"လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ က ဘယ္ႏိုုင္ငံမွ မသံုုးေတာ့တဲ့ ဟာကိုု သံုုးေနရတယ္" ဆိုသည့္ စိတ္က်န္းမာေရးေဆးရံုုႀကီး (ရန္ကုုန္)မွ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာ ဦးဝင္းေအာင္ျမင့္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုုျခင္း
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
11/10/2013 09:06:00 AM
.jpg)
ရန္ကုန္၊ ႏိုဝင္ဘာ ၉။
စိတ္က်န္းမာေရးေဆးရံုု(ရန္ကုုန္)၏ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပက္သက္၍ ပါေမာကၡေဒါက္တာ ဦး၀င္းေအာင္ျမင့္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုုေမးျမန္းထားသည္မ်ားကိုု ေကာက္ႏုုတ္ေဖာ္ျပလိုုက္ပါသည္။
ေမး- စိတ္ေရာဂါသည္ေတြကိုု အေထြေထြေဆးရံုုေတြမွာဘဲ ထားသင့္တယ္ တစ္ခ်ိဳ႕က စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရံုုႀကီးမွာဘဲ သီးသန္႔ထားသင့္တယ္ လို႔ျဖစ္ေနၾကတယ္ ။ဘယ္လိုုအေျခေနက အေကာင္းဆံုုးျဖစ္မလဲ။
ေျဖ- တိုုးတတ္တဲ့ ႏိုုင္ငံေတြမွာဆိုု စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရံုုရယ္လိုု႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ကိုု မရိွေတာ့ဘူး။ အေထြေထြ ေဆးရံုုေတြမွာပဲ စိတ္က်န္းမာေရး ကုုသေဆာင္ေတြ ထားလိုုက္တယ္ဆိုုရင္ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြရိွတယ္။ ဥပမာ-စိတ္ေရာဂါသည္ကိုု ျပဳစုုကုုသတဲ့ေနရာမွာ တျခားေရာဂါေတြနဲ႕ တန္းတူ ျပဳစုုကုုသမႈေပးတာ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြေရာ ဒီလိုုထားတာ ေကာင္းတယ္။ စိတ္ေရာဂါ ဆိုုတာရွက္စရာ ေၾကာက္စရာလိုု႔ လူေတြက လက္မခံႏိုုင္စရာ အဲလိုု သေဘာထားေတြ ရိွတာကိုုး လူတစ္ေယာက္က စိတ္ေရာဂါသည္ ဆိုုၿပီးေတာ့ နာမည္တပ္ ခံလုုိက္ရလိုု႔ရိွရင္ တံဆိပ္ ႏွိပ္ခံရသလိုုပဲ။ တြဲထားလိုုက္ျခင္းအားျဖင့္ ခြဲျခားႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံမႈခံရတာေတြ ေလ်ာ့မယ္။ သေဘာက ေဆးရံုုလာတဲ့ လူနာက ဘာျဖစ္လိုု႔ ဘယ္သြားမလဲဆိုုရင္ ေဆးရံုုႀကီးကိုုသြားမယ္ တကယ္ေတာ့ သူက စိတ္ေရာဂါ အတြက္ လာကုုတာပဲ ဒါေပမယ့္ဒီမွာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ စိတ္ က်န္းမာေရး ေဆးရံုုႀကီး ရိွတယ္ ဘယ္သြားမလဲ ရြာသာႀကီး သြားမယ္ဆိုုတာနဲ႔ သူက ရူးေနတယ္လိုု႔ အလိုုအေလ်ာက္ သတ္မွတ္ျခင္းခံရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုု အားသာခ်က္ကဘာရိွလည္းဆိုုေတာ့
စိတ္္ေရာဂါျဖစ္တဲ့ သူက ခႏၥာကိုုယ္ေရာဂါလည္းရိွတာပဲ စိတ္ေရာဂါရိွရင္ ခႏၶာကိုုယ္ေရာဂါ ပိုုျဖစ္တယ္ ။ ဆရာတိုု႔ စီမွာတင္ထားတဲ့ လူနာ က စိတ္ကစဥ္ကလ်ားေရာဂါ ခံစားေနရတယ္ ဒီလူက စိတ္ကစဥ္ကလ်ား
ေရာဂါခံစားရလိုု႔ ခႏၶာကိုုယ္ေရာဂါေတြ မျဖစ္တာ မဟုုတ္ဘူး နမိုုးနီးယား ျဖစ္သြားတယ္ဆုုိလည္း သူ႔သက္ဆိုုင္ရာ ဆရာ၀န္က လာၾကည့္လိုု႔ရတယ္ အူအတတ္ေပါက္တယ္ဆုုိလည္း ခြဲခန္းထဲကိုု ပိုု႔လိုု႔ရတယ္ဆိုုေတာ့ဒါေတြက ေနာက္ပိုုင္းမွာ အရမ္းပဲေကာင္းပါတယ္။ တဖက္ကျပန္ၾကည့္ေတာ့ လည္း စိတ္ေရာဂါရဲ႕ သေဘာ သဘာ၀က နာတာရွည္ျဖစ္တဲ့ အခါၾကေတာ့ စိတ္က်န္းမာေရးေဆးရံုုႀကီးမွာ လနဲ႔ ခ်ီၿပီးေတာ့ ႏွစ္နဲ႔ ခ်ီၿပီး လာထားၿပီးေတာ့ လိုုအပ္ရင္ ကုုသမႈခံယူုုလိုု႔ ရတာေတြရိွတယ္။ အေထြအေထြ ေဆးရံုုေတြမွာပဲ ထားမယ္ ဆိုုရင္ ျဖစ္ခါစ လူနာမိ်ဳး နဲ႔ မကုုရင္မျဖစ္တဲ့ ေဆးရံုုမတင္ရင္ မျဖစ္တဲ့ လူနာေလာက္ပဲ အဲဒီ့ေဆးရံုုေတြမွာ ထားလိုု႔ရမယ္ ။ အိမ္ကိုုလည္း ျပန္ထားလိုု႔ မရဘူး ေဆးရံုုမွာဘဲ ထားရမယ့္ အေနထားရိွတယ္ ။ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ ကုုရမယ့္ လူနာမ်ိဳးေတြ အတြက္ၾကေတာ့ စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရံုုမ်ိုုးက လိုုျပန္ေရာ ဆရာ့အယူအဆေပါ့ စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရံုုလည္း ရိွသင့္တယ္။ ဒီမွာလူနာ ၁၂၀၀ ေလာက္ရိွတယ္။ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ေတာ္ေတာ္ကိုု မ်ားတဲ့ ေဆးရံုုႀကီး တစ္ရံုုပဲ ။ ထိုုင္းမွာ အႀကီးဆံုုးက ေက်ာက္ဖရား အဲဒီ့ေဆးရံုုမွာ လူနာ ၅၀၀ ရာပဲရိွတယ္ ဒါကိုု သူတိုု႔က အမ်ားဆံုုး ျဖစ္ေနၿပီ။ ျဖစ္သင့္တာ အေထြေထြ ေဆးရံုုေတြမွာ စိတ္က်န္းမာေရး ကုုသေဆာင္ေတြကိုု ဒီ့ထက္ပိုုေကာင္းေအာင္ထားရမယ္ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာ စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရံုုကိုု ဆက္ထားၿပီး ေလ်ာ့ခ်ရမယ္ ။ quality of care ကိုုျမွင့္ရမယ္ ။ စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရံုုႀကီးသည္ အဆင့္ျမင့္မားတဲ့ ေဆးရံုုျဖစ္ရမယ္ လူနာကိုုလည္း အမ်ားႀကီး ထားဖိုု႔မဟုုတ္ဘူး academic research အဲသေဘာေတြနဲ႔ ကမာၻကိုု ရင္ေဘာင္တန္းႏိုုင္ေအာင္ ထားရမယ္။ စိတ္က်န္းမာေရး ေဆးရံုုလည္း ထားသင့္တယ္ ။ ေနာက္ၿပီး အေထြအေထြ ေဆးရံုုေတြမွာလည္း စိတ္ေရာဂါ ကုုသေဆာင္ေတြက အဆင့္တန္းတခုု ထိရိိွသင့္တယ္။
ေမး-ေငြေၾကးတတ္ႏိုုင္သူမ်ားကေရာဂါ ေ၀ဒနာခံစားရရင္
ႏိုင္ငံျခားသြားေရာက္ကုုသတာေတြရိွပါတယ္။ စိတ္ေရာဂါ
ေ၀ဒနာခံစားရလိုု႔ ႏိုုင္ငံျခားမွာ သြားေရာက္ကုုသတာေတြေရာ ရိွပါသလား။
ေျဖ- စိတ္က်န္းမာေရး ဘာသာရပ္ျဖစ္ေနလိုု႔ ႏိုုင္ငံျခားမွာေနတဲ့ ျမန္မာေတြ အလုုပ္လုုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြ စိတ္ေရာဂါ ျဖစ္လိုု႔ ဟုုိမွာကုုရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဆင္မေျပဘူး ။ဘာလိုု႔လဲဆိုုေတာ့ ဘာသာစကား ေျပာတာကိုု မေပါက္ဘူး။ ဒီျပႆနာေတြရိွတယ္ ဟုုိက ဆရာ၀န္ေတြက နားမလည္ဘူး ျမန္မာေတြ ဘာျဖစ္ေနတယ္ ဆိုုတာကိုု မသိဘူး ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက ဒီျပန္လာရတယ္။ ဒီျပန္လာၿပီး ျမန္မာ စိတ္က်န္းမာေရး ဆရာ၀န္ေတြနဲ႔ ကုုသတယ္ ေကာင္းေတာ့မွဟိုု
ျပန္သြားရတာ မ်ားတယ္ ဆရာတိုု႔စီမွာ medecial tourism ဆိုုတာ ေတာ္ေတာ္ ေခတ္စားတယ္ တခုုခုုဆိုု ႏိုုင္ငံျခားသြား ၿပီးေတာ့ ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ သူမ်ားႏိုုင္ငံကိုု သြားေပးေနတာ အခုု ျမန္မာျပည္က တခုုခုုဆိုု ဘာေလးျဖစ္ရင္သြားျပန္ၿပီ အဲဒါ ဆရာတိုု႔ဘာသာရပ္မွာမရိွဘူး။ ေတာ္ေတာ္္ကိုု တတ္ႏိုုင္တဲ့သူေတြ သူတိုု႔သြားၿပီး ကုုရင္ေတာင္ အဆင္မေျပဘူး။ ဒီပဲျပန္လာရတာ ။ ဘာသာရပ္သေဘာ သဘာ၀ ကိုုယ္တိုုင္ကိုုယ္ က ကိုုယ့္လူမ်ိဳး ကိုုယ့္စိတ္က်န္းမာေရး ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပမွ သူကေပ်ာက္တဲ့ သေဘာရိွတာကိုုး ။ ႏိုုင္ငံျခားက