ျပည္သူေတြက သူ႔အေျပာေလးကိုသိတယ္
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
10/17/2013 08:35:00 AM
လက္ထဲမွာေတြ႔တဲ့ ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေနဆိုတဲ့ လက္ေတြ႔ေခတ္ကေတာ့ အတိတ္ရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါၿပီ။ ခုေခတ္က မီဒီယာေတြ ကလည္းေျပာ၊ ျပည္သူေတြက လည္းေျပာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက လည္းေျပာ၊ လႊတ္ေတာ္က လည္းေျပာ၊ ပါတီေတြ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးက လည္းေျပာ ဆိုေတာ့ လက္ေတြ႔ေခတ္ မဟုတ္တဲ့ အေျပာေခတ္လို႔ ဆိုေလမလားေတာင္မသိ။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္မိေတာ့လည္း “သူ႔အေျပာေလးက” ဘယ္လိုပဲတဲ့ေလ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ယခင္လက္ေတြ႔ေခတ္ ထက္ေတာ့ ယေန႔အေျပာေခတ္ကို ႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ဘာသာသူ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာပဲ ေျပာေျပာ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာပဲ ေျပာေျပာ၊ အရက္ဆိုင္ထဲမွာပဲ ေျပာေျပာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို ေျပာေနၿပီဆိုရင္ ဒီႏိုင္ငံ အသက္ဝင္လာၿပီ။ ဒီျပည္သူေတြ ဒီမိုကေရစီကို မ်က္ကြယ္မျပဳလို႔ ေျပာေနၾကတာ ဒီလိုပဲျမင္ပါတယ္။ ဝမ္းလည္းဝမ္းသာ မိပါတယ္။
အေရးႀကီးတာက လက္ေတြ႔ရဲ႕အစ သေဘာတရားက အလုပ္ရဲ႕အစ အေျပာကဆိုသလို ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္လာတာနဲ႔အမွ် ဒီႏိုင္ငံတစ္ေန႔ ေရွ႕ေရာက္လာမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေနမိတဲ့ အထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း အပါအဝင္ ပါပဲ။ အခုလို ေဆာင္းပါးေရးေနတာလည္း ဝင္ေျပာေနတာပါပဲ။ တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ “စကားစကား ေျပာပါမ်ား၊ စကားထဲကဇာတိျပ” တဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေျပာေတြ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တာဝန္ယူဖို႔ ေတြလည္း တစ္ပါတည္း ရွိလာပါတယ္။ အေျပာမေတာ္ တစ္ခြန္းပါတဲ့။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ေတြ ေျပာတဲ့ စကားဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေက်ာ္တစ္ခြန္း ပဲေပါ့။
ဂ်ာနယ္တစ္ခုမ်ား ဆိုရင္ အဲဒီႏိုင္ငံေက်ာ္တစ္ခြန္း ေတြကို စာမ်က္ႏွာ တစ္ခုမွာ ေနရာေပးၿပီး အပတ္စဥ္ ေၾကာ္ျငာေပးပါတယ္။
“စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္မွန္ေအာင္ ပစ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မိုးေပၚ ေထာင္မေဖာက္ဘူး။ ဒီတစ္ခါ ဆူဆူပူပူ လုပ္မယ့္သူေတြ မသက္သာဘူးသာ မွတ္ၾကေပေတာ့”
“ဘယ္သူပဲ တားတား ျမစ္ဆံုကိုေတာ့ ဆက္လုပ္သြားရမွာပဲ”
