ေမ်ာက္ျပဆန္ေတာင္း ေဆာင္းပါးရွင္ - စုိေျပ
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
6/10/2014 10:01:00 PM
NGO ေတြအတြက္ သုေတသနအၿမဲ လုပ္ေနသည့္ စုိေျပ႕ဆရာတစ္ေယာက္က ေျပာ ဖူးသည္။ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင့္ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ကိစၥျဖစ္သည္။NGO ေတြအလွဴေငြရတာ ၁၀၀ ရာခုိင္ႏႈန္းရွိလွ်င္ ျပည္သူေတြဆီေရာက္ တာ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္းပဲရွိသည္တဲ့။ က်န္သည့္ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကNGOကလူေတြ အသံုးစရိတ္ ႏွင့္ကုန္သည္ဟု ဆရာကဆုိသည္။ အစကေတာ့ စုိေျပလည္း ဆရာ့စကားကုိမယံု။ ဟုတ္ႏုိင္ ပါ့မလားဟု ေတြးမိသည္။NGOဆုိတာ အစုိးရက ျပည္သူေတြအတြက္ မလုပ္ႏုိင္သည့္ ကိစၥမ်ားကုိ လုိက္လံေဆာင္ရြက္ေပးရေသာ အဖြဲ႕အစည္းမဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ ပရဟိတ သမားေတြလုပ္ၾကတာ။ ဒါေၾကာင့္ NGO ေတြ က လူေတြဟာ အနစ္နာခံၿပီး ျပည္သူေတြ အတြက္ လုပ္ေပးေနတာလုိ႔ စုိေျပထင္တာေပါ့ ေလ။
အခုေတာ့ စုိေျပယံုသြားၿပီ။ ဟုိတစ္ေန႔က သတင္းတစ္ပုဒ္တက္လာသည္။ ယူနီဆက္ အဖြဲ႕၏ အိမ္ခန္းငွားခက တစ္လကုိ ေဒၚလာ ၈၇၀၀၀ ဆုိပဲ။ ေဒၚလာ ၈၇၀၀၀ ဆုိေတာ့ ျမန္မာေငြႏွင့္ ျပန္တြက္လုိက္လွ်င္ က်ပ္သိန္း ေပါင္း ၈၃၀ ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဒါေတာင္ တစ္လ စာပဲရွိပါေသးသတဲ့။ တစ္ႏွစ္စာဆုိလွ်င္ သိန္း ေပါင္း တစ္ေသာင္းေက်ာ္သြားၿပီ။ အဲ့လုိမ်ဳိး ၇ ႏွစ္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားတာဆုိပဲ။ ဒါဆုိ က်ပ္ သိန္းေပါင္း ခုနစ္ေသာင္းေက်ာ္။ နည္းနည္း ေနာေနာ ေငြမဟုတ္။ ေနာက္ၿပီး ငွားသည့္အိမ္ ကလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းတစ္ဦးအိမ္ဆုိပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းဆုိေတာ့ အေမရိကန္၏တစ္ ဦးခ်င္းဗီဇာပိတ္ဆုိ႔မႈတုိ႔ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ တုိ႔ခံထားရသည့္ အိမ္ျဖစ္မေပါ့ေလ။ ဒီဗုိလ္ခ်ဳပ္ က အိမ္ငွားခေတာင္ ဒီေလာက္ေစ်းရတဲ့အိမ္ ကုိ ဘယ္လုိပုိင္ဆုိင္ခဲ့လဲဆုိတာကေတာ့ သူ႕ အေၾကာင္းႏွင့္သူေပါ့ေလ။ မိဘမ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ ခ်မ္းသာတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ တစ္နည္း နည္းနဲ႔ ခ်မ္းသာတာလည္းျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဒါ ကေတာ့ သူ႕အလုပ္။ ယူအန္အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ သည့္ ယူနီဆက္အေနျဖင့္ ဒီထက္ေစ်းေပါသည့္ ေနရာမွာငွားၿပီး ပုိသည့္ေငြကုိ ကေလးသူငယ္ မ်ားအတြက္ ပုိၿပီးလုပ္လုိ႔ရမွာပဲဟုလည္း စုိေျပ ဉာဏ္ေသးေသးေလးႏွင့္ ေတြးမိသည္။
သူတုိ႔ငွားသည့္ေနရာက တကယ့္ေစ်းႀကီး သည့္ ၀င္ဒါမီယာထဲက အိမ္။ အဲဒီ့ေနရာမွာ မဟုတ္ဘဲ အျခားေနရာမွာငွားလွ်င္ ဒီေလာက္ ေစ်းႀကီးမည္မဟုတ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ သြားေရး လာေရးလြယ္ကူသည့္ေနရာကုိ ငွားသည္ဟု အေၾကာင္းျပႏုိင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ယူအန္ က ၀န္ထမ္းေတြအတြက္ အိမ္တုိင္ယာေရာက္ ကားေတြစီစဥ္ေပးထားတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါဆုိ ဘယ္ေလာက္ေ၀းေ၀း လာလုိ႔ရသည္ပဲ။
စုိေျပတုိ႔ေနသည့္ သန္လ်င္ကအိမ္ဆုိလွ်င္ အိမ္ငွားခ က်ပ္ငါးေသာင္းပဲေပးရသည္။ ယူ နီဆက္႐ံုးခန္းလုပ္ထားသည့္ အိမ္ႀကီးအိမ္ ေကာင္းမ်ဳိးဆုိလွ်င္ အလြန္ဆံုးေပးရ က်ပ္ ငါးသိန္းေလာက္သာရွိမည္။ အပုိင္၀ယ္လွ်င္ ေတာင္ သိန္းငါးေထာင္မေက်ာ္ႏုိင္။ အခု သူ တုိ႔ငွားထားသည့္ သိန္း ၈၃၀ ေက်ာ္ႏွင့္ဆုိ လွ်င္ အစြန္းထြက္ပင္ကုန္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ကုိယ္ပုိင္ကားေလးစီး၊ ဖယ္ရီကားေလးစီးၿပီး ေအးေဆးလာလုိ႔ရသည္။ အခုေတာ့ ပုိက္ဆံ အလကား သက္သက္ျဖဳန္းတီးသည္ဟု စုိေျပ ျမင္မိသည္။ မွားခ်င္လည္း မွားလိမ့္မည္။ ယူ အန္အဖြဲ႕အစည္း ၀င္ဒါမီယာထဲပဲ ငွားရမည္ ဟု အစုိးရက အမိန္႔မထုတ္ထားတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ သတင္းတစ္ပုဒ္ထပ္ တက္လာျပန္သည္။ ယူနီဆက္အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုတည္းမဟုတ္။ WHO ကလည္း ေဒၚ လာ ၈၃၀၀၀ ႏွင့္ အိမ္ငွားသည္တဲ့။
သူမ်ားေတြေတာ့ မသိ။ စုိေျပကေတာ့ ထုိေငြေတြကုိ ႏွေျမာမိသည္။ ထုိေငြေတြႏွင့္ ျမန္မာျပည္သူမ်ား အက်ဳိးအတြက္ အမ်ား ႀကီးလုပ္ေပးလုိ႔ရႏုိင္သည္ဟု ျမင္မိသည္။ ျမန္ မာျပည္က ကေလးေတြအတြက္ လုိအပ္တာ ေတြအမ်ားႀကီးရွိသည္။ က်န္းမာေရး၊ ပညာ ေရး၊ စား၀တ္ေနေရး အစံု အစုိးရက ဘာမွ ေသခ်ာမလုပ္ေပးႏုိင္ေသး။ အစုိးရမလုပ္ေပး ႏုိင္ေတာ့ အန္ဂ်ီအုိေတြကမ်ား လုပ္ေပးမလား လုိ႔ သူတုိ႔အိမ္ငွားခႏွင့္တင္ ဘက္ဂ်က္ကုန္သြား ႏုိင္သည္။
