ကိုယ့္ကား ဘယ္အခ်ိန္သံရည္က်ိဳစက္က လက္ခံမလဲ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားေနရတဲ့ ဘ၀
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
6/17/2014 12:25:00 PM
.jpg)
စည္သူေအာင္ျမင့္
အရင္စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ကေန ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ စက္မႈဇုန္ေတြက ထုတ္ၿပီး အစိုးရက တရား၀င္မွတ္ပံုတင္ခြင့္ေပးထားတဲ့ စက္မႈဇုန္ဂ်စ္ေတြ၊ လိုက္ထရပ္စ္ေတြကို ယာဥ္အိုယာဥ္ေဟာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး သံေရႀကိဳစက္ ပို႔ႏိုင္ေတာ့မယ္တဲ့။ ဒီအတြက္ သက္ဆုိင္ရာေတြနဲ႔ ညိႇႏႈိင္းေနတယ္လို႔ ရထားဒု-၀န္ႀကီး ဦးခ်န္ေမာင္က လႊတ္ေတာ္တြင္း ေျပာဆိုေပမယ့္ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္ေတြကိုေတာ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုၿခင္း မရွိပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကားကို သံရည္ႀကိဳစက္႐ံုက လက္ခံေတာ့မယ္လို႔ ေၾကညာခ်က္ ၾကားလိုက္တဲ့အခါ အဲဒီယာဥ္အိုယာဥ္ေဟာင္း၊ ယာဥ္အစုတ္ ယာဥ္အျပတ္ရွိသူေတြ အလြန္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီကိစၥ ဘာဆက္ျဖစ္လာႏုိင္သလဲ၊ လက္ရွိ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ကားတင္သြင္းခြင့္ ေပၚလစီ ဘာေတြ မွားေနသလဲဆိုတာနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ျဖစ္တတ္တဲ့ ခုလိုထူးဆန္းေထြလာ ကိစၥ ဒီကေန႔ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒု-၀န္ႀကီး ဦးခ်န္ေမာင္ရဲ႕ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခ်က္ေၾကာင့္ လက္ရွိေစ်းကြက္ထဲက “စလစ္” ေစ်းႏႈန္းေတြ က်ပ္ ၁၅ သိန္း၊ သိန္း ၂၀ က်ဆင္းသြားပါတယ္။ ေမာင္းမရ၊ ျပဳမရ၊ တစ္စစီျဖဳတ္ ေရာင္းရင္ေတာင္ ၀ယ္မယ့္သူမရွိတဲ့ စက္မႈဇုန္ထုတ္ ဂ်စ္ကားေစ်းေတြကေတာ့ နဂို က်ပ္သိန္း ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ကေန က်ပ္ သိန္း ၃၀-၄၀ ေလာက္အထိ ခုန္တက္သြားပါတယ္။ စက္မႈဇုန္ထုတ္ကားေတြဆိုျပီး နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ပဲ ရွိမယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ဒု-၀န္ႀကီး ဖတ္ျပသြားတဲ့ စာရင္းေတြအရ အစီးေရ တစ္သိန္းနီးပါး ရွိပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ လူေတြ ထင္သာျမင္သာရွိတဲ့ ကေလးကစားစရာပံုစံ လက္ျဖစ္ ဂ်စ္ကားေတြ၊ တစ္ခါတစ္ရံ ႏွစ္ပိုင္းက်ိဳးတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လိုက္ထရပ္စ္လို ကားမ်ဳိးေတြ၊ ထိုင္းနယ္စပ္ကေန ခုိးသြင္းလာတဲ့ ကားေတြကို အၿမီးျဖတ္ ေခါင္းထု၊ ေဘာ္ဒီေဆးမႈတ္ လုပ္ထားတဲ့ကားေတြ၊ ကြန္တိန္နာနဲ႔ ခပ္တည္တည္ ခိုးသြင္းလာၿပီး ဘာတစ္ခုမွ မလုပ္ဘဲ စက္မႈဇုန္နာမည္တပ္ လိုင္စင္ရယူထားတဲ့ စူပါကာစတန္လို ကားမ်ဳိးေတြအထိ အားလံုးပါ၀င္ပါတယ္။ ဒု-၀န္ႀကီးက အဲဒီစာရင္းကို ထုတ္ေျပာေတာ့မွပဲ လက္ရွိ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ အိမ္စီးကားအစီး ေလးသိန္းေက်ာ္မွာ ေလးပံုတစ္ပံုေလာက္ဟာ စက္မႈဇုန္ထုတ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိရတာပါ။
