ဘုရားေဟာတရားန႔ဲဇာတ္ေတာ္မ်ား ေရွးက်ေသာအသံုးအႏွုန္း ျဖစ္ေသာ္လည္း
ပုိ႔စ္တင္ခ်ိန္
-
5/16/2014 06:51:00 PM
စာေရးသူကို မိတ္ေဆြ အခ်ဳိ႕က ေမးသည္။
“ကြန္ျပဴတာ၊ တီဗီ၊ ဗီဒီယို၊ ဖုန္း၊ အင္တာနက္၊ ေလယာဥ္ပ်ံ၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ က်ည္ဆန္ရထာ၊ တိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ၿဂိဳဟ္တုတင္လႊတ္ႏိုင္သည္၊ အာကာသထဲမွာ စခန္းေဆာက္ႏိုင္သည္ အဂၤါၿဂိဳဟ္ေပၚသို႔ သြားေရာက္ႏိုင္ သည္။ သို႔ေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့ေသာ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ကမၻာ ေပါင္းမ်ားစြာမွ ဇာတ္ေတာ္မ်ားတြင္ တပည့္ေတာ္တို႔ ယေန႔ေခတ္လို ေခတ္အေနအထားမ်ားမပါရိွပဲ “ ရွင္ဘုရင္၊ မိဖုရား၊ ေက်းကၽြန္၊ အစရိွေသာ ဇာတ္ေတာ္မ်ား သည္ ဆင္တူေနၾကသည္ မ်ားသည္။
ယခုလက္ရွိ သိပၸံ ေခတ္ အေနအထားလိုပံုစံမ်ဳိးမ်ား မပါသည္ကို ေတြ႕႔ ရိွရသည္။ သို႔ အတြက္ေၾကာင့္ ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္လိုက္၊ ျပန္ျဖစ္ တည္လိုက္ႏွင့္ ရိွခဲ့သည္တြင္ ယခုေခတ္အေနအထားမ်ဳိး၊ သို႔မဟုတ္ ယခုေခတ္အေနအထားထက္ အစေပါင္းမ်ားစြာ တိုးတက္မႈရိွ သည့္ ေခတ္မ်ားလည္း ပါရိွေကာင္းပါရွိခဲ့ မည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ၅၅၀ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္မ်ားသည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္ေခတ္ တစ္ေခတ္တည္း ပါေနျခင္းမွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။” ဟူ ၍ ျဖစ္သည္။
ေမးခြန္းသည္ အင္မတန္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသည္။ တရားဓမၼေလ့လာ လိုက္စားသူႏွင့္ တရားသမုိင္း လိုက္စား သူတို႔အတြက္လည္း အလြန္ေကာင္းေသာေမးခြန္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ အေျဖေပါင္းမ်ားစြာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးႏိုင္ၾကသည္။ ဥပမာ- ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ပရိတ္ နိဗၺာန္စံျပီး ေနာက္ပိုင္းအစကာလက ရွင္ဘုရင္ ကာလျဖစ္ျပီး ေခတ္မမွီေသာ(ရွင္ဘုရင္ေခတ္) လူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဇာတ္ေတာ္အားလံုးကို မင္းညီမင္းသားအသံုးအႏွုန္းမ်ိဳး(ေရွးက်ေသာ အသံုးအႏွုန္း) ျဖင့္ က်မ္းျပဳစုသည္။ ဘုရားေလာင္း က်င္လည္ေသာ၊ ပါရမီျဖည့္က်င့္ေသာ သက္တန္းကာလတစ္ေလွ်ာက္ ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာက ဇာတ္ေတာ္မ်ား ကိုလည္း ေရွးက်သည့္ အသံုးအႏွုန္း မ်ားျဖင့္သာ ျပဳစုသည္ ဟုယံုၾကည္သူမ်ားလည္းရွိမည္။
သို႔တည္းမဟုတ္
ဘုရားေဟာၾကားတရားေတာ္မ်ားသည္ အဌကထာ ဘာသာျဖစ္သည္။ ေရွးယခင္က ပါဌိထြန္းကားသည့္ အတြက္ ပါဌိဘာသာသို႔ ျပန္ေျပာင္းသည္။ ထိုပါဌိမွ တစ္ဆင့္ ျမန္မာဘာသာသို႔ အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲေရးသာ လာရာ နားမလည္ႏိုင္ေသာ အသံုးအႏွုန္း၊ နားလည္ေသာ္လည္း ေခတ္ကာလအရ ရွိေနေသာ ေဝါဟာရ အေခၚမ်ားကို ေခတ္ကာလႏွင့္ေလ်ာ္ညီသည့္ အသံုးအႏွုန္းျဖင့္ သံုးႏွုန္းျခင္း (ဥပမာ- သၾကားမင္း ဝရစိန္လက္နက္၊ ျမင္းရထား၊ နတ္ရထား) စသည္ျဖင့္ ထင္ျမင္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့့္ ထင္ေၾကးေပးႏုိင္ေခ်။ မွန္သည္မွားသည္ စာေရးသူ မသိေပ။ ထို႔အတူ သိရွိရန္မလိုအပ္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္-
ယင္းကဲ့သို႔အလားတူ ေျဖရွင္းရခက္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရဖူးသည္။ ၄င္းမွာ မာလုက်ပုတၱ အမည္ရ ရဟန္းတစ္ပါးမွ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုေမးေသာ တကၠိကပုစၦာ ၁၀ခု ျဖစ္သည္။
၄င္းတို႔မွာ-
၁။ စၾကာဝဌာသည္ အစဥ္အျမဲတည္သေလာ။
၂။ မတည္သေလာ။
၃။ စၾကာဝဌာသည္ အကန္႔အသတ္ရွိသေလာ။
၄။ မရွိသေလာ။
၅။ ဝိညာဥ္သည္ ကာယႏွင့္ အတူတူပင္ေလာ။
၆။ ဝိညာဥ္ကတသီးတျခား၊ ကာယကတစ္သီးတျခားပင္ေလာ။
၇။ တထာဂတသည္ ေသသည္၏ အျခားမဲ့၌ တည္ရွိသေလာ။
၈။ ေသသည္၏ အျခားမဲ့၌ (မတည္ရွိသေလာ)။
၉။ ေသသည္၏ အျခားမဲ့၌ (တစ္ျပိဳင္နက္) တည္ရွိ၊ မတည္ရွိ သေလာ။
၁၀။ ေသသည္၏ အျခားမဲ့၌ (တစ္ျပိဳင္နက္) မတည္ရွိ-မတည္ရွိ ဟုတ္သေလာ။
ထိုေမးခြန္းမ်ားကို ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္တိုင္ မေျဖၾကားခဲ့ေခ်။ ထုိအေျဖကိုမရလွ်င္ ရဟန္းဘဝမွစြန္႔မည္ဟု ျခိမ္းေျခာက္ေသာအခါ ဘုရားျပန္လည္ေဟာၾကားေသာ မိန္႔ခြန္းေတာ္မွာ အင္မတန္ေကာင္းသည္။ ၄င္းကို က်မ္းျပဳစာအုပ္အတိုင္း ေဖာ္ျပရေသာ္-
မာလုက်ပုတၱ၊ ငါဘုရား သင့္အား “ မာလုက်ပုတၱ၊ လာေလာ့၊ ငါ့ထံ၌ ရဟန္းဝတ္လွည့္ေလာ့၊ ဒီပုစၦာမ်ားကို ငါရွင္းလင္းေဟာျပမည္’ ဟု ေျပာဖူးပါသလား”။ “သင္ကေကာ ‘အရွင္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားထံ၌ ရဟန္းဝတ္ပါမည္၊ ဤပုစၦာမ်ားကို ရွင္းလင္းေျပာပပါ’ ဟု ေလွ်ာက္ထားဖူးသလား”
မာလုက်ပုတၱရဟန္း မျငင္းႏိုင္ေခ်။
“ မာလုက်ပုတၱ၊ အခုေတာင္မွ ငါဘုရားက သင့္အား ငါ့ထံလာျပီး ရဟန္းျပဳေလာ့၊ သင့္အား ဤအေၾကာင္းမ်ားကို ရွင္းလင္းေဟာျပမည္ဟု မေျပာ၊ သင္ကလည္း အရွင္ဘုရားထံ ရဟန္းဝတ္ျပီး ေနထုိင္္ပါမည္၊ ဤပုစၦာမ်ားကို ေျဖရွင္းျပေတာ္မူပါဟု မေလွ်ာက္ထား၊ ဤကဲ့သို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မည္သူက မည္သူ႔ကို ညွဥ္းဆဲသည္ဟု ေခၚဆုိရမည္နည္း အသင္လူမိုက္”။
“မာလုက်ပုတၱ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ ဤပုစၦာမ်ားကို မေျဖမခ်င္း ရဟန္း မဝတ္ဟု ေျပာျငားအ့ံ ၄င္းသူသည္ တထာဂတထံမွ ဤပုစၦာတို႔၏ အေျဖမရရွိဘဲ အသက္သာလွ်င္ ဆံုရွံုးေကာင္း ဆံုးရွံုးသြားေပမည္”
