ေဘာင္ဘင္ခတ္သူ
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
7/22/2014 08:05:00 AM
သူ႔နာမည္ အရင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေျမလတ္ၿမိဳ႕ေလး တစ္ၿမိဳ႕နားမွာ ျမင္းလွည္းေမာင္းေနရင္းက မေလးရွား အလုပ္ပဲြစား တစ္ေယာက္နဲ႔ ခိ်တ္ဆက္မိ၍ ထြက္လာခဲ့သည္ကိုေတာ့ ေျပာျပဖူးသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း မေလးရွားမွာ ကိုယ့္ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း၊ ကိုယ့္ေဒသသားအခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ သူ႔ကို ခင္မင္မိေလသည္။
ထိုစဥ္ Joho ျပည္နယ္တစ္ေနရာက စက္မႈဇုန္ တစ္ခုအတြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနထိုင္သည္။ သူနွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က Block တစ္ခုျခားေနေသာ္လည္း ညပိုင္းတြင္ တီဗီြနွင့္ ျမန္မာဗီြစီတီ ဇာတ္ကားမ်ား ၾကည့္ရႈရန္ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းသို႔ လာေရာက္ေလ့ ရိွသည္။ သူ ကြ်န္ေတာ့္အခန္းတြင္းသို႔ ၀င္လာကာ ခုတင္ေဘးမွ စာအုပ္မ်ားကို ေ၀့ၾကည့္ရင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ ဇတ္ခနဲ ေကာက္ကိုင္၍ ”ဒီေကာင္ စာေရး ေကာင္းတယ္”ဟု ရုတ္တရက္ ဆိုသည္။
သူ ေကာက္ကိုင္လိုက္သည့္ စာအုပ္က ဆရာ ျမသန္းတင့္၏ လူမ်ား၊ သကၠရာဇ္မ်ား၊ ဘ၀မ်ား။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ အံ့ၾသလြန္း၍ ၾကက္ေသ ေသကာ နႈတ္ဆံြ႔ ေနခဲ့ မိေတာ့သည္။ ျမသန္းတင့္ကို ဒီေကာင္ စာေရး ေကာင္းတယ္ဟု ဆိုေလေသာ ကြ်န္ေတာ့္ ေျမလတ္သားႀကီးမွာ အတန္းပညာ ရွစ္တန္း ေအာင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ သူ မေလးရွား ေရာက္လာ ကတည္းက အဂၤလိပ္ေရာ မေလးလိုပါ ေျပာနိုင္ရန္ အထူးႀကိဳးစား အားထုတ္ ေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမင္ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း အားေပး ကူညီ ခဲ့ၾကပါသည္။ သူက အမွတ္အသားေတာ့ ေကာင္းသည္။ တစ္ေန႔ သူနွင့္ ကြ်န္ေတာ္ အတူလမ္းေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းေဘး စက္ရံုတစ္ခုမွ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္ကို သူဖတ္သည္။ ေရးထားသည္ကေတာ့ မေလးလို Jawatan Kosong နွင့္ Workers Wanted ၊ အေပၚ ေအာက္ နွစ္ေၾကာင္းတည္း ျဖစ္၏။
”ကို၀င္း Workers Wanted ဆိုတာ အလုပ္သမား အလိုရိွသည္လားဗ်”
”ဟုတ္တယ္ဗ်”
ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ရွင္းမျပ ျဖစ္ခဲ့။
မၾကာခင္မွာ သူ႔အစြမ္းကို ျမင္ရေလသည္။ တစ္ညေန ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘီယာ၀ိုင္းဖဲြ႔ ေနၾကရင္း မီးဖိုေခ်ာင္မွ ဟင္းအျမည္း လုပ္ေနေသာ ေကာင္က Gas ကုန္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းပို႔ေလရာ သူက ”ေန ေန ကြ်န္ေတာ္ လွမ္းမွာ လိုက္မယ္”ဟု ဆိုသည္။ ၿပီးေနာက္ Gas Company ၏ Hot Line နံပါတ္ကို ေကာက္နိွပ္၍ အမ်ားၾကားေစရန္ ဖုန္းကို စပီကာ ဖြင့္လိုက္ေခ်ေသးသည္။
”ဟယ္လို”
သူ႔ ဟယ္လို အဆံုးမွာ တစ္ဖက္မွ ထူးသံ ထြက္ေပၚ လာသည္။
”ဟယ္လို”
”ဟယ္လို ဟယ္လို ဂက္စ္ ၀မ့္တက္”
”နိုးဆာ၊ ၀ီအာ အယ္လ္ ပီ ဂီ်”
”အာ ဂက္စ္ ၀မ့္တက္ အိုင္ ဂက္စ္ ၀မ့္တက္”
”ဟိုင္းဆာ၊ ၀ီအာ ေနာ့သ္ ဂက္စ္ ၀မ့္တက္၊ အာ၀ါ့စ္ အစ္စ္ အယ္လ္ ပီ ဂီ်၊ ယူ၀မ့္တူ ေအာ္ဒါ ဂက္စ္”
”ယာ့ ယာ့ ဂက္စ္၀မ့္တက္”
”ဆိုး ယူ၀မ့္ ဒဂက္စ္”
”နိုး၊ နိုး ဂက္စ္ ၀မ့္တက္”
ေရွ႕ဆက္ လႊတ္ေပးထားလွ်င္ ပိုဆိုးေတာ့မွာမို႔ တစ္ေယာက္က ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္ကာ ရွင္းျပ၍ ေအာ္ဒါဇာတ္လမ္းကို သိမ္းလိုက္ရေလေတာ့သည္။ သို႔ိုင္ေအာင္ သူက ”ကို၀င္းေျပာေတာ့ Workers Wanted က အလုပ္သမား အလိုရိွသည္ဆို”လို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို အထြန္႔ တက္လိုက္ေသးသည္။ သို႔ျဖင့္ မေလးရွားတြင္ ေနစဥ္ နွစ္နွစ္တာ ကာလအတြင္း သူ႔ကို ၀မ့္တက္ဟုသာ ေခၚျဖစ္ၾကေတာ့သည္။ သူကား အျပံဳး မပ်က္ပင္။ ကြ်န္ေတာ့္ထံမွ စာအုပ္မ်ား မၾကာမၾကာ ငွားရမ္းၿပီး ျပန္လာေပးတိုင္းလည္း ဓမၼကထိက၏ ေလသံဟန္ပန္မိ်ဳးျဖင့္ ေဆြးေႏြးေလ့ ရိွသည္။ ခက္သည္က သူသည္ ဘယ္စာကိုမွ ေျခေျချမစ္ျမစ္ မဖတ္။ အမည္၊ ေခါင္းစဥ္ နွင့္ High Light ေလာက္ဖတ္ၿပီး သူ႔ေလာက္ သိသူ နွစ္ေယာက္မရိွေတာ့ ေလဟန္ တကယ့္ ေ၀ဖန္ေရးဆရာပမာ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နွင့္ ေ၀ဖန္ တတ္ေလသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း သူ႔ကို လူျပက္ပမာမွ်သာ သေဘာထား၍ စိတ္လုပ္ မေနအားၾက၊ ၿပီးၿပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္သာ သေဘာထား ခဲ့ၾကသည္။
