ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ ဦးေမာ့လာဖို႔
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
11/16/2013 07:01:00 PM
လက္ရွိကာလတြင္ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္သည္ အနိမ့္ဆုံးအဆင့္သို႔ ေလွ်ာက် သက္ဆင္းေနသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ငါးဆယ္က တစ္ႏွစ္လွ်င္ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကား ၉၃ ကားအထိ ထြက္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါ ျမန္မာဇာတ္ကား ၁၅ ကားအထိသာ ထုတ္လုပ္ႏုိင္သျဖင့္ ေျခာက္ဆေက်ာ္ေက်ာ္ က်ဆင္းသြားသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ ေတြ႕ရွိရသည္။
ထုိစဥ္က အစိုးရပုိင္ ဇာတ္လမ္း႐ုပ္ရွင္ အပါအ၀င္ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ စတူဒီယိုႀကီး ခုနစ္ခု ရွိေနေသာ္လည္း ယခုအခါ ႐ုပ္ရွင္႐ုိက္ကူးေရး စတူဒီယို လုံး၀မရွိေတာ့ပါ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေခတ္မီကင္မရာအသံႏွင့္ ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား ခ်ဳိ႕တဲ့လာသည့္အတြက္ ႐ုပ္ရွင္နည္းပညာပုိင္းပါ အားနည္းလာပါသည္။
႐ုုပ္ရွင္သည္ စက္မႈႏွင့္ အႏုပညာ ေပါင္းစပ္ထားေသာ လုပ္ငန္းျဖစ္ပါသည္။ စက္မႈႏွင့္ နည္းပညာပုိင္း အားနည္းလာေသာအခါ ႐ုပ္ရွင္အႏုပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ား၏ အရည္အေသြးလည္း က်ဆင္းလာပါသည္။
တစ္စတစ္စ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ႀကီးျမင့္ေနမႈကလည္း ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္မႈကို အက်ပ္အတည္း ျဖစ္လာေစသည္။ ႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ကား ႐ုိက္ကူးစရိတ္သည္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ငါးဆယ္က က်ပ္သုံးသိန္းရွိလွ်င္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ႐ုံတင္သည္အထိ မေၾကာင့္မၾက ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေသာ္လည္း ယေန႔ဆိုလွ်င္ က်ပ္သိန္းတစ္ေထာင္မရွိလွ်င္ ႐ုံတင္ႏိုင္သည့္ အေျခအေနကို မေရာက္ရွိႏုိင္ေသးပါ။ ယင္းေၾကာင့္ ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္သူမ်ားသည္ ေငြအရင္းအႏွီး နည္းပါးမႈ ျပႆနာႏွင့္ အစဥ္ ရင္ဆုိင္ေနၾကရသည္။ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတစ္ကား ႐ုံေပၚေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရေသာ စိန္ေခၚမႈမ်ားသည္ ၾကာေလဆိုးေလ ျဖစ္လာေလသည္။
အဆုိးဆုံး ျပႆနာမွာ ဆင္ဆာခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီး ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတစ္ကား ႐ုံတင္ျပသႏုိင္သည္အထိ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ေစာင့္ဆုိင္းေနရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ႐ုံတင္ျပသမႈစနစ္ အားနည္းေနျခင္းႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္႐ုံမ်ား နည္းပါးသြားျခင္းေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ငါးဆယ္က တစ္ႏုိင္ငံလုံးတြင္ ေလးရာေက်ာ္ရွိေသာ္လည္း ယခုအခါ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ တစ္ရာမွ်သာ ရွိပါေတာ့သည္။ ယင္း႐ုံတစ္ရာလုံးတြင္လည္း ႐ုပ္ရွင္ျပသႏုိင္သည္ မဟုတ္ပါ။ ႐ုပ္ရွင္ျပသခြင့္ လုိင္စင္ရွိေသာ္လည္း ႐ုပ္ရွင္မျပသဘဲ ကုန္ေလွာင္႐ုံ ျပဳလုပ္ထားျခင္း၊ ႐ုပ္ရွင္ျပသျခင္းမဟုတ္ေသာ ပုံက်စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကုိင္ျခင္းတို႔ကို ေတြ႕ေနရသည္။ ယခင္က ႐ုပ္ရွင္႐ုံ သံုးေလး႐ုံရွိေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးအခ်ဳိ႕တြင္ ယခုအခါ ႐ုပ္ရွင္႐ုံ တစ္႐ုံမွ်မရွိေတာ့သည္အထိ ႐ုပ္ရွင္ျပသႏုိင္မႈတို႔ ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ ျဖစ္လာသည္။
