အသႏၱိသုခ
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
6/16/2014 08:43:00 PM
ဇြန္လ ၁၁ ရက္ ည ၁၁ နာရီခြဲအခ်ိန္ ဖုန္းျမည္လာၿပီး “အေျခအေနမေကာင္းဘူး အျမန္လာ” ဟူသည့္ သတင္းစကားက သတင္းသမားတစ္ဦးအတြက္ ေခါင္း ေထာင္မ်က္လံုးျပဴးစရာပင္ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူတို႔ သိသင့္သိထိုက္သည့္ အခင္းအက်င္းတစ္ခု၊
အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို တင္ျပရန္ အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္လာ ေတာ့မည္ဟုလည္း သိလိုက္သည္။
အငွားကားကို အျမန္ငွားရမ္းလ်က္ အခင္းျဖစ္ရာ တာေမြၿမိဳ႕နယ္၊ သႏၱိသုခ ေက်ာင္းတိုက္သို႔ ဦးတည္ သြားေနရာမွ ကားသမားက “အစ္ကို ဆက္သြားလို႔ မရေတာ့ဘူး လမ္းပိတ္ထားၿပီ” ဟုဆိုခ်ိန္တြင္ မသဲမကြဲ အလင္းေရာင္ေအာက္သုိ႔ ေရာက္ေနၿပီ။
မႈန္ျပျပ အလင္းေရာင္ေအာင္တြင္ လမ္းကိုသံဆူးႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ျဖတ္ပိတ္လ်က္ အရပ္၀တ္၀တ္ထားသူ ၁၀ ဦးခန္႔ကို လမ္းေဘး၀ဲယာတြင္ ေတြ႔ရသည္။ စားပြဲကဲ့သုိ႔ေသာ ခံုတစ္ခုကိုလည္း လမ္းလယ္ေခါင္တြင္ခ်ထားၿပီး ခံုေပၚတြင္ အရပ္၀တ္ႏွင့္ လူတစ္ဦးထိုင္လ်က္ ေတြ႕ရ သည္။
ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ထုိလမ္းတြင္းသိုု႔ တိုး၀င္သြားေသာအခါ “သြားသြား” ဟု ခံုေပၚမွ ပုဂ္ၢိဳလ္ကဆိုသည္။ ေျခ လွမ္း ၁၅ လွမ္းခန္႔ တိုး၀င္လွမ္းလိုက္မိသည့္အခါ အေမွာင္ထုထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး ထိုအေမွာင္ထဲရွိ လမ္းေဘး၀ဲယာတြင္ ေသနတ္ကိုယ္စီႏွင့္ ရဲတပ္သား ၃၀ ခန္႔၊ လူ ၂၀ ခန္႔စီ၀င္ဆံ့မည့္ ရဲကားသံုးစီး၊ ထို ကားမ်ားေပၚတြင္လည္း ရဲတပ္သားမ်ားကို မပီ၀ိုးတ၀ါး အေမွာင္ထဲတြင္ ေတြ႕ရသည္။
ကင္းပုန္း၀ပ္ လံုၿခံဳေရးယူသူမ်ားဟု ယူဆရသည့္ ထိုအုပ္စုကိုျဖတ္လာအၿပီး ေပ ၁၀၀ ခန္႔ အကြာအေ၀း အေရာက္ လမ္းမီးတိုင္ေအာက္တြင္မူ ရဲသား ၁၅ ဦး ခန္႔က လမ္းကို ထပ္မံပိတ္ထားသည္။ ထိုရဲသားတို႔က ဤလမ္းကို ေပးမ၀င္ႏုိင္ဟု ဆိုလာေတာ့သည္။
ဘာေၾကာင့္ပါလဲဟု ေမးခြန္းထုတ္သည့္အခါ “လံုၿခံဳေရး” ဟု ဆိုသာဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ ခိုင္ခိုင္လံုလံု မေပးဘဲ “ခြင့္မျပဳ” ဟု တြင္တြင္ျငင္းေနသည္။ဆက္တုိး၍ မျဖစ္ေတာ့သည့္ အေျခအေနတြင္ လာရာလမ္းအတိုင္း ျပန္ေလွ်ာက္ လာရာ တိတ္ဆိတ္
