လူငယ္မ်ား အားေကာင္းရပါမည္ - Eleven Media Group

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 10/20/2013 10:50:00 AM

(ေဆာင္းပါးရွင္ - လြင္ခ်န္ၿဖိဳး(နတ္ေမာက္))

စည္းကမ္းကလနားမ်ားသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူငယ္မ်ားအဖို႔ စည္းပါးပါးေလးမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ကုန္ၿပီလား ထင္မွတ္မိပါသည္။ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္ အဖြဲ႔အစည္းကို ျပန္ၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ မိသားစုတိုင္း နီးပါးတြင္ရွိေသာ အသက္ငါးဆယ္ႏွင့္အထက္ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို ေရွးေခတ္မ်ဳိးဆက္၏ ေနာက္ဆုံးလက္က်န္မ်ားဟု သတ္မွတ္ခ်င္ပါသည္။ ေရွးေခတ္လူႀကီး အမ်ားစုသည္ စည္းစနစ္ ႀကီးမားေၾကာင္း အားလုံးအသိ ျဖစ္ပါသည္။ စည္းစနစ္ ႀကီးျခင္းႏွင့္အတူ အေနအထိုင္၊ အလုပ္အကိုင္ ႐ိုးသားျဖဴစင္ျခင္း၊ အသုံးအစြဲ က်စ္လ်စ္ေခြၽတာျခင္း၊ စုေဆာင္းမိျခင္းမ်ားကို ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ စည္းစနစ္ ႀကီးမားခ့ဲသူတိုင္းသည္ သူ႔အတိုင္းအတာႏွင့္သူ အထိုက္အေလ်ာက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ ပိုင္ဆိုင္မႈ ရွိခ့ဲၾကသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။

လက္ရွိ သက္လတ္ပိုင္းႏွင့္ သက္ငယ္ပိုင္း မ်ဳိးဆက္မ်ားသည္ အေဖအေမ၊ အဘိုးအဘြား ေရွးေခတ္လူႀကီးသူမမ်ားထံမွ စည္းကမ္းရွိၾကဖို႔ ေျပာဆို၊ ဆုံးမ၊ သြန္သင္၊ လမ္းညႊန္မႈ ခံယူခ့ဲၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီခရီးဒီထီး၊ ဒီအရပ္ ဒီဖိနပ္ ဆိုတာမ်ဳိးကအစ အေသးစိတ္ စနစ္တက် စီမံၾကေလ့ ရွိပါသည္။ ေသခ်ာသည္မွာ အဘိုးအဘြားတို႔ေခတ္က စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ "အမ်ဳိးသား စည္းကမ္းအစ စာသင္ေက်ာင္းက" ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ဆိုင္းဘုတ္မ်ား မရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စည္းမ့ဲကမ္းမ့ဲေတြ အခုအခ်ိန္ေလာက္ မေပါမ်ားခ့ဲဟု ယူဆမိပါသည္။

"အမႈိက္မျပစ္ရ၊ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ၊ ကြမ္းမေထြးရ၊ ယာဥ္ေၾကာေျပာင္းျပန္ မေမာင္းရ၊ ဟြန္းမတီးရ" စသည့္ စည္းကမ္းခ်က္ မ်ားစြာသည္ ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ျမင္ေတြ႔ေနရျပီ ျဖစ္သည္။ "လမ္းသြားရင္ သတိထား၊ ခရီးထြက္ရင္ ဂ႐ုစိုက္၊ ေက်ာင္းမွန္မွန္တက္၊ စာမွန္မွန္က်က္" စေသာ စည္းကမ္းခ်က္ မ်ားစြာကိုလည္း မိသားစုတိုင္းမွာ ေန႔စဥ္ၾကားေန ၾကရသည္။ အျမင္၊ အၾကား မ်ားခ့ဲၾကသျဖင့္ နား၊ မ်က္စိ လွ်ံကုန္ၿပီလား ေတြးဆမိပါသည္။ စည္းကမ္း၏တန္ဖိုး ေလ်ာ့က်ကုန္ၿပီလား သုံးသပ္မိပါသည္။

"ေတာ္ၿပီ။ ေဘာင္းဘီတို မ၀တ္ရင္ လိုက္မပို႔ဘူး။ သြားခ်င္ရင္ ေဘာင္းဘီတို ၀တ္ခ့ဲ။" စကိတ္ကြင္းသို႔ သြားခ်င္ေနသည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ပုဂၢလိက အမ်ဳိးသမီး အေဆာင္ေခါင္းရင္း လူသြားလမ္းမေပၚမွာ အက်ပ္ကိုင္၍ ေတာင္းဆိုေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ခဏေနေတာ့ ေက်ာင္းသူက အေဆာင္တြင္းသို႔ ေဘာင္းဘီတို ၀င္လဲကာ ႏွစ္ဦးသား ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ ထြက္သြားပါသည္။ ဒါကေတာ့ လူငယ္မ်ား အေနျဖင့္ လြတ္လပ္စြာျဖင့္ ကိုယ့္စည္းကို ေက်ာ္ျခင္းဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် အႏၲရာယ္ မျဖစ္ေသာ စည္းေက်ာ္ျခင္းမ်ား ရွိသလို အရင္ဆုံး ကိုယ္တိုင္ထိခိုက္ နစ္နာေစသည့္ စည္းေက်ာ္ျခင္းမ်ား၊ မိသားစု၊ ပတ္၀န္းက်င္၊ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္သာမက ေနာက္ဆုံးအသက္ပါ ဆုံး႐ႈံးရေသာ၊ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိးကိုပါ ထိခိုက္ရေသာ စည္းေက်ာ္ျခင္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။