ဘာသာျခင္း မတူ ယဥ္ေက်းမႈျခင္းမတူ တနည္းအားျဖင့္ ရင္မွာနားလည္ ခံစားေပးလိုု႔မွ မရတာ ဒီမွာဘဲ လာကုုရတာမ်ားတယ္။ ကိုုယ္ေတာ္လိုု႔ မဟုုတ္ဘူး ဘာသာရပ္ သေဘာ သဘာ၀ကိုုက ဒီအတိုုင္းျဖစ္ေနတာ ေနာက္တစ္ခုုက ထူးထူး ဆန္းဆန္ းခြဲရစိတ္ရတဲ့ ဟာမ်ိဳးလည္း မဟုုတ္ဘူး။ ေဆးေပးရတယ္ နားေထာင္ရတယ္ စကားေျပာရတယ္ ဒီလူဘာျဖစ္ေနတယ္ ဆိုုတာကိုု စက္ေတြနဲ႔ စမ္းလုုိ႔မရဘူး ။ ဆရာတိုု႔ ဘာသာရပ္မွာ health tourism မရိွဘူး ။ အဲလိုုျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျမေတာင္ ေျမွာက္သင့္တယ္။ လိုုတာေတြကိုု ပိုုျဖည့္ေပးသင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္အားနည္းေနတယ္လိုု႔ထင္တယ္ - တခုုခုု ဆုုိရင္ ဆရာတိုု႔ ဘာသာရပ္ကိုု တျခားႏိုုင္ငံေတြနဲ႕ စာရင္နိမ့္က်ေနတယ္လိုု႔ထင္တယ္ အဲဒါလံုုး၀မွားတယ္ ။
ေမး-လုုိေနတာေတြျဖည့္ေပးသင့္တယ္ အားနည္းေနေသးတယ္ဆိုုေတာ့ ဘာေတြမ်ားျဖည့္ေပးဖိုု႔ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးဖိုု႔ လိုုအပ္ေနလိုု႔ပါလဲ။
ေျဖ-ECG - equipment ဆိုုလိုု႔ ECG တခုုပဲရိွတယ္ ။ ဓါတ္ႏွိပ္ကုုတဲ့ စက္ေပါ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ က ဘယ္ႏိုုင္ငံမွ မသံုုးေတာ့တဲ့ ဟာကိုု သံုုးေနရတယ္ ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားၿပီ အထက္ကိုု တင္ျပတယ္ ၀ယ္ေပးမယ္ ဆိုုေပမယ့္ ခုုထက္ထိေတာ့ မရေသးဘူး ။ ဆရာတိုု႔မွာတျခား ဘာသာရပ္ေတြနဲ႕ ယွဥ္ရင္ ရႈပ္ေထြးတဲ့ ႀကီးႀကီးမားမား စက္ေတြ မလိုုဘူး ။ ဆရာတိုု႔က
တစ္ခုုပဲလိုုတယ္ အဲဒီ့ ECG စက္ေလး ရၿပီ ဆုုိရင္ ဆရာထင္တယ္ ဆရာတိုု႔ရဲ႕ ကုုသမႈအဆင့္ က အင္တာေနရွင္နယ္ပဲ မေလ်ာ့ဘူး ။
ေမး- ေငြေၾကး မတတ္ႏိုုင္လိုု႔ လမ္းေပၚေရာက္ရတဲ့ စိတ္ေ၀ဒနာသည္ေတြ ရိွတယ္ဆိုုေတာ့ စိတ္ေရာဂါသည္ တစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ႏွစ္ပ်မ္းမွ် ကုုန္က်ေငြ ဘယ္ေလာက္မ်ားရွိပါသလဲ။
