ပုဂံ ( သို႔မဟုတ္ ) အ႐ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းက်ေနတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတို႔ရွိရာအရပ္
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
5/01/2014 10:33:00 AM
‘ပုဂံ’
ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအစ၊ ျမန္မာ့ သမုိင္းတို႔၏အစျဖစ္တည္ရာ ထုိနယ္ေျမ ေပၚတြင္ ေရွးယခင္အဆက္ဆက္ကပင္ တည္ရွိထားခဲ့သည့္ ႐ိုးရာအေမြအႏွစ္ မ်ားက ယေန႔တုိင္ ထင္ရွားဆဲ၊ ထင္ေပၚ ဆဲျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ ‘ပုဂံ’ႏွင့္အတူ စင္ေပၚေရာက္လာသည့္ ျမန္မာ့႐ိုးရာဓ ေလ့၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကလည္းဒုႏွင့္ေဒး။ ႏုိင္ငံတကာကပါ စိတ္ဝင္တ စားႏွင့္ အံ့ၾသရသည့္ ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ား၊ ျမန္မာ့႐ိုးရာလက္ရာမ်ားႏွင့္ အေမြအ ႏွစ္မ်ား၊ ထုိအရာမ်ားက ‘ပုဂံ’သို႔ လာ ေရာက္သည့္မည္သည့္ႏုိင္ငံသားကိုမ ဆုိမင္ သက္ေစႏုိင္စြမ္းရွိသည္။
‘ပုဂံ’၏ ႐ိုးရာကို အမွီသဟဲျပဳကာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ေနရသူမ်ား မွာ ယေန႔တုိင္ ရွိေနဆဲျဖစ္ၿပီး ထုိသူမ်ား သည္ ပုဂံသူပုဂံသားမ်ားအျဖစ္ ေပါက္ ဖြားလာခဲ့ၾကသူ မ်ားျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံျခား သား ခရီးသြားမ်ား၏ စိတ္ဝင္တစားရွိ လာမႈေၾကာင့္ ပုဂံႏွင့္အတူ ပနံသင့္လာၾက သူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ သာမန္ျမန္မာ သိ႐ံုသာမက ကမၻာကပါ တစ္စိတ္တစ္ ေဒသသိလာၾကသည့္ ယဥ္ေက်းမႈဘဝ မ်ား။ ထုိဘဝမ်ားက ယခင္ႏွင့္မတူေတာ့ ဘဲ သိသိသာသာၿပိဳလဲမႈမ်ားရွိလာသည္။ အေျပာင္းအလဲမ်ားရွိလာၿပီး အခ်ဳိ႕က
ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ ယဥ္ေက်းမႈလုပ္ငန္း ကို လုပ္ကိုင္ရန္ တြန္႔ဆုတ္လာၾကသည္။ ထုိဘဝမ်ားကို ေယဘုယ်စစ္တမ္း ေကာက္ၾကည့္မည္ဆိုပါက ဤသို႔ ေတြ႕ ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။
ေညာင္ဦးၿမိဳ႕မွ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းသို႔ သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ျမင္းခြာ သံမ်ားမ်ားစားစား မၾကားရေတာ့။ ထုိ ျမင္းခြာသံေနရာတြင္ စက္တပ္ယာဥ္ အသံမ်ားက ဝင္ေ ရာက္ေနရာယူထား သည္။ ျမင္းလွည္းႏွင့္ ခရီးသြား ဘုရား ဖူးတို႔က ေနရာတုိင္းနီးပါးတြင္ မေတြ႕ရ ေတာ့ဘဲ ျမင္းလွည္းအမ်ားအျပားကို လည္း အရိပ္ေကာင္းသည့္ သစ္ပင္ ေအာက္တု႔ိတြင္ မေတြ႕ရေတာ့။
”ပုဂံ”ဟုဆိုလွ်င္ ျမင္းလွည္းျဖင့္ သြားလာေနၾကသည့္ ပံုရိပ္မ်ားက ဓာတ္ ပံုမ်ားအတြင္း၌သာ က်န္ရစ္ေတာ့ မည္ဟုထင္ရသည္။
ႏုိင္ငံျခားသား ဧည့္သည္မ်ားအ တြက္ စက္ဘီးႏွင့္ျမင္းလွည္းဟူ၍ ႏွစ္ မ်ဳိးသာစီးခြင့္ရထားရာမွ စက္ဘီးမက် ဆုိင္ကယ္ မဟုတ္ လွ်ပ္စစ္စက္ဘီးမ်ား စတင္ဝင္လာသည့္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္မွစ၍ ဧည့္သည္မ်ား ယင္းသို႔ အာ႐ံုေျပာင္းလာ သည္။ ျမင္းလွည္းတစ္စီးကို ေနထြက္မွ ေနဝင္အထိိ မငွားလိုၾကေတာ့။ တစ္ ကိုယ္တည္းေက်ာပိုးအိတ္ ခရီး သြားမ်ား အေနျဖင့္ စရိတ္ခ်ဳံ႕ကာ ¤င္းလွ်ပ္စစ္ စက္ဘီးကိုသာ ငွားစီးၾကသည္။ လွ်ပ္စစ္ စက္ဘီးမ်ားတြင္က်ယ္လာၿပီး ျမင္း လွည္းတုိ႔ ေစ်းကြက္က်ဳံ႕လာသည္။ ထုိ႔အျပင္ ျမင္းလွည္းသမားတို႔ စီးပြားေရး က်ပ္တည္းလာသည္။ ျမင္းအေကာင္ ႀကီးႀကီး တပ္ဆင္ရမည့္ေနရာတြင္ ျမင္း အရြယ္အလတ္စားခန္႔ျဖင့္ အစားထုိးၾက ရသည္။
ျမင္းလွည္းအငွားမရသည့္ ေန႔ မ်ားတြင္ ျမင္းစာဖိုးကို မိသားစုစရိတ္မွ အကုန္ အက်ခံရသည္။ ျမင္းလွည္းမ်ား အတြက္
ဂိတ္တစ္ခုအျဖစ္ ယေန႔အခ်ိန္ အထိ သီးသန္႔မရွိေသး။
‘ပုဂံ’
ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈၿမိဳ႕ႀကီးအ တြက္ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ စီးေတာ္ယာဥ္ ျမင္းလွည္းတု႔ိက ထင္သေလာက္အသက္ ဝင္မႈမရွိေတာ့။”ျမင္းလွည္းက ဘယ္ဘက္က စမ္း စမ္းခံဘက္ခ်ည္းပဲ”ျမင္းလွည္းသမား ဦးဖိုးတြတ္စကားက စကားထက္ပိုေသာ အေတြးမ်ားကိုသာျဖစ္ေစသည္။
”ပုဂံ”တြင္ရွိေသာ ယဥ္ေက်းမႈဘဝ တြင္ လက္မႈပညာမ်ားလည္း ပါဝင္ရ မည္။ လက္မႈပညာမ်ားကို ထုဆစ္မည့္ ပညာရွင္မ်ားလည္း ပါဝင္ရမည္။ ပုဂံ၏ လက္မႈပညာမ်ားစြာ အတြင္းမွ လူႀကိဳက္ မ်ားသည့္အထဲတြင္ ‘ယြန္း’ပညာသည္ လည္း တစ္ခုပါဝင္သည္။ယြန္းထည္ လုပ္ကိုင္ရာေနရာမ်ားကို ႏုိင္ငံျခားသား ပညာရွင္မ်ား စိတ္ဝင္တစားသြားေ ရာက္ ေလ့လာစၿမဲျဖစ္ၿပီး ယြန္းထည္အသံုး အေဆာင္မ်ားကို အျမတ္တႏိုးဝယ္ယူေလ့ ရွိစၿမဲျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ထုိကဲ့သို႔ မဟုတ္ၾကေတာ့။ အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ ျဖစ္လာသည္။