“လယ္သမားေတြ အေၾကြးေက်ရေအာင္ ထမင္းတစ္နပ္ ေလွ်ာ့စားၾက”
“ျပည္သူေတြက လွ်ပ္စစ္မီးမလင္းရင္လည္း ဖေယာင္းတိုင္ေလး ထြန္းထားေစခ်င္တယ္”
“တ႐ုတ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္”
“ေရႊလက္နဲ႔ေခၚတုန္း မလာရင္ က်ည္ဆန္ ေပးရလိမ့္မယ္” တဲ့။
သူ႔အေျပာေလးေတြကို သမိုင္းဝင္ေစခ်င္လို႔နဲ႔ တူပါရဲ႕။
ဒီလိုႏိုင္ငံေက်ာ္တစ္ခြန္း ေတြဟာ ဘယ္အထိ လႊမ္းမိုးပါသလဲဆိုရင္ အႏုပညာရွင္ ကိုဇာဂနာတို႔ ဟာသစကား ေတြေတာင္ ဒီအခ်ိန္မွာ နားထား ၾကရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မ႐ိုမေသ ေျပာမိသလိုျဖစ္သြားရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။ ဆိုခ်င္တာ ကေတာ့ ျပည္သူေရွ႕မွာ စကားေျပာရၿပီဆိုရင္ ထင္သလို မေျပာေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ေဖာ္ျပမႈလို႔ မွတ္ယူေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုေျပာခဲ့တဲ့ လူေတြရဲ႕ တိုင္းျပည္အေပၚ ထားတဲ့ ေစတနာကို ကြၽန္ေတာ္ ေလွ်ာ့မတြက္ရဲပါဘူး။ တကယ္လည္း လုပ္ေနရင္း ေျပာမိမွားေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အလုပ္ရွိရင္ အမွားရွိတတ္သလို ပါပဲ။
ျပည္သူေတြဟာ သိၾကပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ဘယ္သူကေတာ့ တိုင္းျပည္အေပၚမွာ တကယ့္ေစတနာမွန္နဲ႔ လုပ္ေတာ့ေနတာပဲ၊ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါကေတာ့ ဘယ္ေျခာက္ကာ ညာလွမ္းေနသူ၊ ေနာက္က အရိပ္ႀကီးကိုပဲ အလုပ္အေကြၽးျပဳေနသူ၊ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေတာ့ ေနာက္ျပန္လွည့္လို႔ရမလဲ အၿမဲစဥ္းစားေနသူ၊ ဘယ္သူကေတာ့ စိတ္ေကာင္းကို မရွိတဲ့သူ၊ သူကေတာ့ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ လံုးဝကို ကင္းရွင္းသူ ဆိုတာေတြပါပဲ။ ျပည္သူေတြ မညံ့ၾကပါ။
မၾကာေသးခင္က ဆိုရင္ ပညာေရးဝန္ထမ္းတစ္ဦးကို ခြင့္မဲ့ေလးရက္ ပ်က္ကြက္မႈ၊ ၄၃ ရက္ ေက်ာင္းေနာက္က်မႈနဲ႔ ဝန္ႀကီးဌာနက အလုပ္ထုတ္ လိုက္ပါသတဲ့။ ျပည္သူေတြကေတာ့ ဟုတ္ပါ့မလား ေမာင္ကာဠဳရယ္တဲ့။ ယခင္ တရားစၿပီးစြဲတုန္းက ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု က်င္းပရန္ ေတာ္ဝင္ႏွင္းဆီမွာ က်င္းပျပဳလုပ္တဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ သြားတက္မႈဆိုေတာ့ အလုပ္တျခား အထုတ္တျခား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ခြက်တာက ျပည္နယ္တစ္ခုက ပညာေရးဝန္ထမ္း ကိုေတာ့ ၁၁ ႏွစ္ဆက္တိုက္ ပ်က္ကြက္ခဲ့တာေတာင္ ရာထူး တိုးေပးလိုက္တယ္ ဆိုပဲ။
“ပုဒ္မ ၁၈ ဖ်က္သိမ္းဖုိ႔ ေတာင္းဆိုလိုက္၊ ပုဒ္မ ၁၈ နဲ႔ပဲ အထဲကို ေရာက္လုိက္နဲ႔…”