ၿငိမ္သက္ေန သည့္ အေမွာင္ထဲေရာက္ေနေသာ္လည္း ကင္းပုန္းခ်ထားသည့္ ရဲသားတို႔ထံမွ စူးရွသည့္ အၾကည့္ကိုမူ သတိျပဳမိခဲ့သည္။ လာရာလမ္း အ၀သို႔ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ “ဒီလမ္းကို ၀င္ခ်င္ရင္ ခြင့္ေတာင္းရတယ္ကြ၊ သြားခ်င္တိုင္း သြားလို႔မရဘူး” ဟူသည့္ အသံတစ္သံက တိတ္ဆိတ္သည့္အေမွာင္ညကို ၿဖိဳခြင္း သြားေတာ့ သည္။
“ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ” ဟု ေမးခြန္းထုတ္သည့္အခါ “ငါတို႔ တာ၀န္အရလုပ္တာ” ဟု ေမးခြန္းႏွင့္မသက္ဆိုင္ သည့္ အေျဖေပးသည္။ “ခင္ဗ်ားတို႔ တာ၀န္အရလုပ္တာ ဟုတ္ၿပီ။ ဒီလမ္းကို ဘာ့ေၾကာင့္ ပိတ္ထားသလဲ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သိခြင့္ရွိပါတယ္”
ဟု ဆိုသည့္အခါ “ငါတို႔ ဘာမွမသိဘူး။ မင္းသိခ်င္ရင္ တာေမြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကို သြားေမး” ဟု မာေက်ာ ေဘာက္ဆတ္သည့္အသံႏွင့္ ေဘာင္းဘီအတြင္း ဘယ္ ဘက္လက္ကိုႏႈိက္လ်က္ ဒုတိယအေျဖကို ထပ္မံေပးသည္။
ခက္ေခ်ၿပီ။ ကမ္ၻာ့ကုလသမဂ္ၢ အဖြဲ႔ ႀကီးက ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ ေၾကညာခဲ့သည့္ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာစာ တမ္း အပိုဒ္ ၁၃ ပိုဒ္ခြဲ (၁) တြင္ပါရွိသည့္ “လူတိုင္းသည္ မိမိႏိုင္ငံ နယ္နိမိတ္အတြင္း လြတ္လပ္စြာသြား လာခြင့္၊ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ခြင့္ရွိသည္” ဟူသည့္
ျပ႒ာန္းခ်က္ႏွင့္ ယခုျဖစ္ေပၚေနသည့္ အေျခ အေနမ်ားက ဖီလာဆန္႔က်င္ေနၿပီ။
“လူတိုင္းဟာ လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ ရွိပါတယ္” ဟု ေစာဒက တက္သည့္အခါ “ဒီေနရာမွာ အျငင္း ပြားဖို႔မရွိဘူး။ မင္းသိ ခ်င္တာရွိရင္ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးဆီ သြားေမးပါ” ဟု ထပ္ဆင့္ ဆိုလာသည္။ ေရာက္လိုသည္က သႏၱိသုခေက်ာင္းတိုက္၊ ပို႔ေနသည္က ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး႐ံုးမို႔ မျဖစ္ေခ်ၿပီ။အေျခ အေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါကို ေလ့ လာလ်က္ မေရာက္ေရာက္ေအာင္သြားမည္ ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ ထိုသူ တို႔ႏွင့္ေ၀းရာ ခမ္းလွမ္းလွမ္းသို႔ ေလွ်ာက္လာမိေတာ့သည္။ “အစ္ကို” ဟု ေခၚသံတစ္သံၾကားၿပီး စူးစမ္း လိုက္သည့္အခါ ထိုရပ္ကြက္ေနသူတစ္ဦး ျဖစ္မွန္း သိလာသည္။ ထုိသူက “ဒီလမ္း အတိုင္းသြားပါ ေရွ႕ ေရာက္ရင္ ဘယ္ဘက္ခ်ဳိး၊ အဲဒီမွာ ေခ်ာင္းေလးေတြ႕လိမ့္မယ္။အဲဒီေခ်ာင္းရဲ႕ တစ္ဖက္ျခမ္းက သႏၱိသုခပဲ သြားခ်င္ရင္ေတာ့ အဲဒီေခ်ာင္းကုိ ျဖတ္ရမယ္” ဟု လမ္းၫႊန္သည္။