စက္မႈဇုန္ထုတ္ကားဆိုတာဟာ အရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ႐ူးသြပ္တဲ့ အေတြးအေခၚကေန ေပၚေပါက္လာတဲ့ ကားေတြျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးသမားလုပ္ငန္းရွင္ေတြ အျပန္အလွန္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူလုပ္၊ အျပန္အလွန္ တိုင္းျပည္ကို လိမ္ညာ၊ ကိုယ္က်ဳိးရွာခဲ့ၾကတဲ့ ျဖစ္စဥ္ႀကီးက ေပါက္ဖြားလာတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥ အမ်ားသိၿပီးမို႔ ဒီေန႔ အက်ယ္တ၀င့္ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။ အဓိကေဆြးေႏြးလိုတာကေတာ့ ကားသြင္းခြင့္ စလစ္နဲ႔ ကားတင္သြင္းခြင့္ ေပၚလစီပါ။
၂၀၁၁ ႏုိင္ငံမွာ အစိုးရအဖဲြ႕သစ္ တက္လာတဲ့အခ်ိန္ ကမၻာစံခ်ိန္ခ်ဳိးထားတဲ့ ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ကားအစုတ္အျပတ္ေတြ၊ စက္မႈဇုန္ကားေတြပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ အရင္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ အေမြကို ဆက္ခံတဲ့ အစိုးရအဖဲြ႕သစ္ဟာလည္း အာဏာရွင္အသိုင္းအ၀ိုင္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းေစတဲ့ ကားတင္သြင္းခြင့္ ပိတ္ပင္ထားမႈကို ဖြင့္လိုက္ဖို႔ ဘယ္သူမွ စိတ္မကူးရဲၾကပါဘူး။ အဲလို လုပ္လိုက္ရင္ ႏုိင္ငံေတာ္ပုန္ကန္မႈထက္ ဆိုးတဲ့ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သလို ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ဖက္မွာ ဒီအတိုင္းပိတ္ပင္ထားလို႔လည္း မျဖစ္ျပန္ပါဘူး။ ဒီၿပႆနာကို နည္းလမ္းတစ္ခုနဲ႔ ေျဖရွင္းလိုက္သူက ရထား၀န္ႀကီး ဦးေအာင္မင္းပါ။
အလြန္႔အလြန္ အိုမင္းေဟာင္းႏြမ္း စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ကားေတြကို သံရည္ႀကိဳစက္႐ံုပို႔မယ္၊ ဖ်က္သိမ္းပစ္မယ္၊ ဒီအတြက္ ဖ်က္သိမ္းခံရတဲ့ ကားပိုင္ရွင္ေတြကို ျပည္ပကေန တစ္ပတ္ရစ္ကားတစ္စီး တင္သြင္း ခြင့္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ေၾကညာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါတယ္။ ဒီအခါ ယာဥ္အိုယာဥ္ေဟာင္းပိုင္ရွင္ေတြကလည္း အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ကားစုတ္ တစ္စီး သြားအပ္လိုက္လို႔ရလာတဲ့ တစ္ပတ္ရစ္ ကားတင္သြင္းခြင့္ “စလစ္”တစ္ေစာင္ တန္ဖိုးဟာ ေနာက္ထပ္ကားတစ္စီး ၀ယ္လို႔ ရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္မားေနလို႔ပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအစီအစဥ္ အလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။Win- Win- Win လို႔ ေျပာႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ယာဥ္အိုယာဥ္ေဟာင္း ပိုင္ရွင္ေတြလည္း အဆင္ေျပ၊ ကားတင္သြင္းလာေတာ့ တုိင္းျပည္အတြက္လည္း အခြန္အခေတြရ၊ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးအတြက္လည္း ကားေစ်းေတြ မတရား ေခါင္ခိုက္ေနတဲ့ ျပႆနာလည္း ေျဖရွင္းၿပီးသား ျဖစ္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရရွည္အတြက္ တကယ့္အေျဖေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ေရရွည္ တိုင္းျပည္ဖံြ႕ၿဖိဳး တုိးတက္ဖို႔ဆုိရင္ တုိင္းျပည္ထဲမွာ ကားပိုင္ဆိုင္မႈ အခ်ဳိးအစား