အေလွ်ာ့ေပးျခင္းတိုင္းသည္ အ႐ံႈးေပးျခင္းမဟုတ္

ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္ - 10/31/2013 08:44:00 AM

၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒသည္ ျပည္သူတို႔ကို ေကာင္းက်ဳိးေပးမည့္ ဥပေဒမဟုတ္၊ တိုင္းျပည္ ေခ်ာက္ထဲက်မည္ စိုးသည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ အေျခခံဥပေဒကို လက္ခံရန္ ၿခိမ္းေျခာက္ ေျပာဆိုေနသူမ်ားသည္ သတၱိနည္းေသာ စစ္တပ္ ေနာက္ၿမီးဆြဲမ်ားျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၅ အမီမွ အေျခခံဥပေဒ မျပင္ဆင္ႏိုင္ပါက အမွန္တကယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ျခင္းဟု မသတ္မွတ္ႏုိင္ စသျဖင့္ ေျပာဆိုသံမ်ား ညံစီေနသည္။ အလုပ္႐ံု ေဆြးေႏြးပြဲ တစ္ခုတြင္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက စာေရးသူကို လာေျပာသည္။ “အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ဖို႔ အႏၲရာယ္မ်ားမွန္း သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အႏၲရာယ္မ်ားလို႔ ဆိုၿပီး မလုပ္ဘဲ ေနတာကေတာ့ သတၱိနည္းရာ က်ပါတယ္။ အႏၲရာယ္မ်ားလို႔ ဆိုၿပီး ငံု႕ခံေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ” ဟူ၍။ အဆိုပါပုဂၢိဳလ္ေျပာေသာ အႏၲရာယ္မ်ားသည့္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ခ်က္ဆိုသည္မွာ လႊတ္ေတာ္တြင္း တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ဖယ္ထုတ္ျခင္းႏွင့္ သမၼတအရည္အခ်င္း ကန္႔သတ္ခ်က္ ပယ္ဖ်က္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း စကားမဟရပါဘဲ အလိုလို နားလည္မိလိုက္ ပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးသည့္အခ်ိန္မွ စ၍ ‘ခ်သမိုင္း’ ကို အစပ်ဳိး ခဲ့ၾကသည္။ ယခု ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ေခတ္သို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အက်ိဳးရွင္ (Stakeholder) မ်ားမွာ ‘ခ်’ ၾကဖို႔ အားသန္ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္ကို ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ျမင္ေနရသည္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒသည္ မီးက်ဳိးေမာင္းပ်က္ စံမမီ ဥပေဒတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု ထားပါေလ။ သို႔ေသာ္ ယင္းအေျခခံဥပေဒ ေပၚေပါက္လာေသာေၾကာင့္ ျပည္သူတို႔အတြက္ အဆိပ္သင့္စရာ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုတေလမ်ား ရွိခဲ့ေလသလား စာေရးသူ စဥ္းစားမိသည္။ အေျခခံဥပေဒပါ သတ္မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ လႊတ္ေတာ္တြင္ ပါဝင္ေနေသာ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားေၾကာင့္ ျပႆနာ တစ္စံုတစ္ရာ ရွိခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္။ လေပါင္း ၃၀ အလြန္အထိ ဇယား ၁၊ ၂၊ ၃၊ ၅ ပါ အခ်က္မ်ား အျငင္းပြားစရာ ရွိေနေသးေသာ္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ကြၽဲကူးေရပါ ျဖစ္မည့္ကိစၥ ျဖစ္သည့္အတြက္ အေလာသံုးဆယ္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္မည့္ကိစၥ မဟုတ္ေသး။ အကူးအေျပာင္း ကာလတြင္ ျဖစ္ပြားေသာ ပဋိပကၡ ျဖစ္စဥ္မ်ားမွာလည္း အေျခခံဥပေဒႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္ဟု မၾကားမိ။
ဟုတ္ပါသည္။ အေျခခံဥပေဒမွာ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ညီညြတ္ျခင္း မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္စည္ပင္ ေဝဆာဖို႔အတြက္ အလုပ္ျဖစ္ေျမာက္ရန္က အေရးႀကီးသလား၊ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ား စာအုပ္ထဲတြင္ မီေနဖို႔က အေရးႀကီးသလား ျပန္ေမးၾကဖို႔ လုိပါသည္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ (Development) ပန္းတိုင္ကို အေရာက္လွမ္းဖို႔ရန္အတြက္ စီးပြားေရး တည္ေဆာက္ရန္ အေရးတႀကီး လိုအပ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ျခင္း ဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးကို တည္ေဆာက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေစတနာစိတ္ထား မွန္ကန္စြာ၊ တရားမွ်တစြာျဖင့္ ႏိုင္ငံ့စီးပြားေရးကို မည္သို႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစမည္ကို အေလးထား စဥ္းစားေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