လမ္းၫႊန္ခ်က္အတိုင္း မပီ၀ိုးတ၀ါး အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ ေလွ်ာက္လာသည့္အခါ ရပ္ကြက္အေခၚ နတ္ေခ်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ နတ္ ေခ်ာင္း၏ အျခားတစ္ဖက္တြင္ သြားလိုလွ သည့္ သႏ္ၲိသုခေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေတြ႕ ရသည္။ ေခ်ာင္းကို
ျဖတ္လ်က္ ေက်ာင္းေတာ္ သို႔ သြားရန္ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္။
ပတ္၀န္းက်င္ကို စူးစမ္းၾကည့္လုိက္ သည့္အခါ ေခ်ာင္းနံေဘးတြင္ လမ္းကေလးေတြ႕၏။ ျဖစ္ႏုိင္ေျခကေတာ့ ဤလမ္းအတိုင္း သြား႐ံုပင္ရွိသည္။ အေမွာင္ၾကားမွ လမ္းၾကားေလးအတိုင္း ငါးမိနစ္ခန္႔ ျဖတ္ေလွ်ာက္ လာသည့္အခါ လမ္းမီးတိုင္ေအာက္တြင္ စုစု႐ံု႐ံုးႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား။ လမ္းသြားလမ္း လာကားမ်ားကိုျဖတ္ တားကာ “ဘယ္သြား မွာလဲ” ဟု စစ္ေဆး၏။ “ဘယ္ကလာသလဲ” ဟု ေမးျမန္း၏။ ညသန္းေခါင္ခ်ိန္တြင္ လမ္းေပၚေရာက္ေနသည့္ ဘုရားသားေတာ္ အပါး ၃၀ ခန္႔က ခရီးသြားျပည္သူမ်ားကို စစ္ေဆး တားဆီးေန ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနတို႔ လုပ္ရမည့္အလုပ္ကိုု ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းမ်ားက ဗုဒၶအဆံုးအမႏွင့္ ဆန္႔က်င္လ်က္ ေလာကီေရးရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းသည္ မႈန္ျပျပ အလင္းေရာင္ေအာက္မွ အ႐ုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္ လွေသာ ျမင္ ကြင္းတစ္ကြက္ပင္ ျဖစ္သည္။
ထိုသံဃာေတာ္မ်ားအနီးသို႔ ကပ္မိသည့္ အခါ “ဘယ္သြားမွာလဲ” ဟု သံဃာတစ္ပါး က စစ္ေဆးသည္။ “သႏၱိသုခပါဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္သည့္အခါ “လမ္းပိတ္ထားတယ္” ဟု တိုတိုျပတ္ျပတ္ ျပန္မိန္႔သည္။ “အရွင္ ဘုရားတို႔က ဘယ္ေက်ာင္းတိုက္ကပါလဲ”ဟု ေလွ်ာက္တင္သည့္အခါ ခပ္ေထ့ေထ့ ၿပံဳးလ်က္ “ဘုန္း ႀကီးပါဆို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ကေပါ့ကြ” ဟု အေျဖေပးသည္။
ႏူးညံ့ေသာ၊ သိမ္ေမြ႔ေသာ ဗုဒ္ၶတရား ေတာ္မ်ား၊ အဆံုးအမမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနသည့္ ဗုဒၶသားေတာ္တစ္ပါး ၏ အေျဖ စကားေၾကာင့္ ငယ္ထိပ္သို႔ေဆာင့္တက္ လာေသာ ေဒါသကိုထိန္းလ်က္ သြားလိုလွသည့္ သိႏၱိသုခသုိ႔ေရာက္ရန္ ထပ္မံအႀကံ ထုတ္ရျပန္သည္။
တုိက္ဆိုင္စြာပင္ အငွားကားတစ္စီး ေရာက္ရွိလာျခင္းေၾကာင့္ ကားငွားကာ ထိုသံဃာေတာ္မ်ားကို ျဖတ္ ေက်ာ္ရန္ ႀကိဳးစားရျပန္သည္။ “ဘယ္သြားမွာလဲ” ဟူသည့္ ေမးခြန္းႏွင့္ ထပ္မံႀကံဳေတြ႕ရသည့္အခါ“အိမ္ ျပန္မွာပါဘုရား” ဟု မုသားစကား သံုးလိုက္ရသည္။
