင္တြယ္စိတ္ကို မစြန္႔ပယ္နိုင္ရွာေခ်။ ညေရာက္ေတာ့္  Facebook ေပၚ၌ သူ႔ကို ရွာမိသည္။ ေတြ႔ပါၿပီ။ ျမသလြန္ဘုရားက ဘီလူးရုပ္ ပရိုဖိုင္းပံုနွင့္ အခ်က္အလက္ မပါေသာ အေကာင့္ပိုင္ရွင္ ‘အညာေႏြ တမာေျမက တာေတစေနသား’ ေပတကား။ ကြယ္လြန္သူ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းသာ သိလွ်င္ သူ၏ ဇာတ္ေကာင္အမည္ အတြက္ မည္သို႔ ဆိုေလမည္ မသိ။

ဆရာျမသန္းတင့္ကို ”ဒီေကာင္ စာေရးေကာင္း” ဟု ဆိုခဲ့ေလေသာ မစၥတာ၀မ့္တက္၏ ကိုယ္ပိုင္စာမ်က္နွာထက္တြင္ေတာ့ သူသည္ ရဲရဲေတာက္ မိ်ဳးခ်စ္ အညာသားႀကီး ျဖစ္လို႔ ေနျပန္သည္။ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ပံုေတာ္မ်ားနွင့္ တရားေကာက္နႈတ္ခ်က္မ်ားကို ရဲွလ္၏။ ေျပာတိုင္း မယံုနွင့္ဟူေသာ ကာလာမသုတ္ ေကာက္နႈတ္ခ်က္နွင့္ ကပ္လ်က္ ”ဒီလိုတဲ့ ခင္ဗ်.. ခိြခိြ” ဟု အစခီ်ေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္အား ဆဲဆိုထားသည့္ အမနာပသတင္းကို ရဲွလ္ထားျပန္၏။ တစ္ေနရာ၌ လူမိ်ဳးေရး မုန္းတီးမႈ တရားတြင္တြင္ေဟာလ်က္ရိွေသာ စက္မႈတကၠသိုလ္ထြက္ ပါတီဥကၠ႒ႀကီးအား လူေတာ္ႀကီးသဖြယ္ မွတ္ခ်က္ေပး ခီ်းက်ဴးထားျပန္ေသး၏။ မည္သူမည္၀ါ မသိရသည့္ အေကာင့္မ်ားစြာ၏ ဘာသာေရး၊ လူမိ်ဳးေရး လႈ႔ံေဆာ္ထားသည့္ အယုတၱ အနတၱပံုမ်ား၊ စာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေသာ သူ၏ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္  စာမ်က္နွာထက္၀ယ္ ေအးကြက္ကို ရွာမရေခ်။

မည္သည့္ပံု မည္သည့္စာတြင္မွ မူရင္းတင္ျပသူတို႔အား ေျခေျချမစ္ျမစ္ ညႊန္းဆိုထားျခင္းလည္း မရိွ။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို Message Box မွေန၍ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ေဆြးေႏြး ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။ သူ၏ ပညာဗဟုသုတရွာမီွး လိုေသာ သေဘာဆႏၵကိုလည္း ေလးစားေၾကာင္း ေပၚလြင္ေအာင္ ရွင္းျပ ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာထား ကဲြလဲြရာမ်ား၌ မူကား တဇြတ္ထိုးေျပာသည္ကိုသာ ၾကံဳခဲ့ရသည္။ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈဟူေသာ သေဘာကို သူ႔အျမင္၌ ကြ်န္ေတာ္လိုလူ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္ မွန္သမွ် မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပသည္နွင့္သာ တူေနဟန္ ရိွ၏။

ယခုတေလာ Facebook စာမ်က္နွာထက္၌ သူ႔ကို မေတြ႔ရျပန္ေတာ့ေခ်။ သူ႔ဆရာသမားမ်ား အေကာင့္ ပိတ္သိမ္းကာ ေျပးေလေသာေၾကာင့္ ပင္ေလာ။ သူပင္ အျမင္မ်ားေျပာင္းလဲကာ မစၥတာ၀မ့္တက္ မဟုတ္ေတာ့ ေခ်ၿပီေလာမသိ၊ ရွာ၍ မေတြ႔ျပန္ေတာ့ၿပီ။ စင္ကာပူ၌ပင္ ရိွမရိွ မေသခ်ာေတာ့။

အခိ်န္အားရလွ်င္ျဖင့္ မစၥတာ၀မ့္ဘက္နွင့္ ေတြ့လို ပါေသးသည္။ (Virtual World) ေပၚ၌ ျငင္းခံု ရန္ျဖစ္ ေနသည္နွင့္ စာလွ်င္ ဟိုအရင္ကလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စကားတင္းဆိုကာ ျပန္လည္ မိတ္ဖဲြ႔လိုပါေသးသည္။ ဒီတစ္ခါ ဆံုျဖစ္ရင္ေတာ့ သူ႔နာမည္အရင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးျမန္း မွတ္သားထားလိုက္ရေပဦးမည္။

The messenger အျပည့္အစုံသုိ႔ »