မာလုက်ပုတၱ၊ အကယ္၍ လူတစ္ေယာက္ကို အဆိပ္လူးေသာျမား ထိအံ့၊ ၄င္း၏ မိတ္သဂၤဟ ေဆြမ်ိဳး သားခ်င္းတို႔က သမားတစ္ေယာက္ထံ ေဆာင္ၾကဥ္းသြားအံ့၊ ထိုအခါတြင္ လူနာက “ကြ်ႏု္ပ္အား ျမားျဖင့္ပစ္သူ ကို မသိရသမွ် ျမားကို မျဖဳတ္ရ၊ ျမားပစ္သမားသည္ စစ္သည္ေတာ္တန္းစားေလာ၊ ဇာတ္နိမ့္ ထဲက ပင္ေလာ၊ သူ႔အမည္၊ သူ၏ ေဆြမ်ိဳးအမည္က အဘယ္ျဖစ္သနည္း၊ အရပ္ျမင့္သလား၊ ပုသလား၊ အလယ္အလတ္လား၊ အသားအေရက မည္းသလား၊ ညိဳသလား၊ ေရႊေရာင္အဆင္းလား၊ ဘယ္ရြာ၊ ဘယ္ျမဳိ႕၊ ဘယ္နိဂံုးက လာခဲ့သနည္း။
အဘယ္ေလးမ်ိဳးျဖင့္ ပစ္ခြင္းလိုက္သည္ကို မသိရသမွ် ျမားကိုမျဖဳတ္ရ၊ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ေလးၾကိဳးကို အသံုးျပဳလိုက္သနည္း၊ ျမားတံက မည္သည့္အမ်ိဳးအစားျဖစ္သနည္း၊ ျမားတံေပၚတြင္ မည္သည့္ အေမြးဖြားမ်ား၊ တပ္ထား သနည္း၊ျမားဦးကို မည္သည့္အရာဝတၳဳျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသနည္း၊” စသည္ျဖင့္ ေမးျမန္းစံုစမ္းသည္ဟု ဆုိပါေတာ့၊ ထိုသူသည္ ၄င္းသိလိုေသာဤ အေၾကာင္းအရာမ်ား တစ္ခုမွ မသိရွိႏိုင္မီ အသတ္ေသဆံုးရေပ မည္။”
"မာလုက်ပုတၱ၊ ဤနည္းတူစြာပင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ စၾကာဝဌာသည္ အစဥ္မျမဲတည္သေလာ၊ မတည္သေလာ၊ အစရွိေသာ ပုစၦာတို႔ကို မေျဖမခ်င္း ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ ရဟန္းမဝတ္ဟု ေျပာျငားအံ့၊ ထိုသူသည္ အသက္ေသဆံုးသည့္တိုင္ေအာင္ တထာဂတထံမွ ဤပုစၦာမ်ား၏ အေျဖတို႔ကို ရရွိမည္မဟုတ္ေပ။”
ထို႔ေနာက္ ဗုဒၶသည္ မာလုက်ပုတၱအား ရဟန္းဝတ္၍ သူေတာ္ေကာင္းတရားက်င့္ႏုိင္ရန္ ၍အယူအဆသေဘာ တရားမ်ားကို မတည္ရွိေၾကာင္း ရွင္းလင္းေဟာျပေတာ္မူေလသည္။ ထုိျပသနာရပ္မ်ားႏွင့္ ပက္သက္ျပီး ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏ၊ ေသာက၊ ပရိေဒဝ၊ ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆ တို႔ရွိျမဲေနမည္။ ဤဘဝ၌ပင္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ (နိဗၺာန္) ကိစၥကိုသာ ငါဘုရားေဟာၾကားေတာ္ မူအပ္ေပသည္။” ဟုမိန္႔ျမြက္ေတာ္မူေလသည္။
“မာလုက်ပုတၱ၊ ဒါေၾကာင့္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ငါဘုရားေဟာၾကားသနည္း၊ မည္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ငါဘုရား မေဟာၾကား၊ ရွင္းလင္းမျပသသနည္းဆုိသည္တို႔ကို ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းထားေလာ့။ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ငါဘုရား မေဟာၾကားသနည္း၊ စၾကာဝဌာ သည္ အစဥ္အျမဲတည္သေလာ၊ မတည္သေလာ၊( အထက္ပါ အယူအဆ ၁၀မ်ိဳး) စသည္တို႔ကို ငါဘုရားရွင္းလင္းေဖာ္ျပ ေဟာၾကားေတာ္မမူ။
မာလုက်ပုတၱ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ငါဘုရားအဘယ္ေၾကာင့္ မေဟာၾကားေပသနည္း။ ဤအယူအဆသေဘာတရားမ်ားသည္ အသံုးမဝင္၊ အရာမေရာက္။ သူေတာ္ျမတ္ တို႔၏ က်င့္စဥ္ႏွင့္ အေျခခံဆက္စပ္ျခင္းမရွိ။ ျငီးေငြ႔ရြံရွာျခင္း၊ တြယ္တာမွုကင္းျခင္း၊ ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္း၊ ခ်မ္းေျမ့ျခင္း၊ ထိုးထြင္းသိျမင္ျခင္း၊ နိဗၺာန္သို႔ေရာက္ျခင္း အလို႔ငွာ အေထာက္အကူမျပဳ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤအေၾကာင္းတရား မ်ားကို သင့္အား မေဟာၾကားျခင္းျဖစ္သည္။