“အိုေက” ဟု ခြင့္ျပဳခ်က္ ႏွင့္ “ဓာတ္ပံုမ႐ိုက္နဲ႔” ဟူသည့္ တားျမစ္ခ်က္က ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးဆီမွ တစ္ဆက္တည္း ထြက္ေပၚလာမွသာ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ ေတာ့သည္။
သံဃာေတာ္မ်ား ပိတ္ဆို႔တားဆီးထားသည့္ နတ္ေခ်ာင္းတံတားကိုျဖတ္ကာ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားထဲ၀င္ကာ ကားသမားကို ေရွ႕ တိုးႏုိင္သမွ်တိုးရန္ ေျပာဆိုေမာင္းခိုင္းရသည္။ အေတာ္ေလး ေမာင္းၿပီးေသာအခါ ကားသမားက ဆက္မေမာင္းလိုေတာ့ဘဲ ေျခလ်င္သြားရန္
တိုက္တြန္းသည္။ ကားေပၚမွဆင္းကာ အေမွာင္ ၾကားမွ ေလးမိနစ္ ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္လာသည့္အခါ ေရွ႕တြင္ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ အုပ္စုႀကီးတစ္စုကို ေတြ႕ ရျပန္သည္။
အနားေရာက္သည့္အခါ ရဲကား ၁၀ စီးခန္႔ႏွင့္ ရဲသားေျမာက္ျမားစြာက လမ္းကို ပိတ္ဆို႔ထားသည္။ အထူး တိတ္ဆိတ္လ်က္ ရွိသည့္ ညေမွာင္ေမွာင္တြင္ ရဲသားမ်ားႏွင့္ ရဲကားမ်ားၾကားမွ ျဖတ္ေက်ာ္လာခဲ့ေသာ္လည္း သည္တစ္ခါေတာ့ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာ တားျမစ္ျခင္းမခံရပါ။ ေပ ၃၀ ခန္႔ ထပ္မံ ေလွ်ာက္လာမိသည့္ အခါ ရဲကားမ်ားႏွင့္ ရဲသားမ်ားကို ထပ္မံေတြ႕ရျပန္သည္။
ျဖတ္ေက်ာ္ရန္ ႀကိဳးစားသည့္အခါ ကားေပၚမွ “ဘယ္သြားမွာလဲ” ဟု အသံတစ္သံ ထြက္ေပၚလာျပန္သည္ “သႏၱိသုခ သြားမ လို႔ပါ။ သတင္းယူမလို႔ မဇ္ၥ်ိမ သတင္းစာကပါ” ဟု ခပ္သြက္သြက္ အေျဖေပးလုိက္သည္။ “ေအးသြားခ်င္လည္းသြားကြာ၊ ဟိုမွာေတာ့ ရဲေတြေကာ၊ ဘုန္းႀကီးေတြေကာ ႐ႈပ္ယွက္ ခတ္ေနၿပီ” ဟု ခြင့္ျပဳသည္။ သြားလိုသည့္ ေနရာသို႔ ေရာက္ေတာ့မည္ဟူသည့္ အသိ ႏွင့္ ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းလာမိသည့္ အခါ သႏၱိသုခေက်ာင္းေတာ္ေရွ႕သို႔ ေရာက္ပါၿပီ။
သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ၀င္မရ။ေက်ာင္းေတာ္သို႔၀င္သည့္လမ္း အေမွာင္ထုအတြင္း မိုးမရြာဘဲ ထီး ေဆာင္းလ်က္ ေက်ာခိုင္းပိတ္ဆို႔ထားသည့္ သံဃာေတာ္ မ်ား၏ ပထမစည္း၊ ထိုသံဃာေတာ္မ်ား၏ေရွ႕ ၁၅ ေပ ခန္႔အကြာတြင္ လက္ခ်င္း ခ်ိတ္လ်က္ ေက်ာခိုင္း
ပိတ္ဆို႔ထားသည့္ အရပ္၀တ္မ်ားႏွင့္ ဒုတိယစည္း၊ ထိုသူမ်ား ႏွင့္ ၁၅ ေပခန္႔ကြာလ်က္ ေနာက္ေက်ာခိုင္း ကာ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ပိတ္ဆို႔ထားသည့္ အရပ္၀တ္ မ်ား၏ တတိယစည္းကို သတင္းသမား မ်ား၏ ကင္မရာမီးေရာင္ေအာက္တြင္ လွမ္းျမင္ေနရသည္။