ယြန္းလက္ရာ အေကာင္းဆံုး ေနရာကား ‘ပုဂံ’ျဖစ္ၿပီး နံပါတ္ႏွစ္ကား ‘ျမင္းကပါရြာ’ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံျခားခရီး သြားဧည့္မ်ားက ယြန္းထည္မ်ားကို စိတ္ ဝင္စားမႈမရွိၾကျခင္းေ တာ့ မဟုတ္။ ယခင္လုိ ဘုရားေစာင္းတန္းမ်ားရွိ အမွတ္တရပစၥည္းအေရာင္းဆုိင္မ်ားက မဝယ္ယူၾကေတာ့ဘဲ ယြန္းထည္အလုပ္ ႐ံုႀကီးမ်ားတြင္ တုိက္႐ိုက္သြားေ၇ာက္ ဝယ္ယူလာၾကသည္။ ထုိအေျခအေန တြင္ ယြန္းထည္မ်ား တစ္ပိုင္တစ္ႏုိင္ လုပ္ကိုင္ၾကသည့္ လက္မႈပညာရွင္မ်ား အခက္ေတြ႕လာသည္။
ကန္ေတာ့ပုလႅင္ဘုရားက ပုဂံၿမိဳ႕ ေဟာင္းတြင္ တည္ရွိသည့္ဘုရား။ ထုိ ဘုရားတြင္ ယြန္းထည္ေရာင္းခ်သည့္ ဆိုင္က ႏွစ္ဆုိင္တည္းသာရွိသည္။ အ ဆုိပါ ဆုိင္ႏွစ္ဆိုင္ တြင္းမွ ယြန္းထည္ကို အသက္ ၁၆ ႏွစ္ သမီးအရြယ္ကတည္းက ပင္ စတင္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည့္ ေဒၚေမသန္း တုိ႔ မိသားစုဆုိင္လည္း ပါဝင္သည္။ ယခင္က ပုဂံၿမိဳ႕ေပၚတြင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ ေသာ္လည္း အစိုးရက ေနရာေျပာင္း ေရႊ႕မႈေၾကာင့္ ပုဂံၿမိဳ႕သစ္သို႔ ေရႊ႕ေျပာင္း ခဲ့ၾကရသည္။
ယခင္က ဧည့္သည္က်သည့္ရာသီ မ်ားတြင္ ယြန္းထည္မ်ား တစ္ရက္ျခား ေရာင္းခ်ရမႈမွ ယခုအခါ လျခားျဖစ္လာ သည္။ တစ္ခါတရံခရီးသြားရာသီျဖစ္ ေသာ္လည္း ယြန္းထည္မ်ား ေရာင္းခ်ရ ျခင္းမရွိေတာ့။ ယြန္းထည္လုပ္ငန္းကို ငယ္စဥ္ကတည္းက သင္ယူခဲ့ရၿပီး ယဥ္ ေက်းမႈအေမြအျဖစ္ ခ်စ္ျမတ္ႏုိး၍သာ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေ နရျခင္းျဖစ္သည္ ဟုလည္း သိရသည္။
”တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံျခားသားက ျမန္မာ ေလာက္ေတာင္ ယြန္းထည္ကိုေစ်းမေပး ေတာ့ဘူး။ ေစ်းအရမ္းႏွိမ္လာၾကတယ္”
ေဒၚေမသန္းက အသက္ေျခာက္ ဆယ္ေက်ာ္ေသာ္လည္း ယြန္းထုိးႏုိင္ဆဲ။ ထုိးထားသမွ်လက္ရာ တုိင္းနီးပါးကို ဝယ္မည့္သူရွားသည့္ ေခတ္ျဖစ္လာ ေသာ အခါ သူ႔အဖုိ႔ ယြန္းထုိးရ သည္က ယခင္ေလာက္ လက္မသြက္ခ်င္ ေတာ့ ဟု ဆုိသည္။ သူ႔ထံတြင္ ပုဂံၿမိဳ႕သား တစ္ဦး၏ ေသြးမ်ားစီးဆင္းဆဲျဖစ္ၿပီး ဆီးဂိမ္းဖြင့္ပြဲတြင္ ပုဂံဝတ္စံုမ်ား၊ ႐ိုးရာ အကမ်ားျဖင့္ ဖြင့္လွစ္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ပုဂံ သူတစ္ဦးအျဖစ္ ဂုဏ္ယူမိသကဲ့သို႔ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားထကာ မ်က္ရည္ က်မိသည္ဟု ဆုိသည္။
