ပန္းေျခြမုန္တိုင္း သတိထား
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
2/28/2014 11:44:00 PM
================
ကြၽန္မတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သူ႔ကြၽန္ ဘဝ ေရာက္ခဲ့ၾကတာ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရ သူ ဘုိးေဘးေတြ မရိွေတာ့ေပမယ့္ သမုိင္း ေၾကာင္း သင္ၾကားဖူး သူေရာ၊ လက္ဆင့္ ကမ္း သမုိင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ သိသူ အမ်ားအျပား ရိွပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အာဇာနည္ မ်ားက အသက္ေပး စေတးခဲ့ၿပီး သူ႕ကြၽန္ ဘဝက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ ၿပီး လြတ္လပ္ေရး ရယူခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သူ႕ကြၽန္ဘဝမ ေရာက္ေအာင္ သန္း ၆ဝေသာ ျပည္ သူမ်ားက အသက္ေပး ကာကြယ္ရမွာ ျမန္မာျပည္သား တုိင္းရဲ႕ တာဝန္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္ မွာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ သယံဇာတ လူသား အရင္း အျမစ္ေတြပါ ဆံုး႐ႈံးေနရတဲ့ အတြက္ ႏွ ေျမာစရာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ကြၽန္မ ဒီဇင္ဘာလ တြင္ မူဆယ္ သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ရာ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ ကြင္းမ်ားက ဝမ္းသာရမွာလား၊ ဝမ္း နည္းရ မွာလားေတာင္ မေတြးတတ္ခဲ့ ပါဘူး။ ကြၽန္မတို႔ ႏုိင္ငံက ထြက္ေသာ ကုန္ ပစၥည္းမ်ားကုိ ကုန္သည္ႀကီး၊ ကုန္သည္ေလးမ်ားက ေရာင္း ဝယ္ ေဖာက္ ကားေနၾကတာ စံုလွပါတယ္။ အခြန္ ေဆာင္ၿပီး ေရာင္းသလို၊ အခြန္မ ေဆာင္ဘဲ ေရာင္းတဲ့ ပစၥည္း လည္းပါ မယ္ထင္ပါ တယ္။ ေရထြက္ကုန္ မ်ားျဖစ္ ေသာ ပုစြန္၊ ငါးသေလာက္၊ ကကတစ္၊ ငါးၾကင္းျဖဴ၊ ကဏန္း၊ ငါးရွဥ့္၊ ျပည္ႀကီး ငါး၊ ေတာက္တဲ့ နဲ႔ ေရထြက္ ပစၥည္းအမ်ဳိး မ်ဳိးဟာ ႏုိင္ငံကူး လက္မွတ္မရိွ၊ ဗီဇာမရိွ ဘဲ တစ္လမ္းလံုး တုိးတုိးေဝွ႔ လိုက္ရသ ျဖင့္ ႏုိင္ငံျခား မေရာက္မီ လမ္းခုလတ္မွာ ေသတဲ့ သတၱဝါ မ်ားလည္း ရိွပါ တယ္။ အဲ ဒီအေသေကာင္ မ်ားကို စြန္႔ပစ္ ရသျဖင့္ တခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားမွာ အနံ႔အသက္ မ ေကာင္းေပ။ ႀကိဳးစား ပမ္းစား ေရာင္းဖို႔ ယူသြားေသာ္လည္း အရည္အေသြး မမီ ဟု ဆုိကာ ေစ်းႏွိမ္ၿပီး ဝယ္တဲ့ သူလည္း ရိွျပန္ေသးတယ္။ ဝယ္လက္ မရိွ ျပန္ရင္လည္း သက္ရွိ သတၱဝါေတြကို ျပန္သယ္ စရိတ္နဲ႔ ခရီးစရိတ္၊ စားစရိတ္က ရိွေသး ေတာ့ ေနာက္ဆံုး ရရာေစ်း နဲ႔ အ႐ႈံးခံၿပီး ေရာင္းခ် ရသလို၊ သတၱဝါမ်ား ေသေက် ပ်က္စီး ကုန္၍ ေတြ႕ရာေနရာမွာ စြန္႔ပစ္ ခဲ့ရတာလည္း မနည္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ လည္း မူဆယ္ေရာက္ခါနီး လမ္းမွာ အနံ႔ အသက္မ်ား ရတာပဲလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။
၄င္းတုိ႔ ႏုိင္ငံမွထြက္ေသာ အရည္ အေသြးမမီ အေရာအေႏွာ ပစၥည္းမ်ား၊ စားသံုးရန္ မသင့္ေသာ ပစၥည္းမ်ား ကိုမူ ျမန္မာျပည္သူမ်ားက ၿမိန္ေရ ရွက္ေရ စားေသာက္ ၿပီး ေရာဂါဘယ ထူေျပာသူ မ်ားလည္း အမ်ားႀကီးရိွပါတယ္။ ”ဘယ္ သူေသေသ ငေတမာရင္ ၿပီးေရာ” ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ မ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ့တယ္။ သူ တုိ႔ႏုိင္ငံ အတြက္ ကုန္ပစၥည္း မ်ားကိုေတာ့ ေကာင္းေပ့ ညြန္႔ေပ့ ပစၥည္းမ်ဳိးကိုသာ ဝယ္ၾကတာပါ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားမ်ား ဂုတ္ေသြး စုပ္ျခင္း အမ်ဳိး မ်ဳိးခံေန ရျခင္း အေပၚ အေျဖတစ္ခု ရွာ သင့္ပါၿပီ။
ကြၽန္မတို႔ အဖဲြ႕ မူဆယ္မွာ တစ္ည အိပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ က်ယ္ေဂါင္ (ယူ နန္ျပည္နယ္) ၿမိဳ႕ထဲဝင္ရန္ ဂိတ္မွာ တန္း စီ အစစ္ေဆးခံၿပီး သူတုိ႔ႏုိင္ငံက ကားကုိ စီး (ငွားစီး တာျဖစ္တယ္) ၿပီး ေလွ်ာက္ လည္ေတာ့ လမ္းေဘး ဝဲယာမွာ တံုးလံုး လွဲထားတဲ့ ပိႏၷဲပင္ မ်ားကို အမ်ားအျပား ေတြ႕ ရသလို ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ထြက္ေသာ သစ္ပင္ပန္းမန္ အခ်ဳိ႕ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါ့ အျပင္ ကြၽန္း၊ ပ်ဥ္းကတိုး၊ သစ္လံုးမ်ား ဘယ္လို ပံုစံနဲ႔ ေရာက္ၿပီး အမ်ားအျပား ေတြ႕ေနရပါသလဲ။ ေစာေစာက ေတြ႕တဲ့ ပိႏၷဲပင္ တစ္ပင္ရဲ႕ အရြယ္ အစားက လံုး ပတ္ သံုးေပပတ္လည္၊ ႏွစ္ေပပတ္လည္၊ အျမင့္က ေပႏွစ္ဆယ္ အစိတ္ေလာက္ ရိွ တယ္။ အရင္းဘက္က အျမစ္အံု ကို ဂုံနီ အိတ္အပါး နဲ႔ ပတ္ထား တယ္။ ေဆာင္း ကာလ ဆုိေသာ္ လည္း ေနပူပူမွာ ဒီအ ပင္ေတြ ဘာလုပ္ မွာလဲဟု က်ယ္ေဂါင္မွာ ေနတဲ့ ဦးေမာင္ႀကီးကိုေမးေတာ့
”ျပန္စုိက္မွာေလ၊ ျမန္မာျပည္က ဝယ္ထားတာ။ ဒီအေရာက္ တစ္ပင္ကို ဆယ္သိန္းေလာက္ရတယ္”။
ဦးေမာင္ႀကီး အေျပာေၾကာင့္ ကြၽန္မ အံ့ၾသ ရပါၿပီ။ ဒီလိုႀကီးတဲ့ အပင္ ေတြ ရွင္ေအာင္ ဘယ္လို စိုက္မွာလဲလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ အရင္ တစ္ေခါက္လာ တုန္းက ေဘးဝဲယာ မွာ စိုက္ထားတဲ့ စကၠဴ ပန္းပင္နဲ႔ အျခားပန္းပင္မ်ား လံုးဝ မေတြ႕ေတာ့ပါ။ အပင္ေတြ ရွင္ပါ့မလား၊ ဘာေၾကာင့္ လမ္းေဘးမွာ ပိႏၷဲပင္ေတြ စိုက္ရသလဲ လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့