သံဃာေတာ္မ်ား တားဆီးထားသည့္ ပထမစည္းတြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ ခင္သန္းႏြယ္က ေအာ္ဟစ္ငိုယိုလ်က္ “မတရား မလုပ္ ၾကပါနဲ႔ဘုရား။ လူေတာင္မွန္တာလုပ္ရင္ ဘုန္းႀကီးက ပိုေတာင္ မွန္တာ လုပ္ရဦး မယ္” ဟုဆိုကာ ပိတ္ဆို႔တားဆီးထားသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို
ေတာင္းပန္ေနသည္။ သံဃာေတာ္မ်ားက ထီးမိုး လ်က္ မီးေရာင္ ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ရပ္ထားဆဲ။ ညအေမွာင္ ကလည္း သတင္းသမားမ်ား၏ ကင္မရာ မီး ေရာင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွတစ္ပါး အျခား အလင္းေရာင္မရွိဘဲ မည္းေမွာင္လ်က္ပင္ ရွိေနသည္။
“ေလးလႊာေလးလႊာ အဆင္ေျပလား။ေလးလႊာ ေလးလႊာအဆင္ေျပလား” ည ေမွာင္ေမွာင္တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာ စက္မွထြက္ေပၚလာသည့္ အသံတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သတင္းသမားမ်ား၏ ကင္မရာမီးမ်ားအသံ လာရာသို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ သက္ ေတာ္ ၅၀ ေက်ာ္ အရြယ္ရွိ သံဃာတစ္ပါး ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္ စကား ေျပာစက္မွ အသံမ်ား ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း “အဆင္ေျပတယ္” ဟု မိန္႔ၾကားၿပီးေနာက္ ေခတ္ၱအၾကာ သတင္းသမားမ်ား ကို ေက်ာခိုင္းထားသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား သႏၱိသုခေက်ာင္းေတာ္ ၀င္ေပါက္သို႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ရန္ ေျခလွမ္းျပင္ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ “ဖယ္ေပးလိုက္ၾက။ဖယ္ေပးလိုက္ၾက သကၤန္း၀တ္ေတြ၊ သကၤန္း၀တ္ေတြ။ ဘာသကၤန္း၀တ္ ေတြလဲ၊ ဘာသကၤန္း၀တ္ေတြလဲ။ ကတုံးေတြ၊ ကတုံးေတြ” ဟု ေအာ္ဟစ္သံမ်ားၾကားရၿပီး ကင္မရာမီး ေရာင္ေအာက္တြင္ စူးစမ္းၾကည့္သည့္ အခါ
အရပ္၀တ္မ်ားျဖစ္ၿပီး ခါးေထာက္လ်က္ မည္သည့္ ခံစားခ်က္မွ် ရွိပံုမရဘဲ ေအာ္ဟစ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ပထမစည္းအျဖစ္ ပိတ္ဆို႔ထားသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား သႏၱိသုခေက်ာင္းေတာ္တြင္းသို႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ သြားၿပီး ေခတၱအၾကာ၊ ေက်ာင္းေတာ္အတြင္းမွ မီးေရာင္မ်ား လင္းလက္လာၿပီး “ဘုန္းဘုန္းေတြကို ဖမ္း သြားၿပီ။ ဘုန္းဘုန္းေတြကို ကားေပၚတင္ေနၿပီ” ဟု