ႀကံဳတုန္းေျပာရလွ်င္ ယူအန္ေတြ၊ အန္ ဂ်ီအုိေတြမွာ လုပ္ေနသည့္ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက လခေတြကုိ နင့္ေနေအာင္ယူထားၾကသည္။ ႏုိင္ငံျခားသား အန္ဂ်ီအုိ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ အတြက္ လခက ေဒၚလာတစ္ေသာင္းအထက္ မွာရွိသည္ဟု စိုေျပ႕ဆရာကေျပာဖူးသည္။ ျမန္ မာ၀န္ထမ္းက်ေတာ့ေရာ ေဒၚလာတစ္ေထာင္ ေအာက္ေတြခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။ အန္ဂ်ီအုိ၀န္ ထမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆုိလွ်င္ စုိေျပတုိ႔ သ တင္းစာဆရာေတြထက္ပင္ လစာနည္းေသး သည္။
တကယ္တမ္းလုပ္ရေတာ့ ျမန္မာ၀န္ထမ္း ေတြပဲျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြကေတာ့ ဟုိပြဲေလးတက္လုိက္၊ ပေရာဂ်က္ေလးေရး လုိက္ႏွင့္ ေအးေဆးပင္။ တစ္ခါက အဂၤလန္ အေျခစုိက္ အန္ဂ်ီအုိႀကီးတစ္ခု ျမန္မာျပည္ တြင္ ႐ံုုးစုိက္သည္။ အဂၤလန္႐ံုးမွာ အလုပ္ လုပ္ေနသည့္ ျမန္မာတစ္ေယာက္က ျမန္မာ ျပည္ရွိ အဆုိပါအန္ဂ်ီအုိႀကီးဆီသုိ႔ ေျပာင္း ေရႊ႕ရသည္။ လခကေတာ့ အဂၤလန္မွာေပးထား သည့္လခ ေဒၚလာတစ္ေသာင္းေလာက္ျဖစ္ သည္။ မၾကာခင္မွာပဲ အဆုိပါျမန္မာလည္း လခ ေဒၚလာတစ္ေသာင္းေအာက္ျဖစ္သြား သည္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ျမန္မာျဖစ္ေန လုိ႔တဲ့။ သူလုိကုိယ္လုိ ဘာမွမတတ္သည့္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားလည္း အန္ဂ်ီအုိတြင္လုပ္ လွ်င္ လခေကာင္းသည္။ သူတုိ႔ထက္ေတာ္ သည့္ ထက္သည့္ ျမန္မာေတြကေတာ့ သူတုိ႔ လခထက္ အဆငါးဆယ္ေလာက္နည္းသည့္ လခေလးျဖင့္ လုပ္ေနရရွာသည္။
အန္ဂ်ီအုိမွာ အလုပ္လုပ္သည့္ ျမန္မာေတြ မ်ား ႏုိင္ငံျခားမွာလုပ္ေတာ့လည္း ျမန္မာမုိ႔လုိ႔ လခနည္းသည္။ ျမန္မာျပည္ျပန္လာလုပ္ေတာ့ လည္း ျမန္မာမုိ႔လုိ႔ လခနည္းသည္။ ျမန္မာ ဆုိတာႏွင့္ ခံေပေတာ့။ ႏုိင္ငံျခားမွာေတာ့ အန္ဂ်ီအုိေစ်းကြက္ဆုိတာရွိသည္ဟု ၾကားဖူး သည္။ သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ အန္ဂ်ီအုိအလုပ္ သည္ စီးပြားေရးအလုပ္လုိျဖစ္သည္။ ယခု လည္း ျမန္မာျပည္မွာ သူတုိ႔လုိျဖစ္ေနပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္ကလည္း နည္းနည္းေတာ့ဆန္း သည္။ အန္ဂ်ီအုိမွာ အလုပ္ရဖုိ႔ေတာ္ဖုိ႔လုိသည္။ လူေတာ္ဖုိ႔မဟုတ္။ အမ်ဳိးေတာ္ဖုိ႔ျဖစ္သည္။ အန္ဂ်ီအုိမွာလုပ္ေနသူတစ္ေယာက္ေယာက္ ႏွင့္ အမ်ဳိးေတာ္ရမည္။ ဒါမွ အလုပ္ရမည္ျဖစ္ သည္။ အစုိးရအလုပ္ထက္ပင္ ခက္ေသး သည္။
ေနာက္ၿပီး အန္ဂ်ီအုိေတြကုိ ေမးျမန္းဖုိ႔ဆုိ လွ်င္ အစုိးရကုိေမးရသည္ထက္ပင္ ခက္ေသး သည္။ ယခုဆုိလွ်င္ အစုိးရကုိေတာင္ ဘာ ေမးေမးရေနသည္။ အန္ဂ်ီအုိေတြကေတာ့ ဒီ လုိမဟုတ္။ အရာအားလံုး လွ်ဳိ႕၀ွက္ထားၾက သည္။ တစ္ခုခုမွားေျဖမိလွ်င္ အလုပ္ျပဳတ္မွာ ေၾကာက္ပံုရသည္။ လခေကာင္းေတြဆုိေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္မွာေၾကာက္ေပမေပါ့ေလ။ ခရီး သြားလွ်င္ အေကာင္းစားဟုိတယ္မွာ တည္း သည္။ အေကာင္းစား အစားအစာ စားသည္။ အေကာင္းစားယာဥ္စီးသည္။
ေနာက္ၿပီး အန္ဂ်ီအုိ၀န္ထမ္းေဟာင္းတစ္ ဦးေရးထားသည့္စာကုိ ဖတ္ဖူးသည္။ သူေရး ထားသည္က အန္ဂ်ီအုိေတြအေနႏွင့္ ပစၥည္း ၀ယ္လွ်င္ ေစ်းႀကီးႀကီးႏွင့္၀ယ္ၿပီး ဆုိင္က ေကာ္မရွင္ယူၾကသည္တဲ့။ ၾကားလုိ႔မွမေကာင္း။ ျပည္သူ႕အတြက္ လခေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အ လုပ္လုပ္ေနၿပီး ျပည္သူေတြအတြက္ ပစၥည္း ေတြအေပၚမွာ ေကာ္မရွင္ေတြ ျပန္ယူသည္။
အထက္ကေရးခဲ့သည့္ တစ္လသိန္း ၈၃၀ တန္ အိမ္ငွားခသည္လည္း ေကာ္မရွင္မ်ား ယူထားသလား စဥ္းစားစရာျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ အိမ္ၿခံေျမေစ်းကြက္ေစ်းႀကီးရသည့္ အေၾကာင္း ရင္းတြင္ အန္ဂ်ီအုိေတြလည္း တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာကပါႏုိင္သည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ။ စုိေျပႏွင့္မဆုိင္ပါဘူး။ သူ႕အလုပ္သူ လုပ္ေနၾကတာပဲ။ ျမန္မာျပည္ သူေတြက တစ္ေန႔ ႏွစ္ေထာင္ႏွင့္ေလာက္ ေအာင္စားေနၾကတာမဟုတ္လား။ ျပည္သူ ေတြကုိ အေၾကာင္းျပၿပီး သူတုိ႔ အန္ဂ်ီအုိေတြ၊ ယူအန္ေတြ ေကာင္းေကာင္းေန၊ ေကာင္း ေကာင္းစားႏုိင္ရင္ ၿပီးတာပါပဲေလ။ စုိေျပတုိ႔ က ဘုရားသခင္ေနာက္ဆံုးမွ ဖန္တီးခဲ့တာဆုိ ေတာ့ ေမ်ာက္ေတြႏွင့္ သိပ္မျခားဘူးလုိ႔ သူတုိ႔ ထင္ရင္ထင္မွာေပါ့။
အတြဲ (၂) အမွတ္စဥ္ ၁၆၊ သည္ေလဒီးစ္ နယူးစ္ဂ်ာနယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္