”ယြန္းထည္အလုပ္႐ံုႀကီးေတြကို ေတာ့ ဝင္ၾကည့္ၾကရင္ ဝယ္ၾကမွာပါ” သူက ပုဂံၿမိဳ႕သစ္တြင္ အနည္းငယ္သာ ရွိေသာ ယြန္းထည္အလုပ္႐ံုႀကီးမ်ားသို႔ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား သြားေရာက္ေလ့လာ ၾကမည္ျဖစ္ကာ ထိုေနရာတြင္ပင္ ယြန္း ထည္လက္ရာမ်ား ဝယ္ၾကမည္ဟု ထင္ ေၾကးေပးေျပာၾကားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ ေသာ္ ႐ိုးရာယြန္းထည္မ်ားက ဆုိင္ႀကီး မ်ားတြင္ မည္သုိ႔ရွိမည္မသိေသာ္လည္း ဘုရားေစာင္းတန္းမ်ားရွိ ယြန္းထည္ အေရာင္းဆုိင္ငယ္မ်ားက ဝယ္သူကို ေမွ်ာ္ေနၾကရသည့္ ဘဝမ်ားျဖစ္ေနေခ် ၿပီျဖစ္သည္။
”ပုဂံ”သည္ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ႀကီးအျဖစ္ ထင္ရွားဆဲ၊ ထင္ရွားၿမဲျဖစ္သည္။ ယခင္ထက္ပိုမုိ ေကာင္းမြန္သည့္ ခရီးသြားဝန္ေဆာင္မႈ မ်ားလည္းရွိလာ ၿပီး ျမန္မာ့႐ိုးရာအေမြ အႏွစ္မ်ားကလည္း ယခုတုိင္တည္တံ့ ေနဆဲလည္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ ပုဂံ ဘုရားမ်ားရွိ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ား ကား ေရွးေဟာင္းသုေတသနျပဳလုပ္ သူမ်ား ယေန႔ထိတုိင္အံ့ၾသစြာ ရွာေဖြေန ရဆဲ လက္ရာမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိပန္းခ်ီ လက္ရာမ်ားက ျမင္းကမၻာရြာရွိဂူေျပာက္ ႀကီးဘုရားႏွင့္ ဝက္ႀကီးအင္းရြာရွိ ဂူေျပာက္ႀကီး တို႔တြင္ အလွပဆံုးႏွင့္အမ်ား ျပားဆံုးျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
၄င္းလက္ရာမ်ားကို တစ္သီးတစ္ သန္႔ သြားေရာက္ကူးယူကာ ေဆးေရး ပန္းခ်ီမ်ားအား ပိတ္ကားထက္တြင္ ျပန္ လည္ပံုေဖာ္သည့္ပန္းခ်ီဆရာမ်ား ပုဂံ တြင္မ်ားစြာရွိသည္။ ေရွးေခတ္လက္ရာ မ်ားကို သမား႐ိုးက်ပန္းခ်ီအျဖစ္ ေရးဆြဲ ေရာင္းခ်ရာမွ ”သဲ”မႈန္႔မ်ားျဖင့္ ဖန္တီး သည့္ ”သဲပန္းခ်ီ”ကို ပုဂံတြင္သာေတြ႕ ႏုိင္သည္။
ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းထက္မွ သဲမႈန္႔ မ်ားရယူကာ ဆန္ခါႏွင့္တုိက္၍ရလာ သည့္ သဲမႈန္႔အသန္႔မ်ားျဖင့္ ဖန္တီးသည့္ ယင္းသဲပန္းခ်ီသည္ ပုဂံတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ သံုးေလးႏွစ္ခန္႔ မွ စတင္ကာ ေခတ္စား လာခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္္ ႐ိုးရာလက္ရာကို ဆန္းသစ္မႈျဖင့္ ေပါင္းစပ္ထားသည့္အ တြက္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား အႀကိဳက္ေတြ႕ခဲ့ သည္က မလြဲ။
သဲပန္းခ်ီကို စတင္ေရးဆြဲဖန္တီး သူမ်ားတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ ပန္းခ်ီဦးလွ ဝင္းက ၄င္း၏ဆရာအခ်ဳိ႕ သင္ျပမႈ ေၾကာင့္ ပန္းခ်ီေလာကထဲ ဝင္ေရာက္ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။ နံရံ ေဆးေရးပန္းခ်ီလက္ရာမ်ားအတုိင္း ေရးဆြဲသည့္ သဲပန္းခ်ီတုိ႔က သာမန္ ပန္းခ်ီလက္ရာမ်ားထက္ ေရာင္းအား ေကာင္းလာသည္။ ထုိ႔အျပင္ ပုဂံဘုရား ထဲတြင္ တစ္ထုိင္တည္းဆြဲျပတတ္သည့္ သူ႔အတြက္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားက ပန္းခ်ီ ဆြဲျခင္းကို ေလ့လာရင္း ပန္းခ်ီကားကို ပါ ဝယ္ယူၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သဲခင္း ထားသည့္ ပန္းခ်ီကား ခ်ပ္ေပၚတြင္ ေရး ဆြဲထားသည့္ လက္ရာမ်ားက ဧည့္သည္ ကို ဆြဲေဆာင္ႏုိင္မႈ မ်ားျပားလာ သည္ႏွင့္အမွ် ယင္းပန္းခ်ီကို ဖန္တီး သူမ်ားလည္း အမ်ားအျပားျဖစ္လာ သည္။ သို႔ေသာ္ ပန္းခ်ီကားလက္ရာမ်ား က ေစ်းႀကီးျမင့္လွသည္မဟုတ္။
ပန္းခ်ီဖန္တီးမႈ လက္ဝင္သည့္အ တြက္ ျမန္မာဧည့္သည္မ်ားကို တစ္ ေသာင္းက်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းလွ်င္ ႏုိင္ငံျခား သားဧည့္သည္ကို ႏွစ္ေသာင္းခန္႔ႏႈန္းျဖင့္ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ႏွစ္ခန္႔ အတြင္း ယင္းပန္းခ်ီမ်ား အဝယ္က်လာ သည္။ ယခင္က စိတ္ဝင္တစားျဖစ္ခဲ့ရာ မွ ယခုအခါ လုိက္လံျပသေရာင္းခ်ရ သည့္ဘဝျဖစ္လာသည္။ တစ္ပတ္ မွတစ္ လခန္႔အခ်ိန္ယူဖန္တီးရသည့္ နံရံပန္းခ်ီ ပံုစံကားခ်ပ္မ်ား၏ ေရာင္းအားက သတ္မွတ္၍ မရေလာက္ေအာင္ပင္ က်ဆင္း သြားသည္။ ပန္းခ်ီဆြဲခ်င္စိတ္ ကုန္ေလာက္ေ အာင္ပင္ ျဖစ္လာေစ သည္ဟု ¤င္းက ဆုိသည္။