ျမႇင့္တင္ဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္နည္း ကားအစီးေရမ်ားမ်ား သြင္းခြင့္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ သြင္းလာတဲ့ ကားေတြဟာလည္း ၿမိဳ႕ေရာ ေတာပါ အခ်ဳိးက် သံုးႏိုင္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စီမံကိန္းဌာနက ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၀န္းက်င္မွာ စီမံကိန္း တစ္ခု ေရးဆဲြခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မွတ္ပံုတင္ကား အစီးေရ သုံးသိန္းခဲြေက်ာ္ (ဘတ္စ္နဲ႔ ထရပ္ကား အပါအ၀င္) ရွိၿပီး လူ ၁,၀၀၀ မွာ ကားေျခာက္စီးေလာက္ပဲ ပိုင္တာပါ။ ဒါကို အဲဒီအခ်ိန္ ဗီယက္နမ္ စံခ်ိန္ ၂၀၁၅ ေရာက္ရင္ လူ ၁,၀၀၀ ကား ၁၂ စီးေလာက္ ပိုင္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုျပီး စီမံကိန္းခ်ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၀န္ႀကီးဌာန တာ၀န္ရွိသူေတြဟာ အဲဒီစီမံကိန္း ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့ ကားတင္သြင္းခြင့္ ေပၚလစီ ခ်မွတ္ခဲ့တာ မရွိခဲ့ေလေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကားပိုင္ဆုိင္မႈအခ်ဳိးအစား မွန္းသေလာက္ ျမင့္တက္ မလာပါဘူး။ ၀င္လာတဲ့ ကားအမ်ိဳးအစားမွာလည္း အခြန္နည္းတဲ့ ၁၃၀၀ စီစီေအာက္ ကားငယ္ေလးေတြက အလြန္႔အလြန္မ်ားေနၿပီး ရန္ကုန္မွာ ကားက်ပ္၊ နယ္မွာ သံုးစရာ ကားမရွိ အေျခအေနမ်ဳိးကို ဆိုက္ေစခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လက္ရွိ သမၼတ႐ံုး၀န္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ဦးေအာင္မင္းကိုယ္တုိင္ ဒီ “စလစ္” စနစ္ ရပ္ဆိုင္းခ်င္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို ကိုင္တြယ္ေနရတဲ့ ရထား၀န္ႀကီးနဲ႔ ဗ်ဴ႐ုိကရက္ေတြက ေစ်းကြက္ကို လိုသလိုကစားႏုိင္တဲ့ အရသာေတြ႕ေနေတာ့ ပယ္ဖ်က္ဖို႔ ခက္ခဲဆဲပါ။
ဒီအတြက္ ရထား၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ စီးပြား-ကူးသန္း ၀န္ႀကီးဌာနဟာ ယာဥ္အိုယာဥ္ေဟာင္း ဖ်က္သိမ္းေရး ကိစၥကို ေရရွည္အစီအစဥ္တစ္ရပ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ခ်မွတ္ျပီး နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီ အစီအစဥ္ ျပည္သူေတြကို ရွင္းရင္းလင္းလင္း ထုတ္ျပန္ အသိေပးဖို႔လိုပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရးအေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီမယ့္ ကားတင္သြင္းခြင့္ ေပၚလစီ တစ္ရပ္ခ်မွတ္ က်င့္သံုးဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြနည္းတူ ကားေစ်းေတြ ပံုမွန္ျဖစ္၊ ေက်းလက္ ေတာင္ေပၚေဒသက ျပည္သူေတြလည္း သူတို႔ ေဒသနဲ႔ ကိုက္တဲ့ ကားအမ်ဳိးအစား ၀ယ္ယူအသံုးျပဳႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ကိုယ့္ကား ဘယ္အခ်ိန္ သံရည္ႀကိဳစက္ပို႔ခြင့္ေပးမလဲ ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင့္ေနရတဲ့ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ မရွိတဲ့၊ အဓိပၸာယ္လည္းမဲ့တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကေန ေက်ာ္လႊားႏုိင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
Mizzima Burmese
