မန္ယူ၊ ဂေလဇာနဲ့ ျမစ္ဆုံျမန္မာ
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
3/13/2014 08:55:00 PM
အေမရိကန္အေျခစိုက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ မႈအပ္စုတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဂေလဇာမိသားစုက ၂၀၀၅ မွာ မန္ယူရဲ႕ ရွယ္ယာေတြကို ၀ယ္ၿပီးေတာ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြလုပ္ခဲ့ တယ္။ ေလဇာမိသားစုကမန္ယူရွယ္ယာ ေတြကို ၀ယ္ဖို႔အတြက္ ဘဏ္ေတြကေန ပိုက္ဆံေတြကို အတုိုးႏႈန္းတစ္မ်ဳိးနဲ႔ ေခ်း ၿပီး၀ယ္ခဲ့တာပါ။ နားလည္ေအာင္အလြယ္ ကူဆုံးေျပာရမယ္ဆုိရင္ မန္ယူရဲ႕အေအာင္ ျမင္ဆုံးေသာကာလမ်ားမွာ အေႂကြးနဲ႔ ၀ယ္သိမ္းလုိက္သလိုျဖစ္သြားတယ္။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈဥပေဒရဲ႕ အားနည္းခ်က္က အဲဒီအခ်ိန္ကေနစၿပီးေတာ့ မန္ယူကိုစဒုကၡ ေပးရေတာ့တာေပါ့။ ဒီကိစၥအခ်ဳိ႕ကို နားလည္တဲ့နည္းျပဖာဂူဆန္က မန္ယူ မန္ေနဂ်ာဘ၀ကနားဖို႔ေတာင္ေလသံပစ္ခဲ့ ေသးတယ္။ မန္ယူရဲ႕ ရွယ္ယာမ်ားစြာကို ၀ယ္ယူထားတဲ့ ဂေလဇာမိသားစုဟာရလာ တဲ့ အက်ဳိးအျမတ္ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ အတိုး သတ္ဖို႔နဲ႔ အေႂကြးဆပ္ဖို႔အတြက္ အသုံး ျပဳလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မန္ယူရဲ႕ ၀င္ေငြစီးေၾကာင္းတစ္၀က္ေလာက္က ဂေလဇာမိသားစုရဲ႕ အတိုးသတ္ဖို႔နဲ႔ အေႂကြးဆပ္ဖို႔အတြက္ျဖစ္လာေတာ့တာ ပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္သြားသလဲေမးရင္ ေတာ့ အသင္းအေနနဲ႔ ကမၻာ့အဆင့္ကစားသမားေတြကို ေစ်းႀကီးေပးမ၀ယ္ႏိုင္ေတာ့ ဘူး။ နည္းနည္းနဲ႔ က်ဲက်ဲ၀ိုင္းရတဲ့ သေဘာကို ေဆာင္လာရေတာ့တာဘဲ။ ေရတုိပြဲေတြအတြက္နည္းနည္းနဲ႔ က်ဲက်ဲ ၀ိုင္းတာျပႆနာအႀကီးအက်ယ္မဟုတ္ ေပမယ့္၊ ေရရွည္အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ထိခိုက္လာေတာ့ တာပါဘဲ။ လက္ရွိမန္ယူအသင္းရဲ႕ ရလဒ္ ေတြကို ၾကည့္ရင္သိသာႏိုင္ပါတယ္။ ကမၻာ့၀င္ေငြအေကာင္းဆုံးကလပ္အသင္း တစ္ခုဘ၀ကေနတျဖည္းျဖည္းေလွ်ာ့က် လာတာကို ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေတြ႕လာရမွာပါ။ မသိမသာက်ဆင္းလာတာပါ။ ၀ုန္းကနဲတုိးဆင္းသြားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဂေလဇာမိသားစုကလည္းအျမတ္ထြက္ ခ်င္လို႔ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈလုပ္ေနတာေလ။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္ရမွာသူတို႔ကိစ္ၥဘဲ။ မလိုအပ္ဖူး လို႔ထင္တဲ့အသုံးစရိတ္ေတြကိုသူတို႔ကသုံး ခြင့္ျပဳမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ စီးပြားေရး သမားတစ္ဦးကေဘာလုံးေလာကရဲ႕ အခ်ဳိ႕ ေသာ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ေတြကို နားလည္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မန္ယူ ရဲ႕အက်ဳိးစီးပြားကတျဖည္းျဖည္းက်ဳံ႕လာ ပါၿပီ။ ဒီအတုိးေတြ သတ္ေနရသမွ်ကာ လပတ္လုံးမန္ယူ၊ ေနာက္ထပ္နလံထူစရာ ကိစၥမရွိေတာ့ဘူး။ ဒီကိစၥကအသင္းရဲ႕ ေျခစြမ္းနဲ႔ မဆုိင္ဘူး။ ဥပမာဆိုရရင္ေဘာ လုံးေလာကမွာ Lucky Phayer ဆုိတာရွိ တယ္။ တစ္ေခတ္တစ္ခါကဆုိးလ္ရွားတုိ႔၊ ရွာရင္ဂမ္တုိ႔၊ ဗီရြန္တို႔၊ လာဆင္တုိ႔လို ကစားသမားေတြပါ။ သူတို႔ရဲ႕ ေျခစြမ္းေတြ က ထိပ္တန္းအဆင့္လို႔ေျပာရမွာခက္ေပ မယ့္။ သူတို႔ေတြလူစားထုိး၀င္လာရင္ပြဲ အေျဖေျပာင္းသြားတတ္တယ္။ ေနာက္ တစ္ခုကေဘာလုံးဆယ္လစ္ဘရစ္တီေတြ ပါ။ သူတို႔ကနာမည္နဲ႔ တစ္ဖက္အသင္း ကို ၿခိမ္းေျခာက္ထားႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ ေတြပါလာတယ္ဆိုရင္ပဲတစ္ဖက္အသင္း ကရွိန္ေနတယ္။ ဖိအားေပးမကစားရဲဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီနာမည္ႀကီးေတြကို အေသကပ္ၿပီးကစားတဲ့အတြက္ အမွား ေတြ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဒါမ်ဳိးေတြကို ဂေလဇာမိသားစုစီးပြားေရးသမားေတြက နားလည္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ကေတာ့ ၁ က်ပ္က်ရင္းရင္၊ ၅ က်ပ္၊ ၁၀ ေလာက္ျမတ္ ေနတာကိုပဲေတြးမွာ၊ အတိုးက ၂ က်ပ္ေပး ရမယ္။ သူတို႔အတြက္ ၃ က်ပ္ကေန၇က်ပ္ ေလာက္ျမတ္ေနရင္ဘာကေနပဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုက္ဆံေခ်းၿပီးအတိုးသတ္၊ အေႂကြးဆပ္ ၿပီးအဆုံးတစ္ေန႔မွာကလပ္အသင္းပိုင္ရွင္ ျဖစ္ဖို႔အေရးပဲေတြးၾကမွာပါ။ ဒါကအခ်ိန္ တစ္ခုအတြင္းမွာ ကမၻာေက်ာ္ေဘာလုံးက လပ္အသင္းတစ္ခုကိုအလကားနီးပါးအပိုင္ ရေအာင္လုပ္တဲ့နည္းတစ္ခုပါဘဲ။ ဒီေနရာ မွာ အဓိကတာ၀န္ရွိသူေတြက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ ႏွံမႈဆုိင္ရာအာဏာပိုင္အဖြဲ႕ေတြပါဘဲ။ သူတို႔က ႏိုင္ငံျခားကရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔လာ ေရာက္သူေတြက သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ပိုက္ဆံ ဟုတ္၊ မဟုတ္ကိုတိတိက်က်သိထားဖို႔လို အပ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ပိုက္ဆံ ဆုိရင္ ဒီကအျမတ္ေငြေတြက သူတို႔ကိုယ္ တုိင္ရတဲ့အတြက္ အျမတ္ရာခိုင္ႏႈန္းအခ်ဳိ႕ က ကလပ္အသင္းအတြက္ျပန္သုံးဖို႔၀န္ ေလးမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ပဲအဲဒီ အျမတ္ေတြကို အေႂကြးဆပ္ေနမယ္ဆိုရင္ ေတာ့ လုပ္အားကမန္ယူ၊ အျမတ္က ဘဏ္၊ ၾကားပြဲစားသူတုိ႔ကသူတို႔အားလုံး စရိတ္အတြက္ ပိုက္ဆံအလကားရေနၾက မွာ။ ကလပ္အသင္းအေနနဲ႔ အရမ္းႀကီး နစ္နာရတာေပါ့။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျမစ္ဆုံစီမံ ကိန္းဖက္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္လွည့္ၾကည့္ ၾကပါဦး။ အႏွစ္ ၃၀ အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ပဲ အက်ဳိးအျမတ္ရမွာ။ ဒါႀကီးကအရမ္းႀကီး တဲ့ စီမံကိန္း၊ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ အႏွစ္ ၃၀ အတြင္း သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဘယ္ေလာက္ ပ်က္စီးသြားမယ္မသိႏုိင္ဘူး။ ဒါေတြကို ေဘးကင္းလုံၿခံဳဖို႔ေငြေတြထပ္သုံးရဦးမယ္။ တကယ္လုိ႔ျမစ္ဆုံစီမံကိန္းကို သူတုိ႔က ပိုက္ဆံေတြေခ်းၿပီးလုပ္တယ္ဆုိရင္ေနာက္ ထပ္ ထပ္စုိက္ဖို႔အတြက္ ဒါမွမဟုတ္လက္ရွိ ကုိ အကူအညီေပးဖု႔ိလိုအပ္တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ ကို မလိုအပ္ဘူးဆိုၿပီး၊ ပယ္ခ်လုိက္ရင္ ေဒသခံေတြနစ္နာၿပီေပါ့။ သူတို႔ကလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ အတိုးအတြက္ျမစ္ဆုံကရသမွ် ေငြကို အေႂကြးနဲ႔အတိုးအတြက္ထိုးဆပ္ မွာ။ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကေနာက္၊ အေႂကြး ေက်ဖို႔ကိစၥကအရင္ပဲျဖစ္မွာ။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္စီးပြားေရးသမားဆုိရင္လည္း အဲဒီလုိလုပ္မွာဘဲ။ ဂေလဇာမိသားစုက မန္ယူကိုခ်နင္းသလို ျပည္တြင္းစီးပြားေရး သမားေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူေတြ ကလည္း ကခ်င္ကိုခ်နင္းမွာဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ဦးေခါင္းပိုင္းပ်က္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္ပိုင္းေတြဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲဆို တာကိုေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔ သိႏိုင္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေကာ္မရွင္က ဒီအခ်က္ကိုသံုးသပ္ၿပီးေလာက္ၿပီလို႔ထင္ ပါတယ္။
ေရအားလွ်ပ္စစ္စီမံကိန္းကမလိုအပ္ ဘူးလားလို႔ေမးလာရင္ ေမးတဲ့သူကိုပဲ ခင္ဗ်ားအဲဒီေလာက္အေတြးတိမ္ရသလား လို႔ ျပန္ေမးမိမွာပါ။ တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုး တက္ဖို႔အတြက္အေရးပါတဲ့အပိုင္းက႑ တစ္ရပ္ကေနပါ၀င္လာတာပါ။ ရွိသင့္ တာေပါ့။ ဒီလိုအႀကီးႀကီးေတြက ေဘး ထြက္ဆိုးက်ဳိးျဖစ္လာရင္ အဲဒီဆိုးက်ဳိးႀကီး တယ္လို႔ပဲဆိုခ်င္တာပါ။ အခ်ိန္မေရြးပိတ္ သိမ္းႏိုင္တဲ့ အေသးေလးေတြဘက္ကို လွည့္ၿပီးစဥ္းစားၾကည့္ရင္မေကာင္းဘူး လားလို႔ဆိုခ်င္တာပါ။ စီမံကိန္းေသးရင္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တယ္။ ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးကို ကာကြယ္ဖို႔အခ်ိန္မီႏိုင္တယ္။ နည္းနည္း နဲ႔က်ဲက်ဲအစား၊မ်ားမ်ားနဲ႔ စိပ္စိပ္ဆိုရင္ ေကာ ဘယ္လိုလဲ။ အဲဒီကိစၥကလည္း ေနာက္ဆက္တြဲေတြရွိေနတာပဲ။ လူ႔စြမ္း အားအရင္းအျမစ္ကိစၥ၊ အရင္းအႏွီးပိုမ်ား သြားႏုိင္တဲ့ကိစၥေတြလည္းရွိပါေသးတယ္။ လံုၿခံဳေရးအတြက္လည္းထည့္စဥ္းစားရဦး မယ္။