စာေရးသူ၏အိမ္တြင္ အေဆာင္ဖြင့္ကာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ထားပါသည္။ ည ၁၀ နာရီမွ နံနက္ ၇ နာရီအတြင္း ဂီတာတီး၊ ေအာ္ဟစ္ဆူညံ သီခ်င္းဆိုျခင္း မျပဳရဟု စည္းကမ္းခ်က္ ထုတ္ထားပါသည္။ ပတ္၀န္းက်င္အား အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္မွာစိုး၍ ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ညတြင္ အိမ္မွေက်ာင္းသား သုံးေယာက္က ေဗြေဖာက္ကာ ည ၁၂ နာရီတြင္ ဂီတာတီး သီခ်င္းဆိုၾကပါသည္။ နာရီ၀က္ခန္႔ ၾကာသည္အထိ မရပ္သျဖင့္ စာေရးသူက အက်ဳိးအေၾကာင္း သြားေမးပါသည္။ သူတို႔ထံမွ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ၊ ထင္မွတ္မထားေသာ အေျဖကို ၾကားသိရသျဖင့္ အ့ံၾသမိပါသည္။ စာေရးသူ၏ အေဆာင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ၿခံ၀င္းတြင္ ေက်ာင္းသူအေဆာင္ ရွိပါသည္။ ထိုအေဆာင္မွ မိန္းကေလးတခ်ဳိ႕က စာေရးသူ၏ စည္းကမ္းခ်က္ကို သိသျဖင့္ သီခ်င္းဆိုေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား "နင္တို႔ ဒီည ၁၂ နာရီကေန မနက္ ၂ နာရီအထိထၿပီး ဂီတာတီး သီခ်င္းဆိုရဲရင္ ေနာက္ေန႔မွာ နင္တို႔ႀကဳိက္တာ ေကၽြးမယ္" ေျပာေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုပါသည္။

စည္းကမ္းတားျမစ္ ကန္႔သတ္ခ်က္ အမ်ားအျပား ရွိေသာ္လည္း က်ဴးလြန္ခ်ဳိးေဖာက္ရန္လည္း လြယ္ကူေနတတ္ပါသည္။ ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းယာ၊ ဘီယာ၊ အရက္ စသည္မ်ားက ေနရာမေရြး၊ အခ်ိန္မေရြး၊ လူငယ္လူႀကီး မေရြးအလြယ္တကူ ၀ယ္ယူအသုံးျပဳ ႏိုင္ၾကသည္။ စာသင္ေက်ာင္းသုိ႔ မေရာက္ဘဲ ဂိမ္းဆိုင္၊ ဘိလိယက္ဆိုင္၊ ေကတီဗီြ၊ မာဆတ္၊ ေန႔ကလပ္မ်ားမွာ ၀င္ေရာက္ခိုနား ေပ်ာ္ပါးႏိုင္ၾကသည္။ ယာဥ္လမ္းစည္းကမ္းႏွင့္ အေျပာအဆို၊ အေတြးအေခၚပိုင္း ဆိုင္ရာတြင္လည္း လိုက္နာမႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဆန္းသစ္မႈ အားနည္းသည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ တန္ဖိုးမထားျခင္း၊ ေငြေၾကးႏွင့္ အခ်ိန္မ်ားကို အက်ဳိးမ့ဲစြာ ေလလြင့္ျဖဳန္းတီးျခင္းမ်ားသည္ တစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ မသိသာေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ တစ္ခုလုံးအတြက္ ဆိုပါက ဆုံး႐ႈံးနစ္နာမႈ ႀကီးမားလွပါသည္။