ေျဖ-ႏွစ္ပိုုင္းရိိွတယ္ ။ သူတိုု႕ကိုုယ္တိုုင္က ခႏၶာကိုုယ္ေရာဂါေတြကိုု လိုုလိုုလားလား ေဆးေသာက္ခ်င္တဲ့ စိတ္မရိွဘူး။ ေရာဂါျဖစ္တာလည္း လက္မခံဘူး။ လူတစ္ေယာက္က ေရာဂါျဖစ္တာ လက္မခံမွေတာ့ ဘယ္သြားေဆးေသာက္ေတာ့မလဲ ။ တခ်ိဳ႕က မိသားစုုေတြက ေဆးဖိုုးတတ္ႏိုုင္တယ္ ကုုႏိုုင္ေသာ္လည္း လူနာရဲ႕ ေရာဂါ သေဘာ သဘာ၀ ကိုုယ္တိုုင္ကုုိက မေသာက္တာ ။ လူနာက သိတယ္ လက္ခံတယ္ ေဆးေသာက္တယ္။ မိသားစုုက ေဆးဖိုုး မတတ္္ႏိုုင္တာ။ အဲဒါေတြကိုု အတတ္ေရာဂါေတြမွာ အေတြ႔မ်ားတယ္ ။ အတတ္ေရာဂါသည္ေတြက ကိုုယ့္ဘာသာကိုုယ္ တတ္တာ သိတာပဲေလ
ေရာဂါလိုု႔လည္း တစ္ပိုုင္းတစ္စလက္ခံတာပဲ ။ အတတ္ေရာဂါ သည္ေတြကိုု သြားၾကည့္ရင္ လူ ၁၀၀ မွာ ၇၀ ေလာက္က ေဆးမရဘူး။ ကုုသမႈေအာက္မွာမရိွဘူး ။ ေဆးဖုုိးမတတ္ႏိုုင္လုုိ႔ အဓိက အေၾကာင္းျပခ်က္ ျဖစ္ေနတယ္။ အတတ္ေရာဂါ ေပ်ာက္ေဆး ျမန္မာ ျပည္မွာ အခုု အသံုုးမ်ားေနတဲ့ အန္ဂိုုရိတ္ ဆိုုတဲ့ ေဆးတစ္ခုု ဆိုုရင္ ၁၀၀ အားတစ္လံုုးကိုု က်ပ္ေငြ ၆၀ ေလာက္ရိွတယ္။ လူနာက တစ္ရက္ကိုု ၂ လံုုးေလာက္ ေသာက္ရၿပီး က်ပ္ေငြ၁၂၀ ေလာက္ကုုန္မယ္။ ဒါကအနည္းဆံုုး
သူ႔ထက္မ်ားဖိုု႔ပဲ ရိွတယ္။ တစ္လ ဆိုုရင္ ၃ေထာင္ -၄ေထာင္ ေလာက္ရိွတယ္။ စီးပြားေရးအရ အဆင္မေျပတဲ့ သူေတြမွာ ဒီ ၃ေထာင္-၄ေထာင္ဆိုုတာ လြယ္တာ မဟုုတ္ဘူး ။ တျခားႏိုုင္ငံေတြမွာ ဆိုုရင္ ဖီႏိုုဘာပီတုုန္းလိုု႔ေခၚတဲ့ ေဆး ေစ်းတအား သက္သာတယ္။ အဲဒီ့ေဆး က်ေတာ့ ဒီအစိုုးရလက္ထက္မဟုုတ္ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြမွာ ဖီႏိုုဘာပီတုုန္းက ေဆးစြဲေစတဲ့ ေဆးျဖစ္တယ္ ဆုုိၿပီး ပိတ္တယ္။ အရင္တုုန္းက MBF ကထုုတ္တယ္ အခုု ဆိုု မထုုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း မတင္သြင္းေတာ့ဘူး ဆိုုေတာ့ ဒီ အတတ္ေရာဂါ လူေတြမွာ ဒုုကၡေရာက္တာေပါ့။ တတ္ႏိုုင္တဲ့ သူေတြကိုု ဖယ္ထားၿပီး တကယ့္ကိုု အေျခခံ လူတန္းစားကိုု စဥ္းစားရမွာ။ တခ်ိဳ႕ေဆးေတြက ေလ်ာ့ေပးရမယ္ ဟာေတြရိွတယ္။ တစ္ေလာက ေနျပည္ေတာ္မွာလုုပ္တဲ့ ျမန္မာျပည္မွမရိွမျဖစ္ေဆးေတြ အသစ္ျပန္စြဲတဲ့ အထဲမွာ ဖီႏိုုဘာပီတုုန္းကိုု ထည့္ေပးတယ္ ဒါေပမယ့္ ျပန္ထုုတ္မထုုတ္ သြင္းမသြင္းက မသိဘူး။ စိတ္ကစဥ္ကလ်ားေရာဂါ ဆိုုရင္ တစ္သက္လံုုးနီးပါ းေဆးေသာက္ရေတာ့မွာ အနည္းဆံုုး မေသာက္ရဘူးဆိုုရင္ ၁ႏွစ္ ကေန ၃ ႏွစ္ထိေသာက္ရမွာ။ လူနာတစ္ေယာက္က တစ္လကိုု၅ေထာင္-၆ေထာင္ကုုန္တယ္။ ၅ေထာင္-၆ေထာင္ဆုုိတာ ေဆးဖိုုးေနာ္ ဆရာ၀န္က အလကား ၾကည့္ေပးမွာလား ဆရာ၀န္ရိွတဲ့ ေနရာကိုုသြားတဲ့ စရိတ္ အခုုရြာသာႀကီးကိုု သြားလိုုက္လာလိုုက္နဲ႔ အခ်ိန္ ကားေတြပိတ္တာနဲ႔