သူတို႔မွာ ႏိုင္ငံေရးပြဲ သြားတက္လို႔ ထုတ္တယ္လို႔လည္း မေျပာရဲရွာဘဲ ထမင္းေရပူလွ်ာလႊဲ ဇာတ္ခင္းလိုက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဆရာ ဆရာမသမဂၢမ်ား ရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ ေနရပါတယ္။ ျပည္သူေတြက သိၾကပါတယ္။ မိုးႀကိဳးပစ္ ထန္းလက္ကာတဲ့ အက်င့္ေတြ ပါမေနၾကပါနဲ႔။ မိခင္ဌာနမို႔ မိခင္စိတ္မ်ဳိးသာ ထားရွိႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေျခြလိုက္ရပါတယ္။ ဝန္ထမ္း အခြင့္အေရး ဆိုတာလည္း ျပည္သူ႔အခြင့္အေရး ပါပဲ။ ခြင့္မယ့္ေလးရက္ ပ်က္လို႔ ေက်ာင္းထုတ္တာ ကမၻာမွာလည္း မရွိ။ ျမန္မာမွာလည္း မၾကားဖူးေတာ့ ျပည္သူေတြနားထဲမွာ ဆူးေတြ ဝင္သြားပါတယ္။
၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို ျပင္မယ္ဆိုေတာ့လည္း ျပည္သူေတြက ဘယ္နည္းဘယ္ပံု ေရးဆြဲထားတဲ့ ဥပေဒပဲဆိုတာ သိၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြျဖစ္တဲ့ အေလ်ာက္ ပုဒ္မေပါင္း ၄၅၇ ခု အေၾကာင္းကို ေရစုန္ေရဆန္ မသိႏိုင္ဘူး ဆိုေပမယ့္ ပုဒ္မ ၅၉ (စ) ကို ေမးၾကည့္ပါ။ ဒက္ခနဲ ေနေအာင္ကို သူတို႔က သိၾကပါတယ္။ ဒါဘယ္သူ႔ကို ဘယ္လိုမွပါမရေအာင္ ပုဂၢိဳလ္ေရး မစၦရိယစိတ္နဲ႔ ေရးထားတာ ျပည္သူေထာက္ခံထားတဲ့ ဥပေဒ ဆိုၿပီး ျပည္သူကို လႊဲေျပာေနတာ။ တမင္ အေၾကာင္းေတြ ျပေနတာ။ ဒါကို သူတို႔တကယ္ ျပင္ေပးလိုက္ရင္ေတာ့ တကယ္ စိတ္သေဘာမွန္သူေတြ အျဖစ္ သတ္မွတ္ႏိုင္သလို ျပင္မေပးဘဲ မတည့္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး၊ မညီခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး ခ်န္ထားခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ တကယ့္ကို သမိုင္းအမည္းစက္ႀကီးပါပဲ ဆိုတာ မိဘျပည္သူေတြ သိၾကပါတယ္။
ျပည္သူေတြ ယံုၾကည္မႈနည္းေနတာကေတာ့ ႏွစ္ငါးဆယ္ဖိႏွိပ္မႈေတြဟာ မ်ားျပားခဲ့လို႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေနတာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး စကားေတြကို ေျပာေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြဟာ မိဘျပည္သူလို႔ ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚတဲ့ အေပၚမွာ ႀကိဳဆိုလိုက္ၾကရသလို အတိတ္က ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ျပည္သူကို ႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ အမွားေတြအတြက္ေရာ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း၊ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါေၾကာင္း၊ ေတာင္းပန္ေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ရာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို ေစလိုတဲ့ ဆႏၵေတြ ကိန္းေအာင္းေန႐ံုမွ်မက ရင္ဖြင့္ေျပာဆိုလာၾကတဲ့ အခမ္းအနားေတြကိုပါ အထင္အရွား ေတြ႔ျမင္လာရပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒါေတြကို သင္ခန္းစာ ယူၾကရမယ္ ဆိုေတာ့ ျပည္သူေတြက မိမိတို႔မွားခဲ့တာကို သင္ခန္းစာ ယူၾကရမလိုပါပဲ။ စဥ္းစားစရာပါ။
ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္လာရတဲ့ သမိုင္းသင္ခန္းစာ ေတြကို ျပည္သူက ယူရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕ေခတ္က နယ္ခ်ဲ႕ကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့တဲ့ သခင္ဖိုးလွႀကီး တို႔ကပဲ မွားခဲ့သလို သင္ခန္းစာမ်ဳိး ယူၾကရမွာလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ ရွစ္ေလးလံုးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မိမိအစိုးရ အဖြဲ႕ဝင္ေတြကို သီးသန္႔ မိန္႔ခြန္းေျပာရာမွာ သင္ခန္းစာယူဖို႔ ထည့္ေျပာႏိုင္ရင္ေတာ့ ဒီစကားဟာ တကယ့္ကို ကြက္တိပါပဲလို႔ ေျပာရမွာပါ။ ျပည္သူကို ေျပာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ျဖစ္ပ်က္သမွ် မိဘျပည္သူေတြ ထိခိုက္ ခံစားမႈေတြ အားလံုးအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိပါေၾကာင္းကို ထည့္ေျပာႏိုင္ရင္ေတာ့ ပီတိကိုစား အားရွိသြားၾကမွာ မိဘျပည္သူေတြပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ႏုိင္ငံေရး ဆုိတာကလည္း မထင္တာေတြပါ ျဖစ္တတ္ေတာ့ ဒီေန႔မဟုတ္ရင္ မနက္ျဖန္မ်ား ေျပာလာမလား ဆုိတာကေတာ့ မသိတတ္ႏုိုင္ပါ။ သူ႔အရင္က ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးလုိ႔ ခံယူထားရာ ကေန ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ကုန္မွာ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး တစ္ေယာက္မက်န္ လႊတ္ေပးမယ္ ဆုိသလို ေျပာင္းလဲ လာႏုိင္ပါတယ္။
ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ေဒၚေနာ္အုန္းလွကို ေထာင္ ၂ ႏွစ္ခ်ခဲ့တဲ့ ဂယက္က အေတာ္ပဲ ႐ိုက္ခတ္ေနပါတယ္။ အစာငတ္ခံ တုိက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ ကာယကံရွင္ အေပၚမွာ ျပည္သူေတြဟာ စာနာနားလည္မႈ နဲ႔အတူ ပုဒ္မ ၁၈ ဖ်က္သိမ္းဖုိ႔ ေတာင္းဆိုလိုက္၊ ပုဒ္မ ၁၈ နဲ႔ပဲ အထဲကို ေရာက္လုိက္နဲ႔ပဲ သံသရာ လည္ေနပါတယ္။ မိဘျပည္သူေတြဟာ ဒီသံသရာက လြတ္ေျမာက္သင့္ပါၿပီ။
သမၼတႀကီး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ကိုမိုးသီးဇြန္တုိ႔ကို ေလဆိပ္မွာ ပိုစတာေတြ ကိုင္စြဲၿပီး ခြင့္ျပဳခ်က္မေတာင္းဘဲ ႀကိဳဆုိခဲ့တာ ေတြဟာ ဒီပုဒ္မ ၁၈ နဲ႔ မၿငိေတာ့ဘူးလား ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းမ်ားရဲ႕ အေျဖကိုေတာ့ အေမးႏြားေက်ာင္းသား အေျဖ ေတမိဘုရားေလာင္း လုပ္ေနသလုိပါပဲ။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ ပုဒ္မေပါင္း ၂၃၄ ခုရွိပါတယ္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ ပုဒ္မေပါင္း ၂၀၉ ခုရွိပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ပုဒ္မေပါင္း ၄၅၇ ခုရွိေတာ့ ေရွ႕မွာေရးဆြဲတဲ့ ဥပေဒႏွစ္ခု ေပါင္းတာေတာင္ ၄၅၇ ခု မျပည့္ႏုိုင္ေလာက္ေအာင္ ပုဒ္မေတြ မ်ားလြန္းေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေသခ်ာစိစစ္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေရွ႕နဲ႔ေနာက္ အၿမီးနဲ႔အေမာက္ မတည့္တာေတြ၊ လြဲေနတာေတြ ေဖာင္းပြေနတာေတြ ရွိတယ္လုိ႔ အသံေတြ ထြက္ေနပါတယ္။