မိဘ၊ အုပ္ထိန္းသူ၊ ဆရာမ်ား၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ စည္းကမ္းရွိျခင္းသည္ ေကာင္းက်ဳိးကို ျဖစ္ထြန္းေစႏိုင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုသူမ်ား၏ မျမင္ကြယ္ရာတြင္ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ဆိုးျပစ္မ်ားစြာကို ပို၍ေပၚေပါက္ ေစႏိုင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ တကၠသိုလ္မွာ ပညာဆည္းပူးရန္ ေရာက္လာၾကသည့္ လူငယ္မ်ားသည္ ပိုမိုလြတ္လပ္ခြင့္ ရၾကသည္။ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ႏိုင္ၾကသည္။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေအာင္ခ်ိန္အထိ ႐ိုးေအးႏုံအေသာ လူငယ္အခ်ဳိ႕ တကၠသိုလ္အဆင့္ ေရာက္ခါမွ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ျဖစ္သြားၾကရသည္။ ပညာေရး လမ္းမဆုံးမီ ထြက္သြားရသူေတြ ရွိသည္။ ယာဥ္တိုက္မႈ၊ ရမ္းကားမႈ၊ ကိုယ္၀န္ပ်က္က်မႈ စသည့္အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အသက္စြန္႔ၾကရသည္။ ေထာင္၊ အခ်ဳပ္ခန္းမ်ားတြင္ စံျမန္းၾကရသည္။ မလိုလားအပ္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ လူငယ္မ်ား၏ အားအင္မ်ားကို လြဲမွားစြာ အသုံးခ်ျခင္းအား ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရ ပါမည္။

အမွန္စင္စစ္ လူငယ္မ်ားတြင္ ေကာင္းမြန္ထက္ျမက္ေသာ စြမ္းအားမ်ား ပိုင္ဆိုင္ထားၾကပါသည္။ ထိုစြမ္းအားမ်ားကို စည္းႏွင့္ကမ္းႏွင့္ ထိေရာက္မွန္ကန္စြာ အသုံးခ်ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားစြာကုိ ရရွိေစမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မူးယစ္ေသစာ၏ သားေကာင္မ်ား၊ မႈခင္းျပစ္ဒဏ္မ်ား၏ တရားခံမ်ား၊ အခ်ိန္မတိုင္မီ အညြန္႔က်ဳိးခ့ဲရသည့္ လူသားပန္းပြင့္ေလးမ်ား မျဖစ္ရေအာင္ အားထုတ္ၾကရပါမည္။ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ လူငယ္မ်ားက အဓိက အက်ဆုံးဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ အရာရာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်ေနခ့ဲရေသာ စာေရးသူတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ အနာဂတ္ပုံရိပ္ လွပဖို႔ လူငယ္မ်ား၏ လက္ထဲတြင္ ရွိပါသည္။ လူငယ္ေတြ ႀကဳိးစားလွ်င္ ဘာမဆို ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ယုံၾကည္ပါသည္။ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာမ်ားကလည္း လူငယ္မ်ား၏ ႀကဳိးပမ္းလုံ႔လျပဳမႈ၊ အသုံး၀င္မႈမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳ၊ လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳဖို႔ လိုပါသည္။

အားလုံးအတြက္ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားသည္ ေက်ာ္လႊားပစ္ပယ္ရန္ မဟုတ္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ စည္းကမ္းမ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ မ်ားျပားလာပါက ၾကာေလၾကာေလ မႈန္၀ါး၀ါးျဖစ္ကာ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္မ်ား မရွိေတာ့ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို စိုးရိမ္မိပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ကာလတြင္ လူငယ္ေတြ အားေကာင္းဖို႔ လိုပါသည္။ စာရိတၱ အားေကာင္းရမည္။ ႀကိဳးစားမႈ အားေကာင္းရမည္။ ပညာေလ့လာမႈ အားေကာင္းရမည္။ ကြၽမ္းက်င္အသုံးခ်ႏိုင္မႈ အားေကာင္းရမည္။ ခံယူခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္၊ ဇြဲ၊ သတၱိမ်ား အားေကာင္းရမည္။ တိုင္းေရးျပည္ေရး စိတ္၀င္စားမႈ အားေကာင္းရမည္။ ႏိုင္ငံေရး နားလည္ႏွံ႔စပ္မႈ အားေကာင္းရမည္။

လူငယ္မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အခုအခ်ိန္ ကတည္းက စည္းကမ္းစနစ္က်က်၊ အားေကာင္းထားပါမွ အာဏာျပ ဖိႏွိပ္မႈ၊ လိမ္ညာဖုံးကြယ္မႈ၊ ကမၻာ့အလယ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ရေအာင္ လုပ္ခ့ဲမႈမ်ားကို တြန္းလွန္တိုက္ဖ်က္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္ပႏိုင္ငံ အသီးသီး၊ လူမ်ဳိးျခား အသီးသီး၏ နည္းေပါင္းစုံျဖင့္ အားစမ္းထိုးေဖာက္ လႊမ္းမိုးမႈမ်ားကိုလည္း ဟန္႔တားကာကြယ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူငယ္မ်ား ေကာင္းေသာအားမ်ား အားေကာင္းဖို႔ လိုပါသည္။

(ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္တြင္၂၀၁၁ ခုႏွစ္က စုေပါင္းေသြးလွဴဒါန္းပြဲ တစ္ခု၌ ေသြးလွဴဒါန္းရန္ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူမ်ားအား ေတြ႕ရစဥ္)