အနည္းငယ္ေသာ ဆက္စပ္မႈ ရွိေသာ္လည္း အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ႏိုင္မွ ျမန္မာ့စီးပြားေရး တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ယခုအထိ ပြင့္လန္းလာေသာ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ စိတ္ဝင္စားမႈ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ တည္ရွိမႈႏွင့္ ပထဝီ ႏိုင္ငံေရးတို႔အရ ျမန္မာ့ စီးပြားေရးတြင္ အလားအလာေကာင္း မ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ စီးပြားေရး တိုးတက္လာေစရန္အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးမွာ ႏိုင္ငံေရးတည္ ၿငိမ္မႈရွိျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အခ်င္းခ်င္း ရန္ျဖစ္ေနေသာ၊ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ ျဖစ္ေနေသာ ႏိုင္ငံသို႔ မည္သည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွ အေျခမခ် ခ်င္ၾကပါ။ ျပည္တြင္းစီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကပင္ ျပည္တြင္းတြင္ လုပ္ငန္း မလုပ္ခ်င္ၾကပါ။
ယခုအခ်ိန္သည္ ႏိုင္ငံတကာတြင္ နာမည္ေကာင္းရရွိေနေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ ျပည္သူမ်ားက မ်ားစြာ ဂုဏ္ယူႏိုင္သည့္ အေျခအေနတစ္ခု ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ အေျခအေနကို ပ်က္စီးျခင္း ဆိုက္မည္ကို မလိုလားပါ။ ႏိုင္ငံ့ေကာင္းက်ဳိးအတြက္ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ရမည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်င္းခ်င္း ေမးေငါ့ရန္ေစာင္ ေနရမည့္အခ်ိန္ မဟုတ္ပါ။ အေျခအေနမွန္ကို တြက္ဆႏိုင္ၿပီး အဆံုးအ႐ံႈး နည္းေသာလမ္းစဥ္ကို ခ်မွတ္ ေပးႏိုင္ျခင္းသည္ တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္၏ အရည္အခ်င္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။
လက္ရွိ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ ယႏၲရားႀကီးမွာ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ တိုက္႐ိုက္လည္ပတ္ေနျခင္း မဟုတ္ေသး။ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားႏွင့္ လည္ပတ္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ၂ ႏွစ္ခြဲတာ ကာလတြင္ အစိုးရယႏၲရားမွာ အထက္အမိန္႔အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ရသည့္ အေျခအေနမွ ဥပေဒႏွင့္အညီ ဟူေသာ အဆင့္ကို စပ္ကူးမပ္ကူးကာလ ျဖစ္သည္။ အေျခတက် မရွိေသး။ ေခတ္ႏွင့္ မေလ်ာ္ညီေသာ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားကို ယခုမွ စတင္ျပင္ဆင္၊ ပယ္ဖ်က္ရင္း အေျခခံဥပေဒကို အသက္သြင္းေနဆဲ အေျခအေန ျဖစ္သည္။ တစ္ခါထပ္၍ တစ္ပတ္လည္ဦး မည္လား။ အာဏာသိမ္းမွာစိုးလို႔ ဟူေသာ ၿခိမ္းေျခာက္ခ်က္ မပါလွ်င္ေသာ္မွ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို ပိတ္ဆို႔မည့္ လမ္းေၾကာင္းအစ ျဖစ္ေနသည္ဟု ျမင္ပါသည္။
ဤသို႔ ဆိုသည့္အတြက္ အေျခခံဥပေဒကို လံုးလံုး ျပင္ဆင္ရန္မလိုဟု ဆိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ မည္သည့္အခ်က္မ်ား ျပင္ဆင္သင့္သည္ကို ေရွ႕ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ အနည္းအက်ဥ္း ေဖာ္ျပၿပီး ျဖစ္သည့္တိုင္ အေသးစိတ္ ေဆြးေႏြးစရာမ်ား က်န္ရွိ ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ က်န္ရွိ ကိစၥမ်ားမွာ သက္ဆိုင္ရာ အက်ဳိးရွင္မ်ား ညႇိႏိႈင္းလုပ္ေဆာင္ရမည့္ ကိစၥရပ္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ ကိစၥရပ္မဆို အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္မည္ ဆိုပါက အနိမ့္ဆံုး တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ေထာက္ခံမႈ လိုအပ္ပါသည္။ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အေနႏွင့္ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေရး အတြက္ အမွန္တကယ္ အက်ဳိးရွိမည့္ ပုဒ္မမ်ားကို ျပင္ဆင္ရာတြင္ ေထာက္ခံရန္ လက္ေႏွးလိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု ထင္ပါသည္။