ပမာအားျဖင့္ ပုဒ္မ ၃၈(က)မွာ- ႏုိင္ငံသားတုိင္းသည္ ဥပေဒႏွင့္အညီ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခြင့္ႏွင့္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံပိုင္ခြင့္ ရွိသည္လုိ႔ ဆိုထားၿပီး ပုဒ္မ ၁၂၀(ခ) မွာေတာ့ ႏုိင္ငံသား မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားေသာ ႏုိင္ငံသားျဖစ္သူသာ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခံပိုင္ခြင့္ ရွိသည္ ဆုိေတာ့ ေရွ႕ေနာက္မညီ ျဖစ္ေနၿပီး အလားတူျဖစ္စဥ္ေတြ နဲ႔အတူ ဥပေဒစံႏႈန္း၊ ႏုိင္ငံေရး စံႏႈန္းေတြနဲ႔ မညီညြတ္တဲ့၊ ယုတၱိေဗဒဆုိင္ရာ စံႏႈန္းဆုိင္ရာ က်ဳိးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္မႈ မရွိတဲ့အခ်က္ေတြကို ေထာက္ျပ ေျပာဆုိလာတာေတြ ေတြ႔ေနရပါ တယ္။ သူ႔အေျပာေလးက ျပင္မယ္ဆုိေတာ့လည္း ျပည္သူေတြက တကယ္ပဲလား၊ အဟုတ္ပဲလား ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔အတူ ေစာင့္ၾကည့္လ်က္ပါပဲ။
ျပည္သူေတြဟာ “၁၉၆၂ က ၿဖိဳခြဲျခင္းခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံုကို မၾကာေသာ တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အုတ္ျမစ္ခ်ပြဲ က်င္းပရေအာင္” လုိ႔ ၁-၉-၁၉၈၈ မွာေျပာၿပီး ၁၈-၉-၁၉၈၈ မွာ တပ္မေတာ္လက္ကို အာဏာအပ္ၿပီး ဆင္းသြားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးရဲ႕ စကားကို မေမ့တတ္သလုိ “၁၉၉၀ ေမလ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးတာနဲ႔ တပ္မေတာ္ဟာ စစ္တန္းလ်ားျပန္ၿပီး မူလတာဝန္ကိုသာ ထမ္းေဆာင္မယ္” ဆုိတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ စကားကုိလည္း သတိတရ ရွိေနၾကတာပါ။ “ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏုိင္ပါဘူး”တဲ့။
“သန္႔ရွင္းေသာအစိုးရ ေကာင္းမြန္ေသာအစိုးရ ျဖစ္ရမယ္”၊ “သူမ သမၼတျဖစ္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္ထားတဲ့ ဥပေဒကို ျပင္ေပးမယ္” “ဘာသာေရးဆန္တဲ့ အဓိက႐ုဏ္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္က ႀကိဳးကိုင္သူေတြ ရွိေနတယ္” ဆိုခဲ့တာေတြ ကို ျပည္သူေတြက ေစာင့္ၾကည့္လ်က္ပါ။ “ျပည္သူ႔အစုိးရ တုိ႔အစုိးရ” လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ဖုိ႔လည္း အသင့္ပါပဲ။ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ ေပၚလာတာနဲ႔ အမွ် ျပည္သူ႔လက္ခုပ္သံ ေတြလည္း တစ္ခဲနက္ ေပၚထြက္လာမွာကေတာ့ မလြဲေရးခ် မလြဲပါပဲ။
ေဌးေအာင္ကို
thevoicemyanmar