ေအာ္ဟစ္ငိုယိုသံမ်ား သႏၱိ သုခေက်ာင္းေတာ္၏ အျပင္ ဘက္ အေမွာင္ထဲတြင္ ပဲ့တင္ထပ္လ်က္ ရွိေနသည္။
ကားမီးမ်ားလင္းလာလ်က္ ေက်ာင္း ေတာ္တံခါးပြင့္လာၿပီး ေက်ာင္းေတာ္အတြင္းမွ ပထမဆံုးထြက္လာ သည္က ေရႊစင္စၾကာ မွန္လံုကား အမွတ္ ၆ဃ/၉၃၃၅ ထိုကားေပၚတြင္ သႏၱိသုခေက်ာင္းတိုက္မွ သံဃာ ေတာ္ အပါး ၂၀ ကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။
လမ္းတစ္ေလ်ာက္ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုသူမ်ား၊ သံဃာ ေတာ္မ်ားပါသြားသည့္ ထိုကားကို ရပ္ကြက္အတြင္းမွသူမ်ားက ထိုင္ကန္ေတာ့သူမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရ သည္။ ထို႔ေနာက္ ကားအမွတ္ 2D/ 5416 ကားေပၚတြင္လည္း သႏၱိသုခေက်ာင္းတိုက္မွ မဟုတ္သည့္ သံဃာေတာ္မ်ားပါ၀င္ ေသာ အျခားမွန္လံုကားေလးစီးလည္း ေက်ာင္းတိုက္အတြင္းမွ ထြက္ခြာသြားသည္။
ေနာက္ဆံုး ရဲကားတစ္စီး၏ ေခါင္းခန္းတြင္မူ ပီနန္ဆရာေတာ္၏ တပည့္ရင္း ျဖစ္သူ လန္ဒန္ဆရာေတာ္ဟု လူသိမ်ားသည့္ ဆရာေတာ္ဦးဥတ္ၱရကို သတင္းသမားမ်ား ၏ ကင္မရာမီးေရာင္ေအာက္တြင္ ဖူးေတြ႕ ရသည္။ ဆရာေတာ္ကိုဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္ သြားသည့္ ကားနားခ်ဥ္းကပ္လ်က္ ေမး ျမန္းမည္ျပဳစဥ္ ကား ေမာင္းသူက ကားလီဗာကို “၀ူး” ကနဲ ေဆာင့္နင္းကာ ေမာင္း ထြက္ရန္ ႀကိဳးစားသည္။
ဤတြင္ “ေဟ့လူ ခင္ဗ်ား ျဖည္းျဖည္း ေမာင္းလို႔မရဘူးလား” ဟု သတင္းသမား တို႔၏ ေအာ္ဟစ္သံ ေၾကာင့္ ကားကိုအနည္း ငယ္ ေလွ်ာ့ေမာင္းရာမွာ ကားေနာက္ေျပး လႊားအမီလိုက္ကာ ေအာ္ဟစ္ ဆူညံ သံမ်ားၾကားမွ ဆရာေတာ္ကို ႏွစ္မိနစ္ခန္႔ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခြင့္ ရခဲ့သည္။ေက်ာင္းတိုက္သို႔ ၀င္ေရာက္ စီးနင္းမႈ ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆရာေတာ္က “ေတာ္ေတာ့္ကို မင္းမဲ့စ႐ိုက္ ဆန္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တိုင္းျပည္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ကိစ္ၥေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ေဖာ္ေဆာင္ရာလည္း
မေရာက္ဘူးလို ျဖစ္ေနတယ္” ဟု မိန္႔ၾကားသည္။
သမၼတဦးသိန္းစိန္ တက္လာၿပီးေနာက္ သန္႔ရွင္းသည့္အစိုးရ၊ ေကာင္းမြန္သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုကာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးဟု တေၾကာ္ေၾကာ္ ဟစ္ေႂကြးခဲ့ေသာ္လည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမဟုတ္ဘဲ ဒီမိုကေရစီမဆန္ သည့္ အၾကမ္းဖက္မႈတစ္ခုသာ ျဖစ္ သည္ဟု ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ရာ လိုက္ပါရင္း ဆရာေတာ္က မိန္႔ၾကား သည္။