ထပ္မံ၍ ဘြင္းဘြင္းဆိုရလွ်င္ လႊတ္ေတာ္တြင္း တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ထည့္သြင္းထားျခင္း ပုဒ္မႏွင့္ သမၼတ အရည္အခ်င္း ပုဒ္မ ျပင္ဆင္ရန္မွ လြဲလွ်င္ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အေနႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ ၾကပါလိမ့္မည္။ ယင္းပုဒ္မ ႏွစ္ခုမွာ ႏိုင္ငံ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို နစ္နာေအာင္ ျပဳလုပ္မည့္ ပုဒ္မမ်ား မဟုတ္ဟု လြတ္လပ္စြာ ယူဆ ႏိုင္ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္းဟူသည္ကိုမူ ထိခိုက္ေကာင္း ထိခိုက္ပါလိမ့္မည္။ ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္းႏွင့္ မညီေသာ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာလည္း ေနာက္ ေရြးေကာက္ပြဲ သက္တမ္း သံုးေလးခါအတြင္း အလိုအေလ်ာက္ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီးသား ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ သမၼတ အရည္အခ်င္းဆိုင္ရာ ပုဒ္မအား ယခုအတိုင္း ထားျခင္းမွာလည္း ေနာင္၂၀၂၀ ျပည့္ႏွစ္ အလြန္တြင္ ျဖစ္မည့္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၏ သမၼတေလာင္းမ်ားအတြက္ ပိုမို အဆင္ေျပပါလိမ့္မည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အခန္းက႑မွာလည္း သမၼတတစ္ဦးျဖစ္ျခင္း ဆိုသည္ထက္ ပိုသင့္ပါသည္။ သူမသည္ တိုင္းျပည္၏ ဂုဏ္ျဒပ္ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အမွတ္အသားျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။
ထို႔ေၾကာင့္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို သတိထား ေဆာင္ရြက္ရန္ ေျပာေနျခင္းမွာ တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ သမၼတ အရည္အခ်င္းကို ထိပါးလာပါက တပ္မေတာ္၏ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ျခင္းကို စိုးရိမ္ရင္းစြဲ ရွိသူမ်ား၏ အေလွ်ာ့ေပးလိုျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ျမင္ပါသည္။ ထို အေလွ်ာ့ေပးလိုျခင္းကို မွန္ကန္သည္ဟု ယူဆပါသည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ တိုင္းျပည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ တည္ေဆာက္ေရးကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ အေျခခံဥပေဒမွ လတ္တေလာ ဖယ္ထုတ္ရန္ မည္သို႔မွ် မျဖစ္ႏုိင္ေသးေသာ၊ လုိလည္း မလိုအပ္ေသးေသာ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ သမၼတ အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနသည္ ဆိုပါလွ်င္ တစ္လြဲ ဆံပင္ေကာင္းျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ဗဟို ခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းႏွင့္ ေဒသႏၲရ အစိုးရမ်ား အားေကာင္းေရးတို႔ ကဲ့သို႔ေသာ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါ လက္ခံႏိုင္မည့္ အခ်က္မ်ားအား ျပင္ဆင္ျခင္းကိုမူ အျပည့္အဝ ေထာက္ခံပါသည္။
ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္ ေျပာလိုသည္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးတြင္ အဓိက အက်ဆံုးျဖစ္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္မႈ ျဖစ္စဥ္တြင္ ျမန္မာ့ ဂုဏ္ေဆာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပါဝင္လာသည္ကို ျမင္ေတြ႕ လိုပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ၂၀၁၅ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သမၼတတစ္ဦး အျဖစ္ထက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မိခင္တစ္ဦးအျဖစ္ ျမင္ေတြ႕လိုသည္။
“ႏိုင္ငံအေျခတက် တည္ၿငိမ္သြားတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရးေလာကက အနားယူၿပီး စာေရးရင္း ေအးေအးပဲ ေနေတာ့မည္”ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေျပာခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
သခင္

thevoicemyanmar