ဒါျဖင့္လွ်င္ မာလုက်ပုတၱ၊ သင့္အား အဘယ္တရားမ်ားကို ငါဘုရား ေဟာၾကားေပသနည္း။ သင့္အား ဒုကၡအေၾကာင္းကို ရွင္းလင္းေဟာၾကားသည္။ ဒုကၡျဖစ္ေပၚျခင္း (သမုဒယ)အေၾကာင္း၊ ဒုကၡခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္း (နိေရာဓ) အေၾကာင္း၊ ဒုကၡခ်ဳပ္ျငိမ္းရာ ေရာက္ရန္လမ္းစဥ္(ဒုကၡနိေရာဓ ဂါမိနိပဋိပဒါ) အေၾကာင္းကို ေဟာၾကား သည္။
ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားသည္သာ အသံုးဝင္အရာေရာက္သည္။ သူေတာ္ျမတ္တို႔၏ လုပ္ငန္းက်င့္စဥ္ႏွင့္ အေျခခံ ဆက္စပ္လ်က္ရွိသည္။ ျငီးေငြ႔ရြံရွာျခင္း ျဖစ္ေစသည္။ တြယ္တာမွုကင္းေစသည္။ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေစသည္။ ခ်မ္းေျမ့ေစည္။ ထိုးထြင္းသိျမင္ေစသည္။ နိဗၺာန္သုိ႕ေရာက္ျခင္း အလုိ႔ငွာ ေထာက္ပံ့မွုျပဳသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ငါဘုရား ရွင္းလင္းေဟာျပျခင္း ျဖစ္ေပးသည္။” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အလံုးစံုေသာ အရာမ်ားကို ဆရာမသင္ပဲ အလိုအေလ်ာက္ ထုိးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူသည္။ သို႔ေသာ္ အားလံုကိုမေဟာၾကား နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းကိုသာ ေဟာၾကားခဲ့သည္။ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ က်င့္ၾကံျပီး သကာလ သတၱဝါအားလံုးကိုပါ နိဗၺာန္ေရာက္ေစလိုသည့္ ဆႏၵျဖင့္ ၄၅ ဝါပတ္လံုး တရားေဟာၾကားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္သူမွာ ၃၁ ဘံုတြင္ က်င္လည္က်န္ခဲ့သူ အေရအတြက္ႏွင့္ႏွုိင္းစာလွ်င္ မႏွိုင္းဆႏိုင္ ေအာင္ ကြာျခားခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တရားေတာ္မ်ားကို က်င့္ၾကံအားထုတ္ရန္မွာ အင္မတန္ခက္ခဲေခ်သည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ ခက္ခဲေသာ အေျခအေနတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္စာဖတ္သူတို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ အထက္ပါကဲ့သုိ႔ေသာ ေျဖရန္ခက္ခဲသည့္ ေရွးက်ေသာ အသံုးအႏွုန္း (မင္းညီမင္းသား…) စသည္တို႔ကို ေမးရန္လိုေနေသးသနည္း။ ဘာသာျခားတို႔ ေမးလာသည္ရွိေသာ္ မည္သို႔မည္ပံု ရွင္းလင္းျပသရမည္ကို သိရွိျပီးျဖစ္မည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျဖရွင္းရန္ ခက္ခဲသည့္ ယင္းေမးခြန္း၏ အေျဖကို သိရွိရန္ၾကိဳးပမး္ျခင္းထက္ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေသာ သစၥာေလးပါးကို ေလ့လာက်င့္ၾကံ ပြားမ်ားအား ထုတ္ၾက ရန္ စာေရးသူမွ ဆႏၵျပဳအပ္ေပသည္။
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး)