သူမေလးရွားမွ သူ႔ဇာတိသို႔ ျပန္သြားၿပီးကတည္းက မေတြ႔ရေတာ့သည္မွာ ေျခာက္နွစ္ခန္႔ပင္ ရိွေရာ့မည္။ သတင္း အစအနလည္း မၾကားရ။ Online မွာလည္း အဆက္အသြယ္ မရိွ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း စင္ကာပူသို႔ ေျပာင္းေရႊႊ႕ အေျခခ် ျဖစ္ခဲ့သည္။ တေလာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစု Peninsular Plaza သို႔ အသြား MRT မွ အထြက္ ရုတ္တရက္ လူတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္လက္ကို ဆဲြယမ္း ကိုင္လႈပ္၍ နႈတ္ဆက္စကား ဆိုလာသည္။
”ဟယ္လို ကို၀င္း”
”ဟား ခင္ဗ်ား စင္ကာပူ ေရာက္ေနသကိုး။ ၾကာျပီ လား”
ၾသ၊ မစၥတာ၀မ့္တက္၊ အမွန္ တကယ္ပင္။ သူ႔နာမည္အရင္းကို ကြ်န္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ သူ႔စရိုက္ သူ႔ဟန္ မေပ်ာက္ေသးေၾကာင္း သူ႔အေျဖက သက္ေသခံလ်က္ ရိွသည္။
”ကြ်န္ေတာ္ သရီးယီးယားေလာက္ ရိွၿပီ”
”အဆင္ေျပရဲ႕လား”
”ဒီလိုပဲဗ်ာ.. So So။ Not too Bad ဆိုပါေတာ့”
ကြ်န္ေတာ့္ဆရာ မစၥတာ၀မ့္တက္ ဘိုစကား အေတာ္ပင္ တိုးတက္ေနေလၿပီ။
”ဒါ ကို၀င္း ဖယ္မလီလား”
”ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ”
ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို ဇနီးသည္နွင့္ မိတ္ဆက္ေပးၿပီးေနာက္ လမ္းခဲြ နႈတ္ဆက္ လိုက္သည္။
”သြားဦးမယ္ဗ်ာ”
”ဟုတ္ၿပီေလ ကို၀င္း။ ေတြ႔ၾက.. အဲ.. အဲ.. Facebook ေပၚမွာ ေတြ႔ၾကတာေပါ့။ ကို၀င္း ဘာနာမည္ နဲ႔ သံုးသလဲ”
”၀င္းနိုင္ဦးေပါ့ဗ်ာ။ ပရိုဖိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ့္ပံုနဲ႔ပဲ”
”ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ နာမည္္အရင္းနဲ႔ မရွာနဲ႔ဗ်ာ။ ‘အညာေႏြ တမာေျမက တာေတ စေနသား’ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ပဲ။ အက္ဒ္လိုက္ေလေနာ္”
အင္မတန္ ဘိုဆန္ခ်င္လွေသာ ကြ်န္ေတာ့္ေျမလတ္သားႀကီးသည္ Facebook ေပၚမွာျဖင့္ ဇာတိေျမ ခင္တြယ္စိတ္ကို မစြန္႔ပယ္နိုင္ရွာေခ်။ ညေရာက္ေတာ့္ Facebook ေပၚ၌ သူ႔ကို ရွာမိသည္။ ေတြ႔ပါၿပီ။ ျမသလြန္ဘုရားက ဘီလူးရုပ္ ပရိုဖိုင္းပံုနွင့္ အခ်က္အလက္ မပါေသာ အေကာင့္ပိုင္ရွင္ ‘အညာေႏြ တမာေျမက တာေတစေနသား’ ေပတကား။ ကြယ္လြန္သူ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းသာ သိလွ်င္ သူ၏ ဇာတ္ေကာင္အမည္ အတြက္ မည္သို႔ ဆိုေလမည္ မသိ။
ဆရာျမသန္းတင့္ကို ”ဒီေကာင္ စာေရးေကာင္း” ဟု ဆိုခဲ့ေလေသာ မစၥတာ၀မ့္တက္၏ ကိုယ္ပိုင္စာမ်က္နွာထက္တြင္ေတာ့ သူသည္ ရဲရဲေတာက္ မိ်ဳးခ်စ္ အညာသားႀကီး ျဖစ္လို႔ ေနျပန္သည္။ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ပံုေတာ္မ်ားနွင့္ တရားေကာက္နႈတ္ခ်က္မ်ားကို ရဲွလ္၏။ ေျပာတိုင္း မယံုနွင့္ဟူေသာ ကာလာမသုတ္ ေကာက္နႈတ္ခ်က္နွင့္ ကပ္လ်က္ ”ဒီလိုတဲ့ ခင္ဗ်.. ခိြခိြ” ဟု အစခီ်ေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္အား ဆဲဆိုထားသည့္ အမနာပသတင္းကို ရဲွလ္ထားျပန္၏။ တစ္ေနရာ၌ လူမိ်ဳးေရး မုန္းတီးမႈ တရားတြင္တြင္ေဟာလ်က္ရိွေသာ စက္မႈတကၠသိုလ္ထြက္ ပါတီဥကၠ႒ႀကီးအား လူေတာ္ႀကီးသဖြယ္ မွတ္ခ်က္ေပး ခီ်းက်ဴးထားျပန္ေသး၏။ မည္သူမည္၀ါ မသိရသည့္ အေကာင့္မ်ားစြာ၏ ဘာသာေရး၊ လူမိ်ဳးေရး လႈ႔ံေဆာ္ထားသည့္ အယုတၱ အနတၱပံုမ်ား၊ စာမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေသာ သူ၏ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ စာမ်က္နွာထက္၀ယ္ ေအးကြက္ကို ရွာမရေခ်။
မည္သည့္ပံု မည္သည့္စာတြင္မွ မူရင္းတင္ျပသူတို႔အား ေျခေျချမစ္ျမစ္ ညႊန္းဆိုထားျခင္းလည္း မရိွ။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔ကို Message Box မွေန၍ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ေဆြးေႏြး ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။ သူ၏ ပညာဗဟုသုတရွာမီွး လိုေသာ သေဘာဆႏၵကိုလည္း ေလးစားေၾကာင္း ေပၚလြင္ေအာင္ ရွင္းျပ ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာထား ကဲြလဲြရာမ်ား၌ မူကား တဇြတ္ထိုးေျပာသည္ကိုသာ ၾကံဳခဲ့ရသည္။ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈဟူေသာ သေဘာကို သူ႔အျမင္၌ ကြ်န္ေတာ္လိုလူ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္ မွန္သမွ် မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပသည္နွင့္သာ တူေနဟန္ ရိွ၏။
ယခုတေလာ Facebook စာမ်က္နွာထက္၌ သူ႔ကို မေတြ႔ရျပန္ေတာ့ေခ်။ သူ႔ဆရာသမားမ်ား အေကာင့္ ပိတ္သိမ္းကာ ေျပးေလေသာေၾကာင့္ ပင္ေလာ။ သူပင္ အျမင္မ်ားေျပာင္းလဲကာ မစၥတာ၀မ့္တက္ မဟုတ္ေတာ့ ေခ်ၿပီေလာမသိ၊ ရွာ၍ မေတြ႔ျပန္ေတာ့ၿပီ။ စင္ကာပူ၌ပင္ ရိွမရိွ မေသခ်ာေတာ့။
အခိ်န္အားရလွ်င္ျဖင့္ မစၥတာ၀မ့္ဘက္နွင့္ ေတြ့လို ပါေသးသည္။ (Virtual World) ေပၚ၌ ျငင္းခံု ရန္ျဖစ္ ေနသည္နွင့္ စာလွ်င္ ဟိုအရင္ကလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စကားတင္းဆိုကာ ျပန္လည္ မိတ္ဖဲြ႔လိုပါေသးသည္။ ဒီတစ္ခါ ဆံုျဖစ္ရင္ေတာ့ သူ႔နာမည္အရင္းကို ကြ်န္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးျမန္း မွတ္သားထားလိုက္ရေပဦးမည္။
The messenger