”ယူနန္ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ တစ္ေယာက္ ေျပာင္းသြားၿပီေလ၊ အခု ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္က ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကုိ အေလး ထားတယ္။ ပိႏၷဲပင္ဟာ ေအာက္စီ ဂ်င္ ထုတ္ၿပီး ကာဗြန္ ဒိုင္ေအာက္ဆုိဒ္ဓာတ္ ကို စုပ္တယ္ အစ္မ၊ ဘယ္လိုရွင္ေအာင္ စိုက္သလဲ ဆုိရင္ အစ္မေရွ႕နားမွာေတြ႕ပါ လိမ့္မယ္”။
တကယ္ပါပဲ၊ လမ္းေဘးတခ်ဳိ႕ ေနရာေတြမွာ ပိႏၷဲပင္ေတြ စိုက္ထားပါၿပီ။ စိုက္ပံု ကလည္း ထူးျခားပါတယ္။ ေအာက္ ေျခ မလႈပ္ေအာင္ သံတန္းမ်ား နဲ႔ေထာက္ ထားၿပီး အဖ်ားပိုင္းကို အညြန္႔အဖူး အရိပ္ရေအာင္ ထီးလိုမ်ဳိး အကာအရံ တစ္ ခုကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ည္ေႏွာင္ အုပ္မုိး ထားတယ္။ ပိႏၷဲပင္ တစ္ပင္ကို ေဆးပု လင္း သံုးပု လင္းေလာက္ ခ်ိတ္ထားတယ္။ လူမမာ တစ္ေယာက္ကို ေဆး သြင္းထားသလိုပါပဲ။ အျမစ္ အားေဆး က အရင္းဘက္မွာ။ အပင္အားေဆး၊ အရြက္အတက္ ထြက္ေဆးမ်ား က လည္း လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္မွာ ခ်ိတ္သလို ခ်ိတ္ထားတယ္။
”တစ္လေလာက္မွာ အညြန္႔ထပ္ ထြက္ရင္ ပုလင္းေတြ အမုိးေတြကုိ အကုန္ျဖဳတ္မွာ အစ္မရဲ႕။ ပထမဆံုး စိုက္တဲ့ အပင္ေတြ သီးေတာင္ေနၿပီ။ အစ္မ ၾကည့္သြား၊ ကြၽန္ေတာ္ ျပမယ္”
အံ့ၾသေလာက္ပါရဲ႕၊ ကြၽန္မတုိ႔က ထိုင္းႏုိင္ငံက ထြက္တဲ့ ပိႏၷဲပင္ကို အားရ ပါးရ စိုက္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ ငံသားမ်ားက လူသား အရင္းအျမစ္ ကို အသက္ ရွည္ရာ ရွည္ေၾကာင္း ပတ္ဝန္းက်င္ ထိိန္းသိမ္းေရးမ်ား လုပ္လို႔ အားက် မိပါရဲ႕။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံက ထြက္တဲ့ ပစၥည္း မ်ား မည္မွ် အာနိသင္ စြမ္းအား ရိွတာကို ဂ႐ုမျပဳမိၾကပါ။ ဝမ္းနည္း စရာ ေကာင္း လွပါတယ္။ ကြၽန္မ ကိုယ္တုိင္လည္း အိမ္မွာစုိက္ထားတဲ့ ပိႏၷဲပင္ႏွစ္ပင္ကို ခုတ္ ၿပီး ထိုင္းႏုိင္ငံမွ ထြက္ေသာ ပိႏၷဲပင္ ပုေလး ႏွစ္ပင္ စိုက္ထားခဲ့တယ္။ ခုတ္ပစ္ လိုက္တဲ့ ပိႏၷဲပင္မ်ားဟာ အမႊာေသးေပမယ့္ ခ်ဳိအိေနပါတယ္။ ထိုင္း ပိႏၷဲသီးမ်ား က အမႊာႀကီးၿပီး အသားထူကာ အျမင္ လွေနေတာ့ မက္ေမာမိတာ အမွန္ ပါ။ ေပၚခါ စက ေကာင္းေပမယ့္ ယခု ျမန္ မာျပည္တြင္ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး ေရာင္းခ် ၾကရာ အျမင္ လွေပမယ့္ အခ်ဳိေပါ့ၿပီး ျမန္မာပိ ႏၷဲသီးေလာက္ အရသာ မရိွေတာ့ပါ။ ေရ ေျမေၾကာင့္လား၊ နည္း စနစ္ေၾကာင့္လား ေတြးေတာ စရာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္မတို႔ အမိေျမဟာ ရတနာသိုက္ႀကီး တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ လူသား တုိင္း အသိပါ။ သို႔ေသာ္ ထုတ္မသံုးတတ္ ေတာ့ ေျမ အရင္းအျမစ္၊ ေရ အရင္းအ ျမစ္၊ သစ္ေတာ ထြက္ မ်ား ဆံုး႐ံႈးေနတာ ႏွေျမာစရာေကာင္း လွတယ္။
ေမတၱာရွင္ (ေရႊျပည္သာ) ဆရာေတာ္ ဘုရား၏ တရားေတာ္ထဲတြင္ ”ေရကန္ ႀကီး၏ အလယ္တြင္ ဖူးပြင့္ေနေသာ ၾကာ ပန္းမွ ဝတ္ရည္၏ အရသာကို ေရကန္ထဲ မွဖား သည္ မစားသံုးတတ္ဘဲ အေဝးမွ လာေသာ ပ်ားမ်ားကသာ စားသံုးသကဲ့ သို႔ ျမန္မာျပည္မွ ေပၚထြက္ လာေသာ ဝိပႆနာ တရား၏ အရသာကုိ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုက မခံစားတတ္ ေသာ္ လည္း ႏိုင္ငံျခား၊ ဘာသာျခားမွ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လာ သူမ်ားက ခံစား တတ္ၾက၏” ဟု ေဟာၾကား ထားပါတယ္။ ကြၽန္မ တုိ႔ ျပည္သူ မ်ားလည္း ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနၿပီလားဟု ေတြးမိပါတယ္။ ပို၍ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ က အခုအခ်ိန္ လူသား အရင္းအျမစ္မ်ား ဆံုး႐ႈံး လာေနၿပီ။ လူ အခ်င္းခ်င္း ေခါင္းပံု ျဖတ္႐ုံမက ပို႔စရာကုန္ ရွားလာၿပီ ထင္ပါ ရဲ႕။ လူသားမ်ား ကိုပင္ ကုန္ပစၥည္းတစ္ မ်ဳိးသဖြယ္ လူကုန္ကူးမႈ မ်ားက အမ်ဳိး သားေကာင္း အမ်ဳိး သမီးေကာင္း မ်ားကို မညႇာမတာ မက္လံုးေပးၿပီး ကုန္ကူးလာ ၾကျပန္ၿပီ။ ေငြေၾကး၊ ေရႊ အေျမာက္အ ျမားရမယ္ ဆိုတဲ့ မက္လံုးေပးတဲ့ ပဲြစားေတြ ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ လူမ်ဳိး မ်ား ေငြဝယ္မယား ျဖစ္ သူက ျဖစ္သလို၊ အႏွိပ္ခန္း၊ မာဆတ္ ခန္း၊ စားေသာက္ဆုိင္ ျပည့္တန္ဆာအ ခန္းေရာက္ သူေတြလည္း ယူနန္ျပည္ နယ္ရဲ႕ ေက်းရြာမ်ား တင္မက တ႐ုတ္ ျပည္မႀကီးသို႔ ေရာက္ေနၿပီ ဟုသိရေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါ တယ္။ စဥ္းစားစ ရာတစ္ခုက လူသား (မိန္းမမ်ား)ဟာ ကေလး ထုတ္တဲ့ စက္႐ုံ တစ္႐ုံ မဟုတ္ဘဲ ကေလးေမြးဖြားဖို႔ အတြက္ သူတစ္ပါး ႏုိင္ငံမွာ မ်က္ႏွာငယ္စြာ ေနရျခင္း အ ေပၚ ဘာေၾကာင့္ ႏိုင္ႏုိင္နင္းနင္း မႏွိပ္ ကြပ္ပါသလဲဟု ေတြးမိပါတယ္။
လူေမွာင္ခုိ မ်ားဟာ နယ္စပ္ကေန တစ္ဆင့္ ေရာင္းစား ၾကပါတယ္။ အမ်ား ဆံုးက မူဆယ္ နယ္စပ္၊ ျမဝတီနယ္စပ္ မ်ားမွာ လူေမွာင္ခုိ မ်ားရဲ႕ ေစ်းကြက္စီး ပြားေရးက အခြန္ေဆာင္စရာ မလိုဘဲ ေစ်းၿပိဳင္ စနစ္ျဖင့္ ေရာင္း ခ်ေနေလေတာ့ အနာဂတ္အတြက္ ရင္ေလးမိပါတယ္။ သိလ်က္နဲ႔ သြားသူ ရိွသလို နားမလည္ ဘဲ အဆြယ္ေကာင္း လို႔ ေရာင္းစား ခံရ သူမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေနပါတယ္။
ခုတစ္ခါ ေဟာင္ေကာင္မွ အိမ္ အကူမ်ား ေခၚဖုိ႔ အတြက္ ေအးဂ်င့္မ်ား ကို ကမ္းလွမ္း ေနျပန္ၿပီ။ မက္ေလာက္ ေအာင္ေပးထားတဲ့ ေငြေၾကးေ ၾကာင့္ ေက်ေက်နပ္နပ္ သြားၾကမွာ ျမင္ေယာင္ ပါေသးတယ္။ ေကာင္းတဲ့ အိမ္ေရာက္ရင္ ေတာ္ပါေသးရဲ႕၊ မေကာင္းတဲ့ အိမ္ေရာက္ ရင္ ႏွိပ္စက္မွာ စိုးရိမ္ရပါတယ္။ ဒါ ထက္ ပိုဆုိးတာက မိန္းမ သားမို႔ ေစာ္ ကားမွာကိုလည္း စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ သာဓက တစ္ခု ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကြၽန္မ တူမေလး တစ္ေယာက္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ မွာ ေက်ာင္းတက္ရင္း အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္ တစ္ခု လုပ္ပါတယ္။ ဆုိင္ရွင္ လင္မယား က ဗီယက္နမ္ လူမ်ဳိးပါ။ တူမေလးနဲ႔အ တူ အျခားႏုိင္ငံသူ သံုးေလးဦး ပါပါတယ္။ အေရွ႕တုိင္း သူေတြပါပဲ။ လစာ လည္း ေကာင္းေတာ့ တူမေလးက အလြန္ဝမ္း သာေနပါတယ္။ အလုပ္စ ဝင္ၿပီး ေလး ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ဆုိင္ရွင္ ရဲ႕ဇနီးက တူမေလးကုိ ဒီည သူ႕ေယာက်္ား နဲ႔ အိပ္ ရမယ္ လို႔ ေျပာပါေလေရာ။ ဒီေတာ့ တူမေလးက အလြန္ အံ့ၾသသြားပါတယ္။ မထင္မွတ္တဲ့ စကား ၾကားရလုိ႔ပါပဲ။ တူမေလးက ေဒါသ ထြက္ၿပီး မလုပ္ႏုိင္ ေၾကာင္း ၊ ေက်ာင္း လာတက္ၿပီး အခ်ိန္ ပိုင္း အလုပ္သာ လုပ္ခ်င္ေၾကာင္း၊ မိဘ မ်ားက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ခ်မ္းသာသူ ျဖစ္လို႔ သူ႕ဘဝကို ေငြနဲ႔မလဲ လိုေၾကာင္း ျပန္ေျပာေတာ့ တစ္ခါ တည္း အလုပ္ထုတ္ လုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆုိင္ရွင္ အမ်ဳိး သမီးက ေျပာေသးတယ္။ အျခား ဝန္ ထမ္းေတြက သူ႕ေယာက်္ားရဲ႕ အလုိ လိုက္လို႔ အခုလို ၿမဲေနၿပီး လစာ ပိုေကာင္း တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ တူမေလး ဖုန္းဆက္ ေျပာျပေတာ့ အားလံုး ရင္တမမနဲ႔ နား ေထာင္ရပါတယ္။ တူမေလးက ပညာလို ခ်င္လို႔ သာသြားတာ သူ႕အပ်ဳိစင္ ဘဝကို ဘာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္ဘူးဆုိလို႔ စိတ္ေအးရ ပါတယ္။ (ခုေတာ့ ျမန္မာလူမ်ဳိး၊ အင္ ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးနဲ႔ လက္ထပ္ သြားပါၿပီ)။ ဖတ္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ႀကံေျပာတာ မ ဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ အိမ္ အကူ လုပ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္ တူမေလး လို စိတ္ဓာတ္ ခုိင္မာဖို႔ လိုပါတယ္။ ျဖစ္ ႏုိင္ရင္ စက္႐ုံ၊ အလုပ္႐ုံ မ်ားမွာ တစ္စု တစ္ေဝးတည္း သြားလုပ္သင့္ပါတယ္။ ဒီသတင္း ဖတ္ၿပီးကတည္းက ကြၽန္မတုိ႔ ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ေရာင္းစားခံရၿပီး ဘဝပ်က္သူေတြ ရိွသလို ကြၽန္ဘဝေရာက္ ၾကဦးမွာ လားလို႔ ေတြးမိရင္း၊ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားၿပီးမွ သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ေစခ်င္ပါ တယ္။ မိေဝးဖေဝး တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္သြား လုပ္ရမွာကိုပါ ထည့္စဥ္းစား ေစခ်င္ပါတယ္။ ဝန္ေဆာင္မႈ စရိတ္က လည္း နည္းမွာ မဟုတ္ဘူး။ ရတဲ့ေငြ ေၾကးနဲ႔ ဒုကၡေရာက္ ရတာနဲ႔ မကာမိျဖစ္ ေနရင္ မိေအးႏွစ္ခါနာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ကြၽန္မတုိ႔ ျပည္တြင္းက အိမ္အကူ မ်ားေတာင္ ႏွလံုးသားမရိွတဲ့အိမ္၊ ရက္ စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ အိမ္ေရာက္ သြားရင္ ႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ သာဓကမ်ားစြာ ရိွပါတယ္။ မီးပူနဲ႔ထိုး၊ ၾကက္ေမြး တံျမက္စည္း နဲ႔႐ုိက္၊ ေရေႏြးပူနဲ႔ေလာင္း၊ လူေသေအာင္ ႏွိပ္ စက္ၾကတဲ့အျပင္ အိမ္ရွင္ အမ်ဳိးသားမ်ား ရဲ႕ အေသြးအသား စုပ္ယူျခင္း ခံရတဲ့လူ ေတြလည္း မၾကာ ခဏ စာမ်က္ႏွာေပၚ မွာ ဖတ္ေနရပါတယ္။
ကြၽန္မအိမ္ မွာလည္း အိမ္အကူ ေကာင္မေလး ရိွပါတယ္။ သူရတဲ့ လစာ ထဲက မိဘေတြဆီ ပို႔ၿပီး က်န္တာကို စု ေပးၿပီး၊ ေရႊတုိေရႊစေလး မ်ား လုပ္ေပးပါ တယ္။ ကြၽန္မ အေန နဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ နဲ႔ ဆက္ဆံၿပီး အိမ္ေစအိမ္ေဖာ္ ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာခဲ့ဘူး။ ေမြးစားသမီး လို႔သာ ေျပာဆုိ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ညတုိင္း ဘုရား ရိွခိုးေမတၱာ ပို႔ခုိင္းပါတယ္။ ပ႒ာန္းလည္း သင္ေပးပါတယ္။
ဘုရားရိွခုိးၿပီးတုိင္း ေကာင္မေလး က ကြၽန္မတုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ကို ရိွခိုးၿပီးမွ အိပ္တယ္။ ကြၽန္မ သူ႕ကို ဆုျပန္ေပးပါ တယ္။