ဆည္ေတြေဆာက္ၿပီးရင္ အဲဒီဆည္ ေတြရဲ႕ေအာက္ေျခကေရေတြက အရမ္း ေအးလာတယ္။ ေအာက္ဆီဂ်င္ေပ်ာ္၀င္မႈ ႏႈန္းက်လာတယ္။ ေရထဲမွာ PH တန္ဖိုး ေတြေျပာင္းလဲလာတယ္။ PH တန္ဖိုးေတြ ေျပာင္းတာနဲ႔အမွ် ငါးေတြအတြက္ဒုကၡ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ ေရေနသက္ရွိေတြ အတြက္ ရွင္သန္ႏုိင္မႈအခြင့္အလမ္းမွာ ဏံတန္ဖိုးကလည္းအေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ငါးေမြးျမဴေရးသမားတုိင္းသိတယ္။ ဒီလို ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးေတြကိုဘယ္လိုကာကြယ္ ၾကမလဲ။ အဲဒါေတြကိုျပင္ဖို႔အတြက္ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈထဲမွာထည့္တြက္ရမယ္။ ပထမပိုင္း ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြထဲမွာမပါရင္ေတာင္ ရလာတဲ့အက်ဳိးအျမတ္ထဲကေန ဘယ္ ေလာက္သံုးမယ္ဆိုတဲ့အစီအစဥ္ကိုေတာ့ သတ္မွတ္ၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ရလာတဲ့အက်ဳိးအျမတ္ကိုအေစာပိုင္းက ေျပာသလိုအတိုးေတြပဲထိုးဆပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အႏွစ္ ၃၀ ဆိုတာနည္းတဲ့ ကာလႀကီးမဟုတ္လား။ သာမန္လူ႔သက္ တမ္းတစ္၀က္စာေလာက္ရွိတယ္။ မေမွ်ာ္ မွန္းႏုိင္တဲ့ဆုိးက်ဳိးေတြကိုႀကိဳၿပီး အနံ႔ခံ ၾကည့္႐ုံသက္သက္ပါဘဲ။ အဲဒီေတာ့လာၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံတာကိုႀကိဳဆိုပါတယ္။ ကိုယ့္ လူေတြက လူ႔သက္တမ္းတစ္၀က္စာ ေလာက္ကိုအက်ဳိးအျမတ္ခြဲေပးရမယ္ ဆုိေတ့ာ မ်က္ေစ့တစ္ဆံုး (၂၄)မုိင္ ေလာက္ၾကည့္႐ုံနဲ႔မရေတာ့ဘူး။ မိုးကုတ္ စက္၀ိုင္း ၂ျပန္၊ ၃ျပန္ေလာက္ေတြးထားမွ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ယူဆရပါတယ္။
သမၼတႀကီးကေတာ့ သူ႔သက္တမ္း အဆံုးအထိျမစ္ဆံုကိုရပ္ထားေပးေပမယ့္၊ ဒါကမလြဲမေသြရင္ဆုိင္ရမယ့္ ကိစၥရပ္ႀကီး ပါ။ ၂၀၁၄ နဲ႔ ၂၀၁၅ႏွစ္ဦးပိုင္းအထိ ပညာရွင္ေတြ၀ိုင္းစဥ္းစားဖုိ႔လိုေနၿပီ၊ ေငြ ေရးေၾကးေရးကိစၥေတြကို ဘယ္လိုရွင္းမ လဲ။ ႏုိင္ငံတကာရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈဆိုင္ရာ ဥပေဒကိုဘယ္လိုရင္ဆိုင္ၾကမလဲ။ ဆက္ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘက္ကိုေဘးကင္း မႈရွိေအာင္ ဘယ္လိုကာကြယ္ၾကမလဲ။ ျပည္သူေတြထဲက ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းကို သေဘာမက်တဲ့ျပည္သူေတြကို ဘယ္လို စည္း႐ုံးၾကမလဲ။ အမ်ားလက္ခံလာေအာင္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈေတြနဲ႔ ဘယ္လိုေသြး ေဆာင္ၾကမလဲ။ အားလံုးအတြက္ရည္ရြယ္ ရင္ အားလံုးပါ၀င္လာေအာင္လုပ္ၾကဖို႔ လုိလာၿပီ။ လုပ္မယ္၊ မလုပ္ဖူးေလာက္နဲ႔ မရေတာ့ဘူး။ ေငြေရးေၾကးေရးေတြ၊ ဥပေဒ ေတြပါေနၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အျပစ္ေတြတင္ေန လုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္လိုရွင္းမလဲဆို တာကိုပဲ၀ုိင္းစဥ္းစားေပးၾကရင္ေကာင္းမွာ ပါ။ ဒီစီမံကိန္းမွာပါေနတဲ့ ျပည္တြင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြကေတာ့ စဥ္း စားရမယ့္အထဲမွာ အဓိကပါ၀င္ေနပါ တယ္။ သူတို႔ေတြက ဟုိဘက္၊ ဒီဘက္ မွ်တစဥ္းစားႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျမစ္ဆံု ဟာ အႏွစ္မကုန္ပဲ၊ အခ်စ္စံုစရာေတြ ျဖစ္လာမွာလို႔ပဲတုိက္တြန္းလုိက္ပါရေစ။
ေမာင္ယႆ
Hot News