လက္ရွိ ႐ုပ္ရွင္ ႐ုံတင္ျပသမႈစနစ္သည္ တန္းစီျပသရေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ အလွည့္က်စနစ္ျဖင့္ ေရွ႕က အလွည့္က်သည့္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္က ႐ုံအုပ္စုမ်ားတြင္ ဦးစြာျပသခြင့္ရလွ်က္ က်န္႐ုံတို႔တြင္ အလွည့္က် ျပသသည့္စနစ္ ျဖစ္သည္။ ျပသခြင့္ရသည့္ အခ်ိန္အတုိင္းအတာကို ႐ုံတင္႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားက ရသည့္၀င္ေငြေပၚတြင္ ဆုံးျဖတ္ သတ္မွတ္ထားသည္။ ယင္းစနစ္ေၾကာင့္ တစ္ေန႔လုံး ႐ုံတင္ျပသႏုိင္သည့္ ကားအေရအတြက္သည္ အနည္းဆုံး ၁၂ ကား အမ်ားဆုံး ၁၅ ကားသာရွိသည္။ ဤျပသမႈစနစ္ေၾကာင့္ ဆင္ဆာက်ၿပီးျဖစ္ပါလ်က္ ႐ုံတင္ခြင့္ရရန္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ေစာင့္ဆုိင္းရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေခ်းငွား၍ အတိုးျဖင့္ ႐ုိက္ကူးရေသာ ႐ုပ္ရွင္ထုတ္လုပ္သူတို႔သည္ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးၾကာမွ် ေစာင့္ဆုိင္းရသည့္ ကာလၾကာျမင့္မႈဒဏ္ကို အလူးအလဲ ခံရေလသည္။ ပုံမွန္ လည္ပတ္ႏုိင္ေသာ ေငြေၾကး အင္အားရွိသည့္ ႐ုပ္ရွင္ ထုတ္လုပ္သူမ်ားသည္လည္း ႏွစ္ႏွစ္နီးပါးၾကာမွ် က်ပ္ေငြ သိန္းေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ကို ျမႇဳပ္ႏွံထားရသည့္အတြက္ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းလုပ္ရန္ တြန္႔ဆုတ္လာၾကေလသည္။
႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းသည္ ေသခ်ာေပါက္ အျမတ္အစြန္းရမည္ဟု တြက္ခ်က္၍ရေသာ လုပ္ငန္းမဟုတ္ေပ။ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းကို ယွဥ္ၿပိဳင္ေနရာယူေနေသာ ႏုိင္ငံျခား ႐ုပ္ျမင္ဇာတ္လမ္းတို႔ကလည္း ျမန္မာ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္း ၀င္ေငြနည္းေအာင္ ဆြဲေဆာင္လ်က္ ရွိေပသည္။ ႐ုပ္ရွင္ကား တစ္ကားသည္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ပရိသတ္အႀကိဳက္ႏွင့္ မေတြ႕လွ်င္ ေနာက္တစ္ဖန္ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ႐ုိက္ကူးႏုိင္ဖို႔သည္ အရပ္ကူပါ လူ၀ုိင္းပါ အဆင့္သို႔ ေရာက္သြားတတ္ေလသည္။ ယင္းေၾကာင့္ ႐ုပ္ရွင္ျဖင့္ ပုံမွန္စီးပြားရွာသူတို႔ပင္လွ်င္ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းကို ေနာက္တြန္႔လာၾကေလသည္။
ဇာတ္လမ္း၊ ဇာတ္ညႊန္းႏွင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္အပုိင္းတို႔တြင္လည္း ပရိသတ္အႀကိဳက္ႏွင့္ အံမ၀င္မႈ ျဖစ္လာသည္ကို ေတြ႕လာရသည္။ ဇာတ္လမ္း၊ ဇာတ္ကြက္တို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ခပ္ဆင္ဆင္ တူေနေသာ ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးခ်ည္း ျဖစ္သျဖင့္ ပရိသတ္သည္ ေခါင္းခါလာသည္။ မေက်မနပ္ ျဖစ္လာသည့္အခါ မင္းသား၊ မင္းသမီးတို႔၏ သ႐ုပ္ေဆာင္ခ်က္တို႔သည္လည္း တစ္ခါလာ မည္းျပာပုဆိုးဟန္မ်ဳိးတို႔ကို ေတြ႕လာရ၍ ပရိသတ္သည္ လက္မခံခ်င္ ျဖစ္လာသည္။ ယင္းနည္းအားျဖင့္ ပရိသတ္အားေပးမႈ အပုိင္းတြင္ တစ္စတစ္စ အားနည္းလာၾကေလသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ ပ်က္သုဥ္းဖို႔ကို ေရွး႐ႈလာသည့္ အေနအထားသို႔ ယေန႔ ေရာက္ရွိလာေလၿပီ။ ျပဳျပင္ရေပတာ့မည္။
ယခုအခါ ႐ုပ္ရွင္ ထုတ္လုပ္သူမ်ားအတြက္ ေခ်းေငြဖန္တီးေပးေရးႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလိုသူတို႔ကို ေလွ်ာ့ေပါ့ေသာ သက္သာခြင့္တို႔ျဖင့္ မက္လုံးေပးေရး အပါအ၀င္ ေခတ္မီ စတူဒီယိုႀကီးမ်ား ႐ုိက္ကူးေရး စက္မ်ား၊ ႐ုပ္ရွင္႐ုံမ်ား ေပၚထြန္းလာေရးတို႔ကို ျမန္မာႏုိင္ငံ ႐ုပ္ရွင္အစည္းအ႐ုံးကမူ ခ်မွတ္ေဆာင္ရြက္ေနေပသည္။ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ ပူးေပါင္း ကူညီမႈသည္လည္း ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ ျပန္လည္ ဦးေမာ့လာေရးတြင္ အထူးလိုအပ္လွ်က္ ရွိေပသည္။
ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းသည္ ယခုေရတြင္းတူး ယခုေရၾကည္ေသာက္ အေနအထားမ်ဳိး ရႏုိင္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ဳိး မဟုတ္ေပ။ ႐ုပ္ရွင္ပညာသည္ ေပါင္းစုံပါေသာ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီး တစ္ခုျပဳလုပ္၍ ျမန္မာ့႐ုပ္ရွင္ ျပန္လည္ဦးေမာ့လာေရးကို အခ်ိန္ႏွင့္ တစ္ေျပးညီ ရလဒ္ထြက္ေပၚလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္သြားရန္ လိုအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရေပသည္။
Written By - ေျမနီသစၥာ(ျမန္မာ့အလင္းေအာင္သန္း)
Eleven Media Group