“တိုင္းျပည္ရဲ႕အက်ဳိး သာသနာရဲ႕ အက်ဳိးေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပ်က္စီးဆံုး႐ႈံးသြားတယ္လို႔ ဘုန္းႀကီးက ေတာ့ ဒီလိုပဲ ျမင္ပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကေတာ့ ဘာမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး မရွိႏိုင္ဘူး။ သူတို႔က အာဏာပိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔လုပ္ခ်င္သလို
လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ” ဟု မိန္႔ၾကားသြားခဲ့သည္။ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ညက သႏၱိသုခ ေက်ာင္းတိုက္မွ ဆရာေတာ္ အပါး ၂၀ ခန္႔ ထိန္း သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ႏွစ္ရက္ အၾကာတြင္ ဆရာ ေတာ္ဦးဥတၱရအပါအ၀င္ သံဃာငါးပါးကို အတင္းအက်ပ္လူ၀တ္လဲကာ အင္းစိန္ေထာင္ သို႔ အာဏာပိုင္တို႔က ပို႔ေဆာင္ထားသည္။
သႏၱိသုခေက်ာင္းတိုက္ ပိုင္ဆုိင္မႈအတြက္ အျငင္းပြားျခင္းကို စာစုတြင္ မေရးသားလိုပါ။ သို႔ေသာ္ သံဃာ ေတာ္ အပါး ၂၀ သာ သီတင္းသံုးေနထိုင္သည့္ ေက်ာင္းေတာ္ ကို ညအခ်ိန္မေတာ္အေမွာင္ထုကို အကာ အကြယ္ယူကာ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာ ယကအဖြဲ႕မွ
သံဃာေတာ္ ၃၀၀ နီးပါးျဖင့္ ၀င္ေရာက္စီးနင္းျခင္း၊ ရဲတပ္သား လံုၿခံဳ ေရးမ်ားစြာျဖင့္ ကင္းပုန္း၀ပ္လ်က္ ၀င္ေရာက္ စီးနင္းျခင္း အရပ္၀တ္မ်ားစြာ ပူးေပါင္း ပါ၀င္ျခင္းစသည့္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား သည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၊ ေကာင္းမြန္သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဟု ေအာ္ဟစ္
ျမည္တမ္းေနသည့္ အစိုးရတစ္ရပ္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မဟုတ္ဘဲ၊ မင္းဆိုးမင္းညစ္တို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈပံုစံႏွင့္ စ႐ိုက္လကၡဏာ၊ အမူအအက်င့္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။
အလားတူပင္ သန္႔ရွင္းသည့္အစိုးရဟု ဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းမ်ားကို ရဲတပ္သားမ်ား စြာျဖင့္ ဖမ္းဆီးလ်က္ အတင္းအက်ပ္ လူ၀တ္လဲေစကာ အက်ဥ္း ေထာင္ပို႔ခဲ့သည့္လုပ္ရပ္သည္ ဘာသာေရး ႐ႈေထာင့္မွပင္ၾကည့္ၾကည့္၊ လူမႈေရး ႐ႈေထာင့္မွပင္
ၾကည့္ၾကည့္ သန္႔ရွင္းသည့္ အစိုးရတစ္ရပ္ဟုေခၚဆိုရန္ ထိုက္တန္မည္ မဟုတ္ေပ။
Mizzima Burmese