ဝယ္လုိအားက်လာသည့္ သဲပန္း ခ်ီေစ်းကြက္ကို သဲပန္းပုျဖင့္ အစားထုိး ကာ ျမႇင့္တင္ရန္ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကသည္။ သဲမႈန္႕မ်ားျဖင့္ ေဖာင္းၾကြသဏၭာန္ေရးဆြဲ ထားသည့္ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္မ်ားက လုပ္ရ ကိုင္ရပုိ၍လက္ဝင္သည္။ ပို၍လက္ရာ ေျမာက္သည္။ ပို၍အႏုစိပ္သည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ ေစ်းႏႈန္းမွာမူ ပို၍ျမင့္မားသည္။ သို႔ေသာ္ အႏုပညာလက္ ရာကအႏုပညာ သက္သက္သာျဖစ္လုိ႔ေနၿပီး စီးပြားေရး တစ္ခုအျဖစ္ ေစ်းကြက္သို႔မထုိးေဖာက္ ႏုိင္ေတာ့။
”ႏုိင္ငံျခားသားေတြက ခရီးစရိတ္၊ တည္းခိုစရိတ္မ်ားလာေေတာ့ ဒီလုိ ဘက္မွာ ေငြမသံုးႏုိင္ၾကေတာ့ဘူး”ဟု ဦးလွဝင္းက ဆုိသည္။ ယခင္က တည္း ခိုခန္းတစ္ခန္းလွ်င္ ငါးေဒၚလာသာ က် သင့္သည့္အခ်ိန္တြင္ လက္မႈပညာမ်ား ဝယ္ယူရန္စရိတ္စက က်န္ႏုိင္ေသာ္ လည္း ယခုအခါ အခန္းတစ္ခန္းလွ်င္ ေဒၚလာသံုးဆယ္နီးပါး တုိးျမင့္သြား ေသာအခါ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ရန္သာျဖစ္လာၾကသည္။
”ပုဂံ”ၿမိဳ႕တြင္ ေလ့လာစရာ ေရွး ေဟာင္းေနရာမ်ားစြာရွိသည္။ မွတ္တမ္း တင္စရာ လက္မႈပညာရပ္မ်ားစြာရွိ သည္။ မင္သက္အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေရွး ေဟာင္းနယ္ေျမမ်ားစြာ က်န္ရွိတုန္း လည္း ျဖစ္သည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ တည္တံ့ေနသည့္ပုဂံဘုရားမ်ား၊ အုတ္ ေက်ာင္းမ်ား၊ တံတုိင္းမ်ား၊ ၿမိဳ႕အဝင္တံ တုိင္းမ်ားက အေကာင္းပကတိ က်န္ရွိေန ဆဲလည္း ျဖစ္သည္။
ထုိုထိုေသာ ယဥ္ေက်းမႈသမုိင္းဝင္ ေနရာ၌ ¤င္းအား ယေန႔တုိင္ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္မ်ားအျဖစ္ ရွင္သန္ရပ္တည္ ေနေစမည့္ ဘဝမ်ားစြာက အထက္ပါ အတုိင္း ရွိေနေသးသည္။ ထုိသူတု႔ိက ဘဝကို႐ိုးရွင္းစြာျဖတ္သန္းေနၾကၿပီး ၄င္း တို႔တတ္ကြၽမ္းသည့္ အရာမ်ားကပင္ ”ပုဂံ”ႏွင့္အတူ ပူးတြဲပံုရိပ္ထင္ေစသည့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားျဖစ္ေ နၿပီး ဤသို႔ေသာ ယဥ္ေက်းမႈဘဝမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ မည္ဆုိပါလွ်င္ ”ပုဂံ”သည္ မည္မွ်ေျပာင္း လဲသြားႏုိင္မည္ဆုိသည္က စဥ္းစားဖြယ္ ရာ ျဖစ္သည္။ စီးပြားေရးအရ ရပ္တည္ ရန္ခက္ခဲလာသည့္ ၄င္းတို႔၏ ဘဝကား ႏွလံုးသားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ေတာ့ အသက္ဆက္ဆဲသာျဖစ္သည္။
သုတလင္း
Popular Myanmar