”ေရွ႕ဆက္ ရမယ့္ ဘဝခရီးေျဖာင့္ ျဖဴးပါေစ။ အန္တီတုိ႔ အိမ္မွာပဲ သမီး သံသရာေၾကြးေတြ အျမန္ဆံုး ေက်ပါေစ” လို႔ ဆုေပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေပးတဲ့ဆု နဲ႔ ျပည့္ပါေစ သားလို႔ ျပန္ေျပာေလလို႔ ေျပာေတာ့…
”ေက်ခ်င္ပါတယ္ အန္တီ၊ ဆု ေတာင္းလည္း ျပည့္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပ မဲ့ အျမန္ဆံုး ဆုိတာေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ေသး ဘူး။ အန္တီတုိ႔ အိမ္က ျပန္ရင္ သမီး အေမက သမီးကို တစ္ေနရာ ပို႔ဦးမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အန္တီ တုိ႔နဲ႔ အိမ္ေထာင္ က်တဲ့ အထိ သမီးေၾကြးဆပ္ပါရေစ”တဲ့။
ကြၽန္မ သနားလြန္းလို႔ ဘာေျပာရ မွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ ကေလးမ ေလးက ကြၽန္မကုိ တစ္ခါ တစ္ရံေျပာတဲ့ စကားမ်ားက ကြၽန္မ နားထဲက ဘယ္ ေတာ့မွ ထြက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ ေျပာတဲ့စကားက
”အန္တီရယ္ အိမ္ေဖာ္လုိက္လုပ္ ရတာ သမီးဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကတည္းက အိမ္ေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့ဘူး။ သမီး ဟုိဘဝက သူမ်ား အေၾကြးေတြ ယူၿပီး မဆပ္ခဲ့လို႔ ခုဘဝ မွာ ကြၽန္ခံရတာလား မသိဘူးေနာ္” တဲ့။
ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားရဲ႕ အသက္ေသြးနဲ႔ ေပးဆပ္ၿပီး ရယူ ခဲ့ကာ သူ႕ကြၽန္အျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ လာၾကတဲ့ ႏုိင္ငံသားမ်ားဟာ တစ္ပါးသူ ရဲ႕ ကြၽန္ ဘဝျပန္ မေရာက္ေအာင္ ကာ ကြယ္ရမွာ လူသားတိုင္း မွာ တာဝန္ရိွပါ တယ္။ ထို႔အတူ အမ်ဳိးသမီး မ်ားလည္း ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာပဲ ေအးအတူ ပူအမွ် လုပ္ ကိုင္ စားေသာက္ၿပီး တုိင္း တစ္ပါးမွာ အနိမ့္ဆံုး လူတန္းစား အျဖစ္ အလုပ္ မလုပ္ေစခ်င္ပါ။ အိမ္အကူ ပဲေခၚေခၚ၊ အိမ္ေစ ပဲေခၚေခၚ၊ အိမ္ေဖာ္ လို႔ပဲ ေခၚ ေခၚ တကယ္တမ္း က်ေတာ့ ”ကြၽန္” လုိ႔ ပဲ သတ္မွတ္ ၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေလာ ကအေၾကြး၊ သံသရာေၾကြး မပါေအာင္ အခုဘဝမွာ ေၾကြးေက်ေအာင္ ဆပ္ၾက ပါဟု ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ၏ တရား စာအုပ္ထဲမွ စာသားေလးနဲ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္ လိုက္ရပါတယ္။
နီနီႏုိင္ (သထံု)
Popular Myanmar News Journal
