ဘက္လုုိက္ျခင္း {သို႕} အဂတိ (၄)မ်ိဳး
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
11/26/2013 12:02:00 PM
အခ်စ္အမုုန္းကုုိ ဦးစားေပးရင္ ဘက္လုုိက္မႈေတြ ျဖစ္တတ္တယ္တဲ့။
ဘက္လုုိက္တာကုုိ စာလုုိေျပာေတာ့ အဂတိလုုိ႔ ေျပာပါတယ္။ မလုုိက္သင့္တဲ့ဘက္ကုုိလုုိက္ျခင္း၊ မျပဳသင့္တာကုုိ ျပဳျခင္းလုုိ႔ ဆုုိပါတယ္။ အဂတိတရားေတြကုုိ ၾကည့္ရင္
၁။ ဆႏၵာဂတိ = ခ်စ္တဲ့အတြက္ အဂတိလုုိက္ျခင္း
၂။ ေဒါသာဂတိ = မုုန္းတဲ့အတြက္ အဂတိလုုိက္ျခင္း
၃။ ေမာဟာဂတိ = အမွားအမွန္ကုုိမသိ၊ ဆင္ျခင္တုုံတရားမရွိတဲ့အတြက္ အဂတိလုုိက္ျခင္း
၄။ ဘယာဂတိ = ေၾကာက္တဲ့အတြက္ အဂတိလုုိက္ျခင္း
ဆုုိတဲ့ ဒီေလးပါးကုုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအဂတိ တရားေတြဟာ ေယဘုုယ်အားျဖင့္ အခ်စ္အမုုန္းကုုိပဲ အေျခခံၿပီး ျဖစ္ေလ့ရွိတာကုုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ခ်စ္ရင္လည္း ဘက္လုုိက္တတ္သလုုိ မုုန္းရင္လည္းပဲ ဘက္လုုိက္တတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း အခ်စ္အမုုန္းေၾကာင့္ မဟုုတ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး၊ အေကာင္းအဆုုိး၊ အမွားအမွန္ကုုိ မခဲြျခားတတ္တဲ့အတြက္ ဘက္လုုိက္တာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မလြန္ဆန္ႏုုိင္တဲ့ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္လည္း ဘက္လုုိက္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ပုုထုုဇဥ္ေတြဟာ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အလြန္ေၾကာက္တတ္တဲ့ သတၱဝါေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာက္တယ္ဆုုိတာကလည္း သီလမလုုံၿခဳံလုုိ႔ ေၾကာက္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုုံၿခဳံေနတဲ့သူဟာ မဟုုတ္တာ ဘာမွ မလုုပ္ထားတဲ့အတြက္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ယုုံၾကည္မႈ ရွိေနၿပီး အျပစ္ကင္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေၾကာက္စိတ္ဆုုိတာလည္း မရွိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာက္တရားကင္းေအာင္၊ အဂတိတရား ကင္းေအာင္ ကုုိယ္က်င့္သီလလုုံၾကဖုုိ႔ တုုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
စာေပအဖြင့္ေတြမွာ အဂတိတရား လုုိက္ျခင္း မလုုိက္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးအျပစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
“ အဂတိတရား ေလးပါးကို လိုက္စားျပဳက်င့္သူသည္ လဆုတ္အခါ လမင္း၏ အေရာင္အဝါသည္ တေန႔တျခား ေလ်ာ့ပါး ဆုတ္ယုတ္ သကဲ့သို႔ စည္းစိမ္ ဥစၥာႏွင့္တကြ ဂုဏ္ေက်းဇူး ေက်ာ္ေစာျခင္းတို႔သည္ ေလ်ာ့ပါး ဆုတ္ယုတ္တတ္ေလသည္။
အဂတိတရား ေလးပါးကို မလိုက္စား မျပဳက်င့္သူသည္ လဆန္းအခါ၌ လမင္း၏ အေရာင္အဝါသည္ တေန႔တျခား ထြန္းလင္း ေတာက္ပသကဲ့သုိ႔ က်က္သေရ ၊ ဂုဏ္သိန္ ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔သည္ တေန႔တျခား ေက်ာ္ၾကားတိုးတက္ ေပၚလြင္ထင္ရွား ေလသည္။ ”
လုုိ႔ ဖြင့္ဆုုိရွင္းျပထားတာကုုိ ေတြ႕ရပါတယ္။
ဆုုိေတာ့ကား ဘက္လုုိက္တတ္ရင္ အဂတိတရား က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္တဲ့အျပင္ ကုုိယ့္အက်ိဳးတရားေတြလည္း ဆုုတ္ယုုတ္တတ္တဲ့အတြက္ ဘက္လုုိက္မႈနဲ႔ အေၾကာက္တရားမွ ကင္းေဝးရေအာင္ ကုုိယ့္က်င့္တရားေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
စာေရးသူ= မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ
World Of Wisdom