ဒါေတြကိုုဖယ္ထား ။ဘယ္လိုုလုုပ္မွာလဲ။ က်န္းမာေရး ၀န္ႀကီးဌာနက ဘတ္ဂ်က္ေတြ အရင္ထက္စာရင္ ေဆး၀ယ္ဖုုိ႔ ပိုုၿပီး ခ်ေပးပါတယ္။ အတြင္းလူနာေတြကိုု လက္ရိွအေနအထားမွာ သိသေလာက္ကေတာ့ အလကားေပးလိုု႔ရတယ္။ အျပင္ကလာတဲ့ လူနာအကုုန္လံုုးကိုု
မတတ္ႏိုုင္ဘူး ။ ေဆးလည္းမကုုႏိုုင္ဘူး ၾကာေတာ့ ေရာဂါေတြလည္း ပိုုပိုုဆိုုးၿပီး လမ္းေပၚေရာက္ကုုန္တယ္။
ေမး- ေနာက္အျဖစ္မ်ားလာမယ့္ စိတ္္ေရာဂါေတြထဲမွာ ဘယ္ဟာကပိုုၿပီး အျဖစ္မ်ားလာမလဲ ဘယ္လိုုျပဳစုုကုုသ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ လုုပ္ရမလဲ။
ေျဖ- စိတ္က်ေရာဂါေပါ့ အရမ္းကိုုမ်ားတယ္ ။ WHO ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ဆိုုရင္ ၂၀၃၀ မွာ ကမာၻေပၚမွာ အျဖစ္မ်ားဆံုုး ေရာဂါက စိတ္က်ေရာဂါျဖစ္လိမ့္မယ္။ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ေသေၾကာင္းႀကံဖိုု႕လုုပ္တဲ့ သူေတြရဲ႕ အနည္းဆံုုး ၁၇- ၁၈ ရာခိုုင္ႏႈန္းေလာက္က စိတ္က်ေရာဂါေၾကာင့္ ကိုုယ့္ကိုုကိုု္ယ္ ေသေၾကာင္းႀကံဖိုု႔ လုုပ္တာ မ်ားတယ္ ။ စိတ္က်ေရာဂါကိုု လူေတြက ျဖစ္လုုိ႔ျဖစ္မွန္းလည္းမသိဘူး။ ျဖစ္လာရင္လည္း သူတိုု႔ကိုု စိတ္ေရာဂါလိုု႔ လူေတြက ထင္မွာစိုုးၿပီးေတာ့ တကယ္ကိုု ကူညီေပးႏိုုင္မယ့္ ကၽြမ္းက်င္သူေတြစီမွာ သြားျပဖိုု႔ ၀န္ေလးတယ္။ တစ္ခ်ိုု႕သိတယ္ ၀န္ေလးတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သိကုုိမသိတာ ဆိုုေတာ့ မျဖစ္သင့္တာေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္တယ္။ ဆရာခန္႔မွန္းတာေပါ့ စိတ္က်ေရာဂါ ၁၀၀ရာခိုုင္ႏႈန္းမွာ ဆရာတိုု႔စီမွာ လာကုုတာ ၅ ရာခိုုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲရိွမယ္။ က်န္တဲ့ ၉ ၀ ရာခိုုင္ႏႈန္းက ဆရာတိုု႔စီ လာကုုတယ္မထင္ဘူး ။ တစ္ခုုရိွတာက စိတ္က်ေရာဂါက သူ႔ဟာသူလည္းေပ်ာက္သြားတတ္တယ္။ ေဆးမကုုလည္းပဲ အလိုုလိုု ေကာင္းသြားႏုုိင္တယ္ ဒါေပမယ့္ လနဲ႔ခ်ီ ၾကာႏိုုင္တယ္။ ေဆးကုုရင္ ႏွစ္ပတ္ ေလးပတ္ တစ္လခြဲေလာက္ဆိုုရင္ လူေကာင္းျပန္ျဖစ္မယ္။ ျပန္မျဖစ္ေအာင္လိုု႔ ကာကြယ္တဲ့ အေနနဲ႔ ေဆးကေနာက္ထပ္ ၃ လ သိုု႔မဟုုတ္ ၆ လ ဆက္ေသာက္ဖိုု႔လိုုတယ္ ၿပီးရင္ၿပီးၿပီ။ ခုုက ကမာၻေပၚမွာ စိတ္က်ေရာဂါ ျဖစ္တာမ်ားလြန္းအားႀကီးလုုိ႔ ေဆးကုုမၼဏီႀကီးေတြကလည္း စိတ္က်ေရာဂါ ေပ်ာက္ေဆးေတြကိုု ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ တိုုးထုုတ္လာေတာ့
စိတ္က်ေရာဂါ ေပ်ာက္ေဆးေတြက အရမ္းကိုုေကာင္းတယ္ လူမွာေဘးထြက္ဆိုုးက်ိဳးေတြလည္း မရိွသေလာက္ ရွားတယ္ ။ ဆရာတိုု႔ေဆးရံုုႀကီးမွာ က်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနက ေပးထားတဲ့ စိတ္က် ေပ်ာက္ေဆးေတြလည္း အလံုုအေလာက္ရိွတယ္။ တိုုင္းနဲ႔ျပည္နယ္မွာလည္း အကုုန္လံုုးျဖန္႔ေပးထားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ လာမကုုတာေလ ။ လာမကုုပဲ ဟိုုနား ေသေၾကာင္း ႀကံစည္ ဒီနား ေသေၾကာင္းႀကံစည္ ဆိုုေတာ့ ဆရာလည္းေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ဒီလူေတြကုုိ ဘယ္လိုု လုုိက္ရွာရမလဲ ။ စိတ္က်တာကိုု ကာယကံရွင္သိတယ္ ရူးတာနဲ႔မတူဘူး ။ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ရူးမွန္းမသိဘူး ဆိုုတာက စိတ္ကစဥ္ကလ်ားေရာဂါ - ရူးတဲ့အထဲပါတယ္။ စိတ္က်တာ ကိုုယ့္ဘာသာကိုုယ္သိတယ္။ လုုပ္ေဖာ္ကိုုင္ဖက္ မိသားစုုေတြက သိတယ္။ အမူအရာ ေျပာင္းသြားတာကိုုး ။ ဆိုုတဲ့အခါၾကေတာ့ တိုုက္တြန္းေပးရမယ္၊ ႏိႈးေဆာ္ေပးရမယ္။ အားေပးစကားေတြလညး္ ေျပာရမယ္ ၿပီးေတာ့ စနစ္တက် ေဆးကုုခံဖိုု႔ မရွက္မေၾကာက္ဖုုိ႔ ဒါဟာ စိတ္ေရာဂါ မဟုုတ္ဘူး။ စိတ္က်တာ မဆန္းဘူး စိတ္မက်ဘူးတဲ့ သူေလာကမွာမရိွဘူး ။ အဲလိုုတိုုက္တြန္း ေပးဖိုု႔လိုုတယ္။ ဥပမာ လူတစ္ေယာက္က စိတ္ညစ္တာက ေတာက္ေလွ်ာက္ ႏွစ္ပတ္တိတိ စိတ္ညစ္ပီ ဆိုုရင္ေတာ့ အဲဒါ စိတ္က်တာ ေဆးကုုဖိုု႔ိုုလိုုၿပီ။ အဲဒါေလးေတြနည္းနည္းသိၿပီး ေတာ့ ၀ိုုင္း၀န္းလုုပ္ေပးမယ္ဆိုုရင္ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပလိမ့္မယ္လိုု႔ ထင္တယ္ ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ။
ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းသူ - ေရႊထြဋ္
The Myanma